Ik was deze week op de verjaardag van één van mijn neefjes, hij werd die dag 10 jaar. Bij aankomst stond hij me al op te wachten. Of nee: stond hij mijn cadeautje op te wachten. Er kon amper een hand vanaf (je feliciteert iemand eerst toch, daarna komt het cadeautje wel), vervolgens was het *grijp* naar het cadeau, *roetsj roetsj* papier eraf, *baf* op de tafel en *plof* weer verder met interessantere dingen (spelletjes op de telefoon). Geen ‘dankjewel’ of ‘mooi’, zelfs niet een blik van ‘wat moet ik hiermee’. Gewoon helemaal niets. Nu weet ik dat dit jongetje geld meer op prijs stelt dan een cadeautje, maar ik vind het niet zo leuk om dat te geven. Volgende keer overweeg ik het echter wel, want omdat ik nu wat haast had, had ik een vrij duur cadeau gekocht, ongeveer het dubbele van wat ik anders aan geld zou geven. Ik ben dus veel voordeliger uit als ik daar maar gewoon in mee ga.
Maar ik vond het wel heel opvallend. Toen wij jong waren, ging dat heel anders. Je wachtte gewoon netjes je beurt af, maakte het pakje open en bedankte iemand ervoor. En of het nu je droomcadeau was of niet; je deed in ieder geval dankbaar. En natuurlijk zaten wij ook echt niet de hele dag bij de volwassen visite, maar ons is wel geleerd om in ieder geval een minuut of tien te blijven zitten en daarna weer te gaan spelen.
Ook verbaasde ik me behoorlijk over de mensen die wél geld gaven. Bij vriendjes en kennissen was het bedrag bij ons iets van 5 gulden. Ooms en tantes konden oplopen tot – afhankelijk van de bewuste ooms en tantes 10/15 gulden. Nu zag ik drie keer vriendjes langskomen met 10(!!) euro! En ik moet ook wel eerlijk zeggen; ik zou zelf ook niet zo snel denken dat je op een feestje nog met een omgerekende 5 gulden (2,20) aan kunt komen. Ik zou al snel richting de €5 gaan. Zo zie je toch dat je er zelf ook tot op zekere hoogte in meegaat.
Wat ik me nu wel afvraag; is dit toevallig net een uitzonderlijke situatie, of gaat het tegenwoordig zo met kinderen? En zijn ze nog maar moeilijk blij te maken met ‘gewone’ cadeautjes?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Wat tegenwoordig 'normaal'is weet ik niet precies maar de situatie die je beschrijft is zeeeeer herkenbaar als ik op verjaarsvisite ga bij kinderen. Ze staan idd te wachten op het cadeautje en grijpen het bijna uit je handen zonder 'dankjewel'. Om er vervolgens geen blik waardig meer aan te keuren.
Frustrerend is dit zeg! Voor kinderfeestjes van mijn zoon koop zo het hele jaar door links en rechts wat van de 70% kortingafdeling van kruitvat. Geef er hooguit een paar euro aan uit per kind en ik heb altijd wat op voorraad! 3 of 4 eur is genoeg. Het is tenslotte een kinderfeestje. Voor kinderen van goede vrienden is het zo'n 8 euro en voor mijn neefje en nichtje (het zijn er maar 2, die krijgen 15euro of een cadeau ter waarde van).Wat mijn zoon kreeg mijn zijn kinderfeestje ook eens een tientje! Belachelijk vond ik dat. Van een goede vriend van ons (single) kreeg hij op zijn kinderverjaardag maarliefst 30 euro!!!! Voor de verjaardag van onze kinderen geven wij zelf 50 euro uit, een kadootje en de rest in spaarpot. Dus het kado van 10 euro en dan 40 euro waarop mijn zoon later zei, mama, ik kreeg echt veel van vriend S he? Jullie gaven mij 10 euro meer en dat was al veel! Tja, ieder voorzich, je kan beter klein beginnen, het kan altijd nog meer worder toch!
Was vroeger niet anders, ook wij werden door onze ouders gecorrigeerd. Geheugen is selectief. En reken je salaris maar eens om het is toch een stuk meer als vroeger. Dan gaan de prijzen van kadootjes mee.
Inderdaad!
