Gisteren kreeg ik een persbericht van het Nibud in mijn mailbox met de titel ’18-plus en financieel volwassen, wat betekent dat?’
Blijkbaar mag je als je 18 bent een telefoonabonnement afsluiten op je naam, zelf contracten en overeenkomsten afsluiten, rood staan of een lening afsluiten, toeslagen aanvragen, sutdiefinanciering aanvragen en alimentatie ontvangen. Daarnaast moet je je zorgverzekering afsluiten en betalen en zelf je betalingsachterstanden, boetes en leningen betalen.
Dat is de korte versie, voor een lange versie kun je een boekje kopen. Aangezien ik de 18 al even gepasseerd ben, vond ik dat voor mij niet heel relevant, maar ik moest wel direct denken aan hoe dat ging toen ik 18 was.
Toen ik 18 was, studeerde ik net. Ik woonde nog thuis, had bijbaantjes, betaalde zelf mijn rijbewijs, maar hoefde niets aan (noodzakelijke) studiekosten, woonkosten en zorgverzekering te betalen. Als ik de auto mee wilde (nadat ik mijn rijbewijs had), moest ik daar een vergoeding voor betalen. Mijn studiefinanciering mocht ik zelf houden, maar daar moest ik dan wel mijn kleding, kapper en toiletartikelen van betalen. Ik weet niet helemaal meer zeker hoe het zat met verjaardagscadeautjes, ik denk dat die nog wel betaald werden door mijn ouders.
Was ik financieel volwassen? Niet echt. Ik werkte en spaarde wel, maar geloof nooit dat ik toen al op eigen benen had kunnen staan. Met een studie erbij, vrijwel onbetaalbare kamers (in combinatie met een studiefinanciering van rond de €60 per maand), de in de eerste instantie nog voor mij verplichte particuliere zorgverzekering schoot dat echt niet op. Om nog niet eens te beginnen over het studiegeld. Aan de andere kant had ik ook geen reden om contracten of overeenkomsten of leningen af te sluiten. Wat dat betreft gedroeg ik me dan in ieder geval op dat vlak óók nog niet ‘volwassen’, volgens de door het Nibud gegeven definitie dan.
Ik hoor wel vaak genoeg dat dit bij mensen heel anders werkt. Dat zij wel bijvoorbeeld al op hun 18e het huis uit waren en helemaal voor zichzelf moesten zorgen. Zelf vind ik 18 eigenlijk nog best heel jong. Ik was toen net van de middelbare school af en wist eigenlijk nog van niets. En dan niet vanwege een gebrek aan belangstelling ofzo, maar gewoon omdat ik daar nog helemaal niets mee te maken had. Dat veranderde toen ik rond mijn 20e het huis uit ging en mijn ouders scheidden (overigens kwam dat natuurlijk niet doordat ik het huis uitging). Toen kwam alles (logischerwijs) ineens voor eigen rekening.
Ik hoop dat ik, tegen de tijd dat het zo ver is, mijn kinderen ook de mogelijkheid kan bieden om nog wat langer dan hun 18e financieel onvolwassen te zijn. Niet onverstandig, maar wel dat ze de mogelijkheid hebben om te studeren en hun zaakjes op orde te krijgen, voor ze echt alles zelf moeten gaan doen. Alles gaat tegenwoordig toch allemaal al snel genoeg…
Hoe financieel volwassen was jij op je 18e? En hoe is dat bevallen?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Facebook en Google+!
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Ik ging op mijn 18e op kamers wonen en in het weekend naar mijn ouders. Dat is ook wel een mooie manier om volwassenen te worden, want ik had nog niet alle verantwoordelijkheden die je hebt als je een appartement huurt. Ik hoefde bijvoorbeeld geen stroom, gas, water en TV abonnement te betalen. Gewoon alleen huur en zorgverzekering, lekker overzichtelijk en mijn ouders hielpen mij ook wat.
Dat is inderdaad een mooie overgang. Dan krijg je wel wat mee, qua wat dingen kosten en wat het praktisch betekent on op jezelf te wonen, maar word je niet meteen in het diepe gegooid.
Ik ging op mijn 19e samenwonen met mijn vriend, nu man. Samen in een goedkoop appartementje was veel voordeliger dan alleen op een studentenkamer! Dus vanaf dat moment was ik wel redelijk financieel volwassen ja, al betaalden mijn ouders nog altijd mijn collegegeld. Dat zijn ze blijven doen tot mijn afstuderen, super! Geld om van te leven verdiende ik zelf, ik heb altijd zoveel mogelijk gewerkt naast de studie. En toen was er natuurlijk nog de studiebeurs… Ook al was dat geen vetpot, ik ben bang dat het voor mijn eigen kinderen nog een stuk moeilijker zal zijn als ze gaan studeren. Die zijn dan door noodzaak direct financieel volwassen volgens deze definitie, de nieuwe studiebeurs is immers een lening?
Klopt! Ik hoop dat ik tegen die tijd in staat ben om hun studie te kunnen betalen, om daarin tenminste wat druk van de ketel te halen.
Ik heb zelf nooit studiefinanciering gehad, maar als ik het goed heb begrepen kreeg jij zo weinig omdat je thuis woonde, op kamers kreeg je volgens mij meer om in je levensonderhoud te kunnen voorzien. Want als je bijvoorbeeld in Den Haag woonde en in Groningen moest gaan studeren dan moet je wel op kamers.
Zelf ging ik op mijn 18e samenwonen en heb ik geleidelijk aan geleerd hoe dat zat met de financiën, ik werkte full-time en mijn vriend (nu man) ook en we verdiende genoeg.
