Ze zeggen wel eens: “Alles is een keuze”. En eigenlijk heb ik dat lange tijd een ontzettend nare uitspraak gevonden. Alsof je ervoor kiest om bijvoorbeeld in een arm land geboren te worden. Of ongewenst te zijn door je ouders. Of om een ongeluk te krijgen, waardoor je van de ene op de andere dag niets meer kunt. Dat overkomt je. Hoe kun je dan zeggen dat het een keuze is? En denk je dat er écht mensen zijn die graag in de bijstand of een uitkering zitten en elke maand maar weer moeten kijken of ze uitkomen? Dacht het niet! Toch heb ik in mijn zoektocht naar vrijheid gemerkt dat er tóch een kern van waarheid in zit. Er is altijd een keuze.
In dit artikel:
Jouw leven is het resultaat van jouw keuzes
Hoe je leven er op dit moment uitziet, is een complete weerspiegeling van de keuzes die je hebt gemaakt. Bewust of onbewust.
Zo heb ik nu een hele lieve vriend, omdat ik ervoor gekozen heb om niet meer genoegen te nemen met minder. Dankzij mijn keuze om ondernemer te worden, heb ik – inmiddels – best wel een heel vrij leven. En ik heb de afgelopen jaren mooie reizen gemaakt, omdat ik ervoor gekozen heb om bepaalde dingen niet te kopen en hier wél geld voor apart te zetten.
Tegelijkertijd haal ik momenteel nog niet alles uit mijn bedrijf, omdat ik er regelmatig – onbewust – voor kies om juist die belangrijkste taken te laten liggen. Ik ben niet zo fit als ik graag zou willen zijn, omdat ik er – ook vooral onbewust – regelmatig voor kies om niet dat rondje te gaan lopen en wél een graai te doen in die doos met After Eight. En ik zat deze week weer twee keer achterlijk vroeg én met enige tegenzin achter de computer, omdat ik tóch weer had gekozen voor een betaalde opdracht, in plaats van de verdere ontwikkeling van mijn nieuwe business.
Als ik naar het bovenstaande lijstje kijk, dan vallen me een aantal dingen op:
- de bewuste keuzes hebben een positieve uitwerking en leveren me op allerlei niveaus meer vrijheid op
- de onbewuste keuzes hebben een negatief resultaat
- het negatieve resultaat van die onbewuste keuzes voelt soms meer alsof het me overkomt of als een ‘daar kan ik (nu even) niets aan doen, dat is nu eenmaal zo‘
De onbewuste keuzes belemmeren me in mijn vrijheid.
100.000 keuzes
Af en toe krijg je een hele duidelijke keuze voorgelegd. Wil je deze baan wel of niet aannemen? Wil je deze tas wel of niet kopen? En wil je wel of niet mee naar dit uitje? Maar veel vaker gaat het kiezen ongemerkt.
Als ik alleen al kijk naar de eerste 10 minuten nadat de wekker gaat:
- Ga ik uit bed?
- Zal ik nog even sluimeren?
- Zal ik even mijn mail kijken?
- Of misschien even Facebook checken?
- Trek ik meteen mijn warme sokken aan?
- Eerst naar de wc of eerst lenzen indoen?
- Computer vast aanzetten voor ik naar beneden ga of erna?
- Kaarsje vast aansteken?
- Mail openen?
- Eerst bloggen of eerst verder met die opdracht waarvoor je eigenlijk vroeg uit bed bent gekomen (dat eerste won, en van die keuze ga ik straks geheid weer last krijgen)
- Nu al op appjes reageren of eerst even wat productiefs doen?
- Wel of niet dat glas water drinken?
En vast nog een aantal die ik nu vergeet.
Ik heb water gedronken (gezond), het geurkaarsje aangestoken (lekker) en de sokken aangetrokken (comfortabel). Maar ik heb eerst nog een kwartier door Facebook zitten scrollen (zonde van de tijd) en ben nu eigenlijk niet het juiste werk te doen (stressfactor).
Van sommige keuzes heb ik de hele dag profijt. De andere keuzes achtervolgen me waarschijnlijk de rest van de dag nog. Dat gebrek aan tijd komt érgens vandaan.
Elke dag maken we dus misschien wel 100.000 keuzes.
Grote, kleine, bewust en onbewust. En onze dag, onze week, onze maand, ons jaar en ons leven is het resultaat van al die keuzes bij elkaar.
