 |
| Gemma Stiles, Flickr.com |
Op mijn frustratieblog van gisteren kreeg ik een heleboel mooie, handige, praktische en bijzondere reacties, bedankt daarvoor! Wat me opviel was dat best een aantal keer terug kwam dat ik misschien te hard voor mezelf ben, te veel van mezelf eis, enzovoorts. Dat blijft eigenlijk een beetje door mijn hoofd spoken. Ik ben er voor mezelf namelijk van overtuigd dat ik juist te zwak/aardig/slap voor mezelf ben, juist omdat ik steeds toegeef aan de drang om gewoon helemaal niets te doen. In plaats van doorzetten, zoals ik dat al die andere jaren wel (oké, min of meer noodgedwongen) deed.
Het idee dat ik te veel van mezelf vraag of te hard voor mezelf ben is echt compleet nieuw voor mij. Maar misschien zit er wel een kern van waarheid in. Als ik puur kijk naar werk/materieel succes, dan heb ik het voor mijn leeftijd best heel goed gedaan. Qua immaterieel succes is het misschien een iets ander verhaal, maar ook daarin heb ik – voor mijn leeftijd – toch al wel een hoop geleerd en dat proces gaat nog steeds door.
Waarom blijft dat dan niet echt hangen? En waarom voel ik die tegenstelling tussen het idee hebben dat ik helemaal geen verwachtingen van mezelf heb, maar ze blijkbaar (want als dat door meerdere mensen wordt opgepikt, vind ik dat toch wel opvallend) toch wél heb, en behoorlijk stevige misschien ook wel. Zou ik meer moeten vergelijken? Of juist niet? Ik heb echt wel meer dan genoeg momenten dat ik ontzettend trots ben op b.v. het huis of de tuin, maar het is niet zo dat ik dan gloei van trots van ‘kijk eens wat ik bereikt heb’. Is dat misschien een beetje een Nederlandse-doe-maar-gewoon-dan-doe-je-al-gek-genoeg-instelling of zou er wat anders achter zitten?
Ik ben er niet helemaal uit, maar vind het wel interessant om hier eens wat meer over na te denken. Zeker omdat ik bij ‘echte’ perfectionisten altijd denk: ‘Wat maken jullie het jezelf toch moeilijk!’ Helemaal een bak als ik dat op een iets andere manier naar mezelf ook aan het doen ben, terwijl ik het niet eens door heb.
Hoe ‘ontdek’ je of je te hard bent voor jezelf of te veel verwachtingen hebt? Zijn er manieren om dat bij te stellen? En wat is jouw indruk; vraag ik te veel van mezelf en waarom vind je dat? Daar ben ik wel heel benieuwd naar!
Volg jij Lekker Leven Met Minder al op Facebook?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Perfectionisme kan ook op verschillende manieren. Er zijn mensen die echt weken bezig zijn met 1 ding. Maar er zijn ook mensen die hetzelfde niveau in 2 dagen willen bereiken (zelf erg schuldig aan). Allebei leveren nogal stress op.
Te hard zijn voor jezelf is lastig vast te stellen denk ik. volgens mij ben je met sommige dingen heel hard voor jezelf en met andere dingen te makkelijk.
Maar je mag hoe dan ook erg trots op jezelf zijn. Op wat je al bereikt heb en op wat je allemaal nog kan bereiken.
Sommige dingen te hard en sommige dingen te makkelijk zou inderdaad goed kunnen, het lijkt af en toe wel alsof ik alleen besta uit dat soort tegenstellingen 😉
Ik heb even een mail gestuurd want ik krijg de bijlage niet in deze reactie.
Misschien heb je wat aan meer onder mensen komen? In mijn tijd als thuisblijfmoeder had ik het hier heel moeilijk mee. Ik kwam bijna nooit onder de mensen, terwijl ik iemand ben die dat heel hard nodig heeft. Alleen woon ik niet meer in "mijn" stad, maar in een afgelegen dorpje waar ik eigenlijk niemand echt ken. En ik voel me dan al snel ongemakkelijk als men tegen mij begint te praten (die dorpse mentaliteit van iedereen uitvragen, zeker als je met een tweeling rondloopt) en zo bleef ik steeds vaker binnen. Op de lange duur ging ik echt geloven dat ik geen gezelschap nodig had, het voelde als een beklemmende gedachte om mijn huisje te verlaten zeg maar. Nu ik weer 2 dagen per week buitenshuis werk, merk ik wat een verschil dat maakt voor mijn humeur en mijn energieniveau. Gewoon door onder de mensen te komen die ik al jaren ken. Doet deugd. Heeft mij ook doen bedenken dat ik eigenlijk gewoon terug naar "mijn" stad zou willen verhuizen. Maar goed, dat is weer een ander verhaal en we gaan er met z'n twee over hé. Het is maar een kwartier rijden hier vandaan, moet gewoon vaker in mijn auto springen 🙂
groetjes
Ramona
Heel erg bedankt! Ik ga het schema even uitprinten, want had eigenlijk direct al het idee dat dit best wel eens wat inzicht kan geven in wat er inderdaad bij mij mist om b.v. geen verwarring e.d. te hebben!
