Ik heb even getwijfeld of ik dit hier nu op zou gooien, maar meestal levert het toch veel goede adviezen op en dit zit me vrij hoog, dus maar op hoop van zegen 🙂 De laatste tijd ‘worstel’ ik steeds meer met een doel in mijn leven. Of liever gezegd: het ontbreken van een doel in mijn leven. Ik heb het idee dat ik maar gewoon met de stroom mee ga, als dat logisch klinkt. Ik heb op de middelbare school gewoon gedaan wat het meest voor de hand lag, daarna een opleiding gekozen (en afgemaakt) die niet speciaal een heel bijzonder toekomstperspectief bood, maar die goed te doen was en me leuk leek en daarna ben ik werk gaan doen wat me vrij goed af ging. Eerst heb ik gewoon gekeken wat me aan kwam waaien (bijbaantje uitbreiden, werk bij familie) en daarna ben ik voor mezelf begonnen met werk dat me goed afging. In de eerste jaren was dat natuurlijk wel hard werken en steeds overal bovenop zitten, maar nu loopt alles eigenlijk wel, heb ik een aantal vaste klussen en zit ik overal lang niet meer zo erg bovenop, omdat ik niet meer 100 uur per week of meer wil werken en mijn inkomen redelijk kan binnenhalen met wat ik heb. Nu de laatste tijd dan ietsje minder, maar dat begint alweer aan te trekken. In de zomervakantie heb ik overigens meestal wel meer werk, omdat veel van mijn concurrenten dan op vakantie zijn.
Maar goed, eigenlijk sta ik dus stil. Ik ontwikkel me niet een bepaalde kant op en ik heb ook niet de drang om dat te doen, omdat ik niet weet welke kant ik op wil. En de laatste tijd begint dat me steeds meer dwars te zitten. Ik heb het idee dat ik gewoon maar elke dag besta, maar waarom – geen flauw idee. En dat motiveert ook niet om bepaalde dingen te doen. Natuurlijk stel ik wel doelen en daarmee kom ik ook wel iets verder, maar dat voelt niet alsof dat ‘het’ is. Wat dat betreft kan ik er misschien beter één hebben, waarbij de andere doelen automatisch gehaald kunnen worden, maar daar kan ik er niet één van bedenken. En zelfs deze doelen brengen me niet echt verder, als ik niet weet waar ik heen wil/ga.
Het is niet zo dat ik een enorme carrière ambieer (of wel, geen idee?) of de drang voel om b.v. zendeling of iets dergelijks te worden. Het is meer dat ik me al die jaren makkelijk mee heb kunnen laten slepen en als vanzelf verder kwam, maar nu is die stroom uitgekomen op open zee, ben ik in feite ‘volwassenen’ en moet ik zelf een kant op. Maar dat lukt dus niet. Ik blijf een beetje dobberen waar ik zit. En daar ben ik dan weer te jong voor, want ik vind het dan wel weer zonde om deze ‘goede’ jaren (of welke goede jaren van je leven ook) te verspillen, terwijl ik daar later misschien veel spijt of last van krijg. Net als je b.v. op je 12e de rebel uit gaat hangen, je middelbare school verprutst en daardoor je hele leven soort achterloopt. Alleen dan geldt dit voor wat latere leeftijd.
Ik begin me nu langzaam verstandelijk te realiseren dat ik ‘groot’ ben en dat ik dus een kant op moet. Dat dat niet vanzelf gaat (of tenminste niet altijd) en dat je daar stappen voor moet zetten. Het gevoel werkt alleen nog niet helemaal mee en daarom (?) ‘zie’ ik die stappen ook nog niet. En als ik in mijn omgeving kijk, heb ik wel eens het idee dat mensen met kinderen dit minder hebben, omdat een kind op zich natuurlijk ook iets is dat je volwassen maakt, maar dat lijkt me voor mij een waardeloze reden om nu ineens aan kinderen te gaan denken 😉
Herkent iemand dit en ongeacht dat: wie heeft tips/adviezen? Alvast heel erg bedankt!!
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Moeilijke vraag. Ik kan je allean antwoord hoe ik dat nu zie. Of dat voor jou van toepassing is weet ik niet.
Mijn doel was altijd mezelf blijven ontwikkelen en er alles uitslepen. Dat is uiteindelijke ten koste gegaan van mijn gezondheid.
Nu is mijn doel: beter worden, een leven opbouwen waarin meer balans zit. De uitdaging bestaat niet meer uit het werk dat ik zal gaan doen maar uit hoe ik in t leven sta, of ik bij mezelf kan blijven. Dat ik leef naar waarin ik geloof. Dus niet meer de ratrace volgen die mij door anderen wordt opgedrongen maar meer iets doen vanuit mijzelf (puur eten, schrijven).