Voor een kinderfeestje geef ik rond de 10 euro uit. Onder dat bedrag krijg je alleen maar rommel van de action ed, dat wil ik niet stimuleren en ik vind het ook niet leuk als iemand dat kado doet aan mijn kind. Mensen doen veel moeite voor een kinderverjaardag en het kost ook allemaal wat. Ik zou het niet durven met 2,2 aan te komen!
Laatst op een communie 15 losse euro's in een envelop gedaan, het kind was dolenthousiast met zoveel geld. Papiergeld kunnen kinderen vaak niet zo goed op waarde schatten als muntgeld. Het was toeval, want ik had geen papiergeld in huis. Maar ik ga het wel onthouden! Vond het erg grappig!
Zoonlief toont zich wel altijd blij en dankbaar. Zo voeden we hem dan ook op. Zelfs als ik hem de boterham voorzet zegt hij altijd dankjewel!
Ik herken je verhaal van de kinderen van tegenwoordig totaal niet. Misschien had je beter minder geld uit kunnen geven en was je zelf teleurgesteld omdat je te veel uitgaf?
Nee, als hij er blij mee had geweest (of had gedaan alsof), dan had ik het heel anders gevonden.
Wat is dat dan jammer he, dat er zo gereageerd wordt op een cadeau. Dan zou je toch bijna gewoon niets meer geven. Aan het eind van de dag weet dit jongetje niet eens meer van wie hij dit cadeau heeft gekregen….
Ik weet niet of het echt overal zo gaat tegenwoordig, maar ik heb mijn mieden tenminste geleerd om in ieder geval te bedanken voor een cadeau en het nooit zo uit de handen te 'grissen'. Ik hoop dat zij dit zo hun verdere leven blijven doen en het later ook zo aan hun eigen kinderen doorgeven.
Fijne dag vandaag,
Lieve groet,
Mirjam
Nou, ik vind dat dit kind zich echt onbeschoft gedragen heeft. Voor een peuter van 3 is het misschien wel heel moeilijk om te wachten op het kadootje maar een kind van 10???
Die van mij zouden dit echt niet hoeven te proberen hoor. Ik vind dat echt niet kunnen.
Zelf geef ik voor verjaardagskadootje voor kinderen niet meer dan 6 a 7 euro uit. Het is een aardigheidje toch? Kinderen van tegenwoordig hebben wel al heel veel, dat is bij ons niet anders.
Maar goed, mijn kinderen krijgen maar 0,90ct resp. 2 euro zakgeld per week (voor een 9 jarige en een 11 jarige), dan is 6 a 7 euro krijgen toch heel veel?? En dat 7 of 8 keer met een kinderfeestje. En als het om kadootjes gaat zit er heus wel eens iets bij waar ze niet mee spelen, dan geven we dit weer door of verkopen het op de rommelmarkt.
Ik kan me jouw verontwaardiging helemaal voorstellen, kinderen horen op z'n minst manieren te leren!
Het heeft te maken met het type kind en de opvoeding. Wij hebben 3 kinderen, waarvan een (12 jaar) altijd haast heeft en ook geneigd is dingen uit je handen te grissen…Uiteraard corrigeren wij dit gedrag, rustig wachten en dan krijg je het wel. Ik vind de kinderen van tegenwoordig erg verwend, ze krijgen álles om erbij te horen of van het gezeur af te zijn. Opvoeden kost een hoop energie!
Gelukkig niet heel herkenbaar. probeer zelf rond de 7,50 te blijven maar geef liever een ' gewenst en nuttig' cadeau wat iets duurder is dan prularia. gisteren werd een nichtje 8 en 12euro uitgegeven aan zeer nuttige cadeau's! ze was toch blij, de hele dag…. dan is het me die 12 euro meer dan waard! vaak geef ik door tijdgebrek meer geld uit dan gewenst….. helaas
Mijn neef van nu inmiddels 30 jaar stond toen hij 10 geworden was bij de deur en zei tegen elk bezoek "heb je een groot kado bij je anders kom jer er niet in". Mijn oom en tante moesten hier steeds hard om lachen. De visite niet of als een boer met kiespijn. Eigenlijk had je titel beter kunnen zijn die ouders toch (en laat dat tegenwoordig maar gerust weg). Ik vind de bedragen die je noemt pre historisch overigens. Net alsof je NLG 5,00 van vroeger kan vergelijken met nu. Als de jarige geld vraagt dan geef ik dat ook, ik doe er meestal een reep bij of een zakje snoep en dan oogt het leuk. Ook grappig een ballon met daaronder een waaiertje van EUR 10,00 Zoon vraagt sinds zijn 10e verjaardag ook geld en krijgt dat ook meestal (kinderfeestje wil hij niet meer). Sommige mensen geven dan een kadobon en dat kan ook. Zoon zegt altijd (op alles wat hij krijgt) dankjewel en asjeblieft. Je moet ook niet vergeten dat sommige kinderen door de verjaardagsstress niet zichzelf zijn en daardoor wellicht zo overkomen.
