Als je X kunt bereiken, door Y te doen, waarom doet dan niet iedereen dat? En voor X en Y kun je heel veel dingen invullen. Als je een gezond gewicht kunt bereiken door gezond te eten, waarom doet dan niet iedereen dat? Als je meer geld kunt hebben door minder uit te geven, waarom doet dan niet iedereen dat? En als financieel onafhankelijk worden écht haalbare kaart was, waarom doet dan niet iedereen dat? Ik denk dat je al wel een beetje ziet waar ik heen wil met deze #FreedomFriday…
Als het zo makkelijk was…
Wanneer je iets wilt doen dat niet in de algemene lijn der verwachting ligt, dan krijg je over het algemeen te maken met twee soorten mensen. Het eerste soort is vooral benieuwd naar hoe je van plan bent dat aan te pakken. Het tweede soort probeert je een beetje van het idee af te praten. Want: ‘als het zo makkelijk was, waarom doet dan niet iedereen het?’
Zeker als het gaat om iets ‘groots’ als financieel onafhankelijk worden, is dat iets dat graag gezegd wordt. En toch is het heel erg eenvoudig. Je wordt financieel onafhankelijk als je structureel meer geld binnen laat komen, dan je eruit laat gaan.
Daar hoef je geen genie of miljonair voor te zijn, maar je moet wel keuzes maken die dat doel ondersteunen. En voor de één zijn die keuzes pittiger dan voor de ander. Als je geen enorm inkomen hebt, dan zul je misschien meer offers – en dus keuzes – moeten maken dan iemand die een paar ton per jaar binnenhaalt. Aan de andere kant; als je je in een omgeving bevindt waarin mensen het geld flink laten rollen, kan het óók weer moeilijk zijn om bijvoorbeeld in die oude(re) auto rond te blijven rijden, of je kinderen niet met jouw pinpas te laten shoppen. Een keuze maken die ervoor zorgt dat je misschien wel met kop boven het maaiveld uitkomt, is altijd lastig, wie je ook bent.
Lees ook: Genieten van de reis
FI(RE) is niet voor iedereen
Het ‘recept’ voor financieel onafhankelijk worden is eenvoudig. Net als het ‘recept’ voor 5 kilo afvallen eenvoudig is. Of voor elke dag 10 minuutjes mediteren. De uitdaging zit ‘m in de uitvoering. En dat maakt dat FI(RE) niet voor iedereen is.
Natuurlijk, als een Gaston op de stoep staat met een dikke cheque, zullen er weinig mensen zijn die hem de deur wijzen. Maar als het gaat om zélf keuzes maken om een bepaald doel te realiseren, dan heeft niet iedereen dezelfde prioriteiten. Als het gaat om daadwerkelijk het werk doen, dan lonken andere dingen soms meer. Die nieuwe tas, dat ene paar schoenen, tóch die vakantie.
Of die Bounty die af en toe toch écht mijn naam roept, ondanks mijn goede ervaringen met het suikervrije eten.
We maken de hele dag door keuzes en het is een uitdaging om ervoor te zorgen dat het grootste gedeelte van die keuzes jouw doel ook ondersteunen. Mij lukt het regelmatig niet. Zo neem ik me elke dag weer voor om me – net als die 28 dagen – weer aan het suikervrije plan te houden. En bijna elke dag is er ook wel iets dat me daarvan weerhoudt. Of ik het nu dan tóch niet belangrijk genoeg vind, of andere dingen juist belangrijker vind: ik weet het niet.
Maar feit is dat elke dag een (rol) koekje(s) je op de lange termijn dik(ker) maakt. En elke dag die koekjes vervangen door rauwe wortel niet. Net zoals die dagelijkse kleine uitgave op de lange termijn grote impact heeft. En die niet doen, vind ik persoonlijk dan weer veel minder moeilijk. Ik vind het niet erg om nu iets te laten, om straks meer vrijheid te hebben. Maar als het gaat om die zak chips, dan denk ik al snel: ‘Morgen…’ De ene actie is echter duidelijk meer in lijn met mijn doelen dan de andere.
