Ik heb het hier en daar al even zijdelings benoemd, maar grote gebeurtenissen verdienen ook wel een eigen blog 😉 Dus mocht je het nog niet hebben meegekregen: op 28-11-2020 is onze dochter Rosalie Adriana geboren. Ze is vernoemd naar haar oma, was een kilo zwaarder dan voorspeld door de verloskundige (zitten ze wat dat betreft ooit wel eens goed?!) en blaakt van gezondheid. Haar geboorte had wél even wat voeten in de aarde. Vooral doorskippen als je geen zin hebt om dat te lezen; de highlights heb je nu al meegekregen 😉
In dit artikel:
Potdicht
Hoewel ik al op 17 november was uitgerekend, heb ik geen seconde gedacht dat ze dan ook daadwerkelijk zou komen. Haar vader en ik zijn allebei drie weken te laat geboren en hoewel ze tegenwoordig eerder ingrijpen, was er bij mij geen reden om dat echt meteen al voor of op de 17e te doen.
Ze zat prima en ik vond het eigenlijk ook wel prima. De bevalling was niet direct iets waar ik naar uitkeek (ondanks de verhalen dat je dat tegen die tijd écht wel zou doen…) en het leek me dat dat niet makkelijker zou gaan als dat opgewekt moest worden.
Dus week 40 kwam. En ging. En week 41 kwam.
Nu dacht ik dat ik nog wel even had, dat het een hele week ‘week 42’ zou zijn, dus geen reden om te haasten.
Bleek ik de enige te zijn die er zo over dacht; rond deze tijd zou ik dus écht wel een afspraak in het ziekenhuis moeten gaan plannen. En na moeten denken over strippen, iets dat de verloskundige kan doen om de bevalling op natuurlijke wijze op gang te krijgen.
Je kunt je misschien wel voorstellen; daar zat ik helemaal niet op te wachten. Niet op gestript worden, maar zéker niet op een rit van goed 20 minuten naar het ziekenhuis en terug, in coronatijd, met het risico dat ik daar zou moeten blijven voor inleiden. Oh, en zonder man hè, want die mocht ‘vanwege corona’ mee tot de parkeerplaats. Hooguit.
Toch maar een afspraak gemaakt met de verloskundige. Die kon echter niets uitrichten; ‘de boel zit nog potdicht’.
Dus appte ik de moeders dat het nog wel even kon duren en dat we waarschijnlijk maandag pas weer nieuws hadden. Dan moesten we namelijk tóch naar het ziekenhuis.
PLOP
Die zaterdag besloten we nog even de stoelen op te halen voor mijn nieuwe kantoor en iets af te leveren op het werk van man. Gewoon, om er even uit te zijn.
Eenmaal terug installeerde ik me weer in het hoog-laagbed dat we inmiddels al in de kamer hadden staan. Dat was blijkbaar een vereiste van de Friese verloskundigen/kraamhulpen en bleek best heel fijn. Met z’n tweeën comfortabel op de bank liggen lukte een paar weken (kilo’s) eerder al niet meer :’)
Ik lag net een uurtje ofzo, toen ik ineens een vreemde plop voelde. En kramp. En nattigheid.
Voor de zekerheid toch naar even de verloskundige bellen. Die zou langskomen na de bevalling waar ze nu mee bezig was. Over een uurtje of twee.
In die twee uur begon ik me toch wel redelijk beroerd te voelen. Omdat de pijn steeds erger werd, besloot ik me toch maar naar boven te hijsen. Onder de douche zou verlichting moeten brengen. Gelukkig had ik daar al een douchekruk staan. Man had de timer in de aanslag, want dit waren misschien wel weeën die dus getimed moesten worden (wat overigens nog best lastig is, want wanneer stopt 1 en begint een ander? Ik had helemaal geen minuten pauze ertussen…).
Toen de verloskundige arriveerde, had ze het idee dat ik het nog wel even zou redden. Toen ze toch een controle deed, bleek ik al op 3 centimeter te zitten.
Nu heb ik vanaf het begin altijd gezegd dat ik in het ziekenhuis wilde bevallen. Ik wil alle hulp bij de hand hebben én ik wil pijnbestrijding. Respect voor al die oermoeders die met kaarsjes in bad en in stilte willen bevallen, maar ik voelde die behoefte totaal niet. Ik had niet het idee dat ik een betere moeder of een beter mens zou worden als ik veel pijn leed. Of dat het nodig was voor mijn ’transformatie’ of iets dergelijks.
Dus toen bleek dat ik op 3 centimeter zat én er dan in het ziekenhuis al iets gegeven kon worden tegen de pijn, hebben we direct onze spullen gepakt.
Nou ja, mijn man en de VK hebben de spullen gepakt, ik ben in 6 etappes naar de auto gestrompeld.
Vol gas over de As
Volgens mij had mijn man zich wel verheugd op dit ritje. Extra hard rijden en als je dan wordt aangehouden kunnen zeggen dat je vrouw in de auto ligt te bevallen.
Helaas voor hem voelde ik nóg meer druk als het gaspedaal werd ingedrukt en er daarna weer afgeremd moest worden, dus de snelheid moest enigszins binnen de perken worden gehouden.
Onderweg kon ik eigenlijk alleen maar denken: mèn, als dit nog maar 3 centimeter is en je moet naar 10… hoe dóen mensen dit?
Eenmaal bij het ziekenhuis aangekomen, kon hij zich toch nog even uitleven; over de ambulancestrook naar de spoedeisende hulp. Daar aangekomen lukt het mij om nét binnen de schuifdeur te staan en te wachten tot er een rolstoel onder m’n gat werd geduwd. Daarmee reden we naar de juiste afdeling.
