In de afgelopen week sprak ik met een aantal verschillende mensen en begon mij iets bijzonders op te vallen: de mensen waarvan ik weet dat ze het financieel goed voor elkaar hebben (in de categorie: goed, veilig en stabiel inkomen / rentenieren) lijken zich tegen de crisis te wapenen door back to basics met hun geld te gaan. Die extra auto de deur uit, vaker fietsen, meer vermaak in huis, meer zelf doen qua boodschapjes enzovoorts. De mensen waarvan ik weet dat ze het niet superbreed hebben, die lijken echter nog niets in hun levensstijl te veranderen.
Back to basics: dat bespaart veel geld!
Als ik naar mezelf kijk, herken ik dat hier ook wel een beetje. Ik heb in principe een prima inkomen, maar ook hele hoge vaste lasten. Er is dus weinig geld om uit te geven aan luxe dingen.
Aan de andere kant; dát er weinig geld is, komt ook doordat er veel geld naar bijvoorbeeld de verbouwing gaat. En dat is iets dat op zich natuurlijk wél luxe is. Lang niet iedereen kan een grote woonboerderij verbouwen met eigen geld.
Of er überhaupt wonen!
Wat dat betreft denk ik dat veel mensen mij ook weer als ‘rijk’ zouden zien. Maar dan zien ze natuurlijk niet dat ik mijn eigen wasmiddel maak, geen voorgesneden spul koop, flink spaar, veel op Marktplaats verkoop, enzovoorts.
Dat is best behoorlijk back to basic, en het geld dat dat oplevert kan ik weer goed gebruiken. Maar: je hebt het dan nog wel over een keuze.
Hoe zit dat bij anderen?
Ik las laatst een interview met een ‘echte arme’. Die had 6 euro per dag aan eten te besteden. Nu wil ik niet doen alsof arm zijn makkelijk is, maar hier wordt géén 6 euro per persoon uitgegeven aan eten. Doe ik dat wel, dan ga ik flink over mijn boodschappenbudget heen. En dat boodschappenbudget is niet eens alleen voor eten!
Natuurlijk heeft het ook allemaal met prioriteiten te maken. Ik vind een huis waarin ik me fijn voel heel belangrijk. Dat is voor mij meer een basis dan iets dat er toevallig leuk uitziet in de winkelwagen, maar dat z’n aantrekkingskracht wel verliest als het ‘gebruikt’ is.
Maar het blijft opvallend. Is het net toevallig dat ik dit zo tegenkom, of zien jullie zoiets ook wel in jullie omgeving?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Ik zie het ook in mijn omgeving. Persoonlijk denk ik dat het met een stukje ik heb er recht op te maken heeft. als je voldoende hebt wil je je spaargld zo goed mogelijk beschermen. Wanneer je altijd krap zit komt er misschien iets in van op gaat het toch wel….Laat ik het maar direct kopen voordat ik weer blut ben.
ga ik nu echt aan het werk.. hihi, wilde nog bij 1 persoon lezen voordat ik begon en weet dat je er vaak vroeg bij bent
"Laat ik het maar direct kopen voordat ik weer blut ben."
Die valkuil herken ik wel. Maar er staan ook altijd meer dingen op het 'nog aan te schaffen' lijstje dan dat er geld is. Het blijft moeilijk – vooral omdat het minderen niet zozeer een keuze is als wel noodzaak, en er in de toekomst niet echt verbetering zit aan te komen.
Ik herken dat ook wel in mijn omgeving, ik herken het wel. Ze nemen een moestuin bezuinigen flink op vakanties en uitgaven. Er blijven ook genoeg over die niet eens verder nadenken dan hun neus lang is.
EN hoe stabiel je werk of je inkomen ook leek, dat kan natuurlijk morgen voorbij zijn als we eerlijk zijn.
'k Denk ook dat 'consuminderen' makkelijker gaat als je al van alles genoeg hebt.
Iemand die het al niet zo breed heeft zal het misschien ook moeilijker hebben nog meer te moeten/willen/kunnen bezuinigen.
Als je bv. voor je (kinder)kleding altijd al bij de zebra/kringloop koopt is het lastig om nog goedkoper te gaan.
groet
Superinteressant dit! Ik heb eens zitten denken over mensen in mijn omgeving. Ik wel een vriendin die arts is en haar man heeft ook een goede baan, die op dinsdagochtend naar de markt gaat voor goedkope groentes.
