Praten over je inkomen blijkt nog steeds taboe te zijn in Nederland. Veel Nederlanders praten liever over hun seksleven dan over hoeveel ze verdienen. Dit kan deels te maken hebben met het feit dat veel mensen ook nog eens ontevreden zijn over hoeveel ze verdienen. Want de opvatting over wat bij een bepaalde functie hoort, verschilt nogal. Een softwaredeveloper die €3900 (bruto) verdient is blij maar een HR manager met een bruto salaris van €5100 vindt zijn salaris toch wat aan de magere kant.
Je inkomen zegt niet zoveel
Nu kan ik daar niet zoveel over zeggen; het zijn beste bedragen, maar je weet niet wat die mensen moeten doen en laten voor hun werk. Je weet niet of ze extra’s krijgen, hoe het zit met hun pensioen, of ze met bonussen werken, enzovoorts. Maar wat ik wél opvallend vind is dat Nederlanders, die wereldwijd bekend staan als toch erg op geld gericht (spaarzaam, zuinig, knieperig, handelaars), liever niet praten over hoeveel ze verdienen! Terwijl het lijkt of veel mensen maar al te graag aan anderen laten weten hoeveel ze uitgeven!
Ik heb er zelf niet zoveel moeite mee. Ik zou het niet van daken schreeuwen en ik zou het ook denk ik niet op internet gaan zetten, omdat ik niet precies weet wie dat leest, maar als iemand mij vraagt wat ik verdien, dan kan ‘ie best een eerlijk antwoord krijgen. En dan bedoel ik niet: meer dan dat ik krijg 😉 Wat je verdient is toch zo belangrijk niet? Het lijkt me belangrijker wat je ermee doet. Ik heb 100x meer respect voor mijn vriendin in de zorg die €1300 per maand overhoudt met onregelmatige diensten en die met haar man keihard werkt om een ’toekomstproof’ huis te bouwen, ook al betekent dat op het moment superhoge hypotheeklasten, dan ik heb voor iemand die het dubbele overhoudt maar het uitgeeft aan allerlei vluchtige dingen en vervolgens doet alsof het resulterende chronische geldtekort aan een ander ligt.
Praten jullie over je inkomen? En wat wil je er wel of niet over kwijt?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Het is idd en taboe bij veel mensen. Wij maken het ook mee. Ze willen precies weten hoeveel je verdient, maar zwijgen over hun eigen inkomsten.
De kinderen weten het wel. Daar zijn wij eerlijk over, maar tegen anderen vertel het (niet) meer.
Liefs Frederique
Je moet de haakjes wegdenken.
Liefs Frederique
Ik ben er niet zo moeilijk in. Als ik weer eens een goede opdracht heb, vind ik het niet erg om te vertellen wat ik ermee verdien/verdient heb, als er naar gevraagd wordt. Ik hoef me absoluut niet te schamen ervoor namelijk. Alleen zijn mijn opdrachten nog wat dun gezaaid.
Maar het is idd vrij belachelijk dat er nog altijd niet over geld gepraat wordt. Je zou toch denken dat juist nu er weinig taboe meer zou moeten zijn over geld. Er zijn genoeg mensen die zich nu schamen voor wat ze verdienen, omdat het eerst