Het hele idee achter deze website is manieren bedenken en delen om lekkerder te leven met minder geld (en daarmee automatisch ook bijvoorbeeld met minder spullen), zodat je geld over hebt om een zo vrij mogelijk leven te hebben. Ik zeg het nog maar een keer: zodat je geld over hebt. Het liefst een beetje veel, anders valt het met dat vrije leven vaak nog wat tegen. Want als je elke maand precies uit kunt komen, is dat natuurlijk mooi, – je maakt geen schulden -, maar het geeft je niet echt vrijheid, want je moet dus gewoon wel elke maand zorgen voor die salarisstrook. Maar als je dan wat spaargeld hebt, kun je alsnog last krijgen van een probleem: spaargeldgêne.
Van open naar spaargeldgêne
De mensen die al sinds het begin meelezen, weten: ik ben relatief open. Ik blog dan wel anoniem, maar ik doe niet heel erg schimmig met cijfertjes. Als je mijn stukje over de hypotheek leest, dan weet je waar ik vandaan kom, waar ik tot en met afgelopen zomer aan gewerkt heb en waar ik naar toe wil. Daarnaast vertelde ik ook regelmatig over de verschillende potjes, wat daarin ging en wat daarin zat. Sterker nog; ik had zelfs een speciale pagina met daarop de verschillende potjes en saldi. Vond ik zelf wel makkelijk. Die is wel verdwenen, want dat voegde niet zo heel veel toe.
Maar wat ik merk, nu ik niet echt meer kan sparen voor een aflossing en dus eigenlijk alleen maar aan het sparen ben: ik heb last van spaargeldgêne! Als dat een woord is.
Je schamen voor je spaargeld?
Ik voel me gewoon een beetje ongemakkelijk bij het hebben van veel spaargeld of daar iets over schrijven, bijvoorbeeld als het gaat om doelen. Ik merk dat ik wat vager word, waardoor doelen zelfs voor mezelf een beetje vager worden. En dat is niet alleen onnodig en een beetje vervelend, maar ik denk dat het onbewust ook wel belemmerend kan werken. Dus daar wil ik vanaf! Voor mezelf heb ik al proberen te bedenken waar dit vandaan komt en ik kwam tot twee ‘overtuigingen’:
- Als je spaargeld hebt, willen mensen vaak wat van je/denken mensen dat jij wel voor van alles en nog wat wilt betalen en anders ben je een krent.
- Het is een beetje raar om de mond vol te hebben van zuinig leven als het helemaal niet hoeft.
Dat slaat nergens op
Met m’n gezonde verstand denk ik: die spaargeldgêne slaat nergens op. Wat iemand heeft of daarmee doet, dat is aan die persoon. Ik heb wel mensen in mijn omgeving die een stuk meer hebben dan ik en daar verwacht ik helemaal niets van. Dus waarom zouden anderen dat wel van mij doen?
En als ze dat wel doen, zijn het dan wel ‘mijn’ mensen? En het hele idee achter zuinig leven heeft eigenlijk maar bar weinig met veel of weinig spaargeld te maken. Dat gaat om vrijheid. Om niet afhankelijk te zijn van een baan, van een bank of van spullen. De een houdt daarbij veel geld over, de ander komt rond en weer een ander maakt het op aan bijvoorbeeld reizen, of iets anders dat voor hem of haar wél de moeite waard is.
Zo ver ben ik dus tot nu toe gekomen, maar het is me nog niet helemaal gelukt om de overtuigingen om te vormen. Bijvoorbeeld naar:
- Je maakt bewuste keuzes om geld over te houden en het is ook helemaal aan jou om te bepalen waar je het overgebleven geld dan wel of niet aan uitgeeft
- Iedereen kan en mag zuinig leven. Daarvoor hoef je niet per se financieel krap te zitten
Nu weet ik dat er onder de lezers een heleboel mensen zitten die vaak hele wijze woorden kunnen delen en hier misschien ook wel wat ervaring hebben met zich ‘schamen’ voor hun spaargeld of zich een beetje gegeneerd voelen ten opzichte van anderen. Vandaar dat ik dacht: ik gooi het hier maar eens open. Hebben jullie wel eens last van spaargeldgêne en hoe kom je daar vanaf?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Geen wijze woorden hier. Ik herken het wel wat. Wij hebben niet heel veel spaargeld, meeste gaat naar t aflossen. Maar er is wel een bovenmodaal inkomen. En toen ik eens een boekje opendeed eten waren er best giftige reacties als 'hoe durf je over zuinig leven te schrijven met zo'n inkomen'.