Groetjes Nicole
'k Herken dat 'grissen en je daarna niet meer met visite bemoeien' ook en ik vind dat zoiets gerust gecorrigeerd mag/moet worden.
En hoeveel geld je aan de jarige besteed is nogal afhankelijk van de persoon, 'k pin me niet vast op een bedrag maar koop wel graag een cadeautje wat bij de jarige past.
groet
Ik heb een neefje (9) die bij binnenkomst ook het cadeautje uit je handen grist. Zodra het cadeautje is uitgepakt gaat hij inderdaad verder met iets anders en je krijgt totaal geen aandacht meer de rest van het partijtje… Ik kan er heel slecht tegen. Toevallig weet ik dat hij een opvoeding krijgt zonder enige vorm van discipline (hij is letterlijk de baas in huis). Kinderen worden te veel verwend en met te weinig ouderwetse discipline opgevoed in mijn ogen.
Mijn nichtjes zijn ook zo. Een kamer terug grootte van mijn woonkamer vol speelgoed en als je op verjaardag komt is het inderdaad kadootje uitpakken, neerpleuren en verder op de buik liggend nintendo ds'en. Die weten van gekkigheid niet meer wat ze moeten vragen.
Het toppunt van wat die kant van de familie deed, zeg maar, was een online verjaardagslijstjeje mailen naar iedereen. Misschien wel ''handig'' om te zorgen dat je krijgt wat je wilt, maar ik vond het nogal genant.
🙂 Wij hebben ook een online verlanglijstje…
Zo krijgen we minder dingen die we echt niet willen hebben. Geen kadootje geven is voor onze families geen optie. Op zich ook niet erg, want ik vind (leuke) kadootjes erg leuk om te krijgen (en te geven).
En dan heb ik liever iets goedkoops wat ik graag wil hebben dan spullen die gelijk door kunnen naar marktplaats…
Overigens staan er op ons lijstje wel met kadootjes in alle prijsklassen en de meededeling dat tweedehands ook leuk is. Je kunt mensen toch niet dwingen tot grote uitgaven.
Bij zo'n lijstje heb ik juist de neiging om zelf iets uit te zoeken, en dat doe ik dan meestal ook wel (het is altijd hetzelfde gezin, wat een lijstje onder je neus drukt). En tot nu toe was de reactie altijd: Oh, dát had ik nou nét nodig (de laatste keer een oorbellenstandaard, madammeke is dus altijd 1 van de 2 oorbellen kwijt…SCHOT IN DE ROOS, daar heb ik haar moeder niet voor nodig.
En op het moment dat die kids niet jarig zijn, krijgen ze van alles. Daar werk ik dus niet aan mee.
Maar dat ondankbare, verschrikkelijk. Gelukkig bedanken mijn kids altijd netjes voor een cadeautje of envelop. Het is meestal een kwestie van ouders opvoeden 😉
toch wel bizar dat sommige mensen vinden dat je bepaalde bedragen niet kunt geven ,omdat het te weinig zou zijn voor de huidige tijd, want mijn inziens komen daar al die schuldhulpaanvragen door, door te denken dat we wel mee moeten doen met de massa, ook al kunnen we het misschien helemaal niet betalen,wat is er mis met iets kleins of bijvoorbeeld als groep wat geld bij elkaar leggen en zodoende een iets duurder kado kopen?
Het hangt geheel van het kind én de opvoeding af!
Wel herken ik dat ze vaak meer blij zijn met geld. Dit omdat er soms gespaard wordt voor een groter cadeau, in dat geval vind ik het prima om geld te geven.
Voor partijtjes van vriendje ligt het budget hier tussen de 5 en 10 euro. Zoon krijgt een verjaarspartijtje toelage van 1,50 per week en moet dus zelf uit zien te komen. Die toelage is omgerekend genoeg voor 5 euro per kadootje dus als hij meer wil besteden legt hij zelf bij uit zijn eigen spaarpot.
