Mijn ‘huizencarrière‘ verliep niet helemaal volgens het boekje. Ik ging binnen 5 jaar tijd van een appartementje naar een woonboerderij met bijna 4000 vierkante meter grond. Het idee was om daar voor altijd te blijven wonen. Want ja, je wilt de kosten er toch wel een beetje uithalen. En is het uiteindelijk niet de bedoeling om zo groot mogelijk te eindigen? Niet dus, want mijn woonboerderij is inmiddels weer verruild voor een tussenwoning. Voor veel mensen lijkt dat een achteruitgang, maar zelf denk ik daar anders over. En dat past weer helemaal in het #FreedomFriday-thema van vandaag 😉
In dit artikel:
‘Omdat het hoort’
Soms vind ik het wel eens leuk om na te denken over hoeveel dingen we eigenlijk doen ‘omdat het hoort’. Of omdat het wordt gezien als vooruitgang.
Je gaat naar school, omdat het hoort. Volgt een opleiding, omdat het hoort. Gaat daarna werken, omdat het hoort. Van één van je eerste salarissen koop je een auto. Dat mag dan nog een krot zijn; het is immers je eerste auto.
Als je een paar jaar later meer verdient, dan doe je die upgrade wel. Want tien of zelfs twintig jaar blijven rondrijden in een auto van een paar honderd euro? Dat hoort natuurlijk niet.
Met je eerste woning gaat het net zo. Eerst huren is niet erg. Beginnen in een klein appartement ook niet. Zolang je er maar niet eindigt, want dat is niet zoals het hoort. Vooruit moet je. Groter, duurder. Omdat het kan.
Stukje bij beetje krijgt elk onderdeel van je leven een upgrade. De wandelvakanties met de tent zijn veranderd in cruises naar exotische bestemmingen. Je fiets is een elektrische fiets geworden. En je telefoon is geen koelkast meer, maar een soort mediacentrum in je zak.
Woonboerderij: groter is niet altijd beter
Maar groter, duurder of luxer is niet altijd beter. Er hangt namelijk ook een kostenplaatje aan. In tijd, in geld, in energie.
Toen ik van een tussenwoning naar een woonboerderij ging (want die stap zat er óók nog tussen in die 5 jaar), kreeg ik ineens met dingen te maken waar ik nooit over na had gedacht.
Dat je bijvoorbeeld écht geen 4.000 vierkante meter met een handmaaier kunt maaien. Maar dat het gras wél keihard groeit in het seizoen. En dat niet elke tweedehandse zitmaaier zo goed is als de Marktplaats-verkoper vertelt en dat nieuwe exemplaren van een enigszins betrouwbaar merk al snel richting de 3.000 euro gaan.
Of dat álles groot was. Dus voor het bedrag waarvoor ik eerder een volledige tussenwoning had laten stuken, kon ik nu één ruimte in de woonboerderij laten doen. Dan mag de rest nog.
Dat een huis van ruim 100 jaar oud qua onderhoud veel meer uitdagingen met zich meebrengt dan een woning die net gebouwd is en waarvan jij de eerste bewoner bent.
En: dat die spaarpot die in de tussenwoning heel hard groeide, natuurlijk razendsnel leeg liep in die woonboerderij. De vaste maandlasten lagen een stuk hoger, maar de extra kosten ook. Je budget wordt dan aan twee kanten krapper; je houdt minder over en je geeft meer uit.
In tijd werkt het ook twee kanten op; aan de ene kant moet je stevig blijven werken om alles te kunnen betalen. Aan de andere kant ben je meer tijd kwijt aan onderhoud.
Dat kan best een ingrijpende verandering zijn.
Tussenwoning: kleiner is niet altijd beter
Nu wil ik overigens ook niet zeggen dat kleiner altijd beter is. Het is juist hartstikke fijn als je nooit meubels op hoeft te meten, omdat ze altijd passen. Of dat je nooit hoeft na te denken over of ergens parkeerruimte is, omdat je genoeg ruimte op je eigen pad hebt. Dat je huis niet altijd opgeruimd hoeft te zijn, omdat het heel makkelijk is om mensen uit bepaalde ruimtes te houden.
Wat ik wél wil zeggen, is dat het goed is om hier eens bij stil te staan en er je eigen keuzes in te maken.
Toen ik de tussenwoning net verruild had voor de woonboerderij, vond ik het heerlijk. Vrijheid, ruimte, rust.
