Veel mensen doen het liefst alles perfect. Ik houd er ook wel van. Het liefst heb ik een voortreffelijk plan om mijn bedrijf te laten groeien, om financieel onafhankelijk te worden en om een mooi leven te leiden. Het perfecte plan! Zo kan ik al mijn middelen en energie in één keer goed besteden. Maar het bedenken van zo’n perfect plan kan een behoorlijke druk op je leggen. Want hoe weet je dat het perfect is? Eigenlijk is dat het nooit. Niet omdat je het niet goed bedenkt, maar omdat je pas leert als je doet. En als je met ‘doen’ wacht tot iets perfect is… Je raadt het al: dan doe je dus niets zoveel.
Uitstellen
Voor heel veel dingen vind ik het goed genoeg om ergens mee te beginnen of te eindigen. Dingen die écht moeten gebeuren. Ik wacht niet met stofzuigen tot ik de perfecte tactiek heb. En toen die hypotheek behoorlijk zwaar op mijn schouders rustte, gooide ik er gewoon rücksichtslos alles naar toe. Daar zat echt geen geniaal plan achter. Het plan vormde zich wel naarmate ik die cijfertjes zag veranderen.
Maar als het gaat om de dingen die niet speciaal een prangende deadline lijken te hebben, vind ik dat soms best een uitdaging. Het schrijven van een boek. Het lanceren van een nieuwe website. De knoop doorhakken over de dakgoot die nog onder de overkapping moet komen (zink, kunststof, wel lassen, niet lassen, regenton, andere oplossing, enzovoorts). Het wel of niet beleggen van mijn ponden. Het wel of niet omwisselen van mijn ponden. Ik denk dat ik zo prima nog een poosje door kan gaan. Het liefst wacht ik tot ik precies weet wat ik moet doen. Wat de perfecte oplossing is.
Maar daar kom ik natuurlijk nooit achter!
Die wens voor het perfecte plan zorgt eigenlijk alleen maar voor uitstelgedrag. En uitstellen kost energie. Je bent er veel langer en vaker mee bezig dan nodig is en de beloning van iets afronden, of van verder komen, die is er niet. Je komt dus eigenlijk niet in die flow terecht van kleine successen. Die je vervolgens weer helpen om volgende stappen te zetten.
Andersom geldt hetzelfde: doe je het wél, dan geeft dat energie. Dan ben je trots op jezelf. Dan zorgen allerlei aaneengesloten kleine successen ervoor dat je in een flow komt. En je houdt je mentale ruimte netjes opgeruimd: alles wat afgerond is, kun je weer opzij zetten.
Prima
Als dingen, plannen of ideeën alleen maar in je hoofd blijven zitten, dan zijn ze er in feite niet. Ze helpen je niet aan een positief momentum, je kunt er op die manier geen feedback op krijgen van anderen, om het zo te verbeteren. Je kunt er op die manier geen andere mensen mee helpen en het doen van dingen wordt eigenlijk nooit makkelijker.
Daarom is het maar beter om de lat niet op ‘perfect’ te leggen, maar op ‘prima’. Dan krijg je misschien een keer een negatieve reactie. Ik betrap mezelf ook wel eens op zo’n gedachte als ik bijvoorbeeld op Facebook een sales pitch lees die vol staat met gruwelijke grammaticale fouten. Maar diegene heeft ‘m wél geschreven en gepubliceerd!
Dan sluit je misschien net op het verkeerde moment aan op de markt. Mijn timing met het vorige huis kopen en verkopen was niet bepaald optimaal. Maar daar leer ik dan wel van voor de volgende keer.
Ga er gewoon vanuit dat ‘prima’ al heel prettig is voor een eerste versie. En gaat het eigenlijk wel om de inhoud of het resultaat? Is het niet véél belangrijker dát je iets gedaan hebt? Dat je jezelf de kans gegeven hebt om ergens iets van te leren?
Als je nooit iets probeert, dan leer je ook nooit. En wat dat betreft is het net als met sporten; als je regelmatig traint, dan wordt het makkelijker. Als je jezelf aanleert om je projecten gewoon door te pakken en af te maken, dan wordt dat óók makkelijker.
Overigens schijnt het dat mannen hier minder last van hebben dan vrouwen.
Leerpuntje
Voor mezelf zit hier wel een mooi leerpuntje in. Als het gaat om werk, dan heb ik er helemaal geen moeite mee. En dat heeft twee redenen:
Ten eerste heeft vrijwel elk project waaraan ik werk een vaste deadline. Dat is afgesproken met de klant en daar word ik op afgerekend. Ik kom graag mijn afspraken na, dus het niet halen van die deadline is een absolute no-go.
Ten tweede gaat het om een afspraak. Bij werk gaat het meestal om een afspraak met anderen. Waar voor mij dus nog wat werk te doen is, is afspraken met mezelf net zo belangrijk – of nóg belangrijker – maken dan afspraken met een ander.
Als ik met mezelf afspreek dat ik bijvoorbeeld vandaag een interessant boek uitlees, dan zou dát het belangrijkst moeten zijn. En dat zou betekenen dat ik ook ‘nee’ zeg tegen de dingen die me niet zouden helpen om die afspraak na te komen.
Natuurlijk is het dan nog wel zaak om de goede afspraken met jezelf te maken. Daarbij komt je persoonlijke missie om de hoek kijken. En daarover schrijf ik morgen verder. Nu eerst mijn afspraak met mezelf – 30 minuten lopen per dag – nakomen 😉
Stel jij het doen van dingen wel eens uit, omdat je het idee hebt dat je plan of idee nog niet perfect is? Hoe zet je dan uiteindelijk wél die stap, of waardoor laat je je tegenhouden?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Mooi stuk! Ik ben bezig met het schrijven van een serie over ‘keuzes maken’ en daar slaat dit best bij aan. Thanks voor de inspiratie op maandagochtend!
Mooi geschreven! ik stel dingen idd ook wel eens uit omdat ik er nog niet uit ben hoe ik iets precies wil doen bijvoorbeeld. Voorbeeldje daarvan is gaan beleggen. Ik wil daar best mee starten, maar ik wil ook nog zoveel andere spaardoelen bereiken. En mijn ervaring is ook dat aan alle doelen tegelijk werken vaak nogal traag gaat, dus stel ik beleggen dan uit. Want ik hou er niet zo van als iets traag gaat. Maar ik denk erover om na mijn verhuizing mij daar toch maar eens verder in te gaan verdiepen! Want ze zeggen immers ook; van uitstel komt afstel. En dat is ook weer niet de bedoeling!
Inspirerend en zeker herkenbaar! Soms ben ik nogal perfectionistisch, en dan merk ik dat ik het afronden van zaken inderdaad ook voor me uit schuif. Bijvoorbeeld het schrijven van een rapport op werk omdat ik nog een paar kleine dingetjes uit moet zoeken. Nu heb ik geleerd om dan alvast een concept op te stellen en te delen waarin de grote lijnen en uitkomsten al zijn beschreven. Vaak wordt dit enorm gewaardeerd én levert het ook waardevolle input op in de vorm van feedback, waardoor je alleen maar beter wordt door inderdaad, zoals je zegt, genoegen te nemen met ‘prima’. 🙂
Helemaal mee eens! Iets perfect willen doen werkt, in ieder geval bij mij, verlammend. Dan krijg ik het nooit af. Door genoegen te nemen met prima komt er tenminste wat uit mijn handen.
Heel herkenbaar. Ik ben van nature nogal perfectionistisch. Meestal kan het dan 2 kanten opgaan; of ik doe het niet en stel uit óf ik bijt me er volledig in vast en lever iets heel goeds