Dit vond ik zelf wel een eye-opener: je hebt dus eigenlijk verschrikkelijk veel invloed op je leven. Dat levert een grote verantwoordelijkheid op, maar als je er goed mee omgaat, kan het je dus ook een enorme vrijheid opleveren. En je krijgt dus elke dag opnieuw misschien wel 100.000 kansen om een andere koers in te zetten. Hoe fijn is dat?
Dat angst je misschien weerhoudt van het maken van die keuze, is een ander verhaal. Maar dan zit de oplossing ‘m dus in die angst onder ogen komen. Niet in jezelf voorhouden dat je geen keuze hebt.
Maar wat als je iets overkomt?
Maar hoe zit het als je iets overkomt? Als je leven op z’n kop komt te staan doordat een ander iets doet? Hoe zit je dan met je keuzes? Dan héb je toch helemaal geen keuze?
Daar heb ik me heel lang aan vastgehouden.
Soms overkomen je dingen. En dan is het al heel wat als je probeert er het beste van te maken. Maar ga me niet vertellen dat bepaald ongeluk een keuze is. Dat wilde ik in ieder geval écht niet horen.
En om eerlijk te zijn: dat vind ik nog steeds wel moeilijk. Het is soms gewoon fijner om jezelf voor te houden dat je ergens géén invloed op hebt. Rationeel kan ik het niet verklaren, maar emotioneel gezien voelt een ‘slachtofferrol’ soms gewoon veilig. Vertrouwd. Zelfs als je eigenlijk helemaal niet ‘zo’n type’ bent. Soms wil je gewoon dat duidelijk is dat die ander de schuldige is.
Toch heb je altijd een keuze.
Je kunt misschien je omstandigheden niet altijd kiezen, maar je kunt wél altijd kiezen hoe je ergens op reageert. Hoe je ergens mee omgaat. En hoeveel waarde je ergens aan toekent.
Als iemand mij vervelend behandelt, dan kan ik me daarover opwinden. Of me verdrietig voelen. Boos worden. Maar ik kan het ook laten gaan. Het zien als zijn of haar gebrek. Of het niet zó belangrijk maken, dat de negativiteit van een ander ook doorsijpelt in mijn leven.
En dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik ben zelf nogal van rechtvaardig en ‘alles moet eerlijk zijn’. Dan kan ‘iets laten gaan’ soms aanvoelen als ‘die komt ermee weg’.
Dat vind ik oneerlijk en onrechtvaardig en daar heb ik heel veel moeite mee. En voor mezelf heb ik dat heel lang logisch gevonden. En ook wel goed. Want is eerlijkheid niet gewoon héél belangrijk?
Ja, dat is het. Voor mij. Maar misschien niet voor die ander. En dan kan ik mijn vrijheid en mijn geluksgevoel weggeven door mijn maatstaf naast een ander te leggen en te wachten tot die daaraan voldoet. Of ik kan mijn vrijheid en geluksgevoel nemen door ervoor te kiezen om dit soort dingen los te laten.
Door bewust te kiezen voor anders omgaan met mijn gevoel over iets, pak ik een stukje vrijheid terug. Ik heb dan wel géén invloed op de omstandigheden, maar ik kan me wél bewust focussen op het positieve in elke situatie.
Althans, proberen.
Ik zeg niet dat het makkelijk is. Maar ik merk wel dat me hier bewust van worden me méér vrijheid geeft dan vast blijven houden aan een soort kruistocht naar gerechtigheid.
Hoe helpt dit jou verder?
Wat kun jij hier nu mee? Misschien wel niets. Misschien ben jij al wel een pro in het loslaten van dingen. In precies de juiste keuzes maken. Of ben je ervan overtuigd dat dingen je vooral overkomen en dat ‘alles is een keuze’ niet bestaat.
Ik vermoed dat genoeg mensen dit zullen lezen met een bepaalde weerstand. Dat dit allemaal heel makkelijk te zeggen is als je gezond/jong/rijk/man/blank/westers of iets anders bent. Maar dat dat niet geldt als je een hele andere achtergrond hebt. En dat de uitzonderingen op die ‘regel’ zeldzaam zijn. Dus ja, dat dat Oprah of Obama lukt, dat wil niet zeggen dat het haalbaar is voor iedereen.
Als je ervoor kiest om dat te geloven, dan heb je helemaal gelijk. Dan kies ik ervoor om je niet van het tegendeel te willen overtuigen.