Hoe zag voor jou dat jezelf blijven ontwikkelen en er alles uitslepen uit? Je over de kop werken? Mooi dat je die omschakeling hebt kunnen maken. Zelf loop ik dan eigenlijk al direct wéér tegen een hobbel aan: waar geloof ik eigenlijk in?
ja inderdaad, me volledig over de kop werken en me voor andermans karretjes laten spannen. Ik had een drukke baan als procesmanager en had vreselijk veel stress van het uitvoeren van taken waarvan anderen vertelden dat het nodig was (ter meerdere glorie van de winst).
Nu ik al zo lang ziek thuis zit, zie ik dat het gaat om in een prettig tempo te kunnen leven, om te kunnen genieten van wat kan, om dingen te doen waar ik blij van word (ook al kan ik nu nog niet zo veel).
Dus stel jezelf vooral de vraag: waar word je blij van, dan kom je denk ik vanzelf terecht bij het antwoord op waar je in gelooft.
Ik heb wel een aantal doelen en werk daar gestaag aan, maar dat is geen 'maatschappelijke' carrière. Mijn doelen zijn een goed huwelijk houden met manlief (niet meedoen aan de trend van scheiden) en mijn kind gedegen voorbereiden op een (hopelijk goede) toekomst.
Deze twee dingen heb ik, naast het huishouden, bloggen en (financiële) dingen regelen mijn handjes vol aan. Het geeft me genoeg voldoening en het houdt me van de straat.
Meer wens ik niet (meer). Ik heb mijn studie niet afgemaakt en heb een tijd geleden geïnformeerd naar mijn mogelijkheden. Ik zou een pre-master van twee jaar dagonderwijs moeten doen en een master die 13000 euro kost doen (ook nog een jaar dagonderwijs). Daar komen (reis)kosten nog bij. Los van de belachelijkheid van het bedrag (het gaat om sociale wetenschappen, géén medicijnen oid), ben ik niet tot dagonderwijs in staat.
Ik heb dus besloten dat niet meer als doel te hebben in mijn leven. Een carrière is eigenlijk ook maar betrekkelijk. Ik had een werkende moeder en ik heb het als kind nooit gewaardeerd (nog steeds niet). Vandaar dat ik voldoening kan vinden in het leven zoals het is. Dus ik ga mee in de stroom in feite. Zo lang je er zelf vrede mee hebt en gelukkig bent, is daar niks mee in mijn ogen.
Maar als je onrustig bent, zou ik het eens goed uitzoeken wat je nu eigenlijk mist. Je bent gezond, hebt een partner, een mooi huis en een goed inkomen. Wat ontbreekt er dan? Beroepskeuzetesten ed. zijn er genoeg te vinden op het web, soms tegen een kleine vergoeding. Ook persoonlijkheidstesten kunnen helpen. Ik ben een geboren 'teacher' volgens deze testen. Als opvoeder kan ik mijn ei dus prima kwijt. Soms is het ook goed niet altijd méér te moeten doen/hebben/zijn. Dat is voor mij onderdeel van consuminderen geworden. Het is wel een meerjaren proces. Ik ben een stuk ouder dan jij.
Dat is dus het lastige: wat ontbreekt er dan. Volgens het boekje moet je alles hebben, maar zo voelt het dus niet. Stom eigenlijk…
Wil je echt zélf iets of denk je alleen dat je dat zou moeten is de kernvraag. Dus is het in je opgekomen omdat het 'hoort' en 'alle anderen dat ook doen' of heb je een verlangen ergens naar. Wat dan?
Mijn vriend zit hier op dit moment ook erg mee te worstelen. Ik zou hem graag naar een coach sturen, maar hij wil niet. In plaats daarvan moet IK nu al jaren af en toe aanhoren dat hij het allemaal niet weet, dat het zo nutteloos is enz. Dus ehm, LLMM, als het je echt dwars zit, ga dan eens serieus praten met iemand van wie je verwacht dat die je de juiste vragen kan stellen. Blijf er niet in hangen…
En ja, kinderen krijgen omdat je een doel in je leven mist, zou heeeeel dom zijn en niet fair voor die kids.
Zelf weet ik het soms ook niet, hoor, maar na een aantal depressies is mijn doel nu "domweg gelukkig zijn" en voorlopig ben ik er tevreden mee dat dat best goed gaat.
Veel succes!
Wat voor coach zou je dan naar moeten kijken? Ik wil inderdaad ook niet zo'n zeur worden die juist daarin blijft hangen en zich op een gegeven moment daarbij gaat bepalen. Wel moet ik eerlijk zeggen dat de stap naar een coach voor mij wel een grote is, maar als het helpt…
Ja, dat is niet makkelijk, kan al een hele zoektocht op zich zijn. Een zweverig type zou niet mijn ding zijn, bijvoorbeeld. Maar toevallig was ik twee jaar geleden bij een no-nonsense coach in Delft, die volgens mij ook voor mijn vriend goed zou werken. Ze vroeg gewoon de huidige situatie uit (wat is er aan de hand?) en ging samen met mij aan oplossingen werken.
Misschien kan een eerste stap ook een (bieb)boek zijn, waarin je met invuloefeningen e.d. werkt en daardoor misschien al een stapje verder komt?