Op kamers kreeg ik €225, maar dat was bij lange na niet genoeg om in Groningen een kamer te huren. Mijn ouders vonden dat ik prima thuis kon blijven wonen, dus als ik ervoor koos om het huis uit te gaan, had ik het daarmee moeten doen (terwijl de overheid er dan weer vanuit gaat dat je ouders voor een X bedrag bijspringen). Het klopt dus dat je meer krijgt als je uitwonend bent, maar hoeveel meer hangt wel af van (het inkomen van) je ouders.
Vanaf hun 18e zijn jongeren financieel volwassen. Echter…tot hun 21e ben jij als ouder verantwoordelijk voor de schulden van je kind…Bij Duo kunnen jongeren maximaal lenen…waarbij de jongere zelf bepaalt of de ouder hiervan op de hoogte wordt gesteld. Heel fijn als je kind/puber hier gebruik van maakt…
Je bent als ouder niet verantwoordelijk voor de studieschuld van je kinderen hoor. Daar hoef je niet bang voor te zijn. In mijn omgeving (ik ben nu halverwege de twintig) was het overigens heel normaal om met 18 op eigen benen te staan. Mijn vrienden en ik betaalden vrijwel allemaal onze studie, zorgkosten en levensonderhoud zelf. De meesten door veel te werken, sommigen leenden wat bij. Ik heb zelf een studieschuld van totaal ongeveer 2000 euro. Mijn ouders weten dat niet, die zouden dat héél erg vinden, maar anders had ik het financieel niet kunnen bolwerken. Ik heb er echt niks geks mee gedaan, altijd gewerkt, tweedehands boeken gehad, niet uit geweest. Maar een schuld van één maandsalaris om een goede studie te kunnen afronden waardoor ik een goed inkomen heb, daar maak ik me niet druk om. Overigens, de meeste studiegenoten die wél een hoge studieschuld hadden, hadden van thuis uit ook helemaal niet meegekregen hoe je op een normale manier met geld om gaat. Je kunt je kind voor het 18 wordt al heel goed voorbereiden om later niet in de schulden te komen.
Dat laatste denk ik ook. Ik had een enorme drempel om te lenen en heb dat dus ook nooit gedaan, terwijl er genoeg vrienden en vriendinnen in dezelfde situatie zaten als ik (lees: studiekosten vergoed, dus lenen niet strikt noodzakelijk) die daar wél voor kozen. Ik denk om eerlijk te zijn dat ik het niet eens had gedurfd, ook niet ten opzichte van mijn ouders.
Ik was een week 18 toen ik met mijn huidige man ging samenwonen. Hij werkte ik zat nog op school. Hij geen spaarbankboekje maar wel een leuk salaris en ik een spaarbankboekje waar we alleen in noodgevallen aan kwamen. De gehele uitzet had ik bij elkaar gespaard en de meubels kochten we tweedehands op een bankstel na. Gordijnen werden goedkoop gezocht en de duurdere die in de kamer hingen hebben twee verhuizingen overleefd en hangen nu zelfs op de gehele bovenverdieping hier. Manlief is 7 jaar ouder maar ik was de financieel volwassene in de relatie. Ben nog steeds degene die de geldzaken regelt. Vind het ook erg belangrijk om mijn kinderen goed te leren met geld om te gaan. Daar ben ik nu al mee bezig. Leuk onderwerp voor een blogje bedenk ik me nu
Dat klinkt inderdaad als een leuk onderwerp, ben benieuwd. En dan stond jij ook vroeg op eigen benen!
ik had het vast wel gekund, maar ik was meer bezig met mijn opleiding en daarvoor hoefde ik (ivm reisafstand) niet op mezelf te gaan wonen. Ben pas op mijn 23ste het huis uitgegaan, best laat. Maar 18 vind ik persoonlijk wel vroeg.
Ik vind 18 ook erg vroeg, maar het zal ook voor een groot deel liggen aan je omstandigheden thuis en misschien ook of je (al langere tijd) een partner hebt waarmee je bijvoorbeeld wilt trouwen of samenwonen. Ik denk dat ik persoonlijk nog wel wat langer thuis had gewoond als mijn ouders in die periode niet gescheiden waren en ik geen partner had toen.
Ik heb zelf nooit studiefinanciering gehad, maar als ik het goed heb begrepen kreeg jij zo weinig omdat je thuis woonde, op kamers kreeg je volgens mij meer om in je levensonderhoud te kunnen voorzien. Want als je bijvoorbeeld in Den Haag woonde en in Groningen moest gaan studeren dan moet je wel op kamers.
Zelf ging ik op mijn 18e samenwonen en heb ik geleidelijk aan geleerd hoe dat zat met de financiën, ik werkte full-time en mijn vriend (nu man) ook en we verdiende genoeg.
Toen ik 18 was had ik met allerlei baantjes geld gespaard en een groot deel van mijn spullen al bij elkaar om zelfstandig te gaan wonen. Ik kon niet wachten, ik ging ook toen ik 19 was en een piepklein appartementje kreeg toegewezen. Ik had toen net een paar maanden een baan.
Mijn studie heb ik zelf moeten betalen vanaf het moment dat ik een studiefinanciering kreeg.
Ik spaarde van mijn studiefinanciering van 90 euro minstens 50 euro per maand toen ik nog naar school ging. Ik moest dan in de vakantie een baantje vinden om zowel mijn boeken als mijn schoolgeld te kunnen betalen.
Ik ging uit voor 5 euro, twee drankjes op een avond. Later toen ik meer verdiende omdat ik full time werkte, werd dat ietsjes meer.
Knap zeg, al zo jong alles voor jezelf regelen! Dan leer je de waarde van geld volgens mij ook wel goed kennen.