Om inspiratie op te doen en gemotiveerd te blijven, lees ik regelmatig blogs van andere mensen. Dat kunnen blogs zijn over het aflossen van de hypotheek, maar ook over het aflossen van schulden. Het ‘liefst’ lees ik dan blogs van mensen met een enorme schuld, omdat dat dan het meeste lijkt (voor mijn idee) op een hypotheekschuld. Vaak zijn dit Amerikaanse blogs, misschien omdat de creditcardcultuur daar zo diep geworteld is?
Wat me dan opvalt is dat je vaak mensen hebt die het heel extreem aanpakken. Die gaan bij wijze van spreken voor een jaar (of langer) over op water en brood, verkopen de halve inhoud van hun huis, zoeken drie extra banen en halen vervolgens ook nog eens alles uit de (media-)aandacht die hun tocht krijgt. Met vaak indrukwekkende resultaten, zoals deze meneer, die in 8 maanden maar liefst $90.000 aan studieschuld afbetaalde.
Aan de ene kant inspireert het ontzettend, aan de andere kant vraag ik me echt af hoe je die knop zo om kunt zetten. En: hoe doe je dat als je niet alleen bent? Hoewel die resultaten fantastisch klinken (als ik een parallel trek met onze compleet andere situatie, dan zouden we in theorie in staat moeten zijn om onze kleinste hypotheek af te lossen voor de rentevaste periode verstrijkt, volgend jaar zomer), lukt het mij toch niet om daar een soort van haalbare werkelijkheid in te zien voor mijn eigen situatie. En dat terwijl er best wel punten zijn om vast een start te maken. Zo kan ik bijvoorbeeld:
– tot die datum geen nieuwe kleding kopen. Dat scheelt in ieder geval het kleed-/zakgeld van €150 in de maand dat ik nu apart zet
– grof gaan verkopen, ook b.v. mijn mooie verzamelingen. Dat zou toch ook zeker – mits er kopers zijn – een paar duizend euro op kunnen leveren
– vanaf een buffer van bijvoorbeeld €5000 alles aflossen. Op die buffer zit ik over een week of twee en als ik zie dat het nu steeds lukt om ongeveer €1000 aan ‘spaarinkomsten’ per maand te genereren, dan moet dat ook weer een flinke deuk in de schuld slaan
– de bespaarde rente écht opzij zetten. Daar ben ik in de eerste instantie wel mee begonnen, maar in het laatste jaar ofzo heb ik dat niet meer gedaan, omdat we op de gezamenlijke rekening steeds heel krap uitkomen en dat steeds krapper werd door jaarlijkse verhogingen
– de auto laten staan. Die betaal ik zakelijk, maar uiteindelijk komt het toch uit de pot. En ik beschik over een stel goede benen die best wat beter in vorm zouden mogen zijn en die ik prima in kan zetten voor de boodschappenritjes. Dat zou in die maanden ook nog zeker wel een €300 aan brandstof kunnen schelen.
Maar toch zie ik het niet gebeuren dat dit 1) vol te houden is en 2) ervoor gaat zorgen dat die hypotheek weg is. Hoewel het wel gaaf zou zijn, dan hebben we ineens €250 per maand extra over voor aflossingen (HRA buiten beschouwing gelaten).
Hoewel dit steeds vaker door mijn hoofd speelt en het in ieder geval helpt om ook de kleine stapjes te blijven zetten, denk ik dat zo’n extreme aanpak alleen wat voor mij zou zijn als ik alleen zou zijn. Dan zou ik alles zelf in de gaten kunnen houden, zonder me op te winden over wat een ander doet (waar ik dus weer helemaal geen zin in heb en ik dus niet wil doen, want dat kost alleen maar energie die ik beter kan gebruiken). Maar wie weet is het wel een idee om toch eens na te denken over een project waarmee ik het – voor een vaste periode – toch iets extremer aan kan pakken. Hoe het nu gaat vind ik super, zeker als je alles bij elkaar neemt, maar feit is dat het een enorm bedrag is om af te lossen en dat het niet gek zou zijn als er af en toe eens een plens water op de plaat wordt uitgegooid, in plaats van druppels.
