Toch bijzonder, hoe je aandacht plotseling van het een naar het ander kan verschuiven. Een week of wat terug vroeg ik me nog af of ik mijn spaardoelen ging halen en of alles goed zou komen met mijn deadlines en nu lijkt dat allemaal even wat minder belangrijk. Heel onverwachts moest ik afgelopen week afscheid nemen van een van onze diertjes.
Ik wist wel dat ze (dwergkonijntjes) niet speciaal oud zouden worden, maar aangezien ze goed beschermd zaten, tijdig ingeënt worden en het gewoon prima hebben, had ik wel verwacht dat het wat langer zou duren. Niet dus 🙁
Deze week maar weer proberen de gewone dingetjes een beetje op te pakken om de zinnen wat te verzetten. En maar niet nadenken over het feit dat veel dieren hebben ook betekent dat je dit heel vaak gaat krijgen…
Hoe gaan jullie om met het verlies van een huisdier? En zorg je voor een mooi gedenkplekje?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
och ik vind dat een gruwel elke keer weer. Wij namen afscheid van 3 katten en een konijn in een paar jaar tijd. Ze werden allemaal op met uitzondering van 1 vd katten.
Bij ons worden ze begraven in de tuin. Vind ik een prettig idee.
Hoeveel dieren je hebt maakt helemaal niet uit. Als dit je niet veel zou doen omdat je er toch nog veel meer hebt, dan zou het niet goed zijn. Logisch dat jullie er verdrietig om zijn, want je houdt van je dieren.. toch?
Veel sterkte bij het oppikken van weer een juist ritme…
Lieve groet,
Mirjam
*stuurt een knuffel*
Een dier dat dood gaat doet pijn… en dat mag, ook als je er veel hebt. Ik denk dat ik dan juist veel te veel na zou gaan denken over wat er met de rest kan gebeuren.
Veel sterkte!
Het maakt natuurlijk niks uit hoeveel diertjes je hebt, ze hebben allemaal een plekje in je hart.
Sterkte met dit onverwachte gebeuren. Wij zagen bij het echt oud worden van onze honden het afscheid eigenlijk aankomen.Dan wordt het missen over langere tijd verdeeld.
Altijd als er bij ons een dier dood gaat vraag ik me af of het plezier opweegt tegen de pijn van het afscheid nemen. En steeds weer opnieuw komen er bij ons nieuwe dieren… Een huis zonder dieren vind ik zo kil. Ik heb ook graag de zorg voor dieren, ondanks alle verdriet die een dier soms met zich mee brengt.
Heel veel sterkte!
Wat rot voor jullie. Sterkte!
Wij doen niet aangedenkplaatjes of dingen en onze tuin was niet geschikt om huisdieren in te begraven. De dierenarts bood ons nog aan dat we de as konden bewaren, maar dat heeft voor mij geen waarde meer.
Onze kat is al aardig op leeftijd dus dat komt bij ons ook eerdaags, moet er niet aan denken maar is de realiteit.
Dat zijn de minder leuke kanten van dieren houden. De konijnen en cavia's worden in de tuin begraven. Katten en honden gecremeerd. Op dit moment weet ik dat bij ons ook dit jaar er weer dieren gaan uitvallen ivm ouderdom. Wat ik zelf heel belangrijk vind is dat het geen lijdensweg voor de diertjes is. Ik ben erg blij dat ik dan naar de dierenarts kan. Maar het blijft niet makkelijk om zo'n onontkeerbare beslissing te nemen.
Zelf vind ik het herplaatsen van eigen dieren ook enorm moeilijk.
Gr. Chanel
Toen, 20 jaar geleden mijn eerte kat overleed, hij was doodgereden, zei iemand, maar je hebt er toch nog meer? Ja….en?
Mijn katten worden gecremeerd, sommige zijn bij het crematorium uitgestrooid, andere heb ik zelf in de tuin uitgestrooid. Weet niet of het mocht, maar wat niet weet….
Alleen de laatste twee heb ik thuis in een urn. Zij zijn 17 en 19 jaar geworden. Mensen vragen of ik het niet eng vind, 2 urntjes in de kast, maar nee. Juist niet.
Mijn huidige mauwers zijn net gisteren 8 maanden geworden, dus over hun afscheid wil ik voorlopig niet denken.
Elk dier heeft een eigen persoonlijkheid en die mis je, hoeveel je er ook hebt.
In de loop der jaren heb ik er al een hoop moeten missen. Ik probeer er niet aan te denken, maar mijn hondje is ook echt een oudje aan het worden.
Afgelopen november is mijn laatste kat op mijn schoot gestorven, dat had ik al een tijdje aan zien komen. Hij ligt in de tuin begraven, maar ik maak geen echt gedenkteken of zoiets.
Veel sterkte met het verdriet, doe maar een tijdje rustig aan, geef jezelf tijd om het te verwerken.
Marjolijn.
Dit is de mindere kant van het hebben van dieren. Je weet dat er een keer een dag komt dat je afscheid moet nemen.
Ik wens je veel sterkte.
Hoeveul dieren je ook hebt, 't blijft altijd 'n nare gewaarwording eentje 'los' te moeten laten, sterkte
Het is altijd weer verdrietig als een van je dieren overlijdt.Niets raars, maar een oprechte emotie. Sterkte.
Het is en blijft heel verdrietig als je een dier verliest. Ik zal er nooit aan wennen. Ieder dier is uniek en laat op zijn/haar manier een leegte achter. Ik wens je dan ook heel veel sterkte toe!
Tja das het nadeel van die beesten 🙁
Sterkte hoor!
Heel verdrietig om afscheid te moeten nemen van een van je huisdieren.
Mijn hond heb ik afgelopen juli moeten laten inslapen net 10 jaar. Haar hebben we laten cremeren. Een beetje as zit in een hartvormig gedenksteentje en de rest van de as heb ik ook thuis. Die kan ik op een dag als we er aan toe zijn verstrooien op een plek waar we altijd met haar wandelde.
Het gedenkhartje geeft me troost als ik ineens weer heel verdrietig wordt omdat ze er niet meer is.
Dierenliefde vind ik dan ook heel bijzonder, dus daar mag je best om rouwen.
Sterkte en groetjes kreeftje.
de katten van mijn dochter zijn haar kindjes ze is nu 25 en heeft de afgelopen 4 jaar al 3 katten moeten begraven allemaal omgekomen door aanrijdingen , die liggen allemaal bij elkaar in een park bij ons in de buurt ,omdat wij zelf geen tuin hebben , haar eerste en tevens oudste kat is nu dik 16 jaar en begint erg af te takelen en ze ziet nu al met grote angst op tegen het feit dat Pluisje waarschijnlijk niet erg lang meer zal leven, zeker dit keer zal het haar nog zwaarder vallen ,omdat dit haar eerste eigen poes was en ze haar al zo lang heeft , gelukkig loopt er ook nog een ondeugende jonge kater genaamd Iggy rond die het verdriet tegen die tijd enigzins zal verzachten, al kan hij Pluisje natuurlijk nooit vervangen
Veel sterkte! Het blijft verdrietig om 1 van je dieren te verliezen.
Groetjes Annelieya