Maar misschien ben je ook wel een beetje zoals ik. Bewuste keuzes maken en daar blij mee zijn, maar ook heel veel onbewuste keuzes maken en denken dat die horen bij ‘het leven dat je overkomt‘.
En als dát zo is, ga dan eens bij jezelf na: geeft dit me vrijheid, of kost het me vrijheid? Als die onbewuste keuzes je een gevoel van vrijheid geven, dan is het natuurlijk helemaal prima. Maar als ze je frustratie opleveren, een gevoel van onmacht, het idee dat je word meegevoerd door de stroming… dan is het misschien een heel goed idee om eens eerlijk in de spiegel te kijken.
Eens eerlijk te kijken naar de keuzes die je onbewust maakt. Waarom maak je die keuzes? Wat leveren ze je op? Want elke keuze die je maakt, levert je wat op.
Mijn keuze voor After Eight in plaats van wandelen levert me niet die gezondheid op die ik graag wil, maar het zorgt wel voor kortstondig plezier. Voor even zo’n momentje van ‘dit heb ik wel verdiend’. Misschien is het wel een poging om dat stemmetje dat zegt dat ik gezonder zou moeten leven tot zwijgen te brengen. En misschien zit er ook wel een stukje angst in. Zolang ik niet écht bewust bezig ben met fitter worden, kan ik ook niet aangekeken worden op het (uitblijven van) resultaat. En ik hoef mijn leven niet helemaal om te gooien.
Zo gaat het vaak ook met werk. Je zou denken dat veel mensen bang zijn voor falen. Maar veel mensen zijn juist veel banger voor succes. Wat als je succesvol bent? Zullen mensen je dan nog wel aardig vinden? Zul je dan nog wel kunnen voldoen aan alle eisen die er dán aan je gesteld worden? Hoe maak je dán volgende stappen? Daarom zetten ze geen stappen met hun bedrijf, daarom laten ze zich niet zien op die belangrijke vergaderingen op het werk en daarom beginnen ze nu nog maar even niet aan die eigen onderneming.
Want wat als het goed gaat? Hoe vind ik dan mijn plek in de of mijn wereld weer?
En ook hiervoor geldt: het zijn keuzes die je vrijheid beperken. En er zijn ook keuzes die je vrijheid geven. Als je nu niet blij bent met je situatie, zul je andere keuzes moeten gaan maken. Op het moment dat je écht goed tot je door laat dringen dát je die keuzevrijheid hebt, en dát er altijd een manier is, geeft je dat ontzettend veel vrijheid.
En nee, dan gaat niet ineens alles goed. Je gaat ongetwijfeld de mist in. Of je maakt keuzes die achteraf ‘een beetje dom’ zijn. Maar dat is niet erg. Daar leer je weer van. En soms krijg je te maken met héle moeilijke keuzes. Ogenschijnlijk onmogelijke keuzes. Maar maak ze. Je hebt die vrijheid, neem ‘m ook.
Welke keuzes maak jij nu (nog) niet?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Ik heb ME, ben 100% afgekeurd en moet het grootste deel van de dag op de bank doorbrengen, terwijl ik 4 kinderen heb rondlopen. Toch ben ik het helemaal met je eens ;)! Ik lees nu het boek ’the subtle art of not giving a fuck’ wat daar ook over gaat. Je bepaalt niet wat er in je leven gebeurt, maar dat je wel bepaalt hoe je daar mee omgaat. Als je iets ergs meemaakt lijkt dat natuurlijk veel moeilijker (en mij gebeurt het ook nog wel dat ik ontzettend baal), maar je ziet daar tegenover toch ook veel mensen voor wie het voor mij lijkt dat het leven hen toelacht, maar bij wie ontevredenheid en ongeluk er vanaf straalt.
Goed stuk! Sommige dingen overkomen je echt, maar belangrijk om even stil te staan bij de mogelijkheid om keuzes te kunnen maken.
En ik denk dat ‘kleine’ keuzes groot effect kunnen hebben en het gevoel versterken dat je bepaalde zaken in de hand hebt. Prettig gevoel!
Ik ben een tut met vroeg opstaan en naar buiten gaan, terwijl ik weet dat ik me bij beide zaken zoveel beter voel. Sommige mensen denken hier niet eens over na, maar voor mij is het echt een opgave. Ik kies er nu voor om morgenochtend vroeg op te staan en een rondje te wandelen. Nu maar hopen dat het weer een beetje wil meewerken ;-).