Wonderlijk dat juist mensen die krap zitten, niet bezuinigen?!! Of ze zitten zó in nood dat de ruimte en inspiratie ontbreekt, dat kan natuurlijk ook. Voor sommige dingen moet je ook de ruimte in je hoofd voelen om het te gaan aanpakken, en als je in het nauw zit heb je die ruimte misschien niet?
Misschien wel inderdaad, maar je zou toch denken: als je moet, dan moet je. Of misschien ga je dingen dan wel te veel in beloningen/straf zien, dus zoek je inderdaad meer grenzen op, waardoor je misschien wel uitkomt, maar niet reserveert/vooruit kijkt.
Ik zie het ook regelmatig. Mensen die kunnen, die doen minder en mensen die niet kunnen, willen maar zoveel mogelijk doen met wat er wel kan. Ik begin ook steeds meer te denken dat mensen die wel 'veilig' zijn qua economische plaats, dat niet zomaar zijn. Die zijn erg goed in hun werk of zijn gewoon goed bezig met geldzaken en hadden alles al op orde.
Als ik elke week €6 per dag aan boodschappen zou uitgeven (dus 5X€6 in mijn geval) dan kom ik ook uit boven mijn budget. Als ik dan per week kijk, is het zeker wel meer, maar geen €6 per persoon per dag. Dat halen we never nooit niet. Voor die €6 per dag kan je het echt doen. Alleen lijkt het me inderdaad lastiger als je niet anders kan, dan wanneer je de keuze hebt.
Jij doet wel goedkoop boodschappen trouwens O_O
Knap hoor!
Zie ook wel mensen die leven alsof het niet op kan en dan denk ik: waar doen ze het van? Mensen bij wie geen haar op het hoofd denkt aan bezuinigen waarvan je dan toch hoopt dat de realiteit van ontslagen en stijgende lasten ze nooit zal raken omdat ze er niet mee om kunnen gaan.
Heb wel het idee dat bezuinigen niet per definitie een vies woord gevonden wordt door de wat meer welgestelden onder ons.
Ben wel bijna krom van het laagste-planken-rapen 😉 Hier scheelt het vooral dat ik vrij veel zelf maak en eigenlijk praktisch alles in de aanbieding koop. En ik eet ook regelmatig alleen, dan gaan de restjes op, dus dat scheelt ook weer.
Wat een gedoetje. Het is soms lastig om tenen van die meter te ontwijken maar je doet het prima!
Wou bij deze dan maar even zeggen dat je een grote bron van inspiratie bent om te sparen, wijzer te worden van hypotheken en met minder te leven. En nog lekker ook.
Staat wel gezellig he, in deze fittie (heet zo toch tegenwoordig?)
LOL, een heuse fittie op mijn blog!
Maar wel heel lief gezegd!
Het is wel een verschil of je alleen over huishoudgeld praat, of ook over v ervoer, kadootjes, kleding, cosmetica, reparaties en diversen wat van 6 euro betaald moet worden. Ik heb naast mijn vaste lasten, een 10 euro per dag, krap aan, maar daar moeten alle andere kosten van betaald worden. Dat valt mee, zolang er niks tegenzit. Er is dan geen ruimte voor extraatjes, maar ook bv 200 extra eigen risico ziektekosten hakt er dan hard in.
Ik kan me ook voorstellen dat je wel eens opstandig wordt en een stuk gebak koopt. Het is geen eigen keuze, veel mensen hebben de vaardigheden nooit geleerd om met weinig geld uit te komen en na een aantal jaren wordt het steeds moeilijker om geld v rij te hebben voor vervangingen reparaties en bv schoenen of een jas. Laat staan als er meer gebeurt waar je niet op gerekend had. Ik lever jaarlijks meer dan 1000 euro in nu, en dat is ruim meer dan een maandinkomen, waar zit de rek?
Die zes euro per dag was puur voor eten, dus geen andere dingen. Dat vind ik dus eigenlijk best veel.