Dat gevoel raakte ik al snel kwijt. Toen kwamen de zorgen, de spanning. Pas de laatste twee jaar vond ik die rust, dat gevoel van ruimte en die vrijheid weer terug.
En toen ontdekte ik ook dat dat gevoel eigenlijk helemaal niet gekoppeld was aan het huis, maar juist aan de manier waarop mijn leven er op dat moment uit zag. Of hoe het er vóór die tijd uitzag.
Ik kon toen twee dingen doen:
– Vasthouden aan mijn oorspronkelijke idee om voor altijd in de woonboerderij te blijven wonen. Al mijn geld zat er op dat moment toch al in, als ik daar ook maar iets van terug wilde zien, zou ik moeten doorzetten.
of
– Loslaten. Me realiseren dat vrijheid niet in een (groot) huis zit, maar in mezelf. En dat als ik die vrijheid in mijn leven niet voel, ik die ook niet in een groot huis zal voelen. Maar als ik die vrijheid wél in mijn leven voel, maakt het eigenlijk niet uit hoe groot of klein het huis is waarin ik woon.
Voordelen van kleiner wonen
Zoals de meeste vaste lezers wel weten: ik koos voor het laatste. Niet omdat ik zo’n ster ben in loslaten, maar omdat de keuze tussen liefde of een huis héél gemakkelijk was.
En het toeval wil, dat ik daardoor – bijna precies 10 jaar na de aankoop van mijn eerste (tussen)woning – wéér in een tussenwoning terecht kwam.
Maar dan wel met een opvallend vernieuwde waardering voor dit type woningen:
- Onderhoud is héél overzichtelijk
- Maandlasten zijn héél overzichtelijk
- Gras maaien kan ineens in 5 minuten
- In de herfst hoeft er niet eens één kruiwagen met bladeren geschept en opgeruimd te worden, laat staan minimaal 20
- Niet overal de auto voor nodig hebben is ook best prettig
- Nul verleiding in woonwinkels; als je eenmaal een bank naar binnen hebt gekregen, weet je zeker dat die er pas weer uitgaat als het in stukken is
- Je houdt gewoon geld over. Om uitbundig(er) te trouwen bijvoorbeeld.
Zal ik dan de rest van mijn leven in een tussenwoning wonen?
Waarschijnlijk niet. Hoewel ons huis groot genoeg is, is een beetje extra buitenruimte om je heen niet verkeerd. Ik houd daar wel van en vriend gelukkig ook.
Maar ooit weer zó groot gaan wonen? No way. Nu ik groter en kleiner wonen écht goed met elkaar kan vergelijken, zie ik pas hoeveel impact je keuze voor een huis kan hebben op je gevoel van vrijheid.
Ik kocht een groot huis, omdat ik behoefte had aan vrijheid. De vrijheid die ik zocht, had echter helemaal niets te maken met een huis. Of ik nu groter of kleiner ging wonen; dat maakte eigenlijk helemaal niet uit. Om die vrijheid weer te voelen, waren juist hele andere stappen nodig.
En dat is eigenlijk ook wat ik met dit lange verhaal probeer te vertellen. Maak je keuze voor een huis altijd bewust. Niet om ‘hoe het hoort’, om een bepaalde status af te geven of om ‘mee te doen met de rest’. Daarvoor is die keuze veel te belangrijk.
Het is misschien ‘maar’ een huis en ‘maar’ materieel, maar het is waarschijnlijk de grootste aankoop die je in je leven zult doen. Het geld dat je hieraan kwijt bent, kun je niet uitgeven aan vakanties, minder werken of andere dingen die je vrijheid opleveren. Bovendien wil je van zo’n huis een thuis maken. Als je het dan niet om de juiste redenen hebt gekocht, zal er altijd iets blijven knagen.
Kies liever voor iets dat past bij jou, bij jouw leven, jouw visie voor je toekomst en ook: jouw portemonnee.
Hoe woon jij en past dat ook helemaal bij je?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Wat een leuke blog heb je vandaag geschreven, Adine!
Recht uit het hart en dat voel je….
Ik denk dat je helemaal gelijk hebt en heb dezelfde ervaring, hoewel jouw woonboederij in mijn geval een hoekwoning was. Met iets minder grond, maar voor mij was het toch te veel om van te genieten omdat ik altijd en altijd achterliep in het tuinonderhoud.
En die veel overzichtelijkere woonlasten… Wauw, wat een vrijheid!
