Ik schrijf hier regelmatig over financieel onafhankelijk zijn. Over je eigen broek op kunnen houden, het liefst met een inkomstenstroom die ook niet afhankelijk is van een baan. Maar de realiteit is dat vooral veel vrouwen in Nederland financieel afhankelijk zijn van hun partner. Soms vanwege kinderen, soms omdat ze bewust zelf kiezen voor een parttime baan. Van de week kreeg ik een artikel doorgestuurd, dat liet zien wat voor gevolgen dat voor je kan hebben.
In dit artikel:
Overal je hand voor ophouden
Het artikel was opnieuw gepubliceerd, maar bleek al een keer eerder geplaatst te zijn. Je kunt het hier ook zelf nalezen (pdf, downloadt direct). Het vertelt over de 26-jarige Jolanda die werkloos raakte en niet meer aan de bak kwam. Omdat ze daarvoor als ondernemer had gewerkt, kreeg ze geen ww. Ze werd dus financieel afhankelijk van haar man.
Die vond dat ze niet altijd even hard haar best deed om aan werk te komen. Het gevolg: ergernis van zijn kant én van haar kant. Je kunt alle voorbeelden in het artikel wel lezen, maar een lang verhaal kort: de twee gingen uiteindelijk scheiden. De ruzies werden erger, de sleur kwam erin en de ongezonde financiële verhouding hield hen in de greep.
Scheiden was zelfs nog gunstiger, omdat Jolanda als alleenstaande wél een kleine uitkering kon krijgen. Ondanks dat is Jolanda er natuurlijk niet blij mee: ze was liever gelukkig getrouwd gebleven en geeft de financiële problemen de schuld van haar scheiding. Die waren funest voor de gelijkwaardigheid in de relatie.
Bewust afhankelijk
De afhankelijkheid van Jolanda kwam door omstandigheden: ze wilde wel een baan hebben, maar kon er geen vinden.
Je hebt tegenwoordig ook veel bewust gekozen afhankelijkheid. Eerder becijferde het Sociaal en Cultureel Planbureau al dat jonge vrouwen vaker financieel afhankelijk zijn dan jonge mannen.
Dan ligt het voor de hand om te denken: dat zal wel te maken hebben met een gezin. Soms is dat het geval, maar heel vaak ook niet. Veel vrouwen vinden het juist fijn om extra vrije tijd te hebben. En omdat zij al parttime werken vanuit een bewuste keuze – plus natuurlijk het fysieke aspect hebben van een zwangerschap – is het daarna makkelijk om in die rolverdeling te blijven zitten.
Om misschien de financiële afhankelijkheid zelfs een beetje te versterken door nóg minder te gaan werken.
Onwetendheid
Ik zie ook regelmatig een andere vorm van afhankelijkheid voorbij komen: een afhankelijkheid die is ingegeven door onwetendheid. En soms ook wel door desinteresse.
De ene partner regelt dan de geldzaken, zonder dat de ander hier weet van heeft. Vaak is dat een systeem dat voor beide partijen lijkt te werken. De één heeft er nu eenmaal meer feeling mee en de ander is blij dat hij/zij het niet hoeft te regelen.
Tot er een probleem is. Een scheiding, ziekte, onverwachte financiële tegenslagen.
Dan blijkt het ineens erg onhandig te zijn dat je van niets weet. En voor je dan bent bijgepraat of bijgelezen – als dat überhaupt een optie is – kun je nóg verder van huis zijn.
En dan heb ik het nog niet eens over de dramatische verhalen waar na een scheiding of overlijden blijkt dat de ‘regelende’ partner enorme risico’s heeft gelopen en grote schulden heeft gemaakt. Want ook dat komt voor.
Wat doet financieel afhankelijk zijn met je?
Vooropgesteld: het hoeft niet verkeerd te zijn om samen een huishouden te bestieren, waarbij de één het geld binnenbrengt en de ander de boel thuis regelt.
Maar het kan zich wel ontwikkelen tot een probleem.
Het verhaal van Jolanda geeft al een indruk van wat financieel afhankelijk zijn met je kan doen. Haar gaf het een heel ongelijkwaardig gevoel. Ze had het idee dat ze geen volwaardige partner meer was en dat ze overal haar hand voor op moest houden.