Ik wilde nog even zeggen dat dit "Is dit alles"-gevoel wel ehm, een luxe probleem is om mee te worstelen. Het is heel erg iets van hier, in het rijke Westen, nu (1970 tot nu, zou ik zeggen) en bij mensen die keuzes kunnen maken (mensen met talenten en mogelijkheden). De rest van de wereld is gewoon blij dat ze het weer een dag overleefd hebben. Dus lach er af en toe ook maar eens om, en wees inderdaad blij met alle problemen die je NIET hebt. Je hebt de luxe om aan je zelfvervulling/zelfverwezenlijking te kunnen werken.
't Is natuurlijk maar wat je ziet als DOEL, het LLMM kan natuurlijk een doel op zich zijn en dan denk 'k zomaar dat je het daar nu niet over hebt.
'k Heb geen pasklare antwoorden (gelukkig niet;)) maar het zoeken naar een doel, ligt daarin al niet een deel van de oplossing?
groet
Het doel zou zeker een deel van de oplossing zijn, dat denk ik wel! En LLMM is mooi, maar blijkbaar nog niet 'alles', want hoewel het me tot op zekere hoogte voldoening brengt, mist er nog steeds wat.
Dat gevoel van een doel moeten hebben en het niet weten,komt het helemaal uit jezelf? Of heeft je omgeving en onze cultuur je het deels aangepraat?Veel mensen stellen doelen in het maatschappelijk bezig zijn. Prima,als hen dat gelukkig maakt. Maar er is ook een ander soort"doel".Een mens zijn,die harmonieus in het leven staat. Elke dag neemt zoals die komt.In eenheid leeft met al het andere. Dat kan gecombineerd gaan met een maatschappelijke cariere. Maar hoeft niet beslist.Sterkte met je "probleem". Mijn man heeft zijn leven lang gedacht zoals jij. En begint als AOW-er eindelijk rust te krijgen.
Ik heb niet het idee dat het van buitenaf komt, ik bevind met niet echt in een omgeving waar dat heel erg speelt. Daarom hoeft het wat mij betreft ook niet eens speciaal iets te zijn dat de wereld redt of waar je rijk en beroemd van wordt, maar gewoon iets. Dat je weet dat je bestaan ook zin heeft, om het maar even dramatisch te zeggen. En dat we dood gaan en dat we dan uiteindelijk allemaal vergeten worden, dat snap ik ook wel, het gaat me ook niet om een onuitwisbare indruk op de mensheid, maar wel iets waardoor ik de 60 jaar die ik hopelijk nog heb met plezier kan uitzitten.
Ik heb dat ook soms hoor… 'is dit het nu' het idee en gevoel hebben meer of andere dingen te willen maar niet goed weten wat of in welke richting, of dat het gewoon niet haalbaar blijkt te zijn…
Ik focus mij ook vooral op mijn man en mijn kinderen.
Zoals zena heb ik ook mijn onderwijs niet afgemaakt en daarin ook al meerdere malen voor geïnformeerd, maar ach… wil ik dat wel…
op dat vlak lig ik ook zelf heel erg overhoop, hoewel ik in mijn gezinsleven heel gelukkig ben en ik zelf voor mijn kinderen wil blijven zorgen zoals dat nu het geval al is…
Mijn doel in het leven: meer genieten in het nu. En dat heeft veel te maken met balans, rust en mezelf zijn. Niet de dingen doen die ik niet wil en anderen van mij verwachten en waar ik ongelukkig van word.
Als ik jouw blogs de laatste tijd lees: dan draait heel veel om het huis, werken en geld. Af en toe denk ik dan wel eens: ik mis in je blogs het genieten van dingen. Mijn vraag was steeds vaker, ben je niet heel veel aan het moeten van jezelf? Mogelijk zit ik er helemaal naast.
Gr. Chanel
Sluit me hier helemaal bij aan.
Tip: lees eens "de monnik die zijn ferrari verkocht" van R Sharma. Heeft mij inzichten gegeven.
Groet Kopka
Je moet doen waar je gelukkig van wordt… Maar wat dat is. Voor de een is dat een carrière, voor een ander is dat het verzorgen van een complete prive-dierentuin en voor weer een ander is dat een gelukkig gezinsleven.
'Jezelf ontwikkelen' vind ik zelf een beetje een vervelend vrouwenblad-dingetje. Een nogal loze kreet, alsof iedereen boven zichzelf uit moet stijgen om iets te zijn. Voor minder gaan is een taboe want je moet eruit halen wat erin zit.
Wat als wat je nu doet, gewoon genoeg is. Je hoeft niet keihard te werken voor een redelijk inkomen, je hebt een kick-ass boerderij met leuke dieren en tijd om ze te verzorgen. Het betere hoeft niet perse van buitenaf te komen, het kan ook komen door te beseffen dat je leven nu misschien wel precies is zoals je zou willen, of dat je in elk geval een groot einde op het juiste pad bent.
