Laatst schoot het ineens door mijn hoofd: het is alweer ruim tien jaar geleden dat ik voor het eerst mijn handtekening zette onder een koopcontract van een woning én onder een hypotheeklening. Best een mijlpaal, zou je denken. Toch voelde het toen helemaal niet zo. Het was meer ‘logisch’; als je klaar bent met studeren en je hebt werk, dan is de volgende stap een huis kopen. Hup, naar de bank, kijken wat die je ‘wil’ geven en iets zoeken binnen dat budget. Zo bekeken, is er in de afgelopen 10 jaar behoorlijk wat veranderd.
In dit artikel:
Mijn eerste huis en hypotheek
Mijn eerste ‘echte’ eigen huis was een tussenwoning in een dorpje bij Groningen. Het huis was net gebouwd, dus werd vrij op naam verkocht. Het viel binnen het budget dat de hypotheekadviseur genoemd had en er was zelfs nog wat ruimte voor een bouwdepot.
Voor de hypotheek hoefde helemaal niets zelf uitgezocht te worden; dat deed de adviseur van de bank wel. Toen die kwam met een aanbod met een rente van 5,8%, kwam het niet eens bij me op om daar vraagtekens bij te zetten. Laat staan om daarover te onderhandelen!
De krappe twee jaar die daarop volgden, veranderden niets in die relatief lakse houding. De verbouwing werd uitgevoerd (het huis werd casco opgeleverd, dus de muren en vloeren moesten nog gedaan worden), het bouwdepot ging op en maandelijks werd een bedrag aan rente en aflossing betaald.
Twee jaar later…
Twee jaar later was het tijd voor verandering. De buurt was toch niet ‘helemaal mijn ding’ en het ging financieel goed genoeg om te kunnen verhuizen. De hypotheek voor het eerste huis bleef ruim onder de 2 ton, dus ik dacht: misschien kan er nu wel gekeken worden naar huizen van rond de 250.000 euro.
Een gesprekje met de bank maakte die zoekrange nóg groter: de bank wilde bijna het dubbele uitlenen. Tegen 6% rente, dat natuurlijk wel…
En ik moet eerlijk zeggen: omdat de voorlichting bij het vorige huis geen problemen had opgeleverd, kwam het ook niet echt in me op om daar nu vraagtekens bij te zetten. De cijfers zeiden dat het kon, dus dan kon het. Toch?
Er kwam een huis op de radar dat nog een aardig stukje onder het maximale leenbedrag zat. Het was echt een plaatje: zo’n mooie woonboerderij in Friesland met een flink stuk land erbij. Wat ik bij het vorige huis nog niet echt had, voelde ik hier wel: dit zou wel eens een echt ’thuis’ kunnen worden.
Ander financieel plaatje
Aan dit ’thuis’ hing echter wel een héél ander financieel plaatje. Op papier was er dan geen tophypotheek voor nodig; in de praktijk voelde hij behoorlijk top. Naast de hoge maandlasten, ging er namelijk ook nog behoorlijk wat geld naar de verbouwing. Want ‘dat likje verf’ dat ik zelf ingeschat had, bleek meer in de categorie ‘grootscheepse jarenlange verbouwing’ te vallen.
Na een jaar begon het financieel wat krapper te worden; de crisis sloeg toe en een aantal van mijn klanten gingen in dezelfde periode failliet. Dat merkte ik behoorlijk in de inkomsten, waardoor ik ook naar de uitgaven moest gaan kijken. Waarop kon bespaard worden? De verbouwing kon gepauzeerd worden, maar hoe zat het met de hypotheek?
Langer uitstellen had niet zoveel zin meer: ik moest nu eens gaan kijken naar wat ik nu eigenlijk had afgesproken met de bank. Ik dacht dat het heel ingewikkeld zou zijn – ik had er niet voor niets lang tegenaan gehikt – maar dat viel mee. In de map papieren kwam ik eigenlijk maar een aantal belangrijke dingen tegen:
- het hypotheekbedrag
- het type hypotheek (of in mijn geval: de verschillende typen)
- de looptijd en de rente
- de regels rondom vroegtijdig afbetalen
Bovendien ontdekte ik een overzicht dat me eigenlijk nooit eerder was opgevallen. Dat liet zien dat ik de aankoopprijs van het huis na 30 jaar 2 keer betaald zou hebben én dat er dan nog 200.000 euro aan schuld open zou staan. Best pittig!
