Afgelopen weekend vroeg ik of jullie misschien nog vragen aan mij hadden. En gelukkig (want ik vond het best een beetje spannend om die vraag überhaupt te stellen, alsof je heel interessant bent ofzo) kwamen er een aantal vragen. Die vragen ga ik de komende tijd in blogjes beantwoorden (je mag overigens nog best wat toevoegen, het duurt nog even voor ik de lijst gehad heb!) en ik begin met de vraag van Jong en Geld: Van welke beslissing op financieel gebied heb je het meeste spijt?
In dit artikel:
Mm… wat is mijn grote financiële misser?
Een goede vraag, zeker aan iemand die tot over z’n oren in de (hypotheek)schuld zit. Voor ik deze vraag beantwoord, moet ik wel een kleine disclaimer aangeven. Ik heb over het algemeen niet echt spijt van dingen die ik doe of gedaan heb. Ik realiseer me vaak later wel dat ik dingen slimmer had kunnen doen, of beter niet, maar ik sta er ook weer niet te lang bij stil, omdat ik ervan uitga dat ik op dat moment deed wat ik toen dacht dat het beste was. Wel probeer ik er natuurlijk van te leren, voor een volgende keer.
Maar wat is dan mijn grote financiële misser?
Mijn eerste idee was: dat dure huis kopen. Dat heeft er immers voor gezorgd dat ik jarenlang bakken met geld aan een huis ben kwijt geweest, terwijl ik dat geld ook had kunnen investeren.
Toch is dat niet mijn allergrootste financiële misser geweest. Van die aankoop kun je gewoon een rekensom maken en daar kun je ‘ja’ of ‘nee’ op zeggen. Mijn financiële missers hebben meestal een wat meer emotionele aard. En dat geldt ook voor mijn grootste financiële misser. Daarvoor neem ik je een stukje terug mee in de tijd.
Veel inkomsten, weinig tijd om het uit te geven
Toen ik in 2007 met mijn eigen bedrijf begon, ging het financieel gezien vrij snel de goede kant op. Ik bouwde aan mijn klantenbestand en werkte daarnaast nog 36 uur in loondienst. Bovendien had ik vrij lage woonlasten. Eerst woonde ik namelijk in een appartement en daarna in een tussenwoning (hoog in Groningen, dus niet voor Randstad-prijzen).
In die periode had ik weinig tijd om geld uit te geven, maar kwam er wel veel binnen. En in plaats van dat slim te investeren of gewoon apart te zetten, gaf ik het weg. Soms omdat ik het zelf leuk vond om iets cadeau te doen, maar vaker omdat ik dan ‘van het gezeur af was’. Niet alleen in de vorm van cadeaus, maar ook bijvoorbeeld in het oppakken van grote rekeningen. Heb ik zelf gedaan hoor, maar als je het hebt over financiële misser…
Rotgevoel
En ik kan je vertellen: als je dan op een gegeven moment zit met een enorme hypotheekschuld en een verbouwing waar geen einde aan lijkt te komen, dan geeft dat wel een rotgevoel.
Ik maakte ontzettend lange dagen en werkte keihard. Maar na het betalen van de hypotheek, rekeningen en ‘cadeautjes’, bleef er niet eens genoeg over om een keer nieuwe kleding te kopen, of om op vakantie te gaan.
Ik woonde op een prachtige plek, in een huis dat steeds mooier werd, maar voelde me doodongelukkig. Ondanks mijn harde werken en mooie inkomen, zat ik vast.
Financiële zelfzorg
Dat ik zo vast zat, kwam eigenlijk niet eens door de koop van het huis. Het kwam door mijn beroerde financiële zelfzorg. Juist doordat ik altijd gewend was hard te werken, zuinig te leven en zo geld binnen te houden, heb ik nooit lang stilgestaan bij de waarde van geld. Het was er en ik kon er anderen blij mee maken. Maar dat ik mezelf hier óók blij mee kon maken, kwam niet in me op.