Ik zeg niet dat het zo is 🙂 het is wel herkenbaar, ik zat me ook af te vragen wat ik nu deed. Ook een opleiding gedaan, familiebedrijf ingerold, er weer uitgerold… en dan? Nou, zo is het prima. Voorlopig. Ik ga niet naarstig op zoek naar iets om me toch maar te ontwikkelen. Komt vanzelf.
Wil binnenkort echt leren om bier en wijn te maken enzo. Dat vind ik dan wel weer tof om te doen.
Het is niet zo dat wat ik nu doe niet goed genoeg is, ik weet dat het meer is dan veel andere mensen doen. Maar het levert me wel het gevoel op van 'Is dit nu alles? moet ik dit nu serieus nog 60 jaar gaan doen?' Dat lijkt me weer niet echt de bedoeling. En nogmaals; niet dat ik de nieuwe Annemarie van Gaal wil worden of alle mensen van hongersnood ga redden, dat zijn mijn ambities ook weer niet. Maar ik wil wel graag iets doen (en vinden) waar ik blij van word. Maar hoe kom je erachter wat dat is?
Van druk oid van buitenaf heb ik echt geen last, als dat hier al het geval zou zijn, dan trek ik me daar niets van aan. Dat heb ik gelukkig nog nooit gedaan 🙂
grappige vraag, wat je doel is bepaal je immers alleen maar zelf?
wellicht zou een stilte weekend in een klooster je eens goed doen, om eens zuiver en zonder prikkels naar je eigen innerlijk te luisteren ( wauw dat klinkt vaag, maar in de praktijk is het juist vaak heerlijk helder)
Daar heb ik inderdaad ook al naar zitten kijken, zo'n weekend lijkt me heerlijk!
Het altijd maar streven naar een 'doel' is ook een recept om altijd een beetje ongelukkig of ontevreden te zijn, want 'je bent nog niet waar je zijn wilt'.En om alles even in perspectief te stellen (en advocaat van de duivel te zijn) over 100 jaar zijn we er allemaal niet meer en de 'doelen' ook vergeten en van geen waarde meer. Wat ik wil zeggen is dat het 'nu' het belangrijkste is want met piekeren over de toekomst, en wat je misschien zou missen of zou moeten doen, laat je voorbij gaan aan de mooie en soms banale dingen van de dag van vandaag. En inderdaad dan gaan mensen trouwen of een kind nemen of een nieuwe auto kopen om dat gevoel van verveling tegen te gaan. (natuurlijk geldt dit niet voor iedereen!)
Dat wil niet zeggen dat je nergens naar kunt streven maar altijd werken naar een stip aan de horizon gaat je nú niet gelukkiger maken, je merkt het zelf al. En inderdaad het is een luxeprobleem omdat de 'struggle of life' hier in het westen vaak niet aan de orde is. Uiteindelijk is het vooral je zegeningen tellen en elke dag de mooie dingen kunnen zien. De minder leuke dingen zijn er zodat je die mooie dingen ook nog kunt waarderen. Geluid hoor je tenslotte ook alleen bij gratie van de stilte.
🙂
Einde preek. 😉
Ik denk dat ik me al een stuk blijer zou voelen als ik een stip aan de horizon zag, maar die ontbreekt dus volledig, dat is net het probleem. Ik geniet wel van 'nu', maar dat vervult me niet volledig, om ook maar even in prekerige termen te blijven.
Maar misschien is dat ook wel niet haalbaar voor iedereen, helemaal volmaakt gelukkig zijn, wat dat dan ook mag zijn.
En daar zit je denkfout, dat je een stip nodig hebt om gelukkig of tevreden te zijn want dat is egwoon niet waar. Nee soms ben je gewoon even ongelukkig, dat gaat vanzelf over. Een mens kan toch niet altijd gelukkig zijn dat is niet reeel. Altijd gelukkig zijn is voor NIEMAND haalbaar. Je kijkt naar sommige mensen en denkt dat ze altijd gelukkig zijn maar dat is natuurlijk niet waar. Accepteren dat je het soms even niet ziet zitten hoort ook bij het leven, helaas pindakaas
Sommige mensen kunnen beter bedenken wat ze willen, door te doen. Je zou dus een aantal verschillende (nieuwe) dingen kunnen doen en je in een aantal dingen verdiepen, waarover je een neutraal-positief gevoel hebt. Een workshop dit of dat, een vrijwilligerswerk uitproberen, een boek lezen over iets specifieks.
Probeer niet te kijken of het haalbaar is / in je leven past, dat komt later wel. Gewoon op zoek naar wat je hart raakt, waar je blij van wordt. En misschien is dat wel iets heel simpels. Of misschien is het wel iets wat uit kan groeien tot een ander werk, een andere richting in je leven.
Mijn ervaring is door te doen, krijgt mijn leven richting en ontdek ik wat ik leuk vind en waar ik goed in ben en waar niet. Ik kan altijd weer de bocht om, achteruit, links of rechtsaf. Het is wel risicovol. Je kunt er nl. ook achter komen dat huisje, boompje, beestje, zoals je dat nu hebt, misschien toch niet is wat je wil.
