Hypotheek

Als je, net als ik, ergens in 2008-2009 een huis hebt gekocht, dan weet je het wel: het kon niet op. De hypotheekmeneer wilde destijds nog wel bijna twee ton meer geven, dus dan leek deze aankoop – een riante woonboerderij waarvoor écht wel twee salarissen nodig waren – best heel netjes. En toen kwam de crisis. Hoewel het in de eerste instantie niet eens economisch zo beroerd was hier, vloog het geld er vanwege verbouwingen uit en begon ik steeds meer te kijken naar de vaste lasten. Toen het ook economisch wat in begon te kakken, begon ik me pas écht te realiseren wat een hypotheek is: een enorme schuld, die als een groot blok tussen mij en mijn doel van (financiële) vrijheid en onafhankelijkheid in staat. Na ongeveer een jaar bloggen, besloot ik hier met de billen bloot te gaan en openheid van zaken te geven. Mijn hypotheekschuld hing toen nog ongeveer rond de €400.000.

De jaren die daarop volgden heb ik steeds afgelost, om zo de maandlasten te verlagen. De hypotheeklasten waren in 2016 al ongeveer €700 lager dan dat ze in 2009 waren. Het complete vaste-lasten-plaatje zag er ook een stuk gunstiger uit; dat kwam ongeveer €500 lager uit IN TOTAAL dan dat eerst de hypotheek alleen al was. Eerder betaalde ik zo’n €2500 voor alleen de dingen rondom de hypotheek, in 2016 kwam ik (inclusief hypotheek) uit met een budget van ongeveer €2000.

Flashforward naar halverwege 2016: Eind 2015 – ik had toen ongeveer €65.000 afgelost en had nog een openstaande hypotheek van dik €345.000 – zette ik mijn huis te koop. Een maand of 10 daarna leverde ik de sleutel in aan nieuwe, hoopvolle eigenaars. Zelf trok ik in bij vriend, in zijn huis. Voor het eerst in ongeveer 10 jaar ben ik nu dus volledig hypotheekvrij.

In drie jaar naar een ton

En dan stopt het verhaal? Gelukkig niet! Hoewel vriend hier een mooi stekje heeft, willen we uiteindelijk toch wel graag weer een vrijstaand huisje hebben. En daarvoor zijn we nu aan het sparen. Omgekeerd aan het aflossen, als het ware. We sparen elke maand samen een bedrag en daarnaast spaar ik zelf nog. Ook heb ik nog een – op het hele verhaal relatief klein – bedrag uit mijn oude huis kunnen halen. En zo vormde zich in mijn hoofd het idee om in drie jaar een ton bij elkaar te sparen. Ja, 100.000 keiharde euro’s. En misschien nog wel meer! Want de droom blijft staan: hypotheekvrij mét huis door het leven. Aan de slag met omgekeerd aflossen dus.

Hoe los ik omgekeerd af:

  • Elke maand zet ik ongeveer het bedrag dat vriend aan zijn hypotheek betaalt opzij. Niet bewust, maar zo kwam het net uit.
  • Van alle extra inkomsten gaat een deel naar de pot voor het nieuwe huis, oftewel: de pot voor de nog niet bestaande hypotheek
  • Online inkomsten gaan direct naar die rekening, tenzij er echt een dringende andere rekening is.
  • Deel van grote voordelen, zoals een (onverwachte) belastingteruggave
  • Samen sparen we elke maand ook een vast bedrag. Hopelijk kunnen we het meeste daarvan ook daadwerkelijk aan de kant houden voor een nieuw huis. Het streven is om eind 2017 in ieder geval al €15.000 in de gezamenlijke pot te hebben.

En hoe zit het met die 50% extra dan?

In drie jaar naar een ton + het doel om mijn nettowaarde naar €150.000 te krijgen + het bericht dat ik de mijlpaal van ‘tonnair‘ mocht vieren = een beetje raar?

Ik kan me voorstellen dat dat een beetje uitleg behoeft. Als je het berichtje waar hierboven naar gelinkt wordt leest, zul je zien dat mijn nettowaarde (in mijn geval mijn zakelijke en persoonlijke centen en mijn auto) inmiddels op een ton uitkomt. En dat terwijl ik een paar maanden terug nog schreef over mijn doel om in drie jaar naar een ton te komen. Die ‘in drie jaar naar een ton’ is bedoeld als specifiek geld voor een nieuwe woning en omvat dus niet élke cent die ik heb. Als zelfstandig ondernemer moet ik immers ook reserveren voor investeringen en pensioen opbouwen. Daarnaast is het de bedoeling dat vriend en ik ons nieuwe huis samen kopen. Dat doel (in drie jaar een ton) is dan ook bedoeld als de optelsom van wat we samen sparen én wat we beiden uit onze huizen halen. In mijn geval is dat een potje van €25.000 dat al binnen is, in zijn geval zien we het wel bij een verkoop. En als we drie jaar sparen op de manier zoals we dat nu doen, zou dat ook nog eens ongeveer €40.000 op moeten leveren. Als het tegen die tijd handiger is om nog meer geld in een huis te steken, of als ik bijvoorbeeld om wat voor reden dan ook geen hypotheek kan krijgen, terwijl het financieel wel nodig is, dan heb ik altijd nog ‘eigen’ geld om in te zetten.

Kort gezegd: mijn nettowaarde bevat wél mijn spaargeld voor het huis, maar mijn spaardoel voor een ton in drie jaar is eigenlijk een gezamenlijk spaardoel, wat dus niet mijn volledige nettowaarde beslaat.

Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Facebook en Google+!