Als ik ergens spijt van heb, dan is het dus wel dat ik op financieel gebied niet zo goed voor mezelf heb gezorgd. Had ik dat wel gedaan, dan was de kans groot geweest dat ik nu ergens hypotheekvrij had kunnen wonen en alvast een leuk pensioenpotje had gehad. Veel kleiner, maar vast niet ongelukkiger. Soms vind ik dat wel jammer, maar zoals ze bij ons thuis zeggen: de koe in de kont kijken, daar heb je niets aan. Daarom probeer ik die ervaring mee te nemen en het nu wat anders aan te pakken.
Me beter te realiseren wat geld waard is, me te bedenken dat het helemaal niet nodig is dat ik overal in bijspring en ondanks dat het nu wat trager gaat met het sparen, gewoon door blijven zetten. De tijden veranderen wel weer! (Update 2018: ik verkocht het huis in 2016 met een stevig verlies, maar géén restschuld. En nu let ik iets beter op 😉 )
5 tips voor betere financiële zelfzorg
Ben jij ook iemand die graag wil dat anderen het goed hebben, maar denk je niet altijd even goed om jezelf? Help je mensen graag met het oplossen van problemen? Dan herken je misschien wel wat in mijn verhaal. Voor jou heb ik 5 tips voor een betere financiële zelfzorg; door schade en schande geleerd 😉
- Sta stil, adem en houd je mond. Ik weet hoe makkelijk het is om te zeggen: ‘Ik betaal dit wel’ of ‘Laat maar zitten’. Maar doe dat alleen als je het écht wilt en er het geld voor hebt. Niet omdat je denkt dat de ander ergens geen geld voor heeft of je het idee hebt dat dit van je wordt verwacht.
- Maak een potje voor jezelf. Een ‘fun’-spaarpotje met geld dat je alleen uitgeeft aan dingen of ervaringen waar jij blij van wordt. Helemaal voor jou. Dus niet een gezamenlijk uitje, maar een eigen behandeling bij de schoonheidsspecialiste, of die mooie nieuwe tas. Als het niet 100% voor jou is, blijf je er vanaf.
- Praat over geld. Als je samen iets gaat doen, geef gewoon aan dat je de kosten wilt splitsen. Als je gaat trouwen, kaart dan die huwelijkse voorwaarden gewoon aan. Ga niet voor iemand anders invullen wat hij of zij denkt. En als jullie hier toch ruzie over krijgen; vraag jezelf dan af of de relatie wel zo waardevol is als jij denkt.
- Houd overzicht. Als je weet wat er binnen komt en je weet welke rekeningen je nog kunt verwachten, dan is het makkelijker om ‘nee’ te zeggen. Wat niet kan, dat kan niet.
- Maak nooit schulden voor een ander. Geen uitzondering. Je gaat niet lenen omdat je kind een nieuwe laptop wil, je neemt geen overwaarde op om een huis voor familie in een arm land te bekostigen en je gaat geen studielening aan zodat je met je vrienden mee op reis kunt.
Je kunt het!
Financieel goed voor jezelf zorgen is niet altijd gemakkelijk. Zeker als mensen verwachten dat je altijd ‘ja’ zegt, zal het voor hen even wennen zijn als je ‘nee’ zegt. Maar dat is niet erg. Door dit vaker te doen, leer je mensen ook hoe ze met jou moeten omgaan. En dat doe je niet als je steeds weer toegeeft en jezelf stilletjes in de problemen werkt. Wees vriendelijk, maar stel je grenzen. Wie daar niet mee om kan gaan, is jouw tijd en aandacht eigenlijk helemaal niet waard.
En nu in de babbelbox: wat is jouw grootste financiële misser?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Goh, zou 100% mijn verhaal geweest kunnen zijn… 🙂
Als het niet ook een beetje triest was, dan had ik waarschijnlijk gezegd: gelukkig dat ik niet de enige ben. Toevallig is in dit geval dan misschien beter… Ben overigens dan wel benieuwd naar jouw verhaal!
Heel treffend Hoe jij de mindset beschrijft. Dit ervaren wij precies hetzelfde!