Dat zijn lvensvragen, die een ander niet voor je kan beantwoorden.
Zelf ben ik zo iemand die niet een roeping heeft voor het een en ander, geen er uit springend talent of wereldschokkende visie. Maar wel voldoende zelfreflectie om te snappen hoe ikzelf als mens in elkaar zit en waar ik me gelukkig en energiek bij voel. En dat zijn dan de zaken waar ik (op kleine schaal) aandacht, energie en tijd aan wil besteden. Dat moet maar genoeg zijn, ook al komt er geen nobelprijswinnend inzicht of kunstwerk uit voort.
Hartelijke groet, Loonlijstmama
Wow het meeste is al gezegd. En ook weer chapeau voor Valhalla die haarscherp de zelfontwikkeling vrouwenblaadje ding uitlegt. Want dat is zo waar. En wat als het nou even prima is als je het niet weet. Dat het gewoon goed is dat je overal aan twijfelt. Maar dat dobberen op zee gewoon goed is en dat je niet perse een doel moet hebben. Mijn advies is laat je onderbewuste het werk doen. Dit is trouwens ook een mooie documentaire die erg bij dit onderwerp passen. http://www.hollanddoc.nl/kijk-luister/gezondheid/lifestyle.html?playurn=urn:vpro:media:program:3332902¤tPage=2
Dat gevoel van stilstaan herken ik wel. Als ik terugkijk heb ik om de zoveel jaar zo'n gevoel. Meestal betekent het dat je niet op zoek bent naar een doel, maar naar iets uitdagendere dingen. Tuurlijk tel je je zegeningen en je zekerheden, maar….
Leven is (net als liefde) een werkwoord. Een plant blijft ook alsmaar groeien naar het licht.
Je bent continue in ontwikkeling en past je daar op aan. Nu werk je minder, omdat de hoeveelheid werk voorheen niet fijn was. Maar nu is dat gewoon. Mijn advies:Pak er iets bij wat je altijd al wilde doen. Iets creatiefs werkt altijd goed. Of iets waarbij je weer nieuwe mensen ontmoet. Niet zozeer vanwege de hoeveelheid kennissen, maar andere mensen hebben weer andere ideeën en staan weer anders in het leven. Kan soms heel prettig zijn en je helpen je eigen keuzes te maken.
Veel is al gezegd door de voorgangers. Een zoektocht naar een doel in je leven of weg willen van teveel twijfels over je leven nu, is inderdaad iets wat je zelf moet doen. Wij kunnen dat niet voor je oplossen, al helpt het meestal wel om met anderen erover te praten en van gedachten te wisselen.
Mijn ervaring is dan dat ik soms tot een heel ander inzicht kom of ineens rust krijg in mijn hoofd. Dat ben je op deze manier ook aan het doen.
Fabiooltje noemde een coach als mogelijkheid. Dat voelt wellicht als een grote stap, al hoeft dat niet zo te zijn. Een coach kan de juiste vragen stellen waardoor je op een andere manier gaat denken. Het hoeven geen lange sessies te zijn en kan bijvoorbeeld ook zoals Hella van der Wijst in haar programma 'de wandeling' doet. Niet dat zij een coach is, maar op die ontspannen manier.
Lastig en heel herkenbaar! En het is denk ik ook niet zo dat mensen met kinderen daar minder last van hebben hoor. Ik heb twee kleine kinderen en mijn eigen bedrijf en ik wacht nog steeds op het moment waarop ik een aanvulling kan geven op de zin "Als ik later groot ben, dan…". Werkelijk geen idee. De ene week frustreert me dat, de andere week minder.
Wat in ieder geval niet helpt is jezelf vergelijken met anderen die wel een duidelijk doel voor ogen hebben. Iedereen is daarin anders. Ik geloof erin dat het leven me vanzelf de goede kant op stuurt. Zelf af en toe nadenken en plannen maken kan daarentegen natuurlijk nooit kwaad 😉
Van mij dus geen goed advies, maar de steunbetuiging dat je niet alleen staat in deze gedachten!
Marco Borsato heeft er een mooi liedje over gezongen (de bestemming). In mijn eigen leven heb ik veel verschillende paden bewandeld: hbo-diploma gehaald, aantal jaren voor de klas gestaan, eigen bedrijf begonnen met m'n man, drie kinderen gekregen, veel verbouwingen gehad van ons huis, veel geld gehad, weinig geld gehad, veel vrijwilligerswerk gedaan (club voor verstandelijk gehandicapten, budgetcoach, organiseren van jeugdactiviteiten, enz), workshops gegeven op het creatieve vlak, op braderieën gestaan met handgemaakte producten en nog wat dingen meer. En nog steeds heb ik wel het gevoel: wat ga ik later worden. Het leven hangt van uitdagingen aan elkaar vind ik zelf. Maar soms zit je even in een soort van vacuüm en wat mij dan helpt zijn praktische doelen voor de korte termijn.(een paar voorbeelden: 50 dingen op marktplaats zetten, elke dag iets kleins voor iemand doen, (daar word je blij van!), elke dag 15 minuten bewegen, paar kozijnen schilderen) Tegen de tijd dat je die hebt uitgevoerd, heeft je leven vaak al weer een wending genomen een bepaalde richting op. De meeste voldoening haal ik denk ik wel uit het creatief bezig zijn en de omgang met mensen, maar dat is denk ik voor iedereen persoonlijk. Als je dat uitgevonden hebt, ben je al een heel eind. Als ik me niet zo happy voel, ga ik iets met één van de kinderen doen, of ik ga naar m'n ouders, of ik ga iets maken. Succes, er komt wel iets op je pad… (hoewel we nooit volledig en altijd gelukkig kunnen zijn, dát is een utopie, maar je kunt wel een tevreden gevoel hebben)
Ons doel is het pensioen van Husband. Geen stress meer, maar genieten van de vrijheid.