Ja leuke blog en helemaal eens. Kleiner is fijner en zo veel makkelijker. Het geeft je vrijheid. Wij zijn ook enorm content dat we van een eengezinswoning naar een 2 kamer appartement zijn gegaan. En als we huizen zien hebben we ook totaal geen behoefte meer aan groter, al zouden we het kunnen betalen, al zouden we bakken met geld hebben.
Klein is inderdaad fijner maar hier de droom om ooit een woonboerderij te hebben. Het liefst zelf bebouwd, nul op de meter en een paar diertjes. Voorkeur gaat dan ook nog eens uit naar Texel ?.
Maar nu zitten we ook goed in ons rijtjeshuis onder Schiphol . Familie komt regelmatig langs en wij gaan daar langs dus t is goed zo. Maar ooit…
Raak verhaal Adine! Na kamertjes, tussenwoning en hoekwoning wonen wij na 28 jaar in een ruim huis met 2.000m2 grond. En het is heerlijk! Ja, het kost veel tijd, geld en energie, maar die hebben we dan ook. Ons salaris is veel hoger, zodat we in verhouding nu veel minder geld kwijt zijn aan de vaste lasten en zelfs een huishoudelijk hulp en tuinman kunnen inhuren voor de klussen waar wij geen energie van krijgen. We hoeven minder hard te werken dan in het begin van onze carrière en doen werk waar we veel energie van krijgen. We verspillen onze tijd, geld en energie niet meer aan allerlei dingen die wij de moeite waard niet vinden. En dat kan omdat we bewust zijn van onze keuzes, precies zoals jij in jouw verhaal aangeeft. En de uitkomst van die bewuste keuzes ziet er bij iedereen anders uit….
Ik woon in de helft van een woonboerderij. Anders zou het ook te duur zijn geweest voor ons. Vroeger woonde mijn oma hier dus hier liggen ook echt wel mijn wortels. Ik houd erg van rust en stilte dus deze plek past goed bij mij.
Leuke blog en ik ben het helemaal eens met het feit dat je geen dingen moet doen ‘omdat het hoort’. Het maakt niet uit hoe je het doet, als je het maar doet omdat je het zelf graag wil.
Wij hebben 23 jaar in een huis gewoond met 6 trappen elke kamer had zijn eigen verdieping. Het huis was 250 m2 en we hebben er geweldig gewoond met een geweldige tuin. Toen onze twee kinderen het huis uit gingen, hebben we besloten kleiner te gaan wonen. Het werd een hoekhuis in de stad waar mijn man werkt met 4 slaapkamers van 125 m2. Dat voelde de eerste jaren prima, ik vond er een leuke baan, mijn man had geen reistijd meer en we waren de helft in ruimte kleiner gaan wonen. Na 5 jaar ging ik eens echt om me heen kijken in die lege slaapkamers en langzaam kwam het besef dat het toch nog wel groot was. We hadden de jaren dat we er woonden fors gespaard en afgelost en begin dit jaar besloten we een laatste sprong te maken. We kochten een goedkope hoekwoning met 2 slaapkamers van 92 m2 van 30 jaar oud. In dezelfde stad, maar dan wel aan de rand van het natuurgebied. We hadden geld om volledig te strippen en met nieuwe kozijnen/glas, deuren, platte daken, zonnepanelen en isolatie zitten we hier nu te genieten van een volledig nieuw huis met een kleine tuin, prachtige natuur om ons heen, winkels/bussen/huisarts op loopafstand. Wij zijn blij dat we naar kleiner zijn gegaan De hypotheek bedraagt nog €8000 en dat lossen we in september af als onze eenjarige hypotheek termijn afloopt.
Dat het niet logisch is wat wij gedaan hebben zie ik aan reacties van bijvoorbeeld mijn broers en zussen. Ze wonen allemaal nog in hun grote gezinshuizen, hebben zorgen om inbraak.. want groot en vrijstaand, onderhoud van huis en tuin, hypotheken die nog niet afgelost zijn .. Ik ben de jongste en zeg elke keer als ik ze spreek. Verhuis naar kleiner zolang je nog zelf kunt, als je te lang wacht en je kunt het niet meer zelf, gaan/moeten de kinderen het regelen.. en dat wil je toch niet. Ik roep ook.. ruim je rommel op voordat je doodgaat. Niets erger dan kinderen die 60 jaar verzamelde spullen van hun ouders moeten uitzoeken/wegdoen.