Ik vind 6 euro per dag voor eten niet echt ruim klinken. Moet eerlijk zeggen dat ik zelf niet bijhoudt wat ik per dag verbruik. Voor de avondmaaltijd zou dat nog wel lukken, maar voor ontbijt, lunch, fruit en noten als tussendoortje, zuivel, enz….. ik heb werkelijk geen idee.
Ik denk dat het een groot verschil is of je 6 euro (of minder) per dag besteed, of dat dat dat bedrag maximaal te besteden hebt. Om maar bij het voorbeeld te blijven.
Het is nu eenmaal makkelijker voor mensen om iets los te laten, achterwegen te laten of goedkoper te doen als het een keus is die ze kunnen maken omdat ze dat willen of omdat ze het geld aan iets beters wensen uit te geven dan het is om eeuwig aan alle kanten tegen een budget aan te lopen waar geen enkele rek in zit.
En rijke mensen kunnen natuurlijk ook oneindig veel dieper vallen als het mis gaat, veel dieper dan iemand die nu al bijna op bijstandsniveau leeft. Ze zijn gewend aan een zekere gemakzucht en er zijn vaak grote financiele verplichtingen die het het verlies van een (groot deel van) het inkomen nogal dramatisch maken. Misschien zijn ze zich daar meer van bewust geworden?
Aan de ene kant wel, het is makkelijker kiezen als je ook wat te kiezen hebt. Aan de andere kant is de verleiding van iets anders (duurders) doen ook weer aanwezig. Als dat financieel niet kan, sja, dan hoef je daar niet eens over na te denken. Ik sta b.v. totaal niet stil bij dingen als een nieuwe auto of een caravan oid en kom ook niet in de verleiding, want ik weet toch dat het geld ervoor er niet is. Maar dat zal ook bij iedereen wel iets anders werken, denk ik.
wij kregen hier in het verleden wel eens een boekje van de gemeente en daar stond dan ook een intervieuw in van iemand met een minimum inkomen en hoeveel ze aan vaste lasten en wat ze aan boodschappen en dergelijke uitgaven, ook daar verbaasde ik me regelmatig hoeveel geld mensen voor een persoon uitgaven aan boodschappen, meestal waren het alleenstaanden en die gaven dan fik 250 euro uit per maand aan boodschappen,maar daar konden ze echt niet van eten hoor, werd er dan gemeld , ik geef veel minder uit met 2 personen en wij komen echt niets te kort hoor,en mijn inkomen lag meestal op dezelfde hoogte als van een uitkering.
Goh .Wat is het weer lekker om het over de "ze "te hebben.En lekker te generaliseren.Wat mij nou op valt is dat sommige consuminderaars het wel heel erg nodig hebben om naar de beneden te trappen.Om zich beter te voelen of zo ? Dat "het voedselpakket bij de voedsel bank op halen met een dure auto "nog niet voor bij kwam.Het is maar net wat je wilt zien en die minimumers die wel bewust bezig zijn zijn misschien niet te zien.
Bij spaarcentje had ik mij er ook al over opgewonden. Ik leef al jarenlang van een uitkering en ik heb heus wel mijn geldzaakjes op orde hoor! Dat ik van een uitkering leef wil niet zeggen dat ik dom ben in zulke dingen en verkwistend. Ik leef volledig biologisch, spaar van mijn geld, houd twee konijnen en een kat, sta nooit never niet in het rood en mijn huis ziet er keurig netjes uit qua spullen en zo. Dat je van een laag inkomen/een uitkering moet rondkomen betekent niet automatisch dat je een soort lid van de tokkie familie bent!Ik heb mijn eigenwaarde, mijn gezonde verstand en mijn zelfrespect echt wel op orde en op een rijtje hoor! Als je een hoger inkomen hebt betekent dat niet vanzelf dat je ook meer vertstnad en inzicht hebt! Houd daar toch eens mee op om dat rond te bazuinen op de blogs! Ik weiger het om mij in een hoek te laten duwen waar ik niet in zit en niet in wil!
Waar lezen jullie dat dan? Ik zie niemand naar beneden trappen. Misschien voelt het zo.
Het is een heel groot verschil of je niet meer hebt dan die zes euro, nooit niet.
Of je hebt die zes euro + spaargeld + een mooi, aan het einde van de rit, afbetaald eigen huis. Waar ook heel hard voor gewerkt wordt zoals we kunnen lezen.
