Helaas voor liefhebbers: vandaag geen blogje over het merk met de witte letters in de blauwe achtergrond, maar over een andere NIVEA, die ik toevallig tegenkwam en nogal toepasselijk vind voor ‘alles’ wat er op dit moment gebeurt: Niet Invullen Voor Een Ander.
In dit artikel:
Niet Invullen Voor Een Ander: een grote uitdaging
Ik denk dat iedereen het wel eens doet; invullen hoe iets voor de ander moet zijn. Soms is dat goed, dan kun je een bepaald medeleven opbrengen. Maar het invullen wordt ook vaak gebruikt om een ander in een hokje te stoppen, om er een oordeel over te vellen of om iemand al op een bepaalde manier weg te zetten, zonder dat diegene nog een goed weerwoord kan geven.
Zo heb je mensen die het stempel hebben dat ze ‘altijd problemen zien’. En als ze dan inderdaad weer met een (mogelijk heel realistisch) probleem komen, dan wordt het niet meer serieus genomen.
Een beetje als het verhaal met de jongen die net wat te vaak riep dat er een wolf was, waardoor niemand hem meer geloofde toen de wolf daadwerkelijk kwam.
Die ook best gevaarlijk is
Maar daar gaat het niet om. Invullen voor een ander is gevaarlijk. Het is oordelen, maar dan op een wat verdekte manier. Het is eigenlijk heel stiekem. Door in te vullen voor een ander en een ander in een hoekje te zetten, kun je eigenlijk altijd op medestanders rekenen. Het is namelijk makkelijk om mee te gaan in een plaatje dat al klaar is.
Veel makkelijker dan bijvoorbeeld het gesprek met iemand aan te gaan. Dat is immers niet meer nodig, want de conclusie is al getrokken. En dat raakt een ander. Er wordt namelijk een uitgangspunt vastgesteld dat niet juist hoeft te zijn, maar daar wordt wel op verder gebouwd.
Neem bijvoorbeeld de kabinetsplannen. Ik heb geen zin om er uren over door te gaan, maar een voorbeeld: het idee om te nivelleren gaat er vanuit dat de mensen die minder inkomen hebben het zwaarder hebben dan de mensen met meer inkomen en dat dat meer rechtgetrokken zou moeten worden. Dat zou leiden tot een eerlijkere situatie.
Bepaalt je inkomen of je rijk bent?
Maar is dat zo? Met een inkomen van twee keer modaal krijg je ineens het stempel ‘rijk’ en met een inkomen dat lager ligt ben je ineens ‘arm’. Maar je inkomen zegt toch niets over je leven? Of over de kwaliteit ervan?
Het geeft zelfs niet eens aan hoeveel je vrij te besteden hebt, want het zegt niets over het aantal kinderen dat je hebt, eventuele (gezondheids)problemen waarmee je te kampen hebt, schenkingen die je krijgt van familieleden, de vaste lasten die je maandelijks moet betalen, soms ook met alimentatie.
Er wordt namelijk een consequentie verbonden aan je inkomen, niet aan wat je netto in de maand overhoudt om te besteden aan luxe. En het hoeft zelfs niet eens altijd luxe te zijn; ik ken mensen die een goed inkomen hebben, maar dat komt puur door schenkingen die ze krijgen om zendingswerk te doen in rampgebieden. Dat geld gaat op aan levensonderhoud, af en toe een ticket terug en verder wordt het daar in de gemeenschap gepompt.
Luxe? Daar zullen zij anders over denken…
Veel verdienen, weinig overhouden en andersom
Je kunt een hoog inkomen hebben, maar vanwege een combinatie van bovenstaande redenen weinig overhouden, maar je kunt net zo makkelijk een relatief laag inkomen hebben en in verhouding veel overhouden. En je kunt ook weinig verdienen en weinig overhouden, of veel verdienen en veel overhouden.
Daarnaast is er nog genoeg dat niet met geld te maken heeft. Heb je familie? Vrienden? Sociale contacten? Kun je veilig buiten lopen? Heb je tijd om leuke dingen te doen met de mensen die je lief zijn? Heb je genoeg rust om te genieten van de kleine dingen?
Als je iemand aan het einde van z’n leven vraagt naar hoe goed zijn of haar leven geweest is, dan zul je echt niet veel horen over geld. Je kunt je dus afvragen in hoeverre het aan de politiek is om hier wat in te vullen voor een ander en een tweedeling te maken, die financieel misschien eerlijker lijkt, maar ook niet verder kijkt dan geld.
Tweedeling
Want een tweedeling wordt het. Nog los van de praktische gevolgen die de maatregelen voor iedereen kan hebben, zet het veel kwaad bloed. Iedereen die wil, kan wel een reden vinden om zichzelf aangevallen te voelen. Misschien vind je dat je gestraft wordt omdat je veel werkt, of krijg je in je beleving juist straf omdat je ziek bent.
Of heb je helemaal geen zin om voor een bepaalde bevolkingsgroep te betalen (er hebben immers ongeveer net zoveel mensen op een sociale partij gestemd, als op een ‘niet-sociale’). Je vindt het misschien wel belachelijk dat je nu op één lijn wordt gezet met mensen die het systeem misbruiken, waardoor een groot deel van de bevolking over je heen valt. Zelfs als je je er voor jezelf niet druk over maakt, word je ermee geconfronteerd en wordt er – op wat voor manier dan ook – over je geoordeeld.
Wat de politiek doet, daar kun je verder niet zoveel aan doen. Juist deze verkiezingen lieten zien dat je wel op een idee kunt stemmen, maar dat dat niet automatisch betekent dat je ook de uitvoering ervan krijgt. Bovendien is er ook nog zoiets als een politiek spelletje. Drop eerst de atoombom, maak er vervolgens een landmijn van en iedereen denkt: ‘Gosh, valt toch nog mee!’
Zorgpremie en HRA
Door het nieuws over de zorgpremie, hoor ik bijvoorbeeld ineens niets meer over de HRA, terwijl dat toch écht wel een van de hoofdthema’s was in de periode naar de verkiezingen toe. Maar nogmaals; aan wat de politiek doet, kun je niet veel veranderen. Je kunt eventueel de straat nog op, maar ik heb het idee dat het in Nederland nog veel verder moet gaan, voor mensen zich daartoe echt geroepen voelen.
Wat je wél kunt doen, en wat deze wereld een stuk mooier zou maken, is NIVEA. Niet Invullen Voor Een Ander. Niet invullen wat je denkt dat een ander voelt, wat een ander meemaakt, wie een ander is. Waar hij of zij vandaan komt, wat zijn of haar moeilijkheden of makkelijkheden zijn. Hoe bepaalde dingen – of dat nu politieke maatregelen zijn of andere situaties – die ander raken.
Dat KUN je namelijk niet.
Jij bent de ander niet en je hebt ook niet het recht om dat voor een ander te bepalen. Pas als je in de schoenen van een ander staat, kun je weten wat die voelt, denkt en bedoelt. Maar eerder niet.
En zelfs als je dat doet, geeft dat je nog niet het recht om in te vullen voor een ander. Want, zoals ik al eerder schreef: het gras is niet altijd groener bij de ander.
En zelfs al is dat wel zo; moet je dan je tijd, aandacht en energie gebruiken om te oordelen over die grasmat van de buren? Of kun je dat beter gebruiken om je eigen grasmat te cultiveren?
Gewetensvraag: lukt niet invullen voor een ander jou goed? Of juist helemaal niet?
Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