Wij gaan binnen een paar weken verhuizen van klein naar ruimer. Het liefst had ik niet verhuist, ik heb een toprelatie met mijn woning, we hebben het helemaal naar onze zin en smaak opgeknapt en ingericht en waarom groter wonen, als je een fijn en knus plekje hebt gecreëerd? I.v.m. een foute hypotheekkeuze ooit, is het financieel gezien heel onverstandig om er te blijven. We zijn niet op zoek gegaan naar een groter huis, maar naar een huis met de potentie om er een nieuw fijn en knus plekje van te maken. Zolang de omstandigheden het toelaten, zal ik daarna echt mijn huis niet inruilen voor een groter exemplaar.
Ik woon in een klein rijtjeshuis in een woongemeenschap. Dat ik een eigen woning heb is wel een voorwaarde, ik wil wel wat privacy en niet de keuken,douche,wc delen. Hier delen we wel logeerruimte, grote tuin,fietsenschuur,wasmachineruimte, atelier en ruimte voor groepsactiviteiten zoals yoga, samen eten, kerstviering. Die activiteiten zijn niet verplicht. Het is een kleine woning, bewust voor gekozen omdat mijn kinderen uit huis gingen en ik extra ruimte niet meer nodig had. En met een logeerruimte heb ik ook geen extra kamertje voor logees nodig (die altijd vol staat met strijkplank en rommel, je weet hoe dat gaat)
Ik woon niet eens in een koophuis, maar in een sociale huurwoning: ook een tussenwoning. Ik woon hier heerlijk, en als het aan mij ligt ga ik hier echt niet meer weg. We hebben meer dan genoeg ruimte, en groot onderhoud wordt voor ons gedaan. Nadeel is dat we niet zelf kunnen kiezen door wie en wanneer, maar omdat we in het wat hogere segment van sociale huurwoningen zitten is er gelukkig al een stuk meer mogelijk. Ik zou wat dat betreft ook niet meer terug willen naar een goedkoop appartementje zoals waar we eerst woonden, maar ik hoef ook echt niet een koophuis – al is dat wel iets wat ‘hoort’ tegenwoordig.
Grappig om te lezen! Bij mij was het een noodgedwongen switch. Voorheen leefde ik in een grote twee onder een kap woning, maar na m’n scheiding kreeg ik een klein appartement toegewezen. Dankzij de beperkte ruimte ben ik bewuster van wat ik kwijt kan aan spullen, koop ik dus minder, zijn m’n woonlasten lager én kan ik daarvan vaker op vakantie en veel meer sparen. Toch blijven vooral anderen me ‘zielig’ vinden omdat ik in hun ogen achteruit ben gegaan. Terwijl deze situatie achteraf gezien veel beter bij me past en ik inmiddels heel voorzichtig durf te zeggen dat ik nu beter af ben.
Originele insteek van dit artikel, leuk om te lezen. Ik denk dat mensen vaak geneigd zijn om te denken dat groter ook beter is, maar dat hoeft natuurlijk zeker niet altijd zo te zijn. Ik spaar nu wel om in de toekomst groter te kunnen wonen, maar realiseer me (zeker na het lezen van je artikel) dat er aan klein wonen ook juist voordelen zitten. Minder schoonmaken, minder onderhoud en natuurlijk lagere kosten.
Leuk stuk. Je moet nooit iets doen “omdat het zo hoort”. Dat geldt voor veel zaken, volg altijd je eigen hart/plan.
Wij wonen in een woonboerderij met 2500m2 grond. Ja veel werk, ja veel tuinieren, maar daar hebben we bewust voor gekozen omdat we veel meer buiten bezig wilden zijn. We hebben ook bewust gekozen dat dit ons laatste grote huis is, hierna alleen nog maar kleiner als de kids de deur uit zijn.