Sommige mensen gaan ervan uit dat ze altijd te weinig hebben. Of die mensen nu leven van een bijstandsuitkering of van een bankdirecteurensalaris.
Ik denk dat mensen als jij net als LLMM, beseffen dat ze genoeg hebben en dat dat ervoor zorgt dat je je leven (voor een deel) in kan richten zoals je zelf wil.
Ik mis het geloof ik ook even, mij viel juist iets op mij relatief 'rijke' mensen, dat wil niet zeggen dat het tegenovergestelde geldt voor 'arme' mensen. Alleen dat van die zes euro vond ik opvallend, maar dat was een voorbeeld, geen generaliserend waardeoordeel.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik er in mijn omgeving niks van merk. Niet bij de "rijken" maar ook niet bij de "armen". Ik zet het tussen haakjes, omdat ik eigenlijk niet weet wie ik bij welke categorie moet rekenen. Wel ken ik mensen die altijd zeuren over hun inkomen en mensen die ik nooit hoor. Maar wat ze aan inkomen precies hebben, geen idee.
Ik ben er van overtuigd dat er in de meeste gevallen wel een manier moet zijn om uit te komen met je inkomen. Mensen die zeuren doen (in mijn ogen) ergens iets fout.
De enige die altijd zeiken over geld zijn de mensen die er in principe genoeg van hebben! Want oh oh wat is het leven toch zwaar! Kinderen, hypotheek, een man met hobby's..Ach guttegut…
Dit is ook een beetje generaliserend Immie. Als je zelf niet in een hokje gezet wilt worden, doe dat dan ook niet bij anderen. Ik ken mensen met geld zat die klagen en ik ken mensen met een laag inkomen die klagen. Ik zelf hoor bij de mensen met een laag inkomen (900 per maand), maar ik ben gelukkig een tevreden mens en kan er prima van rondkomen.
Ik (zelfde anoniem als hierboven) was het overigens wel eens met je vorige reactie. Maar ik denk dat LLMM het niet zo heeft bedoeld, al komt het inderdaad wel zo over. Dus mijn advies: lees erover heen en trek het je niet zo aan 😉 Wees blij dat jij je zaakjes goed op orde hebt, daar mag je best een beetje trots op zijn.
Het klopt vaak wel wat immie schrijft. Ook wij zien het in onze omgeving en doordat wij veel in Roemenië komen en daar echte armoede zien oa op straat besef je nog meer hoe goed mensen het in het westen hebben .Wij leven al ruim 20 jr van een uitkering maar hebben geen schulden en kunnen voor ons doen veel doen en voelen ons rijk met wat we hebben.
immie ik denk dat jij de verkeerde blogs leest meid ,en we willen allemaal besparen ook al zijn we ni arm maar deze blogs zijn er om te zien en te leren hoe te besparen
Die was te verwachten.Het voelt zo.Ja inderdaad als het "weer eens" over "ze "gaat.Zijn hier boven verschillende reakties waarbij alles maar op èèn hoop geveegd wordt.Er wordt omdat men wel eens wat gehoord en gezien heeft meteen de conclusie getrokken dat ze allemaal zo zijn en dat het hun eigen schuld is.Goh waar kennen we dat nog meer van als het over bepaalde bevolkingsgroepen gaat ?En erger omdat "ze"het kennelijk veel minder doen mag men er over los.Raar en eng mechanisme.
Natuurlijk zijn ze er net zoals er in alle inkomensgroepen verspillers. Maar of dat er percentagegewijs zo veel meer zijn?
En ja als alles op èèn hoop gegooid wordt dan voelt dat als in een hoek trappen.Waarom is dat ? Omdat dat een instant manier van omhoog werken is ofzo? By the way.Bij de tokkies wordt je "over het algemeen,hoeps generalisatie"erg gastvrij onthaald.