Als je toch wilt spreken van een financiële misser, dan is het wel dat wij ooit een nieuwe auto hebben gekocht en deze al weer snel moesten inruilen vanwege gezinsuitbreiding…
BespaarBalans
Bijzonder! En balen van die auto, maar ja, dat soort dingen gebeuren 🙁
Toen mijn man en ik wilden trouwen, wilden we ook een huis kopen. We dachten dat we niet in aanmerking zouden komen voor een premie A woning omdat we tweeverdieners waren. Achteraf gezien kwamen we er wel voor in aanmerking omdat het verdiende jaarbedrag een aantal jaren voor die datum gesteld werd en bovendien was ik nog geen 21 en in die tijd was je nog niet meerderjarig op die leeftijd en mocht het inkomen niet meegeteld worden.
Daar kwamen we achter toen we ons eerste huis kochten. Maar we hadden een beter huis voor veel lagere lasten kunnen hebben.
Verder zijn we een paar keer de mist in gegaan met aandelen, zijn we blijkbaar de mensen niet voor.
We zijn wel altijd zuinig geweest en daar ben ik blij om 🙂
Complimenten hoe je nu met je financien omgaat!
Zuinig zijn brengt je volgens mij altijd heel ver! En wat jammer van dat huis, dat zijn dan van die dingetjes die je misschien liever maar helemaal niet weet. Aandelen durf ik me niet zo goed aan te wagen. Iets hoeft van mij niet hard te gaan, maar geld verliezen aan 'niets' ben ik ook niet zo'n ster in. Misschien wel in het verliezen, maar niet in daar niets om geven…
Dat was niet het antwoord wat ik verwachtte van je! Ik dacht eigenlijk dat je je auto lening zou noemen.
Hier eigenlijk nergens spijt van, ik heb nooit geld over de balk gegooid en dat was best wel lastig toen we nog zuiniger moesten gaan leven omdat ik het toch al niet met bakken tegelijk uitgaf. Zo heb ik in mijn tienerjaren zelf al bij de bank geregeld dat er zodra mijn salaris binnenkwam geld naar mijn spaarrekening ging en van de rest heb ik lekker genoten.
Ik vind het nu wel jammer dat ik geen koophuis met bijbehorende hypotheek heb, want juist die huur voelt als weggegooid geld en ik kan natuurlijk niks doen om die woonlasten omlaag te brengen…
Haha, grappig dat je de autolening verwacht had! Het klinkt heel stom, maar dat is echt een drupje vergeleken met de rest. Bovendien was dat zakelijk gezien juist weer een hele slimme zet. Dat ik persoonlijk niet van leningen houd, dat maakt het een soort 'last', maar die heeft lang niet zoveel impact als dat andere.
Ik kan me voorstellen dat het dan wel even wennen wordt om nog zuiniger te doen, vooral omdat je altijd al zuinig bent geweest. Hoewel een huurhuis *nu* ook wel fijn zou zijn, omdat ik er dan direct vanaf zou kunnen, snap ik je gevoel daarbij wel. Dat was voor mij ook een reden om te willen kopen. Dat plus dat huur gewoon vaak best wel duur is!
Ja, wij betalen €750 per maand (in het Westland) voor een nieuwbouw eengezinswoning die op het randje van de vrije sector zit.
Ik woon hier fijn hoor, maar ik zou het liever kopen, dan zijn de maandlasten ook lager, zeker met de huidige rentestand.
Maar we krijgen het gewoon niet van de bank, dus zal er eerst flink tegenop moeten gaan sparen.
Mijn misser is het verkopen van een huis. Achteraf had ik daar moeten blijven wonen. En daarna het kopen van een huis waar manlief een hekel aan had. Wij hebben er maar 10 maanden gewoond en het gelukkig goed kunnen verkopen. Daarna zijn we teruggegaan naar het dorp waar hij vandaag komt en daar wonen we nog steeds.
Veel geld over de balk gegooid. Ik let 'pas' 19 jaar op mijn geld. Maar ook in deze jaren bv alles nieuw gekocht voor onze baby i.p.v. het tweedehands te kopen.
Ach, die koe hè. Ik kijk maar vooruit en zie dat wij, bij leven en welzijn, een hypotheekvrij huis hebben en twee kinderen die wij het wel leren om vanaf het begin verstandig om te gaan met je geld.
Wij hebben tijdig de knop omgedraaid en daar ben ik heel blij mee.
Dat is ook maar het beste wat je kunt doen. Blij zijn met dát de knop omgaat en dan vooruit kijken naar wat je nog allemaal kunt doen om daarvan te profiteren!
