Nou ja, om precies te zijn heeft vier op de tien vrouwen te weinig zelfvertrouwen om te beleggen. Best een heftig aantal, zeker als je bedenkt dat verschillende onderzoeken juist laten zien dat vrouwen beter in beleggen zijn dan mannen. No offense, heren. Toch kwam dit schokkende aantal naar voren uit een onderzoek van een ABN AMRO.
In dit artikel:
Vrouwen sparen liever dan dat ze beleggen
De afgelopen jaren is de beleggingsmarkt flink gegroeid; de lage spaarrente zorgde ervoor dat sparen niet echt aantrekkelijk was. Inmiddels stijgt die spaarrente gelukkig weer wat, maar het staat nog niet helemaal in verhouding tot het gemiddelde rendement op een saaie beleggingsrekening.
Maar blijkbaar is die drang om te beleggen bij veel vrouwen niet groot genoeg om er ook daadwerkelijk aan te beginnen.
Dat heeft vooral te maken met een gebrek aan zelfvertrouwen, dat volgens het onderzoek terug is te leiden tot twee oorzaken:
- gebrek aan financiële kennis
- gebrek aan kennis voer algemene onderwerpen die relevant kunnen zijn
Overigens wordt er natuurlijk niet gekeken naar óf die vrouwen die kennis écht niet hebben. Het gaat erom dat ze zelf voelen dat ze dat niet hebben.
Herkenbaar
Ik herken dat wel: het heeft jaren geduurd voor ik de stap durfde te zetten om te gaan beleggen. Ik had 0 zin om de hele dag achter mijn portefeuille te moeten zitten of elke dag het FD te lezen. En ik had wél de indruk dat dat moest. Dat je echt heel goed op de hoogte moest zijn, om de juiste keuzes te kunnen maken.
Daarnaast had ik ook helemaal geen geld over, dus was beleggen sowieso geen optie. Althans, niet voor mij. Persoonlijk vind ik dat je alleen zou moeten beleggen met geld dat je echt kunt missen. Dan kom je in ieder geval hopelijk niet in de situatie dat je geld nodig hebt in een beroerde marktperiode, waardoor je je verlies moet verzilveren.
Vreemd genoeg legde ik me er toen ook maar gewoon bij neer. Sparen, aflossen op de hypotheek. Goed genoeg.
Toch wél eens proberen…
Tot ik ergens in 2016 het boek Unshakeable van Tony Robbins las. In tegenstelling tot veel van zijn andere boeken, was (is) dit een heel behapbaar boek, over hoe de financiële markt in elkaar zit en hoe beleggen eigenlijk werkt.
Naar aanleiding van dat boek kwam ik tot drie ‘succesregels’ die voor mij én heel helder zijn én tot nu toe erg goed werken:
- De markt is niet te timen, dus zorg liever dat je de tijd hebt. Des te langer je beleggingshorizon, des te fijner.
- Spreiding is essentieel. Een bedrijf kan omvallen, waardoor je aandelen waardeloos worden. Met een boodschappenmandje met aandelen (een ETF) zit je altijd goed.
- Kosten vreten in je rendement, dus wees er heel scherp op. Dat die kosten 9 van de 10 keer verborgen zijn, maakt het boek De Beleggingsillusie schokkend duidelijk.
Dus: helemaal niet elke snipper nieuws lezen en proberen daarmee de markt te timen. Gewoon spreiden, lekker veilig zitten, letten op je kosten en de tijd haar ding laten doen.
Zo werd het ineens een stuk overzichtelijker. En dan heeft het me nog een jaar gekost om uiteindelijk structureel een maandelijks bedrag te gaan investeren 😉
Altijd handig: deze superhandige cursus Beleggen voor Beginners >>
Groot en risicovol
Maar weer even terug naar het onderzoek. Daarin komt ook naar voren dat vrouwen beleggen over het algemeen risicovoller zijn én dat ze terughoudender zijn als het gaat om grote financiële beslissingen.
Ook een interessante.
Want moet beleggen een ‘grote’ beslissing zijn? Vroeger volgens mij wel, maar tegenwoordig echt niet meer. Je kunt immers al met een paar euro beginnen. Oké, dan wordt het wel een beetje een uitdaging om een ETF te vinden, maar ze zijn er wél.
Dit geldt overigens niet voor elke broker; bij Meesman moest ik bijvoorbeeld kiezen tussen structureel een maandelijks bedrag óf een inleg van minimaal 10.000 euro. Omdat ik al maandelijks inleg bij DE GIRO én niet houd van het ‘verplichte’, koos ik toen voor eenmalig die 10.000 euro. Dan is de beslissing inderdaad weer wat groter.
Kleine lettertjes
In de kleine lettertjes van het onderzoek komt echter nog een veel belangrijker punt naar voren: dat vrouwen over het algemeen prima die financiële beslissingen kunnen nemen, als ze maar gewoon duidelijk uitleg krijgen over welke risico’s ze nemen en welke voordelen daarbij kunnen horen.