Je moet kijken naar wat jij belangrijk vind en dat nastreven. Wij willen gewoon gelukkig zijn. Meer niet.
Liefs Frederique
Ja, dit is het, dit is alles! 🙂
Maar ik las vandaag net een mooi stukje van Thomas Moore over verlangen dat misschien wel passend is (beetje ingekort door mij):
"Mensen raken vaak in de war als ze tot de ontdekking komen dat hun diepste verlangen nooit verdwijnt. Ze hebben het geld, de partner, de carriere en het huis dat ze altijd graag wilden hebben en toch brengt dat de motor van het verlangen die onophoudelijk ergens onder het hart zoemt niet tot zwijgen. Verlangen houdt ons in leven en zorgt ervoor dat we doorgaan. Het houdt herinneringen in stand en laat ons de wereld van de verbeelding betreden wanneer alles om ons heen vrijwel enkel en alleen gericht lijkt te zijn op doen en daden. Voor de ziel bestaat verlangen gewoon en hoeft niet bevredigd te worden. Net als de poppetjes uit oost-Europa die de een na de ander in elkaar passen liggen ook verlangens in elkaar vervat. De kleine verlangens houden verband met de grote en roepen ze op. Verlangen naar chocola is een klein verlangen dat schuilgaat in het grotere verlangen naar een zoet leven. En dus is het de moeite waard aandacht aan elk verlangen te besteden, ook al weten we dat we, als we het maar ver genoeg doortrekken, tot de ontdekking komen dat er nooit een einde aan komt…"
Een weinig bevredigend antwoord misschien, maar 'zit' er gewoon even mee, met dat verlangen, in plaats van er zo snel mogelijk weer vanaf te willen. Bekijk het van alle kanten, ga fantaseren, erover schrijven, wat dan ook. Als ik me zo voel helpt het me vaak om kinderboeken te lezen waarbij ik weer in een wereld kom van fantasie en mogelijkheden…. Wens je veel plezier op je ontdekkingstocht naar nieuwe avonturen!!! Inge
Mooi stukje, dat is ook weer een inzicht. Ik ga er eens over nadenken (en kijken of ik dat boek van Pinkeltje nog heb…)
Eigenlijk klopt alles wat hierboven reeds geschreven is. Je moet doen waar je goed in bent. Je hebt een scherp inzicht, niet alleen in consumandren, maar ook in de problemen van deze maatschappij. Specialiseer je doe waar je goed in bent / kies een nieuwe richting/ (ga weer bewust) ervaren waar je goed in bent. Want meer is er gewoon niet; dan het leven ervaren…
Toevallig zat ik hier gisteren ook over na te denken. Ik weet niet hoe oud je bent maar het kan een midlife crisis zijn. Ik ben 42 en worstel met hetzelfde. Ik til er niet te zwaar aan, hoor! Het is een (luxe) westers probleem denk ik. Mannen en vrouwen gaan er ook anders mee om. Ik besef het alleen inneens:
http://www.hoedoe.nl/lichaam-geest/persoonlijke-ontwikkeling/hoe-herken-ik-een-midlifecrisis
Dit kan je misschien helpen met je zoektocht, de ordening van menselijke behoeften: De Piramide van Maslow:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piramide_van_Maslow
Aha, een existentiële crisis! Een fantastisch iets. En vooral een KANS. Je voelt dat er iets ontbreekt, je weet alleen niet wat.
Maar als je de tijd neemt, dan zal je dat ontbrekende stukje vinden, dat kan ik je garanderen. Je moet geen doel hebben omdat je denkt dat dat verwacht wordt. Je moet een doel hebben omdat het bereiken van dat doel je dolgelukkig maakt.
Wanneer is een dag voor je geslaagd? Wanneer ga je tevreden slapen? En dat hoeft niet elke dag hetzelfde te zijn.
Wat mezelf betreft: ik vind het leven op zich redelijk doelloos, en zeker het leven dat ons voorgespiegeld wordt. Ik heb na lang nadenken voor mezelf uitgemaakt dat dit mijn doel is: ik wil elke dag lachen, met mensen rond mij die ik graag heb. En daarnaast wil ik mijn talenten en mijn kennis met anderen delen. Niet om er geld mee te verdienen (dat mag), maar omdat ik andere mensen wil helpen. Dat maakt mij gelukkig.