Het voelde voor haar ook zwaar om hier steeds om te moeten vragen. Dat was elke keer weer een confrontatie met haar eigen situatie. Een situatie die ze niet wenste.
Volgens therapeute Yvonne Kaye, die ook het boek ‘Credit, Cash, and Co-Dependency: The Money Connection’ schreef, kan financiële afhankelijkheid je ook je eigenwaarde en zelfvertrouwen kosten. Zij vond in haar onderzoek zelfs een verband tussen alcohol- en drugsproblemen en ongezonde relaties.
Je relatie kan er ook op andere manieren onder te lijden hebben. Misschien wordt het steeds lastiger om eerlijk te zijn over wat je uitgeeft als je de afhankelijke bent.
Of om te vertellen wat er binnenkomt, als jij degene bent die het geld verdient. Want je zult nét zien dat die meevaller dan weer een bizarre tegenvaller moet oplossen…
(Eigen)waarde en geld
Omdat geld tegenwoordig zo’n belangrijke rol speelt in onze maatschappij, is het gemakkelijk om geld te koppelen aan liefde, eigenwaarde en waarde in het algemeen. Als je het niet verdient of niet hebt, dan kan het al snel voelen alsof je helemaal geen controle meer over je eigen leven hebt.
Dat is funest voor je zelfvertrouwen, maar kan ook een behoorlijke impact hebben op de relatie.
En als je financieel afhankelijk bent en je bevindt je in een ongezonde relatie, wordt het alleen maar moeilijker om weg te gaan. Praktisch gezien (want: waarvan ga je dan leven?!), maar ook mentaal gezien (want: misschien is dit wel wat je verdient, ben je niet meer waard).
Zoals een aantal van jullie wel weten, heb ik hier zelf ook enige ervaring mee. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik wél altijd mijn best heb gedaan om financieel onafhankelijk te blijven. Zonder heel dramatisch te willen doen, durf ik wel te stellen dat dat mijn redding is geweest.
Hoewel er altijd mogelijkheden zijn om aan geld te komen, en er altijd mensen zijn die je willen helpen, maakt het hebben van wat eigen geld (én controle) de stap toch makkelijker.
Financieel afhankelijke vrouwen: regel DIT!
Wat doe je nu als je financieel afhankelijk bent, maar zo snel niet de mogelijkheid ziet om bijvoorbeeld een volledig inkomen te genereren?
Beheer het geld binnen jullie huishouden dan. Bepaal – uiteraard in overleg – wat er gebeurt met het geld dat binnenkomt. Op die manier heb je alsnog een gelijkwaardige rolverdeling. Je ziet dat dit bij Jolanda niet gebeurde; haar man bracht het geld binnen én bepaalde voor 100 procent wat ermee gebeurde.
En: open een eigen rekening en zet wat geld op je eigen naam. Dan hoef je niet continu om toestemming te vragen als je geld nodig hebt voor onverwachte dingen of als je gewoon wat aan jezelf wilt uitgeven.
Verdiep je in geldzaken. Laat het niet aan de ander over, maar ontdek zelf hoe geld voor je werkt. Waar je wat aan uitgeeft. Wat je hebt of wat je nog wilt creëren. En dat is echt niet zo moeilijk als het misschien lijkt. Het is gewoon een kwestie van interesse.
Dan heb ik het overigens niet alleen over geldzaken in het algemeen, maar ook over jullie geldzaken. Zorg dat je weet wat jullie hebben en waar jullie het hebben. Het is niet moeilijk om daar een overzicht van te maken.
En als je de ruimte ziet: zoek in ieder geval iets om óf je inkomen aan te vullen. En wil je écht geen betaalde baan hebben, omdat je vindt dat een ander die harder nodig hebt – denk dan eens aan vrijwilligerswerk. Er zijn genoeg dingen te vinden waarvoor anders géén betaalde werknemer wordt aangetrokken.
Dit is niet voor iedereen
Geld hoeft geen probleem te zijn in een relatie. Financiële afhankelijkheid hoeft geen probleem te zijn in een relatie.
