Als je vóór 2018 trouwde en niet speciaal iets op papier zette, dan was je automatisch in gemeenschap van goederen getrouwd. Een achterhaald verhaal, zo meende de politiek. Dat idee was namelijk vooral gebaseerd op het idee dat je vroeg samen kwam en zo samen van alles opbouwde. Tegenwoordig is dat vaak niet meer zo; mensen trouwen vaak later en hebben dan regelmatig al op een bepaalde manier eigen vermogen opgebouwd. Kortom; er was een modernisering nodig die ‘recht zou doen’ aan de moderne situatie. Dat plan lag al in 2003 op tafel, maar werd uiteindelijk pas in april 2017 aangenomen. En daarom is iedereen die vanaf 1 januari 2018 trouwt zonder het opmaken van huwelijkse voorwaarden automatisch getrouwd in beperkte gemeenschap van goederen. Maar wat wil dat zeggen?
Wat is een beperkte gemeenschap van goederen?
Bij een beperkte gemeenschap van goederen vallen alleen de bezittingen en schulden die verkregen zijn TIJDENS het huwelijk binnen de gemeenschap van goederen. Heb jij een schuld bij de Wehkamp en ga je trouwen? Dan blijft die schuld van jou. Maak je die schuld tijdens je huwelijk? Dan valt hij in de gemeenschap en is hij van jullie allebei. En als je ‘m vóór je huwelijk maakt, maar wel gezamenlijk aangaat, dan valt hij uiteraard ook binnen de gemeenschap.
Als je geld krijgt, dan ligt het net even iets anders. Schenkingen en erfenissen zijn in de eerste instantie onderdeel van het privévermogen van de ontvanger. Dit hoeft dus niet meer in het testament of bij de schenking aangegeven te worden.
Overigens gelden deze nieuwe regels niet alleen bij een huwelijk, maar ook bij geregistreerd partnerschap.
Hoef je nu niets meer te regelen?
Je kunt nu natuurlijk denken: mooi, hoef ik niets meer te regelen. Maar: net zoals met elke regel is er wél een klein addertje onder het gras. Want hoe toon je aan wat al van jou was vóór de gemeenschap? Qua geld is dat redelijk makkelijk; dat stond al op je rekening. Of niet. Maar als je een auto koopt, dan is dat misschien wel wat lastiger. Of dure sieraden.
Om vervelende situaties daarmee te voorkomen, zou je dus eigenlijk voor je huwelijk een duidelijk overzicht moeten maken van de bezittingen die je allebei al hebt. En als je daar meteen ook foto’s van maakt, dan scheelt dat je bij diefstal of brand óók nog eens een hoop gezeur (en kosten!) bij brand of diefstal!
En als je wél alles gescheiden wilt houden en hele duidelijke afspraken wilt maken, dan kan het natuurlijk nog verstandig zijn om een bezoekje te brengen aan de notaris, om tóch huwelijkse voorwaarden op te stellen.
Dit geldt ook als je bijvoorbeeld een eigen zaak hebt, waarvan je niet wilt dat die voor de helft bij de ander terecht komt. Als ik bijvoorbeeld zou trouwen, dan zou mijn bedrijf (en verdiensten die daar later uit voortkomen) ook ineens tot de gemeenschap behoren. Wat je samen opbouwt is dus niet alleen je gezamenlijke rekening, maar alles wat je allebei verdient in de periode van je huwelijk.
Mooie wijziging
Maar al met al moet ik zeggen; ik ben blij met deze wijziging. Al is het alleen maar omdat ik het eerlijker vind dat niet automatisch alles wat je hebt op één hoop gegooid wordt. De ‘gemeenschap’ vanaf het moment dat je ook echt getrouwd bent, oké. Maar wat je daarvoor verdiend hebt of aan schulden hebt gemaakt; dat is wat mij betreft ieder voor zich. En als je daar iets anders mee wilt, ook prima, maar ik vind het wel logischer dat je daar dan ook echt concreet iets voor af moet spreken of doen. Niet dat dat automatisch gebeurt.
Dit lijkt een beetje win-win: je hoeft geen kosten te maken als gemeenschap van goederen is wat je wilt, maar je hoeft óók geen kosten te maken als je het ook goed vindt om je privévermogen privé te houden, en het deel dat je écht samen opbouwt samen te voegen.
Wat vind jij van deze verandering? Positief of negatief?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Ik vind het zelf een goede ontwikkeling dat als je in gemeenschap van goederen/schulden trouwt dit een bewuste keuze moet zijn.
Ik geef liever aan dat ik iets wel wil, dan dat ik moet aangeven dat ik iets niet wil.
Precies!!
