Een psychische aandoening is vaak de reden dat mensen genoodzaakt zijn een uitkering aan te vragen. Ruim 30 procent van alle mensen met een uitkering ontvangt psychische zorg en uitkeringsgerechtigden zijn samen verantwoordelijk voor bijna 60 procent van de totale kosten van de geestelijke gezondheidszorg. Dat las ik vandaag op Nu.nl.
Toename gebruik psychische zorg
Het aantal mensen met uitkering en een behoefte aan psychische zorg is drie keer zo hoog dan het aantal werkenden met behoefte aan psychische hulp. Op zich is dat niet gek; als je nergens last van hebt, zul je minder snel in een uitkeringssituatie terechtkomen dan wanneer je wel (gezondheids)problemen hebt. Maar: het blijkt niet helemaal zo te zijn dat mensen die niet in een uitkeringssituatie zitten nergens last van hebben. Hoewel uitkeringsgerechtigden verantwoordelijk zijn voor bijna 60 procent (58,2 procent, om precies te zijn) van de geestelijke gezondheidszorgkosten, blijft dan ook nog 40 procent over waarvoor de andere groep verantwoordelijk is. En dat is veel.
[wp_ad_camp_3]Werken helpt, maar hoe?
Staatssecretaris Jetta Kleinsma van sociale zaken heeft inmiddels 3,5 miljoen euro beschikbaar gesteld om de samenwerking tussen onder meer gemeenten, UWV, ggz en werkgevers te verbeteren, omdat het volgens haar essentieel is om mensen met een psychische aandoening vanuit die uitkeringssituatie weer aan het werk te krijgen. Zij vinden namelijk vaak heel moeilijk een baan, terwijl werken en ‘meedoen’ helpt bij hun herstel.
Zou dat ook de reden zijn dat er toch ook nog een relatief grote groep werkenden wél psychische hulp krijgt, maar niet in een uitkeringssituatie zit? Omdat het daarna heel moeilijk is om weer aan het werk te komen?
‘Welvaartsmaatschappij’
Ik vind het best heftig, als ik lees dat de kosten voor de ggz in de eerste tien jaar van deze eeuw zijn verdubbeld. En dat de kosten voor medicatie daar nog niet eens bij zitten. Dat bevestigt wel een beetje mijn idee van onze welvaartsmaatschappij; dat die eigenlijk helemaal niet zo goed is voor onze gezondheid. Onder psychische aandoeningen vallen natuurlijk ook zaken als een burn-out of een depressie. Daarin zagen we twee jaar terug al een alarmerende trend, die alleen maar door lijkt te zetten.
Wat is dan wijsheid; mensen zo snel mogelijk weer vanuit een uitkeringssituatie willen begeleiden naar werk? Of kun je je pijlen beter richten op voorkomen dat die mensen in de eerste plek buiten het arbeidsproces vallen? Dat hoeft natuurlijk niet per se alleen met bijvoorbeeld werkstress te maken te hebben, maar ik denk wel dat het een belangrijke rol speelt. Daarnaast zijn er ook verschillende onderzoeken die laten zien dat bijvoorbeeld het eten dat we tegenwoordig eten (geraffineerde suikers en koolhydraten) ons depressief maken. De Wereldgezondheidsorganisatie noemt depressie de belangrijkste oorzaak van ziekte/verzuim in landen met hoge inkomens. Hier verandering in doorvoeren kan dus best verschil maken.
Waar zou jij in de eerste instantie je geld in investeren, zodat er uiteindelijk het meeste rendement te behalen is; in het faciliteren van een mogelijke oplossing of het onderzoeken en eventueel wegnemen van de oorzaak?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Ik denk dat mensen eens goed moeten nadenken over wat ze willen in hun leven, de ratrace is namelijk niet vol te houden waar vele in zitten en vroeg of laat uit zich dat in klachten. Je zelf depressief voelen omdat een ander het ook allemaal red, de vraag is meestal voor hoelang. Op scholen in Amerika is aangetoond dat dagelijks 10 minuten mediteren vele psychische klachten weg nam. De kinderen presteerde beter, zaten beter in hun vel en hun stresslevels in hun bloed waren vele malen lager!