Het kan zijn dat jij jezelf hier totaal niet in herkent: hartstikke fijn. Of niet natuurlijk, want dan heb je dit misschien wel voor niets gelezen.
Ik heb het geschreven voor die mensen die zich niet gelijkwaardig voelen in hun relatie en het idee hebben dat dat met geld te maken heeft. Dat het schuurt. En die geen idee hebben hoe ze daaruit kunnen komen. Die het misschien zien als onoverkomelijke berg.
Tegen hen wil ik graag zeggen: het kan ook anders. Zelfs als je géén eigen inkomen hebt en daar momenteel ook niet de ruimte voor hebt. Het enige dat het van je vraagt, is dat jij anders wilt gaan doen.
Geld is een middel. Het zegt nooit iets over jouw waarde. En het is belangrijk dat je je dat altijd blijft realiseren.
Heb jij ervaring met financieel afhankelijk zijn van een partner? En wat voor gevoel gaf of geeft dat jou?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Bij dat verhaal van Jolanda zijn nog wel wat kanttekeningen te plaatsen… Had ze geen enkel spaargeld, en kon ze niet een krantenwijk oid denken om in elk geval minimaal zakgeld te hebben? Haar man was trouwens ook wel een sukkel, zo te lezen. Maar goed, je weet natuurlijk niet alle feiten.
Ik ben nooit financieel afhankelijk geweest van een partner. Ik heb een ervaring die meer andersom is (ingewikkeld verhaal). Wel zou die financieel afhankelijke partner dan bij mij echt niet hoeven aankomen met het voorstel om het geld te beheren. Daar zou ik echt kriegelig van worden.
Dat beheren is natuurlijk alleen van toepassing als er duidelijke afspraken zijn over bv één die thuis blijft. Ik heb ook wat omgekeerde ervaringen en geen haar op m’n hoofd die er toen over had gedacht om het beheer uit handen te geven 😉
Ik ben 56 en heb 6 jaar geleden ontslag genomen na 33 jaar gewerkt te hebben. Sinds 12 jaar ben ik samen met mijn partner en ik ben dus financieel afhankelijk van hem. Ik herken mezelf gelukkig helemaal niet in bovenstaande.
Het is bij ons nooit een probleem geweest. Sterker nog, er wordt zelfs niet over nagedacht!
Ik doe de administratie en hij heeft inzicht in alles, maar heeft er weinig belangstelling voor.
In mijn vorige huwelijk deed ik ook de geldzaken maar partner gaf veel meer uit dan er binnen kwam waardoor het altijd crisis was. Huidige man had ook zo’n partner dus we zijn samen spaarzaam en bewust met geld.
Mooi dat jullie het zo verdeeld hebben! Dan is het inderdaad in balans: als er afspraken over zijn en jullie er allebei een rol in spelen (hetzij managen, hetzij binnenbrengen).
Gelukkig ben ik nooit financieel afhankelijk geweest van een partner – het was al erg genoeg om soms afhankelijk te zijn van uitkeringsinstanties! Ik kan me ook écht niet voorstellen dat je dat laat gebeuren. De afspraak die ik ooit had met een meneer die zichzelf erg feministisch vond “omdat zijn vrouw mocht blijven werken”: nee dank je, dan staan we toch niet te verschillend in het leven om dat te laten werken.
Ja, dat is inderdaad héél vooruitstrevend en feministisch :’)
Ik heb lange periodes in mijn huwelijk niks bijgedragen aan het inkomen. Maar me ook nooit financieel afhankelijk gevoeld van mijn man. Ik zorgde dat thuis alles op rolletjes verliep. Mijn man werkte en kon thuis lekker bijkomen. Een (meestal) ontspannen vrouw, een opgeruimd huis, eten klaar, geen zorgen om administratie. Onze taken strikt gescheiden. Ik geloof er nog steeds in. Ook voor mijn kinderen. Of het moet financieel onmogelijk zijn om van 1 inkomen te leven. Maar het is onze kwaliteit van leven erg ten goede gekomen. Vooral dat ik onze kinderen zelf heb kunnen opvoeden en niet ging werken om met het verdiende geld en een hoop subsidie mijn kinderen door anderen te laten opvoeden. Onze kinderen zijn nu ook nog allemaal erg op elkaar betrokken en ik denk dat het samen opgroeien in plaats van in verschillende leeftijdsgroepen in de opvang daartoe een bijdrage geleverd heeft.
