11 tips voor meer geluk

Pink Sherbet Photography, Flickr.com

Gelukkig zijn, willen we dat allemaal niet? Ik denk dat de meeste lezers het wel met me eens zullen zijn dat geluk niet zit in veel spullen, veel geld of veel aanzien, maar meer in contact met mensen, de kleine dingen, de natuur en ervaringen. Maar terwijl ik dat tik denk ik: dat is ook niet helemaal waar. Het zit volgens mij allereerst vooral in jezelf. Als jij niet ingetuned bent op geluk, maar bijvoorbeeld altijd halflege glazen ziet, dan denk ik dat je het ook sneller over het hoofd ziet. Daarom is het leven van kinderen volgens mij ook vaak wat overzichtelijker; die hebben (‘in mijn tijd’ tenminste, en met bijna 30 mag ik dat vast wel zeggen) vaak wat minder zorgen, kunnen nog wat meer genieten van het moment, enzovoorts.

Van nature ben ik vrij optimistisch en zie ik meestal wel halfvolle glazen. Ik ben er eigenlijk ook altijd van overtuigd geweest dat ik ben geboren voor het geluk. Waarom weet ik niet, en wat dat ‘geluk’ dan betekent eigenlijk ook niet. Maar in de afgelopen jaren zijn daar wel dingen in veranderd. Dat intense genieten lijkt bijvoorbeeld niet zo gemakkelijk meer te gaan. Ik denk dat voor mezelf naast zorgen/minder leuke ervaringen ook onzekerheid een grote rol speelt. Ik kan heel snel denken dat mensen me niet écht leuk vinden, maar gewoon netjes doen uit beleefdheid, of omdat ze niet anders kunnen omdat ze b.v. familie zijn. Het gevoel dat ik écht ergens bij hoor, heb ik eigenlijk nooit. En dat komt natuurlijk echt niet door alle mensen om me heen, maar meer door mezelf. Maar dat zorgt er wel voor dat ik dingen ook minder ‘beleef’, ik zet mezelf er als het ware wat buiten, waardoor ik b.v. een ‘ervaring’ wel aanschouw, maar niet echt voel. Waar dat precies vandaan komt en hoe ik er vanaf kom weet ik nog niet helemaal, dus mocht iemand daar wat zinnigs over kunnen zeggen: ik ben benieuwd!

[wp_ad_camp_3]
Voor je verder leest, wil ik je iets vragen...

Is jouw geld op voordat je maand voorbij is? Wil je weten wat de beste spaarmethodes zijn?

Overweeg je om aan de slag te gaan met beleggen , maar weet je niet waar je moet beginnen?

Meld je dan nu aan voor mijn inspiratiemail - met content die je nergens anders vindt!

Wat je zelf zegt en doet maakt verschil

Maar daar gaat het nu niet om, het gaat meer om de impact van wat je tegen jezelf zegt en wat je naar jezelf doet. Dat heeft namelijk impact op je kwaliteit van leven en volgens mij ook op de kansen die je krijgt (of ziet!) en het geluk dat je daardoor ervaart. Dus hoe zorg je er nu voor dat je, ook op mindere dagen, jezelf openstelt voor geluk? Ik kwam in een oude Santé een leuk lijstje met praktische tips tegen, waarvan ik hieronder een vrije ‘vertaling’ heb gemaakt:

1. Lach!! Om jezelf, om leuke series, om je huisdieren, maakt niet uit. Als je lacht voel je je vrijwel direct beter en kun je meer aan
2. Zorg voor een doel en ga daar elke dag mee aan de slag. Dat hoeft niet lang te zijn; een kwartiertje is genoeg.
3. Praat positief tegen jezelf. Zeg dus niet dat je iets niet kunt, maar bevestig jezelf juist. En vertel je spiegelbeeld regelmatig hoe mooi ze (of hij) wel niet is!
4. Ga de tuin in. Tuinieren vermindert stress en verbetert de concentratie. Dat laatste is ook weer handig voor je doel!
5. Zoek overal naar positieve puntjes en wees daar blij mee. Onthoud daarbij altijd: gedane zaken nemen geen keer. Richt je dan liever op de positieve kant van wat je niet kunt veranderen, dan op de negatieve.
6. Houd rekening met obstakels. Niets gaat altijd vanzelf, maar je bent creatief genoeg om obstakels uit de weg te werken.
7. Benader iedereen en elke situatie met een enthousiaste, open en geïnteresseerde houding. Je zult versteld staan van de gevolgen daarvan.
8. Zoek liever het gezelschap van optimisten dan van pessimisten.
9. Realiseer je goed dat er dingen zijn waar je wel invloed op hebt (en waar je bovenstaande punten op toe kunt passen) en dingen waar je geen invloed op hebt (en die je dus maar beter los kunt laten)
10. Hang foto’s met mooie herinneringen op, het liefst op wat strategische plekken, zodat je ze regelmatig en op de juiste momenten ziet.
11. Zit er toch iets tegen? Of mislukt er wat? Zie het dan als een kans om van te leren en richt je vanuit dat idee op de toekomst, in plaats van dat je terug blijft kijken naar wat er fout ging

Ik heb dit lijstje in het zicht hangen, om me er ook op mindere momenten aan te herinneren hoeveel invloed ik zelf kan en mag hebben. En om hopelijk die vrolijke, opgewekte, gezellige en vooral ook heel leuke levensgenieter die hier ergens in zit er weer uit te krijgen!

