Tijdens het opruimen van de zolder kwam ik verschillende fotoboeken, plakboeken, dagboeken en andere dingen van vroeger tegen. Ontzettend leuk om weer eens te bekijken, want hoewel ik aan de ene kant wel dingen weet, is mijn ‘verleden’ soms ook wel eens een zwart gat. Niet aan nare dingen, maar gewoon dat ik dingen écht niet meer weet. Ik meen soms dat ik me dingen herinner, maar dat zijn óf hele kleine details, óf dingen waar ik ook foto’s van heb en die ik dus net zo goed op die manier ‘onthouden’ kan hebben.
Het leukste vind ik als ik dan dingen tegenkom waaruit blijkt dat ik altijd al stronteigenwijs ben geweest. Het is misschien niet altijd even opvallend en ik kan me ook echt wel in dingen mee laten slepen, maar uiteindelijk laat ik het meeste van wat ik doe/zeg afhangen van wat ik zelf vind. Ik sta daarbij best wel open voor andere meningen, commentaar of wat dan ook, maar als dat niet overtuigend genoeg is, dan vertraagt het hooguit iets, maar heeft het verder niet echt invloed. Ik moet echt wel ergens in kunnen geloven, als ik dat niet heb, dan kan ik er ook niet zoveel mee.
Maar: even terug naar die dingen. Wat me verbaasde was hoe vaak ik dingen tegenkwam waaruit bleek dat ik eigenlijk wel in het buitenland zou willen wonen! De eerste keer komt al ergens op de eerste pagina’s van m’n Ikke-boek voor (lees: 3/4 jaar) en daarna komt het met enige regelmaat terug. En hoewel ik er nooit echt serieus over na heb gedacht (in mijn beleving dan), betrap ik mezelf erop dat ik ook in de afgelopen paar jaar steeds naar de buitenlandpagina van Funda surf. En hoewel ik nadenk over het verkopen van dit huis, trekt er hier in Nederland eigenlijk helemaal niet specifiek iets. Als ik me voorstel hoe het zou zijn als ik hier weg zou zijn, zie ik alleen mezelf rondhuppelen in een veld met lavendel en veldbloemen, en een poppig huisje met veel rode bloemen aan een watertje, wat bergen op de achtergrond. Niet heel concreet of praktisch dus, maar wel iets waarbij ik niet direct een Nederlands gevoel krijg.
Voorlopig is het allemaal nog niet zo ver, maar misschien moet ik toch eens serieus nadenken over of zoiets wat voor me zou zijn. Of misschien een combinatie, van iets ‘daar’ en iets hier, hoewel dat ook weer een soort ‘gespleten’ leven met zich meebrengt, wat me ook erg onrustig lijkt.
Nu weet ik dat een aantal van mijn lezers in het buitenland woont; waarom hebben jullie daarvoor gekozen en hoe kijk je nu terug op die keuze? En voor wie nog in het (eveneens prachtige!) Nederland zit: zou jij overwegen om in het buitenland te gaan wonen? En waar denk je dan zelf aan?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Facebook en Google+!
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Een aantal jaren zijn wij verhuisd naar het buitenland. Ik schrijf bewust 'verhuisd', want emigreren is voor ons te blijvend. Wij wonen een aantal jaren hier, en verhuizen misschien later weer terug. Zou deze jaren voor geen goud hebben willen missen, hoewel ik mijn vriendinnen en familie soms vreselijk mis…! Gelukkig zien we elkaar jaarlijks, en soms zelfs meer. Een ervaring rijker, onze kinderen spreken twee talen vloeiend, prachtige natuur…kan op dit moment weinig nadelen opsommen!