Touwtjes in handen
Voor mij zat er maar één ding op: aflossen. Ik was inmiddels dol op het huis geworden en ik wilde niet dat het een last zou worden. En de enige manier waarop ik dat kon doen, was door de hypotheek naar beneden te krijgen.
Ik maakte lijstjes, verkocht van alles, zette jarenlang zelfs de meest kleine besparingen opzij en wist uiteindelijk zo’n 70.000 euro extra af te lossen. Ik nam de touwtjes in eigen handen, wist ineens niet alleen welk schroefje waar in het huis zat, waar het mooiste licht was en waar je ’s avonds het lekkerst kon zitten, maar óók welke hypotheek ik had, wat dat per maand kostte en hoe mijn plaatje er over een aantal jaar uit zou zien.
Het was misschien een beetje laat, maar beter laat dan nooit. Het overzicht was af en toe best beangstigend, maar het gaf me ook rust.
‘Grappig’ feitje: blijkbaar was de informatievoorziening in de periode dat ik mijn hypotheek afsloot wat minder goed dan die nu is. Eind vorig jaar liet NIBC Direct een ‘Happy Hypotheek Index’ opstellen, waarin naar voren kwam dat mensen die in de afgelopen twee jaar óf langer dan 20 jaar geleden een hypotheek hadden afgesloten, het gelukkigst waren met hun hypotheek. De groep die dat 6 tot 10 jaar geleden – waaronder ik dus – deed, was het minst happy met de hypotheek. Zij betalen namelijk behoorlijk veel aan hypotheekrente en zien (zagen) de waarde van hun huis alleen maar dalen.
Happy home én happy hypotheek?
Hoewel ik regelmatig gekscherend heb gezegd dat ze mij alleen horizontaal uit mijn (t)huis zouden krijgen, gaat het leven soms toch iets anders dan je verwacht. Mijn liefde voor mijn vriend was sterker dan mijn liefde voor het huis, dus ik zette het te koop en trok bij hem in.
En nu hebben we de kans om ons leven weer opnieuw in te richten. Om samen een huis te kiezen dat helemaal bij ons past. En misschien ook zelfs wel met een hypotheek die helemaal bij ons past. Geen hypotheek die fijn is voor de adviseur, geen tophypotheek ‘omdat het hoort’, maar eentje die ons de mogelijkheid geeft om ons eigen geld te investeren in iets dat meer rendement oplevert, dan dat die hypotheek kost.
Want als ik één ding geleerd heb, dan is het wel dat het hebben van een huis dat bij je past een enorme impact kan hebben op je geluksgevoel. Maar je moet ook de financiële kant niet uit het oog verliezen. Ik was in mijn ‘dure’ huis een stuk gelukkiger dan in het huis ervoor, maar dat geluksgevoel kwam af en toe wél onder druk te staan door de hoge maandlasten. En dat is het gewoon niet waard.
Als ik nog een keer een hypotheek afsluit, dan doe ik dat op mijn voorwaarden. Dan schik ik me niet naar het aanbod, maar vraag ik om een aanbod dat bij mij past. Want bij een fijn thuis hoort óók een fijn financieel plaatje!
Hoe ziet jouw ‘wooncarrière’ eruit? En wat heb jij hier door de jaren heen van geleerd?
Deze post is geschreven in samenwerking met NIBC Direct.
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!
Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Precies, fijn wonen is leuk maar je verder niet meer fijn kunt leven, dan zie je het plezier van het huis ook niet meer.