Ben jij van nature een optimist, of zie je dingen vaak wat zwaarder in? En hoe ga je daarmee om?

Volg Lekker Leven Met Minder ook op Facebook! 

Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!

Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!

Ontdek waar jij geld laat liggen


Adine @ LekkerLevenMetMinder

Nadat ik in 2010 'wakker' werd met een hypotheek van ruim 400.000 euro, tegen 6% rente, gooide ik het roer om. Ik loste in razend tempo zo'n 70.000 euro af, minimaliseerde stevig én ging bewust kleiner wonen. Op Lekker Leven Met Minder deel ik mijn verhaal en schrijf ik over consuminderen, hypotheken, aflossen, sparen, besparen en zuinig leven, maar ook over financiële vrijheid, rust en mijn zoektocht naar een rijk en tevreden leven.

11 Comments
  1. Helder en dank! Vooral je 2e alinea is heel herkenbaar, ik voel vaak ook een soort van "blokkade" om er helemaal bij te horen. Terwijl ik in een heel andere situatie zit; 52 jaar, sinds 3 jaar gescheiden, fulltime baan, 3 volwassen zoons waarvan 1 nog thuiswonend en alweer bijna 2 jaar een hele lieve vriend. Je tips hang ik straks op een mooie plek; is een mooie leidraad! Warme groet! Jeannette

    1. Misschien 'bewijst' dat wel weer dat dat gevoel echt iets is wat uit jezelf komt en wat los is van de situatie waarin je je bevindt… Ik zou er wel graag wat aan doen, want ik ben me er steeds meer bewust van wat het 'kost' om jezelf aan de zijlijn te zetten. Dat is zo ontzettend zonde van je leven. En tegelijkertijd weet ik niet waar te beginnen. Ik denk trouwens wel dat het op een bepaalde manier met zelfvertrouwen te maken heeft, dus misschien is dat een eerste stap, daaraan werken.

  2. Mooi stukje. Ik kan me nog veel van mijn jonge jeugd herinneren en verbaas me er vaak over hoe je op die leeftijd zo gemakkelijk zaken los kunt laten en je maar heel kort ergens druk over maakt om het daarna helemaal te vergeten. Wat zou ik graag nog een beetje dat kind willen zijn. De problemen van deze tijd lijken zich soms wel uit te strekken van nu tot aan je laatste dag. Probeer dan maar eens positief te blijven. Deze tips zijn super maar erg lastig uit te voeren als je een rotdag hebt (van die dagen dat je glas gewoon helemaal leeg is..). Ze kosten namelijk energie, en dat is iets waar je soms gewoon niets van hebt. Dan moet die 'schop onder de k….' komen. En die komt er meestal ook wel, met dankbaarheid achteraf dat ik mezelf die schop gegeven heb want meestal levert dat toch weer energie op. Bedankt voor je stukje, ik ga er wat mee doen!
    Lilian

    1. Klopt, ook dat is heel herkenbaar. Ik weet niet of meer mensen dat hebben, maar ik kan soms ook ontzettend het idee hebben dat ik mezelf voor de gek houd, als ik gewoon een k*dag heb en dan 'geforceerd' ga kijken naar de goede dingen, of bovenstaande punten toe zou passen. Maar uiteindelijk merk ik altijd wel dat het werkt, je kijkt dan toch anders naar dingen. En ik heb ook wel geleerd dat er gewoon k*dagen zijn en dat als ik tegen mezelf zeg: dit is een k*dag, wordt waarschijnlijk niet echt beter, morgen in de herkansing, dan helpt dat vaak ook weer een boel. Alsof ik het dan ongemerkt op één of andere manier toch los laat, waardoor er misschien wel ruimte is voor 'beter'..?

    2. Dat jezelf "voor de gek houden" is heel herkenbaar. Ik gun mezelf dan ook af en toe een baaldag, want als ik dan ook nog positief "moet" blijven krijg ik helemaal de smoor in.
      Helaas ben ik van nature geen optimist, ik ben opgegroeid met een (zware) depressie in huis en dat doemdenken schud je maar lastig van je af. Voor mij helpt het om te accepteren dat dit af en toe de kop opsteekt, maar ook dat dit niet mijn leven hoeft te beheersen. Aanvaarden en weer doorgaan, dus.