Goede wijziging, al zou ik zelf nog steeds huwelijkse voorwaarden opstellen. Wat ik tijdens mijn huwelijk verdien is wat mij betreft ook van mij, want daar heb ik en ik alleen keihard voor gewerkt. Mocht je partner ineens zonder werk komen te zitten en het zo wel best vinden, of idd schulden opbouwen zonder dat jij het weet, dan ben je alsnog de lul als je uit elkaar gaat. Voor mij wat dat betreft geen enkel risico. Ook omdat ik gezien heb hoe mijn vader mijn moeder benadeeld heeft in hun scheiding, kijk ik wel 10x uit dat mij zoiets overkomt.
Maar al met al vind ik dit dus evengoed wel gewoon een prima wijziging, goed dat ze eindelijk met de tijd mee gaan! Het scheelt een hoop mensen veel regelen. En zo’n bezittingenlijst opstellen is wel een goed idee!
helemaal eens met jou, Maris…!
Inderdaad, ik had het niet beter kunnen zeggen 🙂 Met dit soort dingen kun je gewoon beter veilig zitten. En als je toch denkt het nooit nodig te hebben, is het ook niet erg om het gewoon op papier te zetten!
🙂 thanks (allebei). Ja precies dat vind ik dus idd ook! Zo heb je tenminste achteraf ook niks om ruzie over te maken (of in elk geval een stuk minder).
Wij zijn 14 jaar geleden ouderwets getrouwd in gemeenschap van goederen en ik vind het wel prima zo. Toen hadden we ook allebei niks dus er viel niks te verdelen, ik was 18 en hij was 34, hij had een poosje bij zijn ouders gewoond en net al zijn spaargeld uitgegeven aan de inrichting van zijn (huur) appartement, de auto die had had was geleend geld en betaalde we allebei aan.
Nu gaat nog steeds alles op de grote hoop, we zijn beide geen big spenders en alles gaat in overleg. We hebben samen 3 kinderen en zijn gelukkig, ik maak mij dus geen zorgen.
Noem mij naïef maar als we ooit uit elkaar gaan, waar ik niet vanuit ga, heb ik er vertrouwen in dat wat we opgebouwd hebben netjes verdeeld kan worden. En ik vind ook dat we daar allebei even hard voor gewerkt hebben, niet alleen qua inkomen maar ook het draaiende houden van het gezin.
In jouw situatie vind ik het inderdaad ook niet gek. Dan heb je ook écht alles samen opgebouwd. Zelf heb ik er wat minder goede ervaringen mee (en dan was ik ook niet eens getrouwd, dus wat dat betreft bleef het beperkt, hoewel ik op dat moment wel écht even elke cent die ik had kwijt was..) en nu zou ik mezelf ook echt niet meer aan zulke risico’s blootstellen. Ik zie het té vaak mis gaan. Als ik met iemand samen ben, dan deel ik met alle liefde alles, maar als we uit elkaar zijn en we hebben allebei gewoon een baan, dan wil ik niet ‘afgestraft’ worden voor mijn spaarzaamheid. Misschien dat dat zou veranderen als we kinderen zouden hebben, maar ik zie mezelf niet zo snel echt afhankelijk van iemand anders worden. En dan denk ik: dan werk je er allebei hard genoeg voor en hoef je dat niet bij een scheiding verplicht te delen.
Ik vond het eerlijk gezegd wel iets hebben om in gemeenschap van goederen te trouwen. Ik snap wel dat het soms rottig kan uitpakken, maar toch.
Dan ben ik wel even heel benieuwd: wat vind jij het hebben? Iets romantisch dan ofzo?
Hoewel ik de regeling snap, en inderdaad meer bij deze tijd vind passen, blijft het toch bij mij wat knagen. Op de een of andere manier straalt het toch wat wantrouwen uit, naar mijn idee. Mijn man en ik zijn 17 jaar geleden in gemeenschap van goederen getrouwd en ik vind dat een heel prettig idee. We zijn er samen evenveel verantwoordelijk voor dat inkomsten en uitgaven zich goed tot elkaar verhouden. Dat vraagt vertrouwen, maar dat is voor mij ook heel belangrijk in ons huwelijk. En ja, ik ken ook voorbeelden waarbij dit mis is gegaan, maar om er ‘standaard’ bij het aangaan van een huwelijk/geregistreerd partnerschap vanuit te gaan dat er weleens wat verkeerd zou kunnen gaan betreffende het wederzijds vertrouwen, vind ik een naar uitgangspunt. Bovendien zie ik mijn loon niet als ‘mijn’ loon maar als ‘ons’ loon. Als mijn man er niet voor had gekozen om parttime te gaan werken, had ik mijn huidige baan niet kunnen invullen. Zo zijn we afhankelijk van elkaar op financieel gebied en voor de zorg voor onze kinderen… helemaal prima!