Tja sommige mensen denken 'zo'.
Aan jou de vraag of je je daar iets van aan wilt trekken.
Het is jouw geld. Voor t zelfde geld stop je het in een kluis en ga je elke euro oppoetsen, mag je zelf weten.:-)
Ja, daar heb je ook helemaal gelijk in. Dus toch wél wijze woorden 😉 Ik had eerst ook niet zoveel spaargeld, maar nu heb ik natuurlijk even geen hypotheek meer om het in te stoppen én een stukje teruggehaald uit mijn huis. Ik snap ook niet helemaal goed waarom ik hier 'last' van heb, aangezien het me over het algemeen niet speciaal uitmaakt hoe iemand van me denkt, zolang ik mezelf maar recht aan kan kijken.
Zou je daar trouwens koperpoets of zilverpoets voor moeten hebben…? Just kidding 😉
Die reacties die Martine beschrijft heb ik ook wel gehad. Dat je niet sober kunt leven met een inkomen als het onze…..toen waren we ook nog eens eigen baas en hadden een heel modaal salaris. Daar ben ik niet zo open meer in dus.
Nee wij hebben geen last daarvan, ieder doet het op zijn of haar manier met de inkomsten die ze hebben.
Door de blogs te lezen leer je veel, en degene die mopperen….ach laat ze maar!
Je hebt nu juist zo'n mooi potje spaargeld omdat je zuinig geleefd hebt en veel hebt afgelost. Dus waarom zou je het niet over zuinig leven mogen hebben?
En of mensen nou echt op je af komen als je zegt dat je veel spaargeld hebt? Ik weet het niet. Ik heb het nog nooit meegemaakt, maar ik heb nog nooit heel veel spaargeld gehad 🙂
En als je de gene toch nog voelt? Je kunt ook schrijven over de doelen als in toename van je spaarpotjes, zonder de absolute stand op de rekening te noemen…
Wij leven zuinig, werken alle twee ,modaal inkomen, hebben een luxe woning, en lossen de hypotheek versneld af,
Ik heb een zusje,man is directeur, zij werkt parttime, er komt veel meer geld binnen dan bij ons
Zij wonen in bescheiden 2 onder 1 kap woning.
We leven totaal anders.
Ik kijk met verbazing naar haar uitgaven als we es samen op stap gaan, wat er aan kleren gekocht wordt 120 euro voor een paar laarsjes voor dochter vind zij een koopje, terwijl ik 35 euro al prijzig vind . en zo gaat het met eten (ik kijk wat in de aanbieding is en dat eten wij, zij is steeds in de weer met leuke nieuwe recepten en restjes worden nooit bewaard), vakanties ze gaat vaker "er even tussen uit"( wij gaan 1 x per jaar) etc.
we leven alle twee zoals wij t leuk vinden.
Nog 4 jaar dan is ons huis afbetaald, zij willen verhuizen maar kunnen niet omdat t huis onder water staat.
Aflossen is leuk voor ons maar zij willen nu leven zegt ze.
Ik bedoel ieder maakt keuze's , over 4 jaar is ons huis van ons en houden we iedere maand veel over, maar dan nog zou ik niet zo kunnen leven als dat zij doen, en leven zoals wij doen zou voor mijn zusje een straf zijn.
Ieder op zijn eigen wijze!
Lastig is dat! Ik merk dat als je schrijft over besparen er ook verwacht wordt dat je zelf lastig rondkomt oid, terwijl je juist een flinke spaarpot hebt doordat je bespaard. Gewoon lekker blijven schrijven hoor!
Ik herken daar wel wat in, hoewel wij flink hadden gespaard, klapte de erfenis van mijn ouders er stevig in en ik merk nu dat vooral schoonfamilie er van uit gaat dat wij wel even van allerlei betalen.
Als de gesprekken er soms over gaan, zegt de man telkens dat het niet zijn geld is en dat hij er dus ook niet over kan beslissen.
Toch…, ik voel me minder vrij om te doen en laten (en idd ook schrijven/bloggen)met en over geld als ik graag zou willen.
Geen wijze raad dus, ik ben er zelf ook nog niet precies uit 😉
Ik praat er nauwelijks over. Mijn ouders weten het, onze zoons weten het.