Ik heb me 17 jaar geleden een beleggingshypotheek aan laten smeren, met mijn eigen geld in een beleggingsdepot. De maandlasten waren niet zwaar maar ik zag alleen mijn geld maar hard minder worden in het depot. Ik heb, toen ik echt door kreeg hoe het zat, de vorm om laten zetten in en ben als een speer af gaan lossen. Dat was een goede beslissing maar ik heb er ook heel wat geld op verloren. Door schade en schande wordt men wijs. 😉
Als ik ooit nog verhuis ga ik niet meer uitgeven wat mijn huis nu waard is, want ik wil nooit meer een hypotheek. Voorlopig zit ik hier lekker dus ik zie wel.
Ik woon sinds 2013 weer in Nederland. En heb een flat gekocht van 67 m2, na jaren lang in een vrij staan huis te hebben gewoond met een attached garage en land in de VS. En ik vind het helemaal prima, alhoewel ik wel graag een parkeerplek zou willen. Maar je kan niet alles hebben in het leven. Mijn flat is bijna afbetaald, nog 2 jaar. En dat is het allerbeste huis wat ik maar kan hebben. Een zonder hypotheek
Wat heerlijk dat je die keuze hebt gemaakt en dan straks gewoon zonder hypotheek woont! Is een parkeerplek daar geen optie? Soms kun je die nog wel ergens huren of er een vergunning voor krijgen, maar dat zal ook wel afhankelijk zijn van waar je woont.
Grappig, weet dat allemaal nog wat je beschrijft.
Man en ik kochten samen een huis in 2002. En toen een groter huis in 2008. Nieuwbouw, een van de weinige mooie huizen die ook nog betaalbaar waren. We wonen nu in een huis dat we nooit zouden kunnen kopen maar ik ben een erg blije huurder: zo fijn om in deze levensfase geen buitenmuren te hoeven verven of daken te vervangen. Het liefst zou ik nooit meer een hypotheek nodig hebben. Een klein huisje kopen dan maar 😀
Dat nieuwe huis van jullie kan ik me inderdaad ook nog herinneren! En toen ineens die stap.. Zo tof! En ach, kopen is ook niet zaligmakend. Ik wilde destijds mijn huis écht helemaal aflossen, zodat het als pensioen zou gelden. Nu zou ik nog steeds niet snel huren, maar ben ik wel een beetje afgestapt van een ‘stenen pensioen’. Wat dan wél past, wordt steeds duidelijker. Maar goed, dat is ook weer een proces, zoals het meeste 😉
Lijkt erop dat je veel belangrijke inzichten hebt opgedaan! Wij begonnen 8 jaar geleden voor het eerst met het zoeken van een koophuis, maar zijn uiteindelijk gaan huren omdat we nergens hard aan vast wilden zitten.
Onze wensen qua wonen zijn veranderd toen we ouder werden, en hebben daar ons huis dan ook op aangepast. Eerst huren midden in de grote stad, was heerlijk. Nu wonen we al 4 jaar in een koopwoning buiten de stad, veel groen en heerlijke omgeving.
Nu dus toch wel gekocht? Ik merk hier dat onze wensen ook veranderen naarmate we wat verder ‘in het proces’ zitten. Vrijheid wordt belangrijker dan ‘groot’ en ‘van alles voorzien’. Ik hoefde al niet groter dan wat ik had (of zo groot), maar ik merk dat als we nu samen naar huizen kijken, we steeds praktischer kijken en steeds meer zoiets hebben van: ‘Wat betekent het als we dit zouden doen? Wat kunnen we dan straks wel of niet doen?”
Na een koopwoning 1.5 jaar gehuurd om ons nieuee huis te bouwen
Is het al af? Wat leuk zeg, een nieuw huis zelf bouwen! Of in ieder geval helemaal zelf naar eigen wens (laten) bouwen!
Altijd lastig als er iets in je privéleven veranderd en je geldsituatie anders wordt. Je bent snel geneigd maximaal te lenen.
Je hebt het zo te lezen goed aangepakt en nu zit alles weer op de rails. Maar ik snap dat als je weer ooit zou verhuizen een hypotheek meer naar eigen hand wil zetten.