Zo wordt hij zich bewust van wat dingen kosten, en dat hij moet uitkomen met wat hij krijgt. Net als grote mensen….
Klinkt als een verwend kind… Daar zouden mijn kinderen niet mee weg komen. En trouwens, ze zijn snel tevreden, met zelfgebreide sokken van oma zijn ze blij, en krijgen ze een lolly van een oom, zijn ze ook nog blij. Ik lees echt met verbazing hoe veel geld er wordt gegeven. 't Is hier nog steeds een paar euro voor een klasgenootje en voor neefjes en nichtjes ietsje meer. Het gaat toch niet om wat je geeft, maar dat je komt? 'k Vind het echt heel raar. 'k Zou daar ook nooit in mee gaan. Gelukkig denken de meeste ouders hier in de buurt er precies zo over. Geef de kinderen maar tijd en aandacht en liefde, daar hebben ze veel meer aan. En leer ze tevreden en blij te zijn met kleine dingen, ipv steeds maar meer te willen.
Ik zou me echt geschaamd hebben indien één van onze kinderen zich zo onbeschoft zou gedragen hebben als er een cadeautje gegeven werd. Mijn nichtje van 11 is altijd heel beleefd als ze iets krijgt, zegt altijd direct 'dank u', geeft nadien meestal nog een zoen erbij en voor ze weggaat, bedankt ze nogmaals voor het geld of het cadeautje dat ze kreeg. Ze was vorige week jarig en gaf een verjaardagsfeestje voor enkele vriendjes en vriendinnetjes. Ik was er eigenlijk over verbaasd dat alle genodigden een cadeau gaven van minstens 15 euro…. Volgens mijn schoonzus is dat tegenwoordig het 'gangbare' bedrag dat aan vriendjes of vriendinnetjes gegeven wordt op een verjaardagsfeestje. Ikzelf vind 15 euro vrij veel want als tante geef ik ons nichtje 25 euro.
Helaas is het niet alleen bij verjaardagen… Ik werk in de gezondheidszorg en krijg geregeld pubers aan de balie die tegen mij "jijen en jouwen" (ik ben bijna 50!) in de trant van "Jij moet een afspraak voor mij maken" enz.
Gisteren kwam stiefzoon thuis met een vriendinnetje. Meisje zei niks, stelde zich niet voor, gaf geen hand.
Mijn kinderen zijn beslist niet volmaakt maar zeggen wel "u" tegen volwassenen, bedanken netjes voor een kado (ook als ze er niet zo blij mee zijn) en stellen zich voor als ze ergens komen.
Helaas heel herkenbaar. Ik heb twee zussen en de zoon van mijn ene zus is erg netjes (hij is 10) en zegt altijd dank je, mijn zus vraagt dan altijd nog een keer of hij dat wel heeft gedaan (een beetje willekeurig slechthorend).
Maar bij die anderen pfff… was de letterlijke reactie van een van de kinderen: maar 15 euro? En toen rats op naar de volgende visite. Ik moet ook bekennen dat ik eerder duurdere kadootjes gaf, maar zij willen geld en ik vertik het gewoon (omdat ik de reactie ken) om dan 30 euro in een envelop te stoppen. Toch jammer, zo ben ik zelf niet opgevoed.
Oef… kreeg je geen zin om het kadootje terug te grissen?
Zou ik hebben…
Wij hadden het vorig jaar op een verjaardag bij vrienden. Jongste dochter werd 7 en wij hadden een barbiepop met kleertjes als cadeau en daar was madam niet blij mee. Na het uitpakken begon ze heel hard te lachen en zei ze "papa moet je nou kijken wat ik heb gekregen".
Je voelt je nog voor aap zitten ook.
Groet Isa
Ik heb een heel simpel systeem: als ik een dergelijke reactie krijg op een kadootje, dan is het kadootje het jaar daarop kleiner / goedkoper.
Want waarom zou je moeite doen als het toch niet gewaardeerd wordt?
Ik heb nu niet een groot budget dus het zijn veel kleinere kadootjes die we geven. bij feestjes vijf euro voor grote kinderen. En op de verjaardag koop ik een kadootje vaak een boek (kan ook tweedehands) of iets uit de uitverkoop bij de werledwinkel (in januari) voor kleinere kinderen.
Voor vriendinnen en zo bak ik vaak iets.