Ik merk wel dat ik het soms wat lastig vind om op een blog te schrijven hoeveel wij aflossen. Dat voelt soms als opscheppen. Mijn man verdient bovenmodaal en is kostwinner. Ik heb geen inkomen vanwege chronische gezondheidsproblemen maar ik 'verdien' door te consuminderen. Wij kunnen heel veel dingen niet doen, zoals uiteten, verre reizen maken. Ook winkelen (zeker voor kleding) vind ik vaak te vermoeiend. Eten afhalen, kant en klaar spul, alcohol, snoep, lukt niet met de dieten. Voordeel is dat je dan wel makkelijker geld over kunt houden. Leuk is het niet altijd. Al ben ik heel erg blij dat ik wat minder gevoelig ben voor gluten en ik een patatje bij de snackbar kan halen, als we een dagje uit zijn.
Ik herken het heel erg (een van mn laatste blogs ging over zoiets, al noemde ik het niet met n specifiek woord).
Ik voel ook consuminderbloggene. Ik durf op sommige blogs geen commentaar meer te geven, als mensen weten dat ik spaargeld heb, of dat ik van n ruimer budget leef dan zij.
Maar goed: door mijn consuminderen (en spaargeld) heb ik wel degelijk een stuk vrijheid gewonnen. Ik kan verhuizen, ik hoef niet bang te zijn voor werkloosheid (daarvan kan ik rondkomen). Dat is een winst die niet in euro's staat, maar wel in mijn leven meetelt.
Dus ik vind me consuminderaar, en degenen die dat niet vinden; tant pis. Het is een beetje dezelfde houding die een (nog steeds dikke) collega heeft na 30 kg afvallen. Zij schaamt zich, en ik vind dat ze trots mag zijn. Zij kijkt naar de huidige kilo's, ik naar de (voor mij ongelofelijke) hoeveelheid die ze is afgevallen.
Je kan dus zelf kiezen of je verdrietig, aangevallen of trots bent.
En ik kies voor gelukkig (en trots) op wat ik doe in mijn leven. En de mensen die daar niet in mee willen (en die geen zinvolle inhoudelijke argumenten bieden), negeer ik.
Waarom zou jij je schamen voor je spaargeld?!?!
Misschien moeten we ons iets minder druk maken om wat anderen van ons denken (en heel misschien zelf ook eens iets minder negatief over anderen denken en ervan vinden – maak ik mezelf soms best schuldig aan).
Waarover ik me kan verwonderen bij bloggers met een flinke spaarrekening is dat ze zo kunnen twijfelen of ze iets zullen aanschaffen. Persoonlijk vind ik dat er grenzen zijn aan het consuminderen en dat je jezelf best mag verwennen als het geld er is?
Herkenbaar in onze schoonfamilie denkt men dat ons spaargeld oneindig is en dat we er geen moeite voor hebben gedaan. Schoonmoeder geeft aan mijn beide zwagers wel vaak dingen maar op onze trouwdag krijg ik de mededeling dat de bloemen later komen. (Heb ondertussen een winkel vol tegoed) ook krijgen onze kinderen veel minder vaak iets toegestopt. Het is de kift. Ik kan inderdaad behoorlijk op mijn spaargeld zitten maar dat omdat ik weet dat onze financiële situatie ook elk moment om kan slaan en ik de touwtjes in eigen hand wil hebben mocht dit gebeuren. Ga dus lekker door met onze manier van leven.
Op mijn blog kreeg ik soms ook kritiek zelfs na t vermelden van de opmerking dat men maar een klein deel van mijn leven ziet momenteel doet t me weinig. Ga jij vooral lekker door waar je mee bezig bent en mocht je t zelf in je hoofs lastig vinden is het wellicht een idee om de schuld voor je toekomstige woning op papier te zetten en te kijken hoeveel saldo je nog moet? dus je bent de schuld die jullie aan jullie zelf hebben dan aan t inlossen.
Ik heb zelf geen spaargeldgêne, maar ik heb dan ook niet echt veel spaargeld. Ik los mijn hypotheek versneld af en hier gaat dan ook veel van mijn spaargeld inzitten. Daarnaast leef ik erg in het nu en vind ik dat ik mezelf wel eens mag verwennen en een bepaalde aankoop wel mag doen.
Ik herken het wel. Ik blog ook niet openlijk over hoeveel vermogen ik heb, ondanks dat ik anoniem blog. Maar ik spaar en beleg wel met veel plezier; lekker mee doorgaan!
Ik herken het wel. Alsof zuinig zijn niet mag als je voldoende geld hebt. Maar zonder zuinig zijn zou je ook nooit voldoende hebben lijkt me. Dan groeien je wensen mee met je inkomen!