Vanaf daar ging het eigenlijk heel snel.
Ik was in dat half uurtje blijkbaar opgeschoven van 3 centimeter naar 6 centimeter.
Was dat creperen toch niet voor niets geweest.
Daardoor lukte het me echter niet goed om stil te liggen voor een hartfilmpje, en zagen ze steeds mijn hartslag en die van de baby door elkaar. Op gegeven moment leek het zelfs of de hartslag van de baby flink daalde. En toen dachten ze ineens dat de placenta misschien wel los was gekomen.
Dus een half uur na aankomst in het ziekenhuis lag ik ineens onder algehele narcose op de operatietafel voor een spoedkeizersnede.
En toen was ze er…
Van de uren die toen volgden heb ik natuurlijk niets meegekregen, ik was onder zeil. Toen ik weer wakker werd, was ze er ineens. Met tien vingertjes, tien teentjes, een flinke bos haar en blakend van gezondheid.
Dat bleek ze meteen al te zijn geweest. Niks geen lage hartslag. Niks geen losgelaten placenta. Achteraf bleek de keizersnede helemaal niet nodig te zijn geweest. Maar ja, zekere voor het onzekere.
^^ Ik toen ik nog onder de morfine zat. Was die bevalling me mooi even bespaard gebleven. Helemaal een geruststellende gedachte toen bleek dat ze ruim 8 pond woog.
Dat sloeg om in ^^ toen bleek dat een keizersnede helemáál geen makkelijke manier van bevallen is, maar een buikoperatie waarbij ze tig lagen doorsnijden, waarvan je 6 weken moet herstellen. Eentje waar je écht flink veel pijn van hebt als je eenmaal helemaal van de morfine af bent. En eentje waar je ook echt flink van kunt balen; in plaats van na een paar dagen al achter een kinderwagen waggelen kun je de eerste week nog niet eens zelf fatsoenlijk een luier verschonen of een flesje geven.
Voor altijd ?
Gelukkig hebben we het ontzettend met haar getroffen; ze is heel tevreden, slaapt al behoorlijke stukken door (ook ’s nachts!) en is vrij duidelijk in haar communicatie. Voor zover dat kan natuurlijk, met een baby. Dus meestal weten we wel of ze eten, een schone luier of gewoon aandacht wil.
En die 6 weken niks leuks buiten de deur kunnen doen… dat geldt met de nieuwe maatregelen zo’n beetje voor heel Nederland. Na die ruim 41 weken kan dat laatste staartje er ook nog wel bij…
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Ik kan uit ervaring zeggen: neem de tijd om te genieten. Het gaat zo hard!!
Van harte gefeliciteerd en heel veel geluk en gezondheid!
Diep respect. ✊ fijn dat ze goed gezond is en dat het met jou ook goed komt.
Ik las je verhaal in het blad radar vorige week. De editie van 2019 in de bibliotheek, toen dat nog kon. Mooi weergegeven. De link op jouw site naar Radar moet nog even worden bijgewerkt.
Fijn dat het wel goed is afgelopen. Je leest ook vaak dat ze niet ingrijpen en het dan te laat is.
Maar een kz is zeker geen peuleschilletje. Ik had er één op eigen verzoek (na eerste dramabevalling) onder een ruggeprik en dat was een fijne ervaring, maar daartegenover staat wel een pittig herstel. Doe kalm aan, neem je tijd en vooral: geniet van je kleine meid.
Van harte gefeliciteerd nogmaals! En ja, een keizersnee is niet niks, ik weet er alles van. Gun je lijf de tijd te herstellen en als je tzt last hebt van je buikspieren kan ik je plank-oefeningen aanraden (maar pas minimaal 8wk na de bevalling en na goedkeuring vd arts/als je wond goed geheeld is). Langzaamaan opbouwen zorgt echt voor sterkere buikspieren en dat zorgt weer voor minder pijn! In het begin zul je niet meer dan een paar tellen op je knieen kunnen en dat is prima, probeer het iedere dag en je zult zien dat het vanzelf iedere dag een beetje beter gaat. Maar echt, doe rustig aan en trek aan de bel als je pijn hebt. Het is een serieuze operatie!
Ons bevallingsverhaal is behoorlijk hetzelfde (11 dagen overtijd, eerst vliezen, uren wachten en alsnog KS, met 4,5 kilo meidje aan de haak).
Enorm gefeliciteerd voor jullie beide en geniet van het leukste ooit!
Gefeliciteerd. Fijn dat alles goed met jullie gaat!
Gefeliciteerd.
Van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter, en heel veel geluk gewenst!
Gefeliciteerd met jullie dochter! Geniet van deze mooie tijd!
Van harte gefeliciteerd met Rosalie. Fijn om te horen dat alles goed gaat met moeder en kind. Geniet ervan.
Aaaah! Van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter! Lekker genieten nu!
Gefeliciteerd met de lytse poppe! De weeënstorm weet ik nog goed, je vliegt dan tegen de muren op. Het voordeel is dat je wel snel klaar bent. Binnen 2 uren een kind op de wereld ? al had ik het gewild, er was helemaal geen tijd om naar het ziekenhuis te gaan. Sterkte met herstellen.
Dacht eerst dat het een drieling was geworden, met de titel van deze blog ?
Van harte! Fijn dat ze er is. En ja, doe heel rustig aan die 6 weken, anders blijf je er daarna nog lang last van houden. Succes met matigen van je tempo 😉
Van harte gefeliciteerd , heel veel gezondheid voor Rosalie. Baby’s first christmas ?
Van harte gefeliciteerd! Rustig aan en genieten maar !