Je zou denken dat je vooral snel in de financiële problemen kunt komen als je géén werk hebt, maar uit onderzoek dat het Nibud heeft gedaan, blijkt juist dat maar liefst 62 procent van de werkgevers te maken heeft met personeel met financiële problemen. En dat kost ook die werkgever behoorlijk wat geld.
Gemiddeld kosten de financiële problemen van een werknemer de werkgever zo’n €13.000 per jaar, mits die werknemer fulltime werkt en een modaal salaris heeft. Het gaat dan niet allemaal om concrete kosten, zoals van het verwerken van loonbeslag. Ook de iets meer immateriële schade wordt meegenomen. Denk daarvoor aan meer verzuim, minder productiviteit en een grotere kans op diefstal, fraude en eventuele vatbaarheid voor chantage.
Mag je je als werkgever bemoeien met de problemen van je personeel?
Werkgevers horen vaak pas laat van de financiële problemen van hun medewerkers. Bovendien vragen ze zich af in hoeverre zij zich ermee mogen bemoeien. Het is toch een beetje privé en lang niet iedereen zal graag te koop lopen met dat soort problemen. Aan de andere kant is het voor een werknemer natuurlijk ook niet prettig om zo’n soort ‘geheim’ met zich mee te dragen. Ook dát kan ten koste gaan van de (geestelijke) gezondheid van de medewerker en op die manier voor extra overlast zorgen.
Zou jij het vertellen?
Ik heb gelukkig nooit echt financiële problemen gehad op de manier dat het ook invloed had op mijn werk. Bovendien werk ik vooral voor mezelf, dus dan is er sowieso niet echt een baas met wie je eventuele problemen zou bespreken. Als dat wel zo was, dan denk ik dat ik het niet graag deed. Als ik er al over zou praten, zou dat waarschijnlijk eerder zijn met collega’s of vrienden, dan met mijn werkgever. Maar is dat handig? Misschien kan een werkgever je juist ook helpen, met bepaalde hulp of met een fijne werksfeer. Of misschien zelfs wel met extra uren of een beter betaalde functie.
Zou jij het aan je baas of op je werk vertellen als je financiële problemen had? Of heb je misschien wel eens in zo’n situatie gezeten?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Gelukkig heb ik tot nu toe niet zo’n situatie gezeten. Ik zou het niet vertellen denk ik, want het is een privé zaak en ik wil het zelf kunnen oplossen. Wel zou ik proberen om meer te werken als dit mogelijk is, om er zo alles aan te doen om uit de situatie te komen.
Ja, dat vind ik dus ook wel een beetje; het is een privézaak. Aan de andere kant; ik zou er niet over willen liegen. Als het ter sprake komt of als ik op die manier extra kon werken, dan zou ik er wel over denken om het te delen.
Iedere paar jaar herhaalt dit probleem zich. Niets nieuws onder de zon.
Jouw link stond al in de lijst, ik heb hen opnieuw toegevoegd.
Super, dank je!
Helaas wordt het fenomeen van ‘werkende armen’ in Nederland ook steeds gewoner. Ik zou het denk ik niet vertellen, omdat ik niet zo goed zou weten hoe een werkgever hierbij zou kunnen helpen. Behalve als bijvoorbeeld uitbreiding van het aantal uren nog mogelijk is.
Dat is ook wel een dingetje; ik zou het zelf niet het probleem van de werkgever willen maken (in de zin van: dat die zich verplicht voelt om actie te ondernemen of me iets te bieden/gunnen). Uiteindelijk ben je natuurlijk ook zelf verantwoordelijk voor dat soort dingen. Wel zou ik het als werkgever willen weten als het echt invloed had op de prestaties van de werknemer. Als je bijvoorbeeld iets praktisch kunt doen als automatisch een bedrag overmaken naar een bewindvoerder ofzo, dan kan dat misschien ook helpen.
Ik ben op het werk wel altijd open en eerlijk geweest over onze problemen, ook naar collega’s toe.
Het viel ook wel op dat ik nooit meer in de kantine at en geen salades meer at maar brood.
Mijn baas interesseerde het trouwens geen ruk, toen ik dreigde ziek te raken vonden ze dat mijn man maar wat meer moest gaan werken en ik wat minder, terwijl die net zo goed overbelast dreigde te raken. En ze vonden dat ik een budgetcoach moest inschakelen; nutteloos want ik had mijn zaakjes prima op orde, we kwamen alleen nauwelijks rond.
Ik heb wel altijd veel steun gehad aan mijn collega’s, die waren heel begripvol en af en toe kreeg ik van sommige een zak met kleding ofzo. Heel fijn was dat!
Fijn dat je van je collega’s zo’n steun hebt gekregen! En niet erg handig van je werkgever; die zou uiteindelijk met een zieke werknemer nog veel verder van huis zijn…
Het is zeker privé, als werknemer hoef je er geen mededelingen over te doen.
Ik werk op een personeelsafdeling en wij krijgen regelmatig loonbeslagen binnen, daar schrik ik elke keer weer van omdat je het vaak niet verwacht van die persoon.
Wij stellen als een medewerker dat nodig heeft bedrijfsmaatschappelijk werk beschikbaar.
Als je dan zo’n loonbeslag binnenkrijgt, neem je daarover dan ook contact op met de betreffende werknemer? Of weet die dan meestal wel dat dat gebeurt? Ik ben wel benieuwd of zoiets dan wel het gesprek opengooit, of dat het alsnog iets is dat achter de schermen blijft.
Zeker informeren we de betreffende medewerker dat er een loonbeslag van toepassing is. Het betekent immers dat deze een stuk minder salaris gaat ontvangen en het is wel belangrijk dat men hiervan op de hoogte is. Dit gebeurt schriftelijk. Tegelijkertijd geven we hierbij aan dat mocht deze medewerker hieraan behoefte hebben dat een gesprek mogelijk is om te kijken of we verder nog ergens mee kunnen helpen.
Het komt ook regelmatig voor helaas dat er diverse loonbeslagen voor dezelfde medewerker binnenkomen. Sommige kun je dan niet uitvoeren, omdat je rekening moet houden met een beslagvrije voet.
Wie kiest er dan eigenlijk welk beslag wel en welk niet wordt doorgevoerd? Is het dan een kwestie van wie het eerst komt, die het eerst maalt? Ik vind het wel heel interessant om te weten hoe zoiets nu achter de schermen in z’n werk gaat!
Hier geldt inderdaad “wie het eerst komt het eerst maalt”. De eerste deurwaarder die beslag legt op het loon gaat voor. Als de beslagvrije voet hiermee is bereikt, dus er is geen salaris meer over om beslag op te leggen, dan komt een tweede deurwaarder te laat. Deze wordt dan doorverwezen naar de eerste deurwaarder.
Er valt hier niets te kiezen, de deurwaarder heeft toestemming van de rechter om beslag te leggen, de werkgever moet dit gewoon uitvoeren.
Snap ik wel dat je het interessant vindt. Vind ik zelf ook.
ik heb zelf nooit in de schulden gezeten. Wel dat ik weinig tot geen spaargeld had, dat was nadat ik verhuisd was na mijn scheiding. Ik heb inmiddels weer een fijne buffer om op terug te vallen. Ik weet niet of ik het zou vertellen. Misschien als het echt nijpend word dat ik vraag om meer uren en dan kort uitleg geef. Maar hopelijk komt het nooit zo ver.