Zonde! Dat is wat ik uit best veel verschillende hoeken te horen krijg als het gaat om de verkoop van mijn huis. En ergens snap ik dat ook wel: het is een prachtig huis en het is een prachtig plekje. Ik ben er niet voor niets ooit eens voor gevallen en heb er niet voor niets later voor gekozen om er te blijven wonen. En nu staat het te koop. Niet omdat ik het geen schitterend huis meer vind, of omdat ik het geen schitterend plekje meer vind. Ik zou er zó weer voor vallen.
Toch vind ik het niet zonde
Maar betekent dat dat ik het zelf zonde vind? Nee, want dan zou ik het niet doen. Ik heb hier lange tijd met plezier gewoond en kunnen genieten van alles wat het huis, het eigen terrein, maar ook de omgeving te bieden heeft.
En soms waren dat minder leuke dingen (niemand zit te wachten op een dak dat nog zogenaamd vijf jaar mee zou moeten gaan, maar het na een jaar of twee ‘al’ opgeeft, waardoor je middenin een dure verbouwingsperiode óók nog eens mag sparen voor een nieuw dak), maar die horen er ook bij. En ondanks die tegenvallers heb ik ook van de aankoop van dit huis nooit spijt gehad.
Er zijn gelukkig meer mooie plekjes op de wereld om te wonen. Bovendien gaat ergens mooi wonen niet alleen om het huis waarin je woont, maar ook met wie je er woont.
Ook niet van het geld
Zonde van het geld dan misschien? Ook daar heb ik niet echt spijt van. Natuurlijk tel ik wel eens op hoe ontzettend rijk ik wel niet zou zijn als ik hier nooit was gaan wonen, maar daar heb je helemaal niets aan. Bovendien zou het zomaar kunnen zijn dat ik het dan aan allerlei onzin had uitgegeven.
Doordat hier zoveel geld in ging, heb ik wel nog beter gezien wat de mogelijkheden zijn om geld te besparen op dingen die je toch niet mist als je ze weglaat. En als ik er niet zoveel had ingestoken, dan had ik nu waarschijnlijk dik onder water gestaan en was het verkopen een stuk lastiger geweest. Nu blijft het natuurlijk al een spannende prijsklasse, laat staan als je er nog een ton of anderhalf op moet tellen vanwege kosten koper en verbouwingskosten, die meegefinancierd zijn.
Dus ja, als ik hier weg ga, dan zal dat me echt wel een beetje aan het hart gaan, maar ik weet wel dat ik er geen spijt van ga krijgen en het niet zonde ga vinden. Voor mezelf weet ik dat er veel te veel mooie dingen zijn om naar uit te kijken. Gelukkig maar, want je zou er anders bijna van gaan twijfelen 😉
Heb jij wel eens spijt gehad van een huis dat je gekocht of verkocht had? Of een omgeving die daar een sterke mening over had?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Dat zeiden mensen tegen ons ook. Ja, het is zonde van het geld dat erin zit en dat er voorlopig écht niet uitkomt. Maar wat dan, nog 15 jaar blijven zitten op een plek waar je je niet optimaal voelt voor het geld? Das pas zonde. Ons oude huis vond ik ook echt gaaf hoor, met een lekkere tuin en veel ruimte en voor Nederlandse begrippen lekker in het groen en een mooie keuken en alles maar dat is niet wat je uiteindelijk gelukkig maakt. Dus ik ga nu lekker een bakkie doen met het kind (die mag iets anders) in de zon in het bos dat onze tuin is. Beetje hout verzamelen voor vanavond, want het wordt fris. Nog een paar bessen plukken. Pompoensoep maken. Gewoon… dat.
Heerlijk toch! En ja, dat is inderdaad nog veel meer zonde. Ik vind het op zich wel leuk als mensen dat zeggen, omdat het toch een soort compliment is voor je huis. Aan de andere kant denk ik ook: ik ga zelf ook écht niet over één nacht ijs en alsof er niet meer in het leven is dan een specifiek huis. Gelukkig wel :O
OO valhalla, ik zou met jou wel willen ruilen. Lijkt me heerlijk daar. Helaas, dat gaan we nooit doen, ik zou nooit zo ver bij mijn familie weg durven/kunnen wonen. Daarnaast zijn mijn kinderen niet gezond geboren en nog afhankelijk van medische kennis en nabijheid van een groot ziekenhuis waar we altijd op terug kunnen vallen.
Ik begrijp het wel dat je wilt verhuizen, het is gewoon niet te betalen en onderhouden in je eentje. Maar het lijkt me wel zalig om er te wonen (uit wat je schrijft bedoel ik) Toch ben ik nu wel blij met ons rijtjeshuis in de stad. Hiervoor woonde ik in een huurflat, waar ik ook heel blij mee was..
Maar met kinderen woon ik liever in een gewoon huis, zodat ik niet bij elke stamp hoef te zeggen sssssssssssssssssssttt denk om de buren! Ik heb wel een beetje spijt dat ik destijds mijn ouders huis niet gekocht heb, toen zij gingen verhuizen konden we de hypotheek niet rondkrijgen. Achteraf denk ik dat ik wel op een andere manier het had kunnen kopen. (lenen bij familie) Maar ach.. ik kan me er wel bij neerleggen hoor. Het is goed zo. Ik heb een redelijk lage hypotheek en dat is ook erg fijn.