Inderdaad, achteraf…. en die koe. De man en ik sloten ooit een dubieuze belegging af. Toen we nog jong en naïef waren, via een persoon met een hele goede babbel. Auw, wat heeft ons dat veel gekost. Maar ik was zo blij toen we er vanaf konden dat ik het bedrag spontaan vergeten ben (lees, de man en ik willen het er nooit meer over hebben). Sindsdien hebben we nooit meer iets afgesloten wat we niet in 1 keer snapten en alle financiële dingen regelen we zelf. Lesje geleerd, eind goed al goed. Helena
Mijn ouders hebben ook zoiets gedaan, terwijl die ontzettend goed zijn met geld. Maar ja, advies inderdaad, vlotte babbel, bekende… dat verhaal zeg maar. Gelukkig kwam daar uiteindelijk nog iets van terug, maar niet wat erin gestoken was en al helemaal niet wat beloofd was!
Nergens veel spijt van maar wel een beetje van die spaarpolissen van de Eagon waar veel ingegaan is en weinig uitkomt. Ik ben er ook mooi ingestonken toen ze die prachtige rendementen voorspiegelde en tegelijkertijd alleen maar bezig waren hun eigen portomonee te spekken. Gelukkig nooit zo'n polis met geleend geld gedaan waar mensen later nog voor moesten bijbetalen…. Op veel gebieden is de consument (en ik ook) door schade en schande wijs geworden maar toen lieten we ons nog massaal zand in de ogen strooien door de boevenpraktijken van banken en verzekeraars, want zo mag je het gerust noemen. Nu alles in eigen hand houden en goed naar kosten van fondsen kijken.
In eigen hand houden is volgens mij ook heel verstandig, wat dat betreft is het misschien ook wel goed als er eens zo'n bubbel knapt, daar word je als consument toch ook weer alerter van.
Wij hebben, jaren geleden, ingetekend in een spaarformule die door de bank werd voorgesteld als een spaarboekje met een goed rendement en waarbij je nog voordelen kon krijgen op de verzekering en op bepaalde vakantie initiatieven. Achteraf gezien blijkt dat het niet ging om een spaarboekje maar om een aandelenrekening waarbij je maar gedurende een bepaalde periode van het jaar je aandelen terug kon opvragen. Een aantal jaren geleden kwam in het nieuws dat …… in de problemen zat en dat er geen jaarlijkse intresten meer zouden worden bijgeschreven op de rekening en dat bovendien de aandelen totaal niet meer konden verzilverd worden. Af en toe horen we nog iets in het nieuws daarover maar wij en alle andere gedupeerden, moeten er niet op rekenen om ooit een euro van ons in vertrouwen vastgezette geld terug te zien. Ironisch maar onze bankdirecteur en zijn gezin hebben daar destijds zelf ook op ingetekend omdat hij vertrouwen had in het product…. Zelfs hij kon niet 'tijdig' uitstappen. Voor ons gezin betekent het een verlies van ongeveer 4500 euro maar er zijn mensen die nog veel meer verloren hebben….
Begint die formule toevallig met ABC? Komt me bekend voor… En €4500 is veel geld, maar het kan dan idd vaak ook nog erger.
Dat ik niet eerder een huis heb gekocht….
Ja, dat denk ik zelf ook wel eens! Maar goed, ik heb vanwege mijn leeftijd nooit echt de kans gehad om zo'n klapper te maken als mensen van de generatie van mijn ouders, dus wat dat betreft had het misschien ook niet heel veel gescheeld. Als ik nou in de guldentijd wat had kunnen kopen…
En mijn verhaal. Ik heb je al vaker gezegd dat ik zoveel herken in jouw ervaringen. Als zal ik als mijn stomste aankoop een gloednieuwe auto noemen. 6 jaar later voor 11.000 minder verkocht. Maar nu net deze week zet ik mijn huis te koop, heb al een woonboot in de binnenstad terug gekocht. Op weg naar gratis wonen, en dat hoeft echt niet groot meer te zijn. In plaats van anderen van mijn geld laten leven, ga ik nu proberen om door middel van verhuur een inkomen te verwerven. Het wordt een spannend jaar. :). Het mooiste zou zijn als ik verloren geld kan terug sparen en/of investeren.