Een dag waar ik de zorgen van een ander heb kunnen verlichten, dat is een mooie dag. En daar streef ik elke dag naar. En dat is zo verdomd fijn.
Succes!!!!
Nou zeg je wat ja…het leven is bijzonder doelloos ja. Maar daarom niet minder fijn. Toen ik mijn doelen losliet kwam er juist rust. Ik hoef helemaal niets, ik mag er gewoon zijn. En als ik in dat zijn het dan ook nog eens fijn heb , nou dan ben ik daar waar ik wezen moet 😉
Misschien ken je het boek van Tolle-de kracht van het NU? Niet? Ga die maar eens lezen…
Mega-goed topic, dank je wel! Denk dat iedereen wel zo'n periodes heeft waarin hij even niet goed meer weet welke richting hij uit wil/moet. Ik lees ook altijd dingen als "Doe dingen waar je hart van gaat zingen en je blij van wordt" maar wat als je dat nu net niet weet? Op een gegeven moment als mensen zowat in een "sleur" zijn terechtgekomen, zijn er volgens mij inderdaad veel mensen die daarom aan kinderen beginnen. En dat is zo'n FOUTE reden vind ik! Bij mij helpt het altijd van mijn leven tijdelijk even wat spannender te maken. Op reis, nieuwe mensen leren kennen, weer wat meer afspreken met vrienden,…Vrijwilligerswerk geeft ook een heel goed gevoel vind ik. Ik vind ook wel dat je jezelf wat meer mag verwennen. Het hoeft niet altijd sparen en klussen te zijn. Je mag ook nog wel PLEZIER hebben, je werkt toch alletwee niet voor niks zo hard? En misschien een nieuwe hobby zoeken of gewoon inderdaad verschillende dingen proberen en zien wat je ervan vindt? Is het nog spannender voor ons om je verhalen te volgen 🙂 Trouwens, ik vind dat je een MEGA-goede blog hebt met supertips, je schrijft echt zo goed! Met je blog op zich maak je al een verschil in het leven van mensen! Heeft je job al iets met schrijven te maken? Anders zou je daar misschien iets mee kunnen doen…
Dat is het dus hier ook wel, 'wat als je niet weet wat dat is'. Maar meer ondernemen is een goede tip, dan krijg je vaak ook weer meer ideeën, tenminste, ik wel. En mijn werk heeft idd al met schrijven te maken en ik moet eerlijk zeggen: er zit een groot verschil tussen schrijven voor je werk en schrijven voor dit blog. Het eerste wordt op een gegeven moment toch wat minder, maar het tweede verveelt voorlopig nog niet!
Is het misschien ook niet gewoon het contact met mensen wat je wat mist? Of ben ik mis en heb je dat meer dan genoeg?
Misschien ook wel, omdat ik thuis werk, heb ik dat nu een stuk minder. Aan de andere kant zit ik ook niet te wachten op dagelijks/wekelijks iemand op de koffie…
En o ja, ik heb mezelf als doel in dit leven gesteld om anderen mensen gelukkig te proberen maken. En als iedereen dat doel had, dan zouden we op een mooie planeet leven 🙂
Herkenbaar, helaas.
Het is ook niet aan leeftijd gebonden, zo af en toe steekt het de kop op.
Vooral wanneer je het leven aardig op de rit hebt en de sleur flink voelbaar is.
Twee tips heb ik, die mij altijd weer de goede weg op helpen:
Doe elke dag iets engs, iets dat je heel spannend vind of niet goed durft. Dat geeft je het gevoel te leven ipv geleefd te worden.
Tip twee; verbondenheid. Zorg dat je je verbonden blijft voelen met de mensen om je heen. Sluit jezelf niet op in je 'is dit alles' gevoel, blijf betrokken.
Die stip aan de horizon is datgene wat richting moet geven, voor sommigen kan religie daar veel betekenen, ik weet niet of jij daar iets mee kunt?
Succes meid!!
The story of my life! Ik had het zelf kunnen schrijven… Ik heb zelf een coachingstraject doorlopen en ik als grote pessimist heb daar veel baat bij gehad. Deels loopbaancoaching, dat vergoed mijn werkgever niet geheel (past voor mijn eigen beurs niet echt bij het consuminderen). Ik vond het heel confronterend, maar heb er erg veel baat bij gehad. En als je een coach zoekt, moet je met een paar een intakegesprek houden je merkt vanzelf met wie je een klik hebt (je moet je toch helemaal bloot geven, zonder dat het 'pijn' doet zul je niet bij de kern komen). Mijn coach haar motto was: het is goed zoals je bent en hoe kun jij daar optimaal gebruik van maken.
Verder is een coachingsboek misschien iets? Wat denk ik alle boeken gaan stellen: waar word jij blij van, waar werd je als kind blij van? Denk in affirmaties en herhaal deze dagelijk (ik weet wat ik wens en ik handel daar ook naar).