Mensen toch allemaal…….wees trots op wat je bereikt hebt en je schamen of generen? Tuurlijk niet!
Ik heb geen koophuis, maar wel lekker gespaard, nou, daar ben ik heel blij mee. Het geeft een gevoel van minder afhankelijk te zijn.
Als je het leuk vindt om spaarzaam te zijn en zuinig te leven ben je daar helemaal vrij in en dat is leuk om te lezen, al heb je een miljoen op de bank!
En ook als je met geld wil smijten ben je daar vrij in.
Mensen die zuur reageren zijn meestal een beetje jaloers………
herkenbaar hoor qua blog. ben er zelf idd heel erg trots op hoe we het doen! komen prima rond, genieten van het leven met gratis maar ook betaalde uitjes, maken bewuste keuzes (geen superdure vakantie, geen 2e auto, beide werken maar geen kinderopvang nodig omdat ik gastouder ben, geen merkkleding, weinig buiten de deur eten maar zelf koken etc. ) en dat bevalt ons super!!
en idd zolang wij als gezin gelukkig zijn en door onze eigen keuzes geen schulden maken of anderen kwetsen/tot last zijn is t prima idd 😀
Spaargeld hebben, is toch niet verkeerd? Je weet nooit hoe het leven verloopt. Ik was blij met ons spaargeld toen mijn man gedeeltelijk in de WW kwam en ik daarnaast mijn baan kwijt raaktte. Toen heb ik leren consuminderen waardoor we met minder geld toekunnen en geen financiële problemen krijgen.
O ja herkenbaar! Net als een een hoog inkomengêne en het feit dat ik nu ik als zzp er begonnen ben het moeilijk vind om ervoor uit te komen dat ik de eerste 4 maanden (bijna) om kwam in het werk en ik voor het inkomen 8 maanden in loondienst had moeten werken. Volgens mijn financiële man gaat dat wennen, ik vraag me dat af. Wat mee speelt is dat ik uit een omgeving kom waar het heel anders ging en gaat…
Dat is ook heel herkenbaar! Ik werk in een sector waar veel mensen (blijkbaar?) op een houtje bijten, terwijl het mij eigenlijk heel goed gaat. Als ik een euro had gekregen voor elke keer dat me – met vaak wat meelijwekkende blik – gevraagd werd of ik er ook van rond kon komen, dan had ik al een leuke vakantie kunnen boeken.
Dat financiële 'went' overigens wel. Althans; ik heb in principe een vrij royaal inkomen, maar je weet nooit wanneer het anders gaat, je moet nog apart belasting betalen en je zult mogelijk ook eens met investeringen te maken krijgen. Of pensioen, of AOV, enzovoorts. Het voelt (voor mij tenminste) daardoor niet speciaal of ik heel veel verdien.
Ik verdien net onder modaal. Maar ik heb wel geld geïnvesteerd en doe dat al meer dan 10 jaar, ben er ooit mee begonnen in de VS. Dus betaal ik vermogensbelasting, en ik spaar nog altijd ijverig. Want je weet maar nooit hoe de toekomst er uit ziet. Maar ik praat er niet over met bekenden, want dan denken mensen dat het geld aan bomen groeit, en dat is niet zo.
Tja, spaargeld en loon zijn twee heel grote taboe's. Jammer eigenlijk he, want het is toch best interessant om te weten van een ander 🙂
Lalalaa ik schaam me niet voor mijn 90.000 aflossingen in iets meer dan vijf jaar tijd plus 50.000 euro spaargeld…
Tadaa here I said it!
Wij lossen af en hoe flinke bedragen af en hebben net een nieuwe keuken laten plaatsen. Paar jaar terug de badkamer laten doen. Daarvoor dubbel glad en nieuwe CV-ketel. We verdienen nu boven modaal, leven zuinig. Geven wat aan goede doelen. We gaan 1 tot 3 keer per jaar eenvoudig op vakantie. En af toe bekruipt me ook de spaargeldgêne? Of veel-omzet-op-de-rekening-gêne?Iedereen kan optellen dat we het best wat breder kunnen laten hangen. Maar daar ligt mijn prioriteit nu echt niet. Ik geniet zo van de (potentiële) vrijheid die het geld geeft. Dat het nu redelijk eenvoudig gaat is mooi meegenomen. Het voelt zo afschuwelijk verstandig dat ik denk aan mijn pensioen (op mijn 37e)…