Emigreren vind ik ook altijd zo definitief klinken, terwijl het toch 'gewoon' verhuizen is, maar net even buiten landsgrenzen. Of een stuk, maar toch. Het is met kinderen wel een wat grotere onderneming en ook als je bijvoorbeeld werk hebt dat sterk verandert, maar verder…
Ook ik herinner me, dat toen ik 20 was, op vakantie gesprekken had met lokale ondernemers in Italië over daar werken. Later woonde ik een jaar in Egypte en nog eens een jaar in België. En nu wil ik zeer vroeg met pensioen en weg. ��. Er is niet veel wat me bind hier. Mijn dochter neem ik gewoon mee. :). Volgende week komt een boek van Esther Jacobs uit: Wereldburger. Het lezen waard denk ik. Zeker voor jou. Volgens mij kun jij van elke plek op de aarde je werk doen! Ik? Ik zou niet jaar in jaar uit willen werken voor stenen…
Bedankt voor de tip, dat is misschien wel wat! Ik ben er altijd heel dubbel in, aan de ene kant heb ik echt een 'thuis' nodig, maar aan de andere kant; daarvoor is weer heel weinig nodig. Dat kan ook gewoon een fijn poppig huisje zijn in die eerder genoemde lavendelvelden 😉 En inderdaad, ik kan vanaf elke plek met wifi/internet m'n werk doen. En anders bedenk ik wel wat om te doen, dat is me tot nu toe altijd goed genoeg gelukt 😉
Ik ben net terug van een half jaar Barcelona en als student heb ik een paar maanden in Vancouver gewoond. Vooral Vancouver is een plek waar ik wel langer zou willen wonen. Als vertaler heb ik alleen mijn laptop en internet nodig om te kunnen werken, dus wie weet in de toekomst 🙂
Was je met een reden een half jaar in Barcelona? Wel heel gaaf hoor! Vancouver lijkt me ook een prachtige stad, in ieder geval om eens te bezoeken.
Ja, ik heb in Barcelona gewerkt. Ik ben zzp'er maar was via Linkedin in contact gekomen met een groot internationaal bedrijf die tijdelijk een vertaler zochten. Of ik het leuk zou vinden om een half jaar in Barcelona te wonen en te werken. Hoefde ik niet lang over na te denken!
Dat is gaaf! En hoe heb je dat dan met je huis hier gedaan, gewoon aangehouden?
Ja, mijn vriend bleef in Nederland in ons huis wonen. Als ik vrijgezel was geweest, had ik het waarschijnlijk verhuurd.
Ik wil niet weg. Maar als ik zou móeten, dan zou ik wel in Zwitserland willen wonen. Ik vind het daar zo schoon en mooi en rustig. Weinig criminaliteit, beleefde mensen, goed onderwijs. De mensen leven daar een stuk eenvoudiger.
Teunie
Zwitserland is inderdaad prachtig! Ik ben er dit jaar pas voor het eerst 'echt' geweest (in plaats van alleen doorheen) en zou er zeker wel vaker heen willen. Ik had daar echt het idee alsof ze gewoon lekker hun eigen gang gegaan zijn en dat goed heeft uitgepakt.
Bij mijn ons is er al jaren heel sterk de wens om naar het buitenland te gaan. Voorheen hebben we in Belgie en Londen gewoond en ML daarnaast nog in Canada en USA. Voorkeur gaat uit naar Zwitserland. Canada overwegen we ook. Zelf zou ik ook graag naar Griekenland willen verhuizen. ML komt daar vandaan. Alleen is de banenmarkt daar zo slecht dat het moeilijk is om daar nu naar toe te verhuizen. Maar wie weet in de toekomst. Ik blijf in ieder geval wel constant om me heen kijken voor mogelijkheden.
Jullie hebben er al veel ervaring mee dus! Vanwege werk? Is dat ook de reden dat je dan weer teruggekomen bent naar Nederland? Griekenland is ook mooi, hoewel ik daar denk ik niet zou willen wonen als ik ook nog moest werken. Of tenminste, niet fulltime. Daar zou ik me liever wat mee laten gaan met het 'plaatselijke' tempo 😉
Nee, mijn kinderen wonen hier en ik zou echt niet zo ver bij hen vandaan willen wonen…
Fijne dag vandaag,
Lieve groet,
Mirjam
Dat is natuurlijk ook een belangrijke overweging, dan moet het wel heel erg trekken!
Ik roep al jaren dat ik wel in het buitenland wil wonen.
Alleen is manlief het er niet mee eens en ten tweede is het ook niet haalbaar.
Waarom niet haalbaar? Je moet het er inderdaad wel allebei mee eens zijn, anders denk ik dat het vroeg of laat toch niet helemaal goed uit gaat pakken…
Ik zou wel graag een periode in het buitenland willen wonen, het was ook altijd een doel van me totdat ik een kind kreeg. Daarna is het op een laag pitje komen te staan en focussen we ons meer op vakanties.
Ik zie hierboven al Vancouver genoemd worden, fantastische stad en één van de steden die hoog op het lijstje staan als eventuele woonplek
Ik heb er laatst nog een blogje over geschreven. Wellicht dat het er over een paar jaar van komt, niet emigreren, maar tijdelijk dan. Ik denk dat ik het ver weg zijn van familie het moeilijkste vind, daarom zou het voor mij niet definitief zijn (tenzij het natuurlijk zoveel beter gaat bevallen).