Dat zou inderdaad mooi zijn zeg! Ik hoop dat je je huis heel snel verkoopt, tegen een mooie prijs. Dan kan 'het' maar beginnen. Tenminste, zo voelt het hier voor mij dan een beetje.
Wat ik nog wil toevoegen: ik denk dat internet ook een veel groter bewustzijn bij velen creëert. " Vroeger" moest je het doen met wat de banken, adviseurs en je omgeving je voorhielden. Nu lees je ervaringen en wijsheid van over de hele wereld. Natuurlijk kan je het zelf bedenken, maar dat valt niet mee als je nergens een aansprekend voorbeeld ziet. Nu volg ik blogs waar ik helemaal enthousiast van word en als voorbeeld neem. Dat mijn omgeving nog steeds hoofdschuddend naar me luistert doet er voor mij niet meer toe. Zoiets van.. kijk straks maar, als jullie je nog naar je baan slepen.
Klopt, dat is hier precies hetzelfde. Voorbeelden motiveren toch. Bovendien heb je zelf makkelijker de kans om je ervaringen te delen (zoals door te bloggen), waar je dan weer feedback op krijgt, wat óók weer motiveert.
Niets wat voelt als financiele misser.
Altijd goed opgelet. Wel veel geld uitgegeven aan uitgaan toen we jong waren, maar daarvan heb ik ook geen spijt. In 2007 een huis gekocht, ook niet handig, maar spijt? Nee zeker niet. Het was geen duur huis, maar we hebben er veel in geinvesteerd met eigen geld (dubbel glas, nieuwe badkamer, nieuwe wc, extra isolatie hier en daar, ventilatieroosters. Inmiddels is ons huis weer bijna waard waar we het destijds voor kochten.
Mooi dat je daar geen spijt van hebt! De tijd was toen ook anders, al had je gewild, had je het misschien nog niet goedkoper kunnen krijgen (vooral ook omdat je zegt dat het al niet duur was toen).
dank je wel, en ook leuk dat je reageert op de vragen van je lezers (zoals deze blog) 🙂 Leuk om te lezen
🙂 Ik vind weer het ontzettend leuk als mensen de moeite nemen om te reageren!
Mijn financiële misser…was mijn huwelijk. Helaas liep dat uit op een scheiding, maar bij die vechtscheiding bleek dat ex mijn spaarrekening leeggemaakt had, en schulden maakte op de gezamenlijke rekening. Die rekening kon niet gesloten worden want daar moest hij voor tekenen en daar werkte hij niet an mee. Twee jaar en wat rechtszaken verder wel, maar die schade kreeg ik nooit terug. Totale schadepost, meer dan 30.000 gulden.
Verschrikkelijk zeg, als je in zo'n situatie terecht komt. Dan kun je je volgens mij soms knap wanhopig voelen. Gelukkig is de rekening dan nu gesloten, hopelijk ziet de rest er nu ook wat beter voor je uit!
wauw…wat ontzettend vreselijk Anoniem.
Een camper waar ik wel voor betaalde maar nooit geleverd kreeg….
Nou, dat was helemaal een verhaal ja. Gewoon oplichting 🙁
Inderdaad, achteraf …Achteraf had ik veel minder 'loos' uitgegeven aan troepjes, kleding en benzine omdat ik geen zin had om met de bus te gaan, en uitgeleend aan een ex die vervolgens niets meer van zich liet horen. Dat is bij elkaar een relatief klein bedrag vergeleken met de schulden van mijn man, maar van met hem trouwen heb ik dan weer geen spijt – alleen al omdat het aflossen makkelijker gaat worden nu we getrouwd zijn.En ergens het opnieuw gaan studeren. Daardoor zit ik nu met een studieschuld die ik liever niet had gehad. Aan de andere kant heb ik er ook veel van geleerd, dus …
Misschien een hele stomme vraag, maar heb je er bewust voor gekozen om ook met zijn schulden te trouwen? Aangezien je ook op huwelijkse voorwaarden kunt trouwen? Of was dit (ik meende gelezen te hebben dat jullie nu in de schuldsanering zaten) in de situatie het beste? Overigens wel mooi om te lezen dat je het met hem wel getroffen hebt!