Onze kinderen zijn blij met niets. Onze dochter kreeg laatst van mijn moeder een zakje met dingetjes van de supermarkt en ze heeft de hele middag er mee gespeelt. Mijn moeder had de tranen in haar ogen dat ze blij was met niets.
Dat neefje kun je de volgende keer wel een boterham met tevredenheid geven. hahha
Helaas zo herkenbaar, ik vind het al schokkend dat vriendjes van zoonlief me jij noemen (onze kinderen moeten u of moeder/vader van zeggen). En ze zijn gelukkig snel tevreden met de kleinste dingetjes (soms niet in geval zoonlief, maar er wordt hard aan gewerkt). Ze mogen blij zijn dat ze iets krijgen. Helaas werkt het zo niet altijd.
toch een kwestie van opvoeding. Heb er 1 van 8 en 1 van bijna 10 (en van 13,16 en 17). Maar je bedankt normaal voor je kado. Ik erger me blauw aan zulk soort onopgevoede projektielen. En kinderen krijgen hier 5 euro en ook alle nichtjes, neefjes, kenniskinderen, buurjongens etc. Of een Duckpocket of iets, maar wel rond dat bedrag. Ze zijn er gewoon blij mee. Ik laat ze zelfs een kaartje sturen aan opa en oma als ze nieuwjaarsgeld hebben ontvangen. Ook als ze iets niet mooi vinden, dan bedanken ze. Dat moeten ze leren, wat ze met het kado erna doen, hoeft een ander niet te weten . dat is dan voor later zorg.
Dat gedrag vind ik dat de oorsprong vind bij de ouders. Als de kinderen klein zijn leer je ze hoe ze om dienen te gaan met het ontvangen van cadeau's en het netjes bedanken.
Kwestie van opvoeding, denk ik ook. Ik heb aangetrouwde nichtjes en neefjes tussen de 3 en de 19 jaar, en denk maar niet dat ze dat zo zouden mogen doen van hun ouders. De jongste is nog wat verlegen bij vreemde mensen, maar wordt toch ook gestimuleerd om netjes dank je wel te zeggen.
Het verschilt naar mijn idee gewoon per opvoeding. Ik maak gezinnen mee waar inderdaad het kind het cadeau pakt (zelfs in een andere kamer uitpakt, dus je de reactie niet kunt zien) en je helemaal niet bedankt en de ouders daarin ook geen sturing aangeven. En ik maak gezinnen mee waarbij het kind uit zichzelf al dank je wel zegt of dat de ouders het in de gaten houden dat het kind netjes reageert en ze anders hun kind bijsturen: 'wat zeg je dan….?"
Ik had als uitgangspunt voor kinderpartijtjes 5 euro, maar merk dat het steeds moeilijker wordt en ik steeds creatiever moet worden om mij hier aan te houden. Dit vooral gezien het verlanglijstje van het kind. Mij valt op dat als mijn kinderen jarig zijn ze met regelmaat cadeautjes krijgen van hun vrienden tussen de 7,50 – 15 euro. Ik vind het veel geld.
Jeempie, ik zou met mijn open staan van verbazing als een kind zo op 15 euro zou reageren. Misschien zou ik als 'gein' vorm die 15 euro terug pakken en zeggen: `'oke, dan niet, dan hou ik het zelf". In de hoop dat ze dan anders reageren en beseffen wat ze aan het doen zijn.
Ik herken het ook wel, maar heeft denk ik inderdaad met de opvoeding te maken.
Afgelopen zaterdag was neefje jarig, hij werd 8. We hadden van te voren aan zijn ouders gevraagd waar we hem blij mee konden maken. Nou die konden niks verzinnen, vind het niks gek; het hele huis staat echt tjokvol met speelgoed.
Ze zei, dat hij toch al het speelgoed vrij snel kapot maakt. Of dat ze van alles van beyblades voor hem hebben gekocht en dat hij dat dan ruilt tegen goedkope neptroep van de buurtkinderen.
Tja, wat moet je een kind dan nog geven? We hebben van de rommelmarkt een ridderset voor hem gekocht en nog een doosje lego. Totale kosten € 8,–.
Ook hij grist het vaak uit de handen, maar speelt er dan vervolgens wel eerst 5 minuten mee. Ook komt hij de hele tijd vragen of oom met hem wil spelen, want daar is hij gek op.