Onder de mensen komen doe ik inderdaad nog redelijk weinig, maar wel steeds meer. Ik ga naar de sportschool, heb hier ook wat vriendinnen en ken over het algemeen steeds meer mensen. Dat voelt toch anders dan wanneer je nooit eens gedag kunt zeggen of een praatje kunt maken. Dit is overigens wel de eerste woonplaats waar ik dat heb en ik moet het ook wel echt opzoeken, want echt om mij heen (qua woonplek) is gewoon niets, behalve op stevige afstand buren.
Trouwens wel echt wat om over na te denken; weerstand ontstaat als er geen belang is. Maar je zou toch denken dat ik wel belang heb bij werken… Ik ga hem printen en alle mogelijkheden eens op mijn gemak langs, ook steeds als ik 'iets' voel. Nogmaals bedankt, hij was nieuw voor mij!
"die dorpse mentaliteit "kun je ook positief opnemen ……dan lijkt het ook meer dat je contakt wil …
men ziet het niet aan je neus , als je contakt wil met iemand ;}
Toch vind ik dat je op je nog vrije jonge leeftijd trots mag zijn op wat je allemaal bereikt hebt. Misschien wil en verwacht je teveel van jezelf. Gewoon rustig aan alles doen. En kijk naar de toekomst. Hoeveel mooie jaren liggen daar nog te wachten? Alles op zijn tijd, en misschien één ding tegelijk als doel stellen.
Veel succes in je zoektocht.
Ja ik vind ook dat je trots moet zijn op wat je hebt bereikt. Maar tobben hoort daar ook wel weer bij. Je hebt al heel veel knopen door moeten hakken. En dat heb je toch best goed gedaan.
Te hard misschien niet, maar misschien niet realistisch genoeg. Een tip misschien voor je is dat je erg bezig bent met plannen maken maar niet met hoe je je op dit moment voelt. Is dat niet veel belangrijker? Je kijkt erg veel terug, wat is er vandaag gebeurd (oh, mijn lijst is nog erg lang, bijna niets afgestreept…) en wat moet er nog allemaal (oh, wat een lange lijst). Je kan denk ik veel meer in het 'nu' zijn. Heb ik zin in eten, slapen liggen, werken, wat dan ook. Binnen een vast stramien lijkt me wel handig. Geld op de plank moet nu eenmaal. En ook een afspraak met de sportschool zorgt er nou eenmaal voor dat je buiten de deur komt. Maar of die tuin nu volgende week mooier is dan nu. Tsja, volgende week heb je misschien wel een gebroken been of regent het de hele week. Juist meer loslaten en voelen denk ik dat de tijd misschien wel niet het effectiefst is mbt de grote klussen maar misschien wel mbt geluk. Die skireis van je, was zo'n mooi bijna impulsieve daad. En dat verwarrende van je. Dat is toch niet meer dan logisch? Hoe kan je nu weten wat voor je werkt. Je hebt tijden lang met iemand in huis gewoond die veel bepaalde. Je bent nu opzoek naar hoe het voor jou werkt om in je eentje te leven. Prima toch?! Ik denk dat je daar zo een jaar voor nodig hebt.En je hebt ondertussen, naast geld op de plank brengen, tijd voor jezelf en sporten ook nog tijd en puf voor grote projecten/verbouwingen (je begint er iig aan)! Er zijn heel veel mensen die daar überhaupt niet aan toekomen.
En ja, verder heb je denk ik helemaal gelijk. Ik ga proberen wat meer in het 'nu' te zijn. Dan wordt het volgens mij ook makkelijker om geen druk te voelen op momenten van b.v. freewheelen..
Bedacht me ineens ben je niet gewoon moe (ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat je dat niet bent)? Dan wordt alles groter/ minder fijn.
Dat sowieso, ontzettend moe. En niet speciaal op een manier dat ik het idee heb dat slapen ofzo zou helpen, dat is een beetje het nadeel ervan…
Na alle gebeurtenissen is het niet zo gek dat je moe bent. Ik denk dat je aan de reacties hierboven al behoorlijk wat goede tips hebt gekregen. Contact met mensen kan heel fijn zijn om de gedachten even in een andere setting te hebben. En iets minder hooi op je vork voor wat betreft de grote projecten is hier prima mee te combineren 🙂
Misschien niet direct kijken naar wat moet, maar naar dat wat je leuk vindt. Dat waarvan jij verwacht dat je er energie van gaat krijgen. Dat hoeven geen grote dingen te zijn, maar bijvoorbeeld op de thee bij een vriendin.