Klopt, dan zou ik er veel bewuster mee bezig zijn! Toen ik mijn eerste huis kocht, was het vooral ‘normaal’ dat daar een hypotheek bij hoorde. Nooit speciaal over nagedacht. Niet over de hypotheek zelf, niet over de rente, niet over het terugbetalen. Achteraf denk ik: niet handig. Want het is financieel gezien vaak de allergrootste verbintenis die je in je leven aangaat…
Mooi leerzaam verhaal ??? You rock girl???
We leven n het nu heb ik geleerd. Waar we eerst heel zuinig leefde voor de toekomst, creëren we nu liever een warme plek om jaren van te genieten
Mooie omschakeling!
Mooi verhaal!
Ik heb in diverse huizen gewoond, maar voel dat niet echt als een wooncarriere. Mijn belangrijkste les is dat ik geen tophypotheek zou willen.
Na anderhalf jaar in een -wat ruimte betrof perfect- appartement gewoond te hebben, met verschrikkelijk luidruchtige buren aan meerdere kanten, hebben wij zodra het kon een hypotheek afgesloten en zijn we verhuisd. Hoewel het financieel allemaal maar net kon en we echt heel erg op onze uitgaven moesten letten, hebben we daar geen moment spijt van gehad. Want wat was het héérlijk om in een fijne buurt te wonen, met gezellige buren die niet de hele dag een dreunende bas door ons huis lieten schallen of pal onder ons raam met elkaar ruzie stonden te maken om twee uur ’s nachts.
Inmiddels wonen we in een nóg fijner huis, met een hypotheek die we lekker aan het aflossen zijn waardoor we steeds meer financiële vrijheid ervaren. Maar als we ooit weer zulke nare ervaringen krijgen met directe buren, zet ik het huis zo weer te koop en koop ik er gerust weer iets duurders voor terug als er geen andere opties zijn.
Ik vind het heel knap van je dat je het heft in eigen handen nam en extra ging aflossen. Wij hadden een koopwoning in Amsterdam die hadden we in 2003 gekocht. Later gescheiden en verkocht en nu de prijzen zo gestegen zijn in Amsterdam zou een soortgelijke woning minstens het dubbele kosten. Plus met 1 inkomen en 3 kids krijg ik geen hypotheek meer. Wij huren nu maar dat voelt totaal niet bevredigend. Geen home maar gewoon een tijdelijk huisje
Huis gekocht in 2004, na mijn appartement goed te hebben verkocht. Hypotheek van 172.000. Huis kostte 225.000 k.k. Kon meer lenen maar wilde ik niet. Aflossingsvrije deel van 69.000 ben ik na het lezen van boeken van Gerhard Hormann heel snel af gaan lossen. Dat deel is al een paar jaar afgelost. Andere deel van 103.000 heb ik inmiddels afgelost tot 69.000. In de beleggingsportefeuille zit 30.000. Ben 52, doe dit alleen en zie het als een mogelijkheid om (veel) eerder te stoppen met werken.
Je artikel is heel handig en duidelijk geschreven. Ook goed dat je vanaf nu een hypotheek wilt afsluiten naar jouw voorwaarden.
Mijn droomcarrière is een tearoom uitbaten en een yogastudio openen.
Onze wooncariere gaat momenteel bijzonder fijn.
We wonen nu in het vrijstaande huis (beetje ouder met karakter, een boerderijtje?) in het buitengebied dat we altijd wilden. Een boerderijtje is het niet geworden, het werd een wit dijkhuisje (in Frankrijk rijdend, heb ik vaak van een wit huis gedroomd, het vorige wilde ik ook regelmatig wit verven dus dat was meteen prima).
In het vorige huis woonden we 9 jaar en bij onze eerste hypotheek lieten we ons ook alles aansmeren, de hypotheekadviseur heeft beter voor zichzelf dan voor ons gezorgd zeg maar. Na een aantal jaar bleek de buurt ook niet echt ons ding dus we gingen extra aflossen om het huis boven water te krijgen.