Maar stond wel raar te kijken van het kado van zijn ouders! Hij mocht mee naar de winkel om een duur kado uit te zoeken. Dus hij koos een klein doosje van lego! Mocht van zijn ouders niet, hij kon beter die grote doos van 100 euro nemen.
Stel dat ik mijn kind zo'n duur kado had laten uitzoeken, dan had hij bij mij 2 kleine doosjes uit mogen zoeken als hij dat het liefste wilde. En de rest gewoon in de spaarpot!
Mijn dochter van 3 weet ook dat ze voor alles netjes moet bedanken; en ook dat ze in de winkel niet naar een snoepje mag vragen. Dus wat doet die slimme madam? Als we in de rij bij de kassa staan, overlegt ze dat nog even luid en duidelijk met me: "mama, ik mag niet om een snoepje vragen, he?". Nee schat, je mag niet om een snoepje vragen, maar je moet wel bedanken als je er toch eentje krijgt ….
Siebrie
Om het huis niet vol onnodige troep te krijgen, vragen we vaak om een bijdrage. Kind heeft dan van te voren een doel, een fiets, nintendo, tablet of iets en iedereen is blij. Overigens zoek ik samen met kind wel het kado op mp. Zelf zijn ze er dan hardstikke blij mee totdat hun (ex)papa minderwaardig opmerkt waarom ze geen nieuwe kunnen krijgen. Dan is het opeens waardeloos en hadden ze liever een nieuwe gehad. Je kan het dan nog zo goed doen, als de visite of familie laat merken dat het niks voorstelt kan je het kind niet kwalijk nemen dat het zo reageert. Dus eens met "die ouders van tegenwoordig". Als de kinderen van jongs af aan verzuipen in de troep, hoe kunnen ze dan blij zijn met nog meer rommel. Nog minder overzicht, niet weten waar je mee moet spelen. Te veel is niet leuk om te krijgen.
Hmm, ik ken ook wel van die 'graaiertjes' maar gelukkig niet hier in huis! Zouden ze ook niet moeten proberen want dan worden ze gecorigeerd!
Ik heb de kinderen vaak even laten 'oefenen' voor dat de visite kwam of voordat wij op visite gingen. (ook altijd eerst thuis een boterhammetje eten zodat ze niet direct gaan graaien in de snoepjes of zo!)Ze zijn nu tussen de zeven en achtien en geven keurig handjes, kussen en zijn vrolijk. Ik heb ze geleerd beleefd te zijn en zich in te denken hoe een ander zich zou voelen. Maar toch zijn kleine kinderen soms wat van de kaart als ze jarig zijn en gaan op gekke manieren aandacht vragen. Maar daar kun je direct op reargeren en de 'clown' meenemen naar een ander vertrek en hem of haar even corrigeren,afleiden en wat te drinken geven of zo. Zo gaan ze weer 'gewoon' naar binnen.
Hier hebben we de gewoonte om ongeveer 7,50 te geven voor een kinderverjaardag en iets meer voor buurkinderen en neefjes. Maar ik koop wel in de opruiming en rommelmarkten. Onze jongste had dit jaar een superkado waar hij de show mee steelde bij zijn vriendje; een nepbaard… Zijn grote zus maakte hem van een paar laarsbontjes van de action (2 euro of zo) die ze verknipte en er elastiek aan maakte. Achterop plakte ze vilt en klaar was kees. Groot succes! Het was zijn allermooiste kadootje! Ik gaf ook eens een creatief meisje dat acht werd een leuk mandje met deksel (kringloop) dat ik vulde met naaispulletjes, haaknaalden en wat kleine bolletjes wol uit mijn voorraadje. Al met al nog geen tien euro, maar het kadootje van de eeuw! Nu is ze tien en ze speelt er nog steeds mee.. Je kunt zulke kadootjes geven aan kinderen die je heel goed kent, maar anders is het toch wel gokken of beter kun je de ouders even vragen of de jarige wensen heeft. Voor de jarige die alles al heeft geven we een kadobon van de speelgoedwinkel of van de Pieces bijvoorbeeld. De oudere meisjes vaak een bon met een flesje nagellak, snoepje of spiegeltje of zo. Altijd worden de kadootjes met plezier ontvangen, dus de meeste kinderen die wij kennen zijn wel dankbaar… Maar wij wonen ook niet in een dure buurt en de kinderen hier zijn niet verwend.