Kijk, dáár ligt volgens mij het probleem. Niet bij dat zelfvertrouwen, niet bij het risico, niet bij de beslissing. Maar bij het feit dat financiën door de jaren heen zó ingewikkeld zijn geworden, dat je door de bomen vaak het bos niet meer ziet. Precies de reden dat ik in mijn missie om 1 miljoen vrouwen te helpen financieel vrij te worden mijn best doe om geldzaken ook zo helder mogelijk neer te zetten 😉
Als je dus wilt dat meer vrouwen gaan beleggen, zul je wat moeten doen aan de informatievoorziening. Daar zit echter vaak de crux; de onduidelijkheid biedt vaak ook veel ruimte om een verdienmodel in te passen. Het is niet voor niets dat je in veel gevallen slechts een klein deel van de kosten van beleggen inzichtelijk hebt, en de rest vaak onopgemerkt blijft.
Dit geldt overigens niet alleen voor beleggen, maar bijvoorbeeld ook voor hypotheken of pensioenvoorzieningen. Eigenlijk voor vrijwel alle financiële producten.
Dat mag moet anders
Wat mij betreft mag dat anders. Moet dat anders. En dan bedoel ik niet dat alle vrouwen moeten beleggen, maar vooral dat er eens iets gedaan moet worden aan dat jargon dat de boel soms zo ondoorzichtig maakt. Uiteindelijk is het namelijk wel iets dat een behoorlijke impact op je toekomst heeft.
Zet jij vanaf je 25e tot en met je 67e elke maand 50 euro op je spaarrekening, dan heb je aan het einde van de rit bij een spaarrente van 2 procent (en dat redden veel banken nu niet eens) 39.338 euro op je rekening. Een leuke extra, maar niet iets om jaren op te teren.
Zet je hetzelfde bedrag in dezelfde periode op een beleggingsrekening tegen een rendement van 7 procent (Warren Buffett noemt dat als gemiddelde, ook al behaalt zijn portfolio zo’n 10 procent rendement), dan heb je aan het einde van de rit 143.572 euro. Dat is toch een behoorlijk verschil.
Kun je nagaan wat er gebeurt als je niet met 50 euro per maand werkt, maar bijvoorbeeld met het dubbele.
Dat lijkt me best een relevant verschil, zeker voor een groep die én vaak minder verdient én vaak langer leeft.
Ik hoop natuurlijk een bijdrage te kunnen leveren aan wat meer helderheid in het financiële landschap. Daarbij gebruik ik mijn eigen ervaringen, maar ik ben natuurlijk ook wel heel benieuwd naar die van jou.
Wat is bij jou bijvoorbeeld iets dat je (financieel) ingewikkeld vindt, of iets dat je vooral voor je uitschuift?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Het vervelende voor mij is dat het vertrouwen in de financiële markt aardig weg is.
Vroeger bijna geld ingelegd in een teakplantage in Brazilië, maar gelukkig niet gedaan omdat ze te agressief werden met de verkoop.
Altijd werkgevers gehad die geen pensioenvoorziening hadden dus geprobeerd zelf iets te regelen bij Aegon: bleek ik later 3 woekerpolissen te hebben.
Ook ooit eens iets geregeld bij een bedrijf (die inmiddels failliet is gegaan) waarbij ik zou inleggen in box 1. Helaas hebben ze mij een contract laten tekenen waarbij het geld in box 3 valt. Was ook niet de bedoeling en je leest er echt overheen bij het ondertekenen.
Er wordt tegenwoordig best veel gelogen of niet verteld wat de kosten echt zijn. Daar kom je later pas achter, helaas.
Ja, dat kan ik me helemaal voorstellen. Het is door de jaren heen een markt geworden waarin veel geld te verdienen is en waarbij die winst vaak belangrijker werd gevonden dan het belang van de belegger/spaarder/consument te beschermen. Controles werden steeds vaker weggelaten of uitgevoerd door mensen die er ook weer een belang bij hadden. Dat maakt het ook onnodig ingewikkeld en onduidelijk, wat natuurlijk heel jammer is. Wat dat betreft blijft het devies altijd: doen wat je begrijpt en alles goed lezen voor je tekent. En dan nog kun je absoluut de mist in gaan. Dan hoef ik alleen maar te denken aan mijn ‘superveilige, meest rendabele, aantrekkelijke’ spaarhypotheek…
Hoeveel procent van de mannen? 😉
Ja, dat is een mooie vraag. Ik ben nog eens even met die bril in het artikel gedoken en dan staat er: “Daarnaast zeggen ruim vier op de tien vrouwen dat zij deze beslissingen zo lastig vinden, dat ze er liever helemaal niet aan beginnen. Dit geldt daarentegen voor één op de drie mannen.” Een op de drie is toch ook 33,3% ofwel ‘ruim 3 op de 10’. Maar dat is dan weer geen headline.
Dank, interessant.