Een lage hypotheek is ook wat waard, zeker ook met kinderen. Hoewel ik me voor kan stellen dat een bepaalde vrijheid ook fijn is dan. Ik ben zelf 'op de ruimte' opgegroeid en zou dat voor mijn eigen kinderen ook wel graag willen. Maar er zit wel een verschil tussen 'op de ruimte' en 'in een soort megakasteel met ruimte voor 10 mensen' 😉 Jammer dat jullie dat toen niet rondkregen met de hypotheek, maar dan komt er vast ook wel weer wat anders langs, als het de tijd ervoor is. Tenminste, dat denk ik dan altijd maar.
Bij het oude huis van mijn ouders hadden de kinderen meer ruimte om te spelen. Sowieso konden we destijds maximaal een hypotheek krijgen van 150.000 euro, een heel ander bedrag he haha! Toen was er niet zo heel veel keuze. Het huis van mijn ouders stond te koop voor 200.000 euro, allemaal nog voor de crisis. Maar hier kunnen ze gelukkig ook buiten spelen, maar wel minder ruim helaas.
Misschien had je er dan uiteindelijk ook wel teveel voor betaald, als het voor dat bedrag voor de crisis te koop stond. Je weet het nooit. Ik kan me voorstellen dat je het jammer vindt, maar mooi dat je er niet van wakker ligt. Daar heb je ook niets aan!
zonde , zei men toen wij ons huisje in Servie kochten. Zo,n oud huisje wat moet je er mee. Maar wij hadden onze droom hoe we het wilde maken (zonder te lenen) en hoe het er uit zou zien, Zonde zei men toen dat ik 58 jaar stopte met werken om in Servie te wonen,je moet wachten tot je pensioen. Wij wonen hier nu ruim 8 jaar samen met onze zoon en zijn gezin en genieten iedere dag van hetgeen we opgebouwd hebben en kunnen nu rondkomen van allebei een ingekorte AOW (want te weinig jaren in Nederland gewoond) maar bijna geen woonlasten dus we genieten.In mijn omgeving heb ik genoeg mensen gezien die zulke beslissingen niet durfde te nemen en velen zijn rond hun 65e overleden.Cisca Servie
Dat is ook nog eens wat hè, je kunt wachten tot later, maar wie zegt dat je een 'later' hebt? Niet dat dat betekent dat je overal maar aan moet toegeven, maar af en toe een stap durven zetten is dan denk ik wel belangrijk!
Ik woon nu in mijn derde huis (ik ben 40). Ons eerste was een nieuwbouw en ik woonde er graag, maar mijn huidige man niet. Hij kon daar totaal niet wennen dus verkocht hij ook zijn nieuwbouw (waar hij ook graag woonde, maar het was te klein met al onze kinderen!) en kochten een oud en groot herenhuis. Iedereen vond het prachtig, maar ik heb vijf jaar lang in het puin gezeten met werkvolk in huis en er is zowat 150000 Euro extra kosten ingelopen qua verbouwing. Ik was dat zo beu. Het was een lopende rekening plus dat ik nog steeds niet op mijn gemak zat en daar had ik nood aan.
Dus verkochten we de boel. Na 2 (!) jaar hebben we het verkocht met ontzettend veel verlies. We hebben er toch 300000 Euro aan verloren als je alles bij elkaar telt, maar nu wonen we wel in een mooi kleiner huis in een fijne straat. Ondertussen wonen we hier 18 maanden en we wonen hier graag. Oef ! Ik verander nu nog in mijn huis, maar hier is het gewoon een likje verf of een behang. En misschien, misschien volgend jaar de badkamer (als ik durf). Ons oude huis vonden de meeste mensen ook prachtig, maar ik heb nog geen minuut spijt gehad dat we er woonden..
Wat zal dat een stap geweest zijn, om het dan toch met zo'n verlies te verkopen! Maar ik kan me goed voorstellen dat je nu zoveel beter op je plek zit. Wat zeggen ze dan altijd; beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald ofzo? Jullie hadden er misschien nog steeds wel in kunnen zitten en misschien wel het dubbele er al in kunnen steken. Dan kun je beter op een gegeven moment je verlies nemen en vanaf daar weer gaan opbouwen.
O ja, hier werd ook zonde geroepen toen we dit opknaphuis kochten. En toegegeven het ging niet over rozen, maar we zijn er wel aan gehecht geraakt. Al dromen we soms van een nog rustiger plekje en een lagere hypotheek en daarmee dus weer een nieuw project!
Nou weet je ik geloof wel in dingen op je pas enzo, als je deze testcase met dat huis niet had, dan kon je nu vast nog niet zo zuinig leven als nu.
Dat denk ik ook niet! Dan was de noodzaak er immers ook niet echt geweest, dus dan kun je misschien wel 20% zuiniger leven ofzo en denken dat je het heel goed doet, maar dan zie je niet de 80% die je nog laat liggen. Maar zo'n huis en dan van 3,5 naar krap één salaris gaan, ja, dan moet je wel 😉