Onlangs hoorde ik iemand zeggen: ‘Ik kan wel geld op mijn spaarrekening hebben, maar als ik dan in het dagelijks leven tekort kom, wat heb ik er dan aan?’ Mijn eerste ingeving was: wat een domme uitspraak, ziet ‘ie dat zelf niet? Mijn tweede ingeving was eigenlijk hetzelfde, maar toen bedacht ik me ineens dat er – wat geld betreft – blijkbaar een heel groot verschil tussen ons bestond: als het gaat om sparen, ging hij er vanuit dat het vooral minderen was, terwijl ik uit ga van creatiever omgaan met wat je hebt. Anders shoppen (meer vers, afgestemd op wat je in de kast hebt liggen, aanbiedingen), een andere winkel bezoeken, niet zo vaak naar de winkel gaan, zuinig omgaan met energieverbruik, enzovoorts.
Hoe heb jij het geleerd?
Dat was eigenlijk ook het moment dat ik er pas echt bij stil stond hoe moeilijk het moet zijn om zo’n omschakeling te maken als je blijkbaar nooit hebt meegekregen dat er ook een andere manier is waarop je dingen kunt doen. Mijn ouders hadden het vroeger niet breed, dus mijn moeder deed heel veel zelf. Toen het veel beter met ze ging, bleef ze dat doen.
Hoewel ze nog lang niet op pensioengerechtigde leeftijd zijn en het misschien af en toe wel opletten is, hoeven ze niet te werken. En of die ooit het gevoel hebben ‘overdag’ wat in te leveren om ‘ooit’ iets te kunnen? Ik denk het niet. Een netjes gevulde spaarrekening is leuk om problemen op te vangen, maar het geeft je vooral gemoedsrust.
Het wiel opnieuw uitvinden
Als je dat nooit van huis uit mee hebt gekregen, dan moet je op veel vlakken het wiel opnieuw uitvinden. En dat is lastig. Dat blijkt ook wel uit onderzoek. Volgens het Nibud hebben kinderen van ouders die hen niet hebben geleerd om met geld om te gaan, veel meer betalingsproblemen, betalingsachterstanden en moeite met rondkomen.
Wat dat betreft prijs ik me gelukkig dat ik daarin wel al een goede basis mee heb gekregen, waardoor het veel makkelijker is om lekker te leven met minder. En ik hoop dat heel veel ouders in ieder geval deze week (het is immers nog de Week van het Geld) aangrijpen om toch eens te beginnen met een fatsoenlijke financiële opvoeding van hun kinderen. Die zullen ze hier later alleen maar dankbaar voor zijn!
Hoe doe je dat nu goed?
Als je de financiële opvoeding van je kinderen goed aan wilt pakken, dan moet je je focussen op drie punten:
- Aanleren om met een beperkt, vast bedrag een bepaalde periode te overbruggen. Als volwassene doe je dit bijvoorbeeld met je salaris, kinderen kunnen het doen met zak- en/of kleedgeld
- Het leren om wensen af te stemmen op inkomsten
- Keuzes leren maken tussen wat nodig is en wat je graag zou willen
En natuurlijk is het niet erg om een keer de mist in te gaan. Dat gebeurt iedereen. Missers zijn juist goed; daar leer je van. Vaak gebeurt het je dan niet nog een keer.
Heb jij het sparen/consuminderen/meer met minderen al vanuit huis meegekregen, of heb jij de omschakeling helemaal zelf moeten maken? En hoe ging dat?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Google+!
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Bij mijn ouders werkte dat anders. Ze hebben ook een periode gehad dat ze weinig te besteden hadden, dan werd er naar creatieve oplossingen gezocht. Toen het financieel beter ging, gaven ze juist wel veel meer uit. Ook nu nog, mijn kinderen krijgen van opa en oma de grootste kado's terwijl ik ze juist probeer te leren, dat groter en duurder niet altijd leuker hoeft te betekenen. Als kind heb ik in mindere tijden ook nooit het gevoel gehad tekort te komen.
Maar ik kan praten als brugman tegen mijn ouders, dat ik die grote kado's liever niet wil, ze luisteren echt niet. Heel lastig, net alsof ze het gevoel hebben iets te moeten compenseren.