Als m'n werkgever me zou voorstellen een jaar in een "leuk buitenland" te gaan wonen waarbij alle onkosten vergoed zouden worden, zou ik geen moment aarzelen. 🙂 Maar definitief naar het buitenland verhuizen zou voor mij niet zo nodig hoeven. Ik ben best gehecht aan ons kikkerlandje.
Ik zou het ook wel willen. Zelf heb ik een paar maanden in Engeland (vlak bij Brighton) gewoond en gewerkt voor mijn studie. Dat was erg gaaf en ik ben een behoorlijke Anglofiel, maar ik weet ook dat ik me daar uiteindelijk niet thuis zou voelen op de lange termijn. Met die paar maanden ging het me al aanvliegen dat de mensen om me heen steeds beleefd en aardig bleven – typisch Engels dus – maar achter de rug om soms hele andere dingen zeiden. Zij zijn dat gewend, dat je altijd aardig moet blijven en zo, maar ik heb dan toch liever de directheid van de mensen hier 😉
Mijn man is gek op Ierland, en die schijnen ook een stuk directer te zijn, dus daar zie ik ons nog wel eens heen verhuizen. Zeker met dat Google en Microsoft tegenwoordig in de buurt van Dublin zitten en mijn man ict-er is, zou het qua werk ook nog te doen moeten zijn. Of dat tijdelijk zou zijn of niet weet ik niet trouwens, en sowieso zou ik dan wel ook eerst nog een keer naar dat land gaan op vakantie oid voor we zo'n stap nemen.
Ik weet niet hoe oud je bent, maar in jouw plaats zou ik in Nederland mijn bruggen niet verbranden. Ik ben in 1965 na school naar Engeland gegaan, gevolgd door Parijs, toen Frankfurt en toen weer terug naar Parijs. Ik wist niet goed wat ik wilde, heb mezelf altijd kunnen bedruipen en het deed wonderen voor mijn talen. Uiteindelijk leerde ik op een tour in Italie een schat van een Londenaar kennen met wie ik al heel lang getrouwd ben en met wie ik 4 grote kinderen heb. Tja, ik mag hiermee heel veel gewonnen hebben, maar heb ook behoorlijk wat verloren, zoals toenmalige vrienden en familie In Nederland. Ik ben dol op de Nederlandse taal, maar een thuis heb ik daar niet meer en zal ik ook
nooit meer krijgen. Dus, wat je ook doet, hou de mogelijkheid open om terug te keren, zeker op je oude dag.
Ik vind het vooral zielig wanneer een stel naar bv. Frankrijk verhuist en er eentje ofbeiden de taal niet beheersen. Uiteindelijk komen ze in een isolement of een Nederland/Brits ghetto terecht. En dan komt de oude dag, gaat er eentje dood en zit de achterblijvende in de problemen.Ga geen rare sprongen maken!
Dat is sowieso wel een goede tip. Als ik ergens zou gaan wonen, dan zou ik er wel voor zorgen dat ik de taal voldoende sprak om mee te kunnen komen en zou ik hem daar vervolgens nog beter willen leren. Het lijkt me echt heel vervelend als je ergens woont en je kunt niet goed communiceren met de mensen om je heen. Voor vakantie is dat wel te overzien, maar voor wonen…
Ik woon 5 minuten wandelen bij mijn ouderlijke huis vandaan 😉 Ben niet zo avontuurlijk ingesteld denk ik 😉
20 kilometer verderop wonend en nog altijd heimwee … dus dit provinciaaltje zul je niet snel naar het buitenland zien verhuizen 🙂
Niet haalbaar omdat we nog 'n schuld aan het aflossen zijn. Dus dat moet eerst. Wie wat er daarna nog gebeurt…. 😉
Maar dat duurt nog ff…later als we groot zijn..haha..
Wij hopen volgend jaar naar Roemenië te vertrekken. Manlief is dan 56 en verliest in totaal maar 2 % op zijn aow. Je kunt je nl nog voor 10 jaar verzekeren via de svb als je inkomsten hebt uit Nederland. Zelf verlies is 7 x2 %.En zal daar dan voor sparen omdat op te vangen . Onze verst.gehandicapte dochter gaat hier wonen in een woongroep is voor haar het beste Er zijn daar veel minder voorzieningen en mogelijkheden voor haar ( ze komt gewoon naar ons toe en wij gaan naar haar toe )en bovendien willen we onze zoon niet levenslang met de zorg voor zijn zus opzadelen. Hij moet ook een eigen leven op kunnen bouwen . .Onze zoon van 22 gaat wel mee en daar werken en 2 gasten verblijven runnen en zo een inkomen opbouwen , en daar een pensioenverzekering afsluiten. Wij hebben al 9 jaar een huis in Roemenië en zijn daar al aardig ingeburgerd en hebben er veel zin in . Ik zal tzt op m'n blog wel meer hierover schrijven .