Het is van mij in ieder geval niet zo bedoeld; mij valt iets op bij relatief 'rijke' mensen, dat wil natuurlijk niet zeggen dat automatisch het omgekeerde geldt voor relatief 'arme' mensen. Dat zou ook wat zijn…
Ik vind 42,- euro per week aan boodschappen niet echt ruim. Zeker als daaronder ook schoonmaakmiddelen, drogisterij en extra's onder vallen. Stel dat je visite krijgt of iemand die aanschuift. Snap ook niet hoe je dan op het bedrag 84,- euro zou komen…
grtz, Nathalie
Ik maak veel zelf. Een zelfgebakken cake kost een paar cent en dat kun je prima visite voorzetten. En als je qua boodschappen geen voorgesneden dingen of mixjes haalt, dan scheelt dat ook ontzettend.
Drogisterijartikelen koop ik altijd in de aanbieding en ik moet ook zeggen; ik gebruik er niet zoveel van. Ik heb wat make-up en vul eigenlijk alleen mijn mascara en oogpotlood aan als dat op is. Daarnaast deo, maar daar doe ik wel een paar maanden mee en voor shampoo en badschuim geldt hetzelfde.
Wasmiddel maak ik zelf, schoonmaakmiddel ook regelmatig. Heel soms koop ik wel, maar dat wissel ik dan af met de zelfgemaakte varianten. Dan gaat het ook niet zo heel hard op. En extra's, ik weet eigenlijk niet wat daar dan onder zou vallen.
O, en ik houd zelf ook totaal niet van fris, dus dat scheelt ook flink. Dat koop ik dan alleen voor mijn vriend, terwijl ik zelf water en thee drink.
Dat is waar, fris en sapjes hakken bijhoorlijk in op een boodschappenbudget het is niet voor niks dat het vaak in de aanbieding is.
Nathalie
…En..het is makkelijker om met 2 personen met 6,- per dag rond te komen dan als alleenstaande om van 3,- euro per dag uit te komen. Dat is mijn ervaring.
Nathalie
Dat geloof ik direct, je bent alleen toch vaak aangewezen op duurdere (kleinere) porties. Maar die ene persoon uit dat artikel had dus €6 voor zichzelf alleen. Nu ligt het er ook aan wat voor eter je bent; toen ik nog op kamers woonde, kon ik wel een maand eten van €30 (ex. de weekenden), terwijl mijn vriend dat denk ik in twee weken al lang en breed op heeft.
Ik houd mijn uitgaven voor eten ook bij. Voor mij alleen puur en alleen eten geef ik gemiddeld € 26,00 per week uit. Ik eet dan wel 90% biologisch dus goedkoper zou zeker haalbaar zijn. Qua drinken drink ik ook alleen melk (1 pak in 5 dagen), twee en water dus supergoedkoop.Dus als de € 42,00 alleen voor eten is is dat zeker ruim. Mascha.
Wow, €6 per persoon. Wij moeten ons gezin met 6 personen te eten geven. Ik denk dat ik of manlief er maar een baan bij moet zoeken om dat allemaal te bekostigen.
😉
IK sluit me bij de laatste reaktie aan. Zat daar net aan te denken. Dat betekend dat ik ook aan 42 euro per dag zit…. Mijn zoon wrkt bij AH en daar mogen ze ook voor 6 euro eten als ze heel de dag werken. En dat is heel ruim hoor, haha.
Ik leer veel van je logjes. Je bent open en eerlijk. Je geeft veel informatie waar je wat aan hebt. Daar wil ik je toch een keer voor bedanken!
Liefs Frederique
6 euro per dag lijkt mij moeilijk om gezond, liefst biologisch van te eten. Ik heb toch het idee dat ik behoorlijk mijn best doe (omfietsen enzo) maar voor 3 personen kan ik alleen voor zo'n 100 euro per week rondkomen wat betreft voeding als ik daarnaast een potje heb om te reageren op aanbiedingen en daar een voorraadje van aan te leggen. En dat lukt haast niet met een minimuminkomen.
En even over een moestuin. Kennelijk doe ik iets fout, want wat is dat duur!!! Voor het geld dat ik heb geinvesteerd in de huur van mijn volkstuin en mijn biologische Bolsterzaden, had ik een jaar een groentepakket kunnen hebben. En tijd over. Maar goed, het voelt wel onafhankelijk…
En continu een financieel afgeknepen gevoel is volgens mij dodelijk voor je creativiteit. Heb je net wat opzij kunnen leggen komt er wel weer een nieuwe eigen bijdrage om de hoek kijken.