Ik zou dus echt geen partner kunnen hebben die het tegenovergestelde is als ik qua financiën. Ik heb geluk dat we op dezelfde lijn zitten, maar anders zou ik gek worden.
Ik merk dat ik mij verbaas over vriendinnen of andere mensen in mijn omgeving die allemaal een goede baan hebben, maar wel telkens aan het eind van de maand geen geld meer hebben omdat ze ALLES uitgeven. Ik snap dat echt niet…
Mijn partner en ik zijn allebei onafhankelijk van elkaar. Maandelijks maken we de bijdrage 50/50 over naar de gemeenschappelijke rekening. Daarnaast hebben we allebei onze eigen (spaar)rekeningen met een eigen buffer waar we uit kunnen putten als dat nodig is. Natuurlijk zullen we elkaar als die buffers op zijn niet laten vallen, maar het is een fijn gevoel om zelfredzaam te zijn.
Mijn man had geen idee van geldbeheer toen wij elkaar leerden kennen; hij leefde erg bij de dag. We hebben de eerste drie jaar van onze relatie heeeeel veel over geld gepraat, en ik heb tabellen en tekeningen gemaakt om dingen uit te leggen.
Het eerste jaar studeerde ik, wat ik van mijn spaargeld betaalde, en had hij een baan. Het tweede en derde jaar zat hij thuis en werkte ik, omdat er geen oppas voor onze dochter te vinden was (Brussel….) en ik domweg meer verdiende dan hij.
Daarna hebben we allebei 8 jaar voltijd of bijna voltijd gewerkt. Nu ben ik net bijna een jaar thuis geweest en heb een baan met minder salaris èn veel minder stress aangenomen. Omdat ik (ja, ik, vrouw. Mijn man is het er nu wel mee eens, maar in eerste instantie wilde hij alles groter en beter) er altijd voor gezorgd heb dat onze vaste lasten van 1 salaris betaald kunnen worden, is dat geen probleem.
Ik heb jarenlang fulltime voor onze kinderen gezorgd en was dus financieel afhankelijk van mijn man. Dat is nooit een probleem geweest, en ik had het ook nooit zo ervaren. Wij zorgden bijna voor het gezin: ik binnenshuis, hij buitenshuis.
Inmiddels werk ik vanuit huis als fulltime blogger en ben ik financieel onafhankelijk.
Mijn man en ik hebben allebei een belangrijke taak; hij zorgt voor de financiën, ik voor de kinderen en het huis. Hij wil hooguit voor een dagje per week met me ruilen, ik niet meer dan dat met hem ;-). Voor ons voelt dit gelijkwaardig en iedereen vaart er wel bij!
Nog een aanvulling: Overigens ben ik wel met je eens dat je beiden op de hoogte moet zijn van de hoogte van inkomsten en uitgaven. Als je partner onverwachts wegvalt is het onwenselijk dat je nergens vanaf weet. We nemen besluiten met financiële consequenties ook altijd samen, ook al is het door hem verdiend geld.
Wij hebben een ouderwets huishouden met 1 pot, ons geld dus.
Daardoor konden we gewoon samen kiezen dat ik even stopte met werken tot de tweeling naar school ging. Waarom ik? Omdat het mij wel ligt om dat te doen en omdat mijn man dubbel zoveel verdient als ik. Omgekeerd zou dus helemaal niet slim geweest zijn en niet goed gevoeld hebben.
M.i. Is het onlogisch dat je wel samen kinderen neemt maar geen gedeelde financiën wil. Tenzij er eentje zelfstandige is en er zodoende een persoonlijk faillissement voor het hele gezin van zou kunnen komen.