Eigenlijk is dus de kern: jij weet diep van binnen al lang wat je wilt, het is alleen nog niet helder zichtbaar voor jezelf.
Ik wens je veel succes en gun je de tijd, maar maak ook gerust afspraken met jezelf tav termijnen.
Ik weet niet of het hier al tussen staat:
Mijn doel is te doen wat God zegt en steeds meer op Jezus te gaan lijken. Dat mislukt vaak , maar God wil mij helpen om te veranderen naar zijn doel.
Het zou mijn eigen verhaal kunnen zijn: Is dit het nou?
Wat ik dan probeer te doen, is een creatieve cursus voor mezelf, wat ik leuk vind…en daar ga ik dan mee verder, of het blijft bij alleen die cursus. Probeer iets leuks te vinden voor jezelf, of creatief, of sportief, of wat dan ook. Op dit moment doe ik met een groepje dames MTB'en. Dat is op een dag dat ik tot 5 uur werk, waardeloos, maar gelukkig zijn nu de kinderen thuis, en de jongste mag graag koken, dus die maakt eten klaar. Als ik op die fiets zit, en helemaal uitgeput ben, denk ik: waar doe ik het voor? Maar als ik gedoucht beneden op de bank zit, is het heerlijk: Dat heb ik maar mooi weer geflikt! Soms is de volgende (vrije) dag een beetje spierpijn, maar daar kom ik wel weer overheen.
TIP: DOE IETS VOOR JEZELF, WAAR JE BLIJ VAN WORDT!
Succes ermee!
Lieve groet, Inge
Dat heb ik ook wel, ik ga tegenwoordig best vaak sporten, ook voor de gezelligheid, en soms dan denk ik wel eens 'wat doe ik hier??', maar als het eenmaal achter de rug is, voelt het wel goed, dat ik het toch maar weer gedaan heb.
Spijtig dat het verhaal hier voorlopig stopt. Zoveel goede ideeën! Weet je wat me leuk zou lijken, als je je zoektocht naar meer geluk/ een hoger doel in boekvorm zou gieten! Heb je twee vliegen in één klap en ik denk dat er behoorlijk veel mensen je boek zouden willen lezen. Ik wil het alvast kopen!
Herkenbaar…
Zonder deze enorme slinger aan reacties helemaal te hebben gelezen: als het zoeken naar een "doel" niks oplevert zou je ook kunnen onderzoeken wat jouw "drijfveren" zijn: (google er maar eens op) Wanneer wordt je enthousiast, gaat de energie vanzelf stromen, ben je bereid extra je best te doen etc. Je kunt dan zorgen dat je dingen gaat doen die zoveel mogelijk je drijfveren prikkelen. Dat zou wel eens kunnen resulteren in een actief en bevredigend leven…
Tja, heel herkenbaar. Ik ben 53 en heb deels nog steeds hetzelfde gevoel. Veel van mijn zakelijke keuzes maar ook mijn persoonlijke keuzes heb ik op gevoel genomen. Ik heb dan ook veel hele verschillende dingen gedaan waarbij ik wel steeds een leidinggevende functie had. Ik ben begonnen met een Hogere Beroepsopleidng in de kledingbranche. Daarna na wat kleine stappen directeur van een confectiebedrijf. Tot mijn 40 ste vond ik dat leuk. Veel reizen en goed verdienen. Na mijn 40 ste wilde ik meer met mensen doen en ben ik eerst 3 jaar Senior Consultant geweest bij een headhuntersbureau, daarna 5 jaar Business Unit Manager van een Sociale Werkplaats en de laatste 3 jr directeur van een school voor Zeer Moelijk Lerende kinderen. Heb dus zowel met mensen als zakelijk gewerkt. Heb van die verschillende dingen veel geleerd en ben er een wijzer mens van geworden. Ik ben in april vorig jaar gestopt met werken om gewoon eens geen verantwoordelijkheden te hebben. Hoe mooi werk ook is, ik kon het slecht loslaten in mijn vrije tijd. Financieel kunnen we ons dat leiden, we zijn inmiddels wat dat betreft onafhankelijk. Die fin onafhankelijkheid hebben we zelf gepland door 1,2 salaris + vermogensaanwas per maand te sparen gedurende 15 jaar.Terugkijkend zijn veel van mijn beroepskeuzes dus op gevoel gegaan en allemaal goed gelukt. Ik denk persoonlijk dat het leven je vanzelf de weg wijst als je daar gevoel voor hebt. Je drive verandert en ook je interesses. Probeer dus nieuwe dingen uit als je denkt dat ze je wat brengen!
Los van bovenstaande kwam ik net een leuke korte video van Waren Buffet tegen. De man is enorm rijk maar leeft vrij basic. Ook voor hem is geld ONAFHANKELIJKHEID en een beetje een drive (spel).
http://www.slimbeleggen.net/blog/2013/01/21/warren-buffett-schuld-is-geen-probleem/?utm_source=twitter&utm_medium=twitter-publisher-main&utm_campaign=twitter