En toen… gingen de huizenprijzen omhoog. Wij dachten, dat de golf nog niet bij ons was aangekomen. Tot we hoorden waarvoor een huis twee deuren verder voor verkocht was tijdens een praatje met een buur op straat. Ik liep naar binnen en ging opruimen voor de verkoop.
Leuke overwaarde kwam er uit dat huis, er is momenteel nog €5000 van over, de rest zit in de verbouwing van ons nieuwe huis (opknappertje met tegenvallers en meteen rolstoelvriendelijk en bejaard-bestendig maken).
Onze hypotheek is nu €511 per maand want die overwaarde en het spaargeld, dat vond de hypotheekverstrekker wel mooi gedaan van ons, we mochten een deel van het huis daarmee zelf betalen. En dus, hebben we alweer overwaarde. En gelukkig nog wat verbouw budget en een buffer en elke maand een leuk spaarbedrag over.
Een pensioen heb ik alleen niet, je kunt niet alles hebben. Eerst het huis, dan de kinderen studeren en dan eh… is het te laat en blijven we maar zuinig leven ;-).
Bedankt voor het delen! En wat fijn dat jullie mooi wat overwaarde uit jullie huis hebben kunnen halen! Zo’n wit dijkhuisje lijkt me heerlijk 🙂 Ook echt aan het water?
Het water maakt net in ons deel van de straat een slinger van de dijk weg. Dus wonen wij verder van het water. Wij kijken uit op schaapjes en fruitbomen (in de tuin dan, vanuit binnen zien we dat pas als het nieuwe raam erin zit).
Onze straat inrijden vind ik nog steeds een feestje! Net ben ik even langzaam gaan rijden met de ramen open, heerlijk.
Dat klinkt echt prachtig!!
Als je de t.v. moet geloven koop je met een huis niet alleen een plek om te wonen, maar ook meteen een droom.
Ik ben in 2001 naar groningen gegaan voor mijn werk in 2003 eerste appartement gekocht mijn vrouw leren kennen in datzelfde jaar. In 2005 appartement met winst verkocht in een nieuwbouw huis getrokken alles volgens onze smaak duur ingericht, maar nadat we kinderen hadden die niet in die buurt op willen laten groeien en tijdens de crises huis geprobeerd te verkopen lukte niet. Daar hebben we toen een beleggingspand van gemaakt en zijn we gaan wonen in een aangenamere wijk. Na daar 4,5 jaar te hebben gezeten toch ook tot de conclusie gekomen dat moderniseren een slechte investering was en daarom nieuwbouwhuis gekocht op toplocatie. Daar zitten we inmidddels alweer enige maanden. Huis laten taxeren en behoorlijke virtuele overwaarde. Mooie virtuele winst, maar wel handig voor een lagere hypotheekrente. En over zoveel jaar zien we wel weer. Het blijven per slot van rekening maar bakstenen. Overigen s lossen we bewust niets af in verband met fiscale regels en beter rendement kunnen maken.
Met een huis koop je in mijn beleving geen droom.
Wat zijn je inzichten over de omkeerhypotheek Adine? Nu je het toch over een stenen pensioen ook hebt.
Mooi om je eerlijke verhaal te lezen. Ook in de jaren tachtig had je al makelaars en adviseurs die je een tophypotheek wilde aansmeren. Ik weet nog goed een makelaar die het had over een tonnetje meer….Nou dat was best veel geld in die tijd. Wij zijn altijd gegaan voor een hypotheek op 1 inkomen, omdat niet zeker was of de andere kon blijven werken. Pas de laatste jaren zijn we structureel aan het aflossen i.p.v. incidenteel. Hierdoor nog maar een lage hypotheek. Gelukkig indertijd gekeken naar de voorwaarden en toen al het idee gehad ik wil de mogelijkheid hebben om 20% te kunnen aflossen in 1 jaar i.p.v. 10% we hebben daar 2x gebruik van gemaakt. Voordeel als we stoppen hebben we niet zoveel inkomen meer nodig.