Op een een of andere manier kan ik je logje van vandaag niet loslaten. Ik zou zo een kopje thee bij je gaan drinken of zo. Bij een rouwproces wat ik heb doorgemaakt was ik ook zo ontzettend moe. Ik moest bijna bij het lopen nog nadenken. Bij mij heeft slapen toen wel veel geholpen. Ik ging vroeg naar bed en kwam er op een redelijk normaal tijdstip weer uit (8.30 uur). Ik ging naar bed als ik dacht dat ik goed in slaap kon vallen. Na 3/4 jaar werd het aantal uur (pas) minder. Eerst dacht ik dat ik gek was. Ook ARBO-arts keek me verbaasd aan. Maar de psych waar ik heen gestuurd werd vertelde me dat ik juist erg goed bezig was. Emoties kosten nou eenmaal bakken energie heb ik van hem geleerd. Maar misschien knap jij meer op van iets anders. Freewheelen is niet niets doen hè. Da's freewheelen ;-)Sterkte meid. Ik brand even een kaarsje voor je voor. Ik gun je wat rust.
Eerst: heel erg bedankt voor je mooie reactie! En dat slapen heb ik eerst ook ontzettend veel gedaan, dat is denk ik pas een maand een stuk minder. Wel val ik af en toe nog overdag in slaap en merk ik dat het vooral de afleiding van andere mensen is die ervoor zorgt dat ik ineens wel wakker kan blijven. Want wat je zegt klopt helemaal: emoties kosten echt bakken energie en als de andere omstandigheden er ook even niet naar zijn (b.v. slecht weer, bepaalde periodes, etc.), dan zou ik echt wel een winterslaap willen…
'k Denk dat je gelukkig voelen niet te maken heeft met je eigendommen zoals een huis met tuin, maar meer met het gegeven dat je in balans bent en daardoor misschien kiest voor een kleiner huis met meer rust. Het rust kunnen vinden in jezelf kan een grotere uitdaging zijn dan het kunnen kopen van een groot huis. Dat is voor mij heel herkenbaar, 'k heb altijd bereikt wat ik wilde, maar werd daar uiteindelijk niet gelukkig van. Het was bereikt door wilskracht en had niets met innerlijke behoeften te maken. 'k Ben nu op zoek naar het tweede, en hoop daar gelukkiger van te worden. 'Men' kijkt naar je huis, je opleiding, enz, maar kijk maar naar binnen, dat is veel waardevoller… Volgens mij ben je daar ook hard mee bezig…
Hoi, ik heb gisteren niet gereageerd. Maar mijn uitspraak sinds ik 3 kinderen heb, is: Het komt wel goed…….en anders maar niet! Het is fijn om alles op orde te hebben. Maar in sommige perioden in je (mijn of misschien wel in jouw) leven, kun je het even niet opbrengen. Dan is perfectie niet haalbaar. Jij komt nu een k**situatie en daar moet je van herstellen. Dus je hebt even niet zoveel energie als normaalgesproken. Wat je eerder gemakkelijker afging, lukt nu even niet zo gemakkelijk. Dat heeft met je energielevel te maken. Probeer trots op jezelf te zijn, en laat de boel soms even lekker de boel. Ik denk niet dat je te hard bent, sommige mensen zijn bezige bijtjes. Jij bent daar 1 van, maar eentje met nu even wat minder energie. dat kan best een tijdje duren. Rust goed uit, vertroetel jezelf, probeer te genieten van hetgeen wat je nu wel hebt! de energie komt over een aantal maanden vanzelf weer terug. Sterkte
Ik volg je nu al een hele tijd en mijn indruk is (naast dat een zeer gedreven persoon bent en veel te verstouwen hebt gekregen) dat je heel erg in je hoofd leeft, en inderdaad wat minder in het nu. Wat zou er gebeuren als je eens een dag niet zou vol plannen?
Ik zit inderdaad verschrikkelijk veel in mijn hoofd, dat klopt wel. Maar wat bedoel je precies met een dag niet vol plannen? Ik heb meestal inderdaad wel een idee voor de dag, maar 9 van de 10 keer loopt het toch anders of komt er niets/weinig van terecht en dat is dan ook weer niet erg. Ik ben niet echt hele erg van de strikte schema's zeg maar. Was dat soms maar iets meer zo 😉
Herkenbare materie en ik heb dan helaas geen goed advies behalve dan een blaadje uit de scheurkalender van BNN:
To Do List:
1. Opstaan
2. Genieten
3. Naar bed
1 en 3 kan ik elke dag afstrepen. No. 2 ben ik mee bezig 🙂