Je kunt heel veel andere varianten op deze voorbeelden bedenken. Het punt is: niet alles is iets voor iedereen. Wat voor de één een ultieme droom kan zijn, is voor de ander misschien gewoon niet zo heel relevant. En doordat het niet relevant genoeg is, komt het ver van je af te staan. Lijkt het misschien wel onmogelijk. En schuif je het idee helemaal maar terzijde.
Lees ook: Latte-factor: waarom kleine uitgaven je tóch heel veel geld kosten
Maakbaar en (on)mogelijk
Ik ben een vrij hopeloze optimist. Ik denk dat er altijd een manier is om dingen te bereiken, zelfs als je die even niet ziet. En ik ben er zo eentje die denkt dat als iets mislukt, dat komt omdat het leven nóg iets beters voor je in petto heeft. Sommige mensen denken ook zo, terwijl anderen zich daar ook wel eens een beetje aan kunnen storen. Alsof alles maakbaar is. En alsof je alles maar kunt bereiken, als je het maar graag genoeg wilt.
Laat ik voorop stellen: ik denk niet dat het leven maakbaar is. Maar ik denk wel dat als je ergens veel mee bezig bent, je bepaalde kansen of mogelijkheden sneller oppikt. Net zoals je ineens heel veel Toyota’s ziet rijden als jij er eentje wilt kopen, of je ineens veel meer dikke mensen ziet als jij bewust met je eten bezig bent. Het maakt je gevoeliger voor alles wat te maken heeft met wat jij nastreeft. Dat neemt echter niet weg dat de één zich in een gunstigere positie bevindt dan de ander.
Een Oprah Winfrey dan toevallig net niet, maar dat is dan weer één van die bijna unieke verhalen, die je niet dagelijks hoort. Een verhaal waardoor je je kunt laten inspireren, maar misschien niet een verhaal waarmee je heel goed kunt identificeren.
Financieel onafhankelijk worden is niet onmogelijk. Dat is niet iets dat alleen door de Oprah Winfrey’s en de Warren Buffett’s van deze wereld bereikt wordt. Neem Jacob Lund Fisker van Early Retirement Extreme. Hij zorgde ervoor dat hij rond kon komen met 7000 dollar per jaar en bereikte zijn doel op die manier. Niet met miljoenen op de bank, maar met – als je de regel van 4% zou toepassen – een ‘nest egg’ van 175.000 dollar. Of Henry David Thoreau, die zich in het hutje bovenaan dit artikel terugtrok en leefde van wat de natuur hem bood, zodat hij zich helemaal kon toeleggen op zijn schrijfwerk.
De vraag is alleen: heb je dat ervoor over? Heb je het er voor over als FI worden zou betekenen dat je misschien wel 20 of 30 jaar lang al je uitgaven heel nauwlettend in de gaten moet houden? Als je ‘moet inleveren’ op de manier waarop je woont? Of misschien meer moet werken dan leuk is? Dat de mogelijkheid er is, wil nog niet zeggen dat het ook jouw keuze zou moeten zijn. En als het je keuze niet is, dan is dat ook helemaal prima.
Als je eerlijk naar jezelf bent: is financieel onafhankelijk worden dan wel echt iets waarvoor je bereid bent dingen te doen en te laten?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Streven naar FIRE is voor mij een reis. Tijdens die reis leer ik heel veel over mezelf: wat is belangrijk voor mij en wat niet? Welke “veren kan ik laten” en wat gebeurt er als ik dat doe?
Wat ik daarvan geleerd heb, is dat als ik de kracht heb om niet naar die koekjes te grijpen maar eens een wortel uit te proberen, ik vervolgens véél beter in staat kan zijn om te kiezen wat écht bij me past. De kwalititeit van mijn leven is daardoor echt aanzienlijk verbeterd.