Heel goede post! Voor mij de nagel op de kop aangezien ik de laatste maanden veel last heb van ‘het-overkomt-mij-gevoel’ terwijl ik vanbinnen ook wel weet dat ik er zelf anders mee om kan gaan of een keuze kan maken. En ja, in die angst voor succes herken ik mezelf ook. Ik hecht belang aan het vertrouwde, het zekere, maar wil meer uitdaging en onzekerheid in m’n leven. Nogal contradictorisch. 🙂
Eens. Mijn kinderen werden alle drie extreem ziek geboren. Eigenlijk waren de bevallingen verschrikkelijk. Maar toch kijk ik er positief op terug.
Ik probeer altijd naar het positieve te kijken. Voor sommige mensen is het glas halfleeg, voor anderen is het glas halfvol.
Je bent voor heel veel procent verantwoordelijk voor je eigen geluk.
Het is erg belangrijk om regelmatig naar je eigen aandeel te kijken, zelfreflectie.
Tja, de maakbare mens. Vroegah dacht ik er ook zo over, als hierboven, maar inmiddels niet meer.
Hersenen zijn een ingewikkeld lichaamsdeel, en iemand met een beperking kan niet door “even kiezen” zijn hersenen op standje iq hoger zetten, om maar wat te noemen.
Het is inmiddels aangetoond dat door armoede/problemen, je hersenen slechter functioneren, je verkeerde beslissingen neemt.
En ja, ik heb het gemerkt, een paar jaar terug. Door verdriet en stress (ouders/overlijden/gezondheid) gingen mijn hersenen tot mijn grote schrik heel slecht functioneren, mijn goede geheugen deed het niet meer! Zorgend voor mijn licht dementerende moeder, was ik bank dat “ik het ook al kreeg”.
Het is, gelukkig voor mij, weer helemaal goed gekomen en geheugen doet het weer prima, net als overzicht, beslissingsvermogen etc.
Maar mijn oordeel heb ik wel bijgesteld. Loop eerst maar eens een mijl in de ander zijn/haar schoenen, voor je een oordeel velt.
Herkenbaar, vooral de kruistocht voor gerechtighid. Dat kost me ook steeds meer vrijhid, lostlaten is dus een leerpunt.
grotendeels heb je zelf invloed op je leven door bepaalde keuzes die je maakt, zoals jij al aangeeft. Sommige dingen kun je niks aan doen, zoals dat je een ziekte krijgt. Je hebt wel invloed op hoe je daar mee omgaat. Je kunt inderdaad in zak en as gaan zitten, een ander of de ziekte de schuld geven maar daar word je zelf niet vrolijker van. Ik ben gescheiden, dat was een keuze van mijn inmiddels ex-man. Ik had hem de schuld kunnen geven en negatief kunnen blijven, maar ik heb er elke dag bewust voor moeten kiezen dat ik dat niet wilde, dat ik positief in het leven wilde staan en dat niet mijn leven zou laten vergallen. Voor mezelf en voor mijn kinderen wilde ik een positieve omgeving hebben. En dat is echt niet makkelijk geweest, maar nu is de scheiding misschien wel het beste wat me is overkomen (naast mijn kinderen) Ik zit veel beter in mijn vel, treed wat vaker uit mijn comfort zone en heb een heerlijk leventje met mijn kinderen. Ben ik rijk? Nee, gewoon een parttime baan met toeslagen en kinderalimentatie. Maar ik heb er wel bewust voor gekozen om verantwoord met het geld om te gaan, zodat we dit heerlijke leventje kunnen leiden. Dat ik nu geniet v mijn leven, komt door de keuze niet in de slachtofferrol te gaan zitten en vanuit dankbaarheid en positiviteit het leven te zien. En ik hoop anderen daar mee te inspireren dat het leven ook mooi kan zijn nadat je iets is overkomen, jij kiest er tenslotte voor hoe je er mee ongaat en hoe je in het leven wil staan. En ja de een krijgt meer tegenslagen dan de ander, maar als je positief in het leven staat kun je dat beter aan dan wanneer je in je slachtofferrol zit. Het leven heeft mooie dingen te bieden, al is het maar gewoon je heerlijke bed of dat mooie boek. Wees er dankbaar voor dat die dingen mogelijk zijn en je gaat anders naar het leven kijken.