Ik heb inderdaad ook nooit het gevoel gehad wat tekort te komen. Wel wist ik (of dacht ik te weten) dat bepaalde dingen niet zomaar konden. En wilde ik een stereoset, dan werd daarvoor gewerkt, dat kreeg je niet zomaar. Maar dat vind ik alleen maar beter, om eerlijk te zijn. Wel bijzonder dat je ouders misschien net wat meer neigen naar diegene die ik in het stukje beschrijf, terwijl jouw houding juist voor mij weer 'normaal' is!
Ik heb ouders die van luxe houden en heb weinig financiele opvoeding gehad. Ze bedoelden het goed. Mijn vader's ouders waren zo arm dat ze niet eens voldoende te eten hadden en mijn vader in zijn tienerjaren de schoenen van zijn oudere zussen moest opdragen. Ze hebben het goed, maar werken er ook voor. Tot op zekere hoogte respecteren ze onze financiële opvoeding van ons kind. Dat valt dan mee.
Ik kreeg veel als kind (en zeker ruim voldoende eten!), maar heb wel vanaf mijn 13e baantjes gehad. Al kon ik dat allemaal uitgeven zoals ik wilde.
Maar ik heb me alles zelf moeten leren. Over geld werd niet gepraat. Maar ik begrijp mijn ouders wel en geef ze niet de schuld.
Wij praten wel over geld met ons kind (voor zo ver dat kan met een zesjarige en binnenkort beginnen we met zakgeld, toch zullen we veel voor hem blijven betalen, dat kunnen we dus dat doen we)
Manlief's ouders hadden het minder breed. Hij moest zelf werken voor een radiografische auto, nu het kan, geven we die aan ons kind. Maar we leggen wel uit dat hij er fatsoenlijk mee moe omgaan omdat het veel centjes kost. Dat doet ie ook.
Heel hartelijk bedankt voor je lieve reactie op mijn Blog!
Mijn ouders waren niet echt rijk. Mijn vader was alleenverdiener en met 4 kinderen gaat je geld wel op. Echt een financiele opvoeding heb ik niet gehad. Wat dat betreft, ben ik open naar mijn kinderen toe. Vanaf mijn veertiende had ik bijbaantjes, maar maakte ook alles op. Pukman had het vroeger helemaal niet breed. Met 8 kinderen is het geen vetpot. Er was eigenlijk doorlopend geld tekort. Wij vinden het toch wel belangrijk, om je kinderen een goede financiele opvoeding te geven. Dat ze keuzes moeten maken. Hoe ze het beste met hun geld om kunnen gaan. En als je meer uitgeeft dan er binnenkomt, dat het behoorlijk mis kan gaan. Daarom zijn wij ook zo open naar ze toe. Om ze te behoeden wat wij hebben gedaan.
Lieve groetjes Puk
Hoi hoi (ja ben ook weer terug hoor ;o)))
Mijn ouders zaten vroeger qua inkomen in de middenmoot denk ik. Er werd wel zuinig geleefd in die zin dat er eerst gespaard werd voor er iets groots aangeschaft werd. En zo ben ik ook opgevoed dat sparen heel belangrijk is en dat men geen spontane uitspattingen kon maken. Zo aan terugdenkend besef ik dat mn ouders en ik qua prioriteiten nogal verschillen. Bv kamperen deden we vroeger altijd in Nederland: buitenland was te exclusief, te duur, nonsens noem maar op. Bioscoopbezoek was geldverspilling, net als een dagje uit of weekendje weg. Kleding daarentegen was bij mijn ouders een heel belangrijk punt….daar werd veel geld aan uitgegeven en mn moeder (mn vader leeft niet meer) geeft nog steeds gerust op een middag shoppen zo'n 500 euro uit hoor, zonder blikken of blozen haha! Onze prioriteiten liggen een tikje anders…kleding is toch minder belangrijk dan bij haar (mar ik houd heus wel van mode, maar heb gewoon minder kleding in de kast liggen) en voor ons is geld uitgeven aan *beleving* net zo belangrijk als materiele dingen. Bv een vakantie naar buitenland, bioscoopbezoek, een dagje uit, museumbezoek of een extra weekendje weg, noem maar op.