In die zin beklaag ik mensen die zó veel geld verdienen dat zij ook zónder bewust na te denken over bezuinigen, kapitaal kunnen opbouwen. Dus mét dure vakanties, dure bezoekjes aan fastfoodketens en iedere maand naar de kapper. Laat mij maar lekker met mijn eigen haar, dat ik geaccepteerd heb zoals het is, namelijk van MIJ, picknicken en paddenstoelen zoeken in het bos. Daarmee maak ik voor mezelf herinneringen die ertoe doen en dat is voor mij nu véél belangrijker geworden dan het uiteindelijke resultaat.
De reis naar FIRE is ook wel érg moeilijk als je alleen maar met dat resultaat bezig bent. Ik wed dat de mensen waarnaar je verwijst in je voorbeeld, dat ook helemaal niet voor ogen hadden. Niet iedere dag, niet de hele tijd. Ze waren gewoon aan het leven.
Heel mooi gezegd, dank je!
Het komt dus eigenlijk neer op keuzes maken en daarnaar handelen en of je dat wilt. Mooie post!
Tot op zekere hoogte wil ik daar zeker dingen voor doen en laten. Maar daarbij ben ik me ook bewust van het genieten in het hier en nu, en is het niet onze bedoeling om nu ontzettend af te zien. Ik denk dat het een voortdurende zoektocht naar balans moet zijn.
Mooi verhaal, heb je blog nog niet zolang ondekt. Ben 52 en nog niet helemaal financieel onafhankelijk, maar kan nu wel al rondkomen van 6000 euro per jaar.
Dat komt ook door het best wel snel aflossen van de hypotheek, waardoor de maandlasten flink omlaag gingen en het sparen omhoog.
Helaas zijn de rendementen niet zo hoog meer als vroeger en is de AOW ook nog veel later en gaat het financieel onafhankelijk worden dus iets langer duren.
Maar door inderdaad de juiste keuzes te maken is er altijd genoeg buffer geweest en komt het doel in zicht 😉
Goed stuk Adine! Makkelijk is het zeker niet, maar als je het kan is het wel onwijs de moeite waard!
Wij doen beiden, nu genieten en af&toe teugels vieren om ook weer gericht bezig te zijn met extra aflossen of investeren voor financiële onafhankelijkheid in de toekomst.
ik doe mijn best om naar dat doel te komen. Het sparen gaat me best goed af voor een alleenstaande moeder, dankzij de financiële opvoeding van mijn ouders en de blogs (zoals deze) en financiele sites die ik sinds 1 jaar volg. Ik heb een budget per maand voor leuke dingen te doen met de kids, waardoor we ook vh leven genieten. Maar sommige dingen hoeven niet veel te kosten, zoals een dagje strand: zelf eten en drinken meenemen, dan hoef je alleen benzine en evt parkeergeld te betalen. Of gewoon in het zwembadje achter in de tuin. Voor de vakantie heb ik ook een budget gespaard, zodat we wat meer kunnen doen dan normaal. Al die maatregelen helpen me om te sparen. Het enige is dat ik nu nog geen huis kan kopen en dus een huis huur, waardoor die echte financiële vrijheid nog even op zich laat wachten. En die huur gaat alleen maar omhoog elk jaar, wat mij niet heel vrolijk stemt. Voor nu werk ik 18/20uur ivm mijn kinderen van 6 en 8, als ze wat ouder zijn wil ik meer gaan werken en hopelijk heb ik dan een kans om een huisje te kopen. Liefst waar ik nu in woon. Het is niet megagroot maar groot genoeg voor ons 3tjes en evt nog een 4e persoon in de vorm van een leuke man 😉 Als ik dan de hypotheek wat sneller kan aflossen, zou het fantastisch zijn. Voor nu maar even doorsparen en dromen van een koophuis.
Ja ik heb wel wat over voor een Fire toekomst.
Maar ik vind de reis er naar toe ook erg leuk.