Wij hadden nooit de luxe om een huis te kunnen kopen. We woonden 14 jaar in een portiekflat. Ik werkte al die jaren als uitzendkracht en ja geen vast contract, geen hypotheek… Onze eerste kleine werd geboren dus het was best pittig, het huis was heel heet in de zomer, heel koud in de winter en extreem gehorig. Ik heb er nooit met plezier gewoond. Toen werd ik zwanger van de tweede en ineens kwamen opa’s en oma’s ons helpen. Ze kochten onze flat gaven een voorschot op de erfenis en eindelijk konden we dan onze ‘rijtjeshuis’ kopen, het goedkoopste huis van de stad! En wat een droomhuis is het voor ons! We hebben een tuin waar de kinderen in de zandbak kunnen spelen en genoeg kamers voor ons allemaal! En het bizarre is nog dat we voor onze flat 800 euro per maand kwijt waren en nu door de lage rente en geen vve 500 euro voor dit huis! En de kosten van gas liggen 100 euro per maand lager! We wonen groter en besparen gewoon geld!!! En wat is het warm in de winter, koel in de zomer en zo stil…
Het is niet voor iedereen vanzelfsprekend… Wij werden minimalisten uit noodzaak en zijn nu bezig de hypotheek af te lossen, want die levensstijl went. Soms zou ik meer en sneller willen aflossen, maar we hebben het minst te besteden van onze familie en vrienden. Best moeilijk soms vooral als mensen niet snappen dat we voor heel veel dingen geen geld hebben en tegelijk wel spaargeld hebben… Onze omgeving geeft het salaris gelijk uit als het binnen is. En wij geven ook nog aan goede doelen wat onze omgeving eigenlijk helemaal niet doet… Maar goed ik dwaal af hihi we zijn in ieder geval erg blij met ons droomhuisje en ik ben inmiddels in verwachting van onze derde 😉
Adine ik woon eerder klein en daar ben ik heel tevreden mee want volgens mij draait het daar toch allemaal om TEVREDEN ZIJN MET WAT JE HEBT . Ik zie in de woonbladen nooit een reportage over mensen die klein wonen . Daarom dat ik ze ook niet meer koop Ik vind klein wonen knus en het geeft geborgenheid . Ik ga niet beweren dat er geen nadelen zijn aan kleiner wonen maar er zijn aan alles twee kanten
Fijn weekend Adine
Wat een fijn artikel heb je geschreven. Complimenten.
Momenteel ben ik blij dat ik nog in een sociale huurwoning woon (nog op een paar tientjes na), want mijn inkomen is de laatste jaren enorm gezakt. En dus kan ik nog een beroep doen op huurtoeslag. En daar ben ik heel blij mee. Want anders zag ik mijzelf al in een oude tv-doos onder de brug wonen.
Ik woon alleen in, eigenlijk een te grote, maisonetteflat. Ik heb drie slaapkamers waarvan er eentje leeg staat. Waarom ik hier toch blijf? Het was helemaal gerenoveerd toen ik erin kwam dus eigenlijk gewoon nieuw en supergoed geisoleerd en behoorlijk geluidsarm. De prijs was laag, want maatschappelijk gebonden eigendom. Ik ben daardoor al van mijn hypotheek af. Ik heb wel eens overwogen om kleiner te gaan wonen, dat zou gemakkelijk kunnen maar dan moet ik waarschijnlijk weer gaan klussen, de prijs die ik voor dit huis krijg is niet marktconform, dus ik zal voor kleiner ook bij moeten gaan lenen waarschijnlijk. Op wooncomfort zal ik waarschijnlijk wel inleveren want de kans op weer zo’n goed geisoleerd huis voor een lage prijs is niet reëel denk ik.
De vrijheid zit hem erin dat dit huis geen blok aan mijn been is en door een goede vereniging van huiseigenaren eigenlijk ook weinig persoonlijk onderhoudreserve vergt. Daar sparen we maandelijks voor met de vereniging en dat bedrag is maar 55 euro per maand. We hebben al een dikke spaarpot.
Dus eigenlijk is de vraag wat ik met die lege kamer ga doen. ?
Ik ben begonnen in een appartement van 75 m2 en woon nu nog in een appartement van 75 m2
Heerlijk fijn huis met 3 kamers, alles gelijkvloers, makkelijk schoon te houden en goedkoop in onderhoud.
De buurt is heerlijk rustig en zit toch overal dichtbij.
Ik zou niet anders willen, geen duur huis nooit thuis 😉
Snap wat je wilt zeggen met je stuk. Zelf ben ik super blij met mijn boerderij in Zweden en 21 hectare bos en wei. Helemaal leuk is dat de hypotheek lasten onder de 200 euro liggen. Blijft er genoeg geld over om de boel op te knappen…..of niet. Dat is het fijne van meer in de natuur leven, het hoeft allemaal niet zo aangeharkt ?
Mooi geschreven van rijtje naar 2 onder een kap naar vrijstaand huisje. Huisje voelde als 2e jas maar was er niet gelukkig.
Na scheiding in tijdelijke huurwoningen gewoond. Lieve weduwnaar ontmoet.. zijn huis verkocht (tussen woning) nu gelukkig in een recreatiewoning van 65m2 heerlijk. Vrijstaand en grenzend aan stukje bos.