Als je op het platteland woont, dan krijg je vroeg of laat te maken met muizen. Volgens mij eerder vroeg dan laat, dat hoort er gewoon bij. En om eerlijk te zijn vind ik dat echt één van de charmes van landelijk wonen. Ik vind muizen gewoon heel schattig. Van die kleine rondrennende wolletjes die altijd druk bezig zijn en dan ook nog eens lief piepen. Mits dat buiten is, natuurlijk.
Vermoord…
En juist daarom vind ik het toch altijd weer sneu als ik buiten een vermoord exemplaar vind. Als ik ze vind, dan betekent dat in de meeste gevallen toch dat een kat zin had om te spelen, maar niet speciaal honger had. Als ze wel honger hebben, dan vind je alleen nog de nieren of iets anders smerigs terug, de rest wordt dan gewoon met huid en haar opgegeten. Ik had gehoopt dat het nu de kat alleen nog binnen is wat minder zou worden, maar ik blijk ook wat vaste nachtgasten op het erf te hebben, dus helaas. Voorlopig zullen er nog wel wat onceremoniële begrafenissen volgen, tot de muizen ook weer eieren voor hun geld kiezen en in een lekker warm holletje gaan zitten…
Niet echt gezond
Bovendien zit er natuurlijk ook een andere kant aan het hebben van muizen. Zo kunnen ze allerlei ziekten met zich meebrengen en zijn ze behoorlijk slooplustig. Ze vreten zó door je isolatiemateriaal heen! Dus ondanks het feit dat ik hoop ze wat minder vaak te hoeven begraven, vind ik het niet erg om er ook wat preventieve maatregelen tegen te nemen.
En dat is ook wel nodig, want af en toe loopt het echt uit de hand. Dan hebben ze blijkbaar weer een opleving gehad en vind ik toch ineens weer muizenpoep in mijn besteklade. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Dan let ik weer even wat extra op open verpakkingen en zorg ik voor passende bestrijding.
Muizen bestrijden doe ik dan het liefst een beetje subtiel. Niet met een klem, maar met van dat gif dat ze met zich meenemen. Niet aardig, dat weet ik zelf ook wel, maar ik betwijfel of ze veel beter af zijn in een muizenval. Waar ze dan nét niet helemaal in dood gaan bijvoorbeeld. Bang ben ik er niet voor, maar dat vind ik toch wel héél zielig.
Wat vind jij van muizen? Ben je er bang voor? En doe je preventief iets om ze niet te veel in huis te krijgen?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Wij hebben ook muizen. Ik hoor ze 'nachts omscharrelen op het plafond. We hebben een kant die erg zijn best doet. Maar de muizen zijn de kat altijd nog te slim af. Ik heb ooit, tijdens een ernstige muizenplaag korrels gestrooid. We hadden toen nog geen kat. Ik vond korrels niet ideaal. De muizen sterven een gruwelijke dood en de geur van de stinkende kadavertjes vindt ik verschrikkelijk. Ik koop wat muizenvalletjes. Ik vang de muizen met brood en pindakaas. Ik gooi de valletjes met muis en al weg. Ik durf de muizen niet uit de valletjes te halen. Wreed, ik weet het. Als je niets aan muizen doet wordt het een echte plaag en brengen ze schade aan het huis.
Klopt, je moet er gewoon wat aan doen, zeker als je op het platteland woont. Die klemmen vind ik weer heel erg zielig, vooral omdat ik al een paar keer heb gezien dat een muis er dan net wat verkeerd in komt en niet helemaal dood is. En eruit halen durf ik ook niet zo goed, niet om de muis, maar meer om de klem. Ik heb overigens wel korrels waarvan ze niet echt wat zouden moeten merken en die ervoor zorgen dat de lijkjes verdrogen, waardoor de stank ook binnen de perken blijft. En ik strooi alleen als ik echt het gevoel heb dat het wat uit de hand gaat lopen.
Hier hebben we geen muizen. Buiten in de tuin heb ik er weleens 1 gezien, zo'n schattig klein bruin muisje. Hoe die heet weet ik niet eens moet ik bekennen.
Vroeger op de boerderij hadden we ze ook wel binnen, de grijze dan…en dat vond ik als kind wel altijd eng.
Misschien een veldmuisje? Die zijn écht heel poppig. Maar grijze vind ik ook schattig. Overigens stopt mijn liefde wel bij muizen. Ratten vind ik een stuk minder. Gelukkig kom ik die hier niet echt tegen. Ja, de kat heeft er één keer eentje voor de deur gelegd…
op mijn werk komen we ook weleens muizen tegen , gelukkig vaker buiten dan in de vallen, heb er geen problemen mee en ben er ook niet bang voor, mijn dochter had vroeger woestijnratjes als huisdier , hartstikke leuke beestjes
Na een kapotte tent op zolder ben ik geen fan meer. Ik strooi preventief muizenkorrels waarvan ze uitdrogen en dus niet gaan stinken. Heb dus ook een paar keer een uitgedroogde muis gevonden maar nu is het wel over… houd mijn spullen graag heel.
Toen ik aan het randje van het dorp woonde, zag ik regelmatig van die kleine veldmuisjes. Ik vind dat allemaal prima zolang het buiten is, liever niet binnen!
Mijn kat vangt zo nu en dan muizen en legt ze bij de achterdeur neer. Daar heb ik geen problemen mee. Volgens mij vangt ze ze alleen om mee te spelen. Ik heb geen muizen in huis. Vorige katten van mij vingen ook ratten, dat vond ik niet prettig!
Nee, ik ben niet bang voor muizen. Wij wonen ook op het platteland en vroeger strooiden we korrels, maar als er ergens een dode muis lag waar we er niet bij konden, vond ik dat vreselijk stinken. Die korrels beloven dat de muis verdroogt en dat je niks ruikt, maar ik ruik die lijkenlucht wel. Om van het muizenprobleem af te raken hebben we een kat genomen en inmiddels hebben we 3 katten.