Ik heb grooooot respect voor mensen die rond kunnen komen van zo'n 1200 euro. En dat schijnt dan nog niet eens het minimum te zijn.
Groetjes Jacq.
Ik denk dat eea heel erg afhangt van je eetpatroon:
Wordt er fris / jus uit pakken gedronken, wordt er veel melk gedronken, bak je zelf brood? wil je dagelijks een koekje, snoepje, kaakje oid eten, wil je elke dag vlees of vis eten? Hoe groot zijn je porties vlees / vis, ben je matig met vaatwasmiddelen / waspoeder ed enz enz.
Wij kopen sinds januari dit jaar eten, drinken, schoonmaakmiddelen en waspoeder voor 2 volwassenen voor 40 euro per week (en dat is inclusief voorraad).
Wel bio: vlees, groenten(meestal), fruit, aardappelen, melk, yoghurt, boter, meel (voor brood).
Niet bio: Kaas, havermout, uh… soms wat losse dingetjes.
Wisselend: Koffie.
Ieder zijn ding maar als er straks niets meer gekocht gaat worden door niemand niet wat dan?
Ik denk dat dat wel meevalt, wij blijven bijvoorbeeld geld in de verbouwing steken en veel andere mensen blijven b.v. op zoek naar duurzamere alternatieven. Soms zijn die zelfs duurder. Maar voor producenten van pure luxe artikelen wordt het mogelijk wel zwaarder.
Mja… wat als iedereen gewoon blijft kopen terwijl die het eigenlijk niet meer kan betalen?
De tering naar de nering zetten is voor veel mensen noodzaak. Dat is weer niet goed voor het bedrijfsleven, maar ja… onbetaalde rekeningen zijn ook niet goed voor het bedrijfsleven.
http://bit.ly/TAHsUn
Ik lees hier steeds de sport van het consuminderen, maar consu-moet-minderen is iets heel anders….dat is hard…..minder doen met veel is leuk, de vakantie kan evengoed ook al wordt daar flink op bezuinigd, het huis is er met bijbehorende kwalitatief goede meubels, de kleding van goede kwaliteit, de uitstapjes enz……maar als dat alles niet meer kan en is, is 6 euro bitter weinig. Er is niets om naar uit te kijken en moedig je lot dragen is na een aantal jaar een juk aan het worden. Ik heb het uiteindelijk altijd zelf gedaan en krijg hopelijk binnen een jaar of twee eindelijk wat lucht, maar dan zijn mijn kinderen inmiddels groot. Opgegroeid in bittere armoede met altijd tweedehandsjes en afdankers.En nee we zijn geen tokkies maar de misprijzende opmerkingen en de welgemeende adviezen snijden wel eens door je ziel.
6 euro per dag! Dat is 300 euro per maand! En dat is een "echte arme"??? Dan vraag ik mij af in welke categorie ik dan val.. Ik heb 150 euro per maand voor boodschappen (niet alleen eten, ook wasmiddelen, shampoo, etc) en dat lukt nog prima! Alleen grotere uitgaven zijn heel erg lastig, vooral als je al langer op bijstandnivo zit. Bijvoorbeeld zorgkosten (fysio, tandarts, eigen risico, medicijnen die niet vergoed worden, etc). Dat is elke keer weer worstelen en het hoofd boven water houden. Vakantie? Een auto? Daar kan ik alleen maar van dromen. Nieuwe kleding en de kapper betaal ik van de vergoeding die ik krijg omdat ik chronisch ziek ben. En dan alleen het echt nodige. Als ik net als die "echt arme" 6 euro per dag aan eten te besteden zou hebben, dan zou ik het wel weten! Dan hield ik dus 150 euro per maand over voor eens wat leuks.. om mijn medicijnen makkelijk te betalen, om extra kleding te kopen. Zo "echt arm" is die dus niet! Ik ook niet trouwens hoor, ik heb een dak boven mijn hoofd, ik heb goed te eten (maak veel zelf, gezond en ook leuk om te doen!), loop er netjes bij en kan mij heel goed vermaken met dingen die niets kosten. Al zou ik wel heel graag eens op vakantie willen. Dat is het enige wat ik mis 🙂
Die 6 euro is voor mij en mijn twee puberende kinderen en ja ik ben ook chronisch ziek helaas…….