Ik wilde als kind dolgraag verhuizen naar een ander land. Maar dat had achteraf denk ik meer te maken met de behoefte om los te komen van het traditionele gezin waarin ik opgroeide.
We hebben er nog een poosje over gedacht om in Duitsland te gaan wonen als mijn man een baan zou krijgen vlakbij de grens.
Dat is niet gebeurd, we gaan naar het midden van het land verhuizen. Ik kom uit die omgeving, ben naar Friesland gegaan (werd toch een beetje als emigreren gezien destijds, en het was toch wel heel handig dat ik Fries kon verstaan), toen naar Flevoland en nu dus weer naar het midden van het land. Voelt nu toch weer een beetje als emigreren want het klimaat is daar een stuk milder dan hier in de winderige koude polder naast het IJsselmeer.
Voor mij is deze verhuizing avontuurlijk genoeg. Ik houd er rekening mee dat mijn zoons tzt wel naar het buitenland gaan vanwege hun werk en/of relatie.
Ja ik ben zo'n persoon die in het buitenland is gaan wonen en we zijn dat gaan doen uit finacieel gedachte. Ik ben getrouwd met een zgn "gastarbeider" en hij mist een behoorlijk aantal jaren oor een volledig AOW. Met een eigen huis hier in Servie waar geen kosten meer aan zijn hebben we er 8 jaar geleden voor gekozen om dus in Servie te gaan wonen .In Nederland hadden we bijstand oid moeten aanvragen en hier kunnen we er goed van leven. Dit ook omdat we een grote moestuin hebben en voor groente en fruit zeker voor 90% zelfvoorzienend zijn. Groejes Cisca Servie
Ik woon sinds 14 jaar op Curaçao, en dat bevalt prima. Ik hou van het eiland en al onze kinderen en kleinkinderen wonen ook hier.
Groet Petra
Ik woon sinds 2006 jaar in Curacao. Waarom?
[A] Omdat ik van nature al een beetje ontheemd ben. Nederland is niet mijn geboortegrond, maar Soerabaja, Java. Dat gezever over 'mis je de seizoenen niet?', dat ken ik niet. Neen, ik mis de mist, de regen, de hagel, de sneeuw, de grauwe luchten, de 6 wintermaanden zonder zon totaal niet.
[B] Ik was te scheiterig dus ik heb gewacht tot mijn AOW tot uitkering kwam, zodat ik mj geen zorgen hoefde te maken over inkomen.
[C] Mijn senioren-inkomen zou in Nederland voldoende zijn voor een marginaal bestaan. Door in een land te gaan wonen waar de kosten van levensonderhoud (geen winterkleding, geen verwarming, de helft goedkopere autokosten) kan ik aangenaam leven met zwembad, 2x /wk hulp in de huishouding en 1x /mnd een tuinman.
[D] Hoewel ook hier voluit, algemeen een vreemde taal gesproken wordt (Papiamento) is de officiële overheidstaal toch nog steeds Nederlands. Àlle formele documenten en allerlei instanties zijn gewoon in het Nederlands waardoor ik de kans op vereenzaming niet groter acht dan in Nederland.
[E] Net als in Spanje woont hier een relatief groot contingent Hollanders, waar je vrij gemakkelijk mee in contact kunt komen, zodat je je biertje en je klaverjasje niet helemaal in je eentje hoeft te consumeren. Ook de dokter en de tandarts komen uit Holland en spreken Nederlands.
[F] KLM vliegt 9x en ArkeFly 7x /wk naar Amsterdam, dus elke dag heb je 2 kansen.
[G] Als jij in bijvoorbeeld Nijmegen woont en je zoon in bijvoorbeeld Amsterdam denk je dan dat je die regelmatig ziet? Of dat hij 1x /wk je tuin komt maaien? Als je in Curaçao woont is iedereen gewend aan Skype en kun je elkaar elke dag spreken en zien. Ook je kleinkinderen. Bovendien ben ik van mening dat je minder teleurstellingen oploopt als je zorgt dat je niet van je kinderen afhankelijk bent/wordt.
Gezien het bovenstaande is het voor mij onbegrijpelijk dat niet alle Hollandse AOW-ers allang in Curaçao wonen.
HANS