Lezen jullie wel eens over dit soort extreme aanpakken en motiveert dat, of is het echt helemaal niets voor je?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Oh ja, ik hou van Mr Money Mustache! En als je het via zijn zienswijze bekijkt is 't allemaal niet zo extreem….
Jaaa, Mr Money Mustache! Grote fan!
En inderdaad, hij weet het zo te brengen dat het raar is als je het niet doet 😉
Wat ik me dan afvraag is hoe het geregeld is bij jullie. Als ik het goed begrepen heb werk je met aparte rekeningen voor je vriend en jezelf en daarnaast een gezamelijke rekening. Gaat er voor het aflossen van jullie huis dan altijd evenveel van zijn als van jouw rekening, is dit een gedeeld project? Of krijg je – stel dat je uiteen gaat – jouw inleg volledig terug? In deze beide gevallen kan je net zoveel gaan aflossen als je zelf wil, als je partner aan hetzelfde tempo kan sparen.
Je kan ook je eigen buffer steeds groter laten worden en slechts aflossen wat je vriend wil aflossen (om een of andere reden heb ik het idee dat vooral jij aan die kar trekt, maar ik kan er ook volledig naast zitten). Hoe groter jouw buffer, hoe gemakkelijker je meekan met de aflossingen en hoe meer je straks kan doen wat je écht wil. Ook heb je dan over -tig jaar, als je aan het einde van je hypotheek komt, misschien plots wel genoeg om de hele som ineens uit te kopen en als je dan nog steeds samen in datzelfde huis woont, kan je dat ook zonder verpinken doen, je eigen opgebouwde kapitaal in je gezamelijke woning stoppen.
Ik ben blij dat wij alle geld gezamelijk hebben, dat maakt het toch gemakkelijker, denk ik
Het aflossen is vooral mijn ding ja, dat klopt, dus dat gaat voornamelijk van het geld dat ik er aan uit wil geven. Omdat ik verder niet zo heel veel bijzondere wensen heb, is dat zo'n beetje alles wat ik niet ergens anders voor wil sparen. Als we uit elkaar gaan, dan ga ik ervan uit dat we het huis verkopen, omdat we beiden niet meer zo'n enorme last zouden kunnen/willen dragen. In dat geval ben je voor de bank beiden aansprakelijk voor de restschuld en kunnen ze het net zo goed bij mij komen halen, als bij mijn vriend. Dan zorg ik er het liefst voor dat NU door aflossingen die restschuld er niet is of zo laag mogelijk, zodat als we uit elkaar zouden gaan, ook die band er niet meer is. Ik zie het aflossen dan ook vooral als investering, in een gezamenlijke toekomst met lagere lasten en meer ruimte voor plezier, of desnoods alleen, maar zonder nare 'erfenis' uit het verleden.
Ik vraag me alleen maar af, waarom zou je jezelf zo 'martelen'voor je huis?????? Lekker wonen is belangrijk en ik heb er ook best iets voor over, maar slaven en afzien lijkt mij toch niet de bedoeling… Julia
Het is natuurlijk niet zo zeer voor je huis, maar meer voor de financiële ruimte om andere keuzes te maken, om b.v. meer te reizen of minder te werken.
Ik begrijp natuurlijk heel goed dat je een bepaalde keuze hebt gemaakt en daar nu min of meer het beste van wilt maken. Maar het blijft natuurlijk omgekeerd redeneren. Want met een goedkoper huis (en jullie toch riante inkomen)kun je al die dingen nu al doen, (en aflossen) zonder eerst jaren af te zien, hopende dat je dat 'mooie' leven nog zult meemaken. Julia
Klopt helemaal en daar denken we wel eens over, maar zolang de huizenmarkt nog zo op z'n gat ligt, wordt het verkopen lastig. Als er straks weer wat meer beweging in zit, dan is dat ook zeker een optie, maar tot die tijd is het idd een kwestie van het beste er maar van maken. En alles wat we nu aflossen, hoeft niet meer bijgelegd/bijgeleend te worden voor een ander huis 😉
Ik verkeer in de luxe positie dat we het maximale kunnen aflossen zonder daarvoor extreem te hoeven leven. We doen gewoon 'normaal'. En wat normaal is, is voor iedereen anders.
Ik verkeer in de luxe positie dat we het maximale kunnen aflossen zonder daarvoor extreem te hoeven leven. We doen gewoon 'normaal'. En wat normaal is, is voor iedereen anders.
Om dat terug te komen op de vraag of het een goed idee lijkt om zo extreem te gaan aflossen. Ik ben van mening dat je enkel moet doen waar je gelukkig van wordt eens je het punt bereikt hebt dat je de vaste lasten kan betalen, naast de hypotheek geen schulden hebt, lekker kan eten en nog wat kan sparen voor extra aflossingen. Als jij dan blijer wordt van extreem sparen en extra aflossen, doen! Als dit jou een beklemmend gevoel geeft, als je daardoor het gevoel hebt dat jouw leven helemaal in het teken van dat huis staat, laat het dan voor wat het is en ga verder zoals je bezig bent. Een middenweg is vaak zaligmakender en gemakkelijker vol te houden. Ik ben benieuwd hoe je het aanpakt!
Je kan ook andere afspraken maken met jezelf. Je kledinggeld bijvoorbeeld halveren van zodra je 500 euro hebt opgespaard en de helft naar de hypotheek overboeken. Zo sla je twee vliegen in een klap
Ik denk dat als de nood hoger is de bereidheid om extreem te gaan ook groter is.
Ik zou ook extremer zijn als ik geen huisgenoten zou hebben. Daarom ben ik blij dat ik ze wel heb want nu gaan we voor een fijne balans waarbij er ook nog veel te genieten valt.
Het lijkt me heel uitdagend om zo'n doel voor mezelf te stellen, maar ik weet toch al dat ik het niet ga halen, dus doe ik dat maar niet 😉
Hier geen hypotheek en geen leningen, dus ook geen aflossingen en terugbetalingen. Maar een lening zou ik zo snel als mogelijk terug willen betalen. Een hypotheek niet, je wilt toch ook nog lekker leven en leuke dingen doen? Jullie doen het al heel goed zo, lekker zo doorgaan zou ik zeggen…!
Fijne dag,
Lieve groet,
Mirjam
Ik denk dat je ook moet kijken naar de lange termijn. Is het een sprint of een marathon. Als het aflossen van je hypotheek een marathon is zou je niet moeten beginnen met een sprint, want dan is het uiteindelijk niet vol te houden.
Wat betreft extreem gedrag. Tja ik herken me daar wel in, mijn vriend houd me wel een beetje tegen maar ik kan behoorlijk ver gaan om te bezuinigingen. Nu we in de situatie zitten dat het echt noodzakelijk is kan ik ver gaan, soms misschien te ver. Maar ik heb het gevoel dat ik er wat aan doe, en daar word ik gelukkiger van.
Ik kan nooit goed maat houden, dus dat extreme spreekt me wel aan! Maar met een gezin met vijf kinderen ben ik niet de enige, dus ik zie me dat niet doen. In m'n eentje had ik het wellicht wel gedaan!
Het doet me denken aan Sanne van Haveltje's boek 'Ietjes hongerkuur'! Daarin hongert Ietje zich de schulden uit.
Ken je dat boek? Het is heel sfeervol, en ouderwets.
Kan niet alles afschuiven op man en kinderen, hoewel…? 😉 Ik weet dat ik dat heel goed kan, erg zuinig leven. Maar dan komen er toch weer van die dingen die dan moeten.
Nu ook: radiateur vervangen, op en neer naar een stomme verjaardag, cadeautje kopen en tanken en hup, 170 euro verder. En dan heb ik nog een manlief zonder enig besef van geld, maar met een paypal account…. handig 😉
Een eigen huis is ook zoiets. Hier gaat iemand alle mooie bomen omhakken en bouwden ze een lelijke kennel dus ik heb maar wilgenmatten besteld voor tegen het gaas, hebben we nog een beetje privacy en ziet het er nog een beetje fatsoenlijk uit. Volgend jaar moet de rotzooi in de verf. En zo blijf je bezig. Word er gek van.
Iets heel graag willen, maar het toch niet doen omdat je denkt dat je het niet vol gaat houden?! Voer tot nadenken, want zo heb ik zelf ook een paar dingetjes die onder die noemer vallen.
Misschien wel heel menselijk, alleen een doel stellen waarvan je ergens stiekem wel weet dat je het kunt halen? Is dat dan een gebrek aan moed of gewoon realistisch? (Overigens niet op jou gericht hoor, maar dat schiet nu door mijn hoofd)
of angst om je comfort zone te verlaten en confrontaties aan te gaan met anderen en jezelf. Een weg te gaan die niet de makkelijkste is…. Ik gebruik mijn kinderen vaak als excuus bedenk ik mij net. Wat een onzin eigenlijk
Zo extreem vind ik de dingen die je noemt eigenlijk niet eens. Je hoeft ze ook niet allemaal tegelijk te doen. Je zou er eentje uit kunnen pikken, bijvoorbeeld een half jaar lang geen boodschappen doen met de auto. En dan wel een deel van de besparing gebruiken voor mooie nieuwe laarzen ofzo. Als beloning en om het leuk te maken.
Ik ben het met Spaarcentje eens dat als de nood hoger is, je makkelijker extreme maatregelen zal nemen. Je moet dan wel.
Volgend jaar loopt mijn rentevasteperiode af en wil ik het grootste deel van de aflossingsvrije hypotheek aflossen. Dus al twee jaar flink aan het bezuinigen, minder kleren (bijna niets), minder schoenen, naar de Lidl ipv ah, meer verkopen op Marktplaats, alle abonnementen opgezegd, met de fiets naar mijn werk, alle extra's meteen op de spaarrekening etc. Niet echt extreem, maar na het aflossen ga ik weer even in de "normalere" stand.
De appels en bananen zijn goedkoper bij AH dan bij Lidl. Bij Ah hebben ze van die eurozakken met b-kwaliteit bananen en Nederlandse appels.
Ik denk dat ik in mijn eentje ook meer zou bezuinigen dan dat we met ons gezin kunnen.
Gelukkig is manlief geen uitgever, dat scheelt al een stuk.
Zo extreem als jij omschrijft zover zou ik niet willen gaan.
Wel zou ik zelf wat "extremer" zijn als ik alleen was geweest.
manlief is helemaal geen bespaarder, gelukkig dat ik het heft in handen heb 😉
maar houd natuurlijk wel rekening met hem.
als ik alleen was geweest had ik veel dingen anders aan gepakt.
Nee wij doen het niet extreem. Wij lossen per maand 500 extra af, dus 6000 per jaar en dat is de max van die hypotheek. Wij houden dan nog een riant bedrag over wat wij kunnen sparen. Alles wat op het einde van het jaar over blijft na betaling van onze wensen, boven onze buffer doen wij ook aflossen. Dit jaar is dat een fietsenhok en een nieuw plafond in de overkapping buiten. Volgend jaar graag een nieuwe vloer. En zo blijf je eigenlijk bezig.
Die 500 per maand dat gaat goed en dat laten wij zo lopen.
Ik denk dat ik al snel de hoop zou opgeven en er speelt ook iets in mijn achterhoofd van ik leef nu ook. Ik vind zelf dat ik zonder al teveel moeite nu elke keer mooie bedragen spaar om straks aan het einde van de rentevastperioden ineens te kunnen inlossen.Als het op deze wijze ook lukt waarom zou ik dan mega extreem gaan doen. Het mooiste vind ik het geld wat ik nu bespaar waarbij ik niet meer merk waarop dit bespaart wordt. Echt extreem zou ik dus niet zo snel gaan. Vind het des te leuker om te kijken waar voordeel te halen is zonder al teveel moeite.
Ik ben pro versneld je schulden aflossen. Maar extreem gaat me net iets te ver als het gaat om bijvoorbeeld een hypotheek of een dure auto lening. Dat gaat dan toch even tenkoste van je comfort. Dan zou sparen of kiezen voor een kleinere hypotheek een betere optie zijn.
Ik ben ook nog steeds aan het twijfelen wat ik moet doen, sparen of aflossen. Zonder iets achter de hand voel ik me toch een beetje onrustig. Op een spaarrekening zetten heeft nauwelijks zin met die lage rente. Toch maar weer de ouwe sok mss:-)?