Het klinkt misschien vreemd voor sommigen, maar als je twijfelt om je geld op 1 hoop te gooien, zou ik niet aan kinderen beginnen. Geldzaken vallen met gezond verstand altijd te regelen. Een stabiele kindertijd geven aan je nageslacht kan je slechts eenmalig proberen…
Daarnaast vind ik dat de situatie uit het voorbeeld ook niet zou mogen gebeuren. Een huishouden zou een transparant geheel moeten zijn met gelijkwaardige partners. Los van wie het (meeste) geld binnen brengt, heeft de ene persoon niet meer zeggenschap over wat ermee gebeurt dan de andere. Want dan beland je al snel in een negatieve spiraal. Betaalt de werkende partner dan aan de niet-werkende voor de uren huishoudelijke taken en kinderzorg zoals die dat had moeten doen als deze taken werden uitbesteed doordat men met z’n tweeën buitenshuis werkte?
Stof om goed over na te denken en over te spreken op het moment dat je een huishouden en later een gezin wil delen!
Zolang alles op rolletjes loopt en beide partijen hier vrede mee hebben is natuurlijk niks mis mee om een traditionele verhoud te hebben.
Echter zoals eerder aangegeven zodra er een kink in de relatie komt, dan kan het goed zijn dat de vrouw het onderspit delft.
Veel vrouwen hebben er ook echt geen probleem mee om afhankelijk te zijn. Zo zei ooit mijn eerste vriendje dat zijn moeder een badmat mocht kopen van zijn vader.
Vanaf dat moment (was 17 geloof ik ) heb ik me voorgenomen om deze manier niks voor mij is.
Omg, vragen om een badmat? !serieus? ?
Dus ik ben volledig financieel onafhankelijk van mijn man (uiteraard niet meer met het vriendje van toen) en andersom .
Voor ons werkt het perfect.
Ik vollédig financieel afhankelijk van mijn man, al 15 jaar. We hebben helaas geen kinderen en ik ben chronisch ziek en heb geen eigen inkomen. Ik HAAT het.
Ik voel me niet gelijkwaardig, heb het gevoel compleet nutteloos te zijn, omdat ik niks bijdraag. Ja, ik doe het huishouden en doe de administratie, maar dat is niks vergeleken met een fulltime baan of de 75+ uur die hij werkt.
Onlangs werd ik nog extra met mn neus op het feit van deze afhankelijkheid gedrukt toen ik achter zijn vreemdgaan kwam. Ons huwelijk wankelt, maar ik kan geen kant op. Het liefst was ik gelijk vertrokken, maar dan? De bijstand in? Nu wonen we ruim en buitenaf, heb ik vrijheid en geen financiële stress, maar als ik wegga moet het huis verkocht worden, zitten we allebei in n flatje 3 hoog achter doodongelukkig te zijn. Hoe ik de situatie ook haat, ik kies voor blijven. Ik heb geen keus….
Ach is het zelfde als partneralimentatie ben gescheiden maar moet wel ex maandelijks betalen omdat ze niet wil werken en ik het kan aanvullen is dat niet het zelfde?
Het klinkt of zij dan idd nog financieel afhankelijk is van jou. En daar mogelijk dan niet veel problemen mee heeft.
Wij zijn financieel afhankelijk van elkaar. Werken beiden parttime ‘buiten de deur’ (ik werk voor een deel vanuit huis, vandaar de aanhalingstekens) en zijn ook beiden parttime thuis om voor de kinderen en het huishouden te zorgen. Ik vind het erg prettig dat ik op mijn werkdagen niet na hoef te denken over kinderen op tijd bij opvang zien te krijgen en weer op tijd op te halen, sport- en speelafspraken, boodschappen, de was, etc. Voor mijn man werkt dat op dezelfde manier. Met ons gezamenlijke inkomen kunnen we als gezin prima rondkomen. Zou het inkomen van een van ons ineens wegvallen, dan wordt het een heel ander verhaal.
Kijk toch eens rond al over the world waar vrouwen totaal afhankelijk zijn en zo gehouden worden.
Ze leven in armoede en komen in de prostitutie terecht. Mannen hebben daar de macht .
Daarmee vergeleken lijkt het hier beter maar dat is een vergissing.
Je bent echt niet gelijkwaardig. Je bent en blijft afhankelijk .
Ik zal de wet toejuichen die vrouwen verplicht economisch zelfstandig te zijn.
Waarom kunnen mannen dat wel ?