  3. Ik heb een negatieve inslag, maar ervaar dat zelf niet als een last. Ik zelf denk dat als je je doelen en verwachtingen lag inschat, je sneller geluk ervaart. Dat zou je als een negatieve inslag kunnen zien. Je kan er ook naar kijken zoals ik het zelf doe: lage verwachtingen komen sneller uit! Tevredenheid is voor mij geluk. Het hoeft niet zo uitgesproken en euforisch te zijn.

  4. vanuit mezelf denk ik te snel negatief denk ik zo !
    mijn jeugd was ook niet echt positief …
    ouders reageerden , en reageren nog , overal erg negatief op .
    heb een gehanicapt broertje gehad , die is op 19 jarige leeftijd overleden, nu 20 jaar geleden.
    er was ook vaak oneigheid in de fasm. met elkaar , waar vaak over gepraat werd in het bijzijn van de kinderen.
    ook in kerkelijk opzicht was het altijd gezeur !
    vaak leesdiensten , en die, of die las dan weer niet goed genoeg …
    nu denki ik vaak , waarom bleef je er toch "hangen"?
    zijn nu sinds een tijdje veranderd qua kerk keuze , maar ook daar is het geregeld weer wat …
    je wordt er moe van …..
    soms zou je een poosje naar een onbewoond eiland willen, even bijkomen..

  5. Ik heb het even laten bezinken. Misschien kunnen de punten wel helpen op weg naar een gelukkig leven. Al heb ik meer het idee dat veel punten over euforie gaan. Tijdelijke even blij voelen.Op dit moment ben ik echt gelukkig met mijn leven. En ben door diepere dalen gegaan dan iemand zich kan voorstellen. Bij mij heeft dat alles te maken met een verhaal dat ik je al eens verteld heb. Men zei toen al tegen mij, je komt er sterker uit dan je je voor kan stellen. Daar heb je op dat moment niet veel aan (zeiden ze ook). Maar idd. Ik ben nu ontzettend sterk. Op het asociale af (bijna?). En dat doet me dus helemaal niets. Ik probeer ook te 'geven'. Maar nu zorg ik eerst voor mezelf, mijn dochters, en mijn relatie. De rest komt straks wel weer. Ook vrijwilligerswerk op school of zo. Dat doen we dus niet. Past nu niet.Je schrijft: "Ik kan heel snel denken dat mensen me niet écht leuk vinden, maar gewoon netjes doen uit beleefdheid, of omdat ze niet anders kunnen omdat ze b.v. familie zijn. Het gevoel dat ik écht ergens bij hoor, heb ik eigenlijk nooit." Brute vraag misschien, maar wat doet dat er toe om gelukkig te zijn? Je hoort bij jezelf. En het is ze geraden ook dat mensen beleeft tegen je doen. Je lijkt me een aardig mens. 😉 Je kan wel vissen naar de beweegreden van anderen maar dat helpt jou niet. Alleen jij kan je nu wel of niet goed voelen. In andere fases van je leven hoor je ook bij andere mensen. Nu zoek je misschien wat andere mensen om je heen. Ze komen heus wel wat dichterbij als je ze toe laat. Het gelukkige gevoel kwam ongeveer 1,5 jaar na het verdriet weer als boventoon. Tot die tijd was het behoorlijk overleven met een enorme muur om me heen. Geluk en onhandigheid van anderen hield ik daarmee lekker op afstand. De vraag bijvoorbeeld: "Hey, alles goed?" Zo'n dooddoener. Nou mijn kind ligt op het kerkhof dacht ik alleen maar. Glimlachte en begon een praatje over het weer. Nu zeg ik: "Goed!"Ik denk dus dat als je goed voor jezelf blijft zorgen, het geluk echt weer langs komt, en steeds vaker. Dat je dan je de muur kunt laten zakken. En je er sterker uit komt dan je je ooit had voor kunnen stellen. Alleen heb je daar nu dus niet aan. Groeten,

  6. Op een plek waar ik al sinds mijn 6e elk jaar kom, voelde ik me 4 jaar geleden ineens niet meer thuis. De plek voelt nog steeds als thuiskomen, als ik mijn oudste erheen bracht. Maar de mensen bevielen me niet meer.
    Dat lag hoofdzakelijk aan mezelf.
    Pas nu begint er hier iemand te zijn, die steeds meer lijkt op wie ik denk dat ik ben. Door de diepe dalen die we gehad hebben en waar we nog uit aan het klimmen zijn, was het nodig. Er is geen plek meer voor twijfels, alleen voor hard werken en veel lachen.
    En langzaamaan begint het weer te kriebelen. Volgend jaar ga ik misschien wel weer met de oudste mee. Omdat ik dat stukje van mezelf nu best mis, omdat er weer plek is om te missen.

    Maar na heel veel negatiefs, blijf ik vreemd genoeg toch een positief mens.

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.