Ja, en ‘red’ die ander het wel? Het is volgens mij ook best heel veel de schijn ophouden voor elkaar, terwijl je dan allebei misschien wel wat anders zou willen. In het verlengde van mediteren; ik hoorde toevallig laatst ergens iets dat me heel logisch in de oren klonk. Ik weet het niet helemaal precies meer, maar het kwam erop neer dat stress, onzekerheid en nare gevoelens vooral voortkwamen uit dat we geen moment meer hebben voor onszelf. Als je voelt dat er iets negatiefs omkomt, dan kun je beter gewoon even vijf minuten voor jezelf nemen; dan ben je het kwijt. Maar als je dat niet doet, kom je makkelijk in een negatieve spiraal terecht. Dat is misschien ook wel deels waarom die 10 minuten mediteren zo’n groot effect hadden!
De werkdruk, het voldoen aan hoge maatstaven zal het verhogen. Immers in een dorpsgemeenschap waar bescherming is, en eenvoud, kan iemand rustig gek doen. In het dorp waar ik opgroeide had je ‘gekke Willem’. Een geaccepteerde gek. Als tie gek ging doen, moest je uit de buurt blijven, dat wel.
De oorlogsgraf,a’s van de vluchtelingen zullen ook de druk hebben opgevoerd. Er is veel veel verbeterd in de psychiatrie. De drempel is verlaagd. Medicijnen om klachten te dempen. Logisch die toename.
Ik hoop dat je nu gevrijwaard blijft van mensen die psychisch ziek zijn.
Tikfout van de woord voorspeller in oorlogsgraf. Ik bedoel, oorlog herinneringen van vluchtelingen.
Er zijn zó veel factoren die invloed kunnen hebben op het ontstaan van psychische problemen.
Werk en voeding zijn er daar slechts twee van….
Ikzelf denk meer aan hoe onze maatschappij er heden ten dage uitziet in de breedste zin. Er zijn veel psychologen die daar onderzoek naar doen.
De preventieve tak van klinische psychologie staat helaas nog in de kinderschoenen maar ik denk wel dat dat de meest hoopvolle ontwikkeling is. Samenwerking met sociologen, sociaal psychologen, biopsychologen en antropologen is hierin essentieel.
Een erg interessant onderwerp en helaas niet zo makkelijk te veranderen.
Ja de druk in de maatschappij is te hoog tegenwoordig en iedereen moet eigenlijk aan dezelfde hoge maat voldoen. Dat zit er gewoon niet in voor iedereen. Ik denk dat we ten eerste moeten accepteren dat er altijd mensen zijn die het niet redden, maar wel proberen hen iets aan te bieden waardoor ze niet verder wegzakken. Of dat dan therapie, thuis blijven met een boek of vrijwilligerswerk is maakt niet uit. Dwingen tot betaald werk is in veel gevallen niet de oplossing zeker niet gezien het tempo waarin het meeste werk gedaan moet worden. Aan de andere kant moeten we oog hebben voor het feit dat mensen uitvallen omdat ze niet meer mee kunnen om wat voor reden dan ook. Ik vind de maatschappij en zijn verwachtingen heel hoog geworden, zowel in werkopzicht als in het opzicht van ‘meedoen’. Je lijkt niet meer mee te tellen als je niet minimaal twee keer per jaar op vakantie gaat, die designerjeans draagt of de nieuwste iphone hebt. Als je hier gevoelig voor bent kun je daar ook aan ten onder gaan, het idee dat jouw leven niet zo geweldig is als dat van een ander. We maken elkaar gek en ik heb niet de hoop dat dat nou beter zal gaan worden voor de grote massa. In deze hoek van het bloggen is er ook oog voor een andere manier van leven, andere keuzes maken die tot minder stress leiden, maar dit is maar een klein deel van de mensen helaas.
Ik ben het eens met Mariimma. Er zijn zoveel factoren die meespelen bij psychische problemen. Zoals jou vind ik het verontrustend dat het aantal personen die hiermee kampen stijgt. De hedendaagse maatschappij maakt het velen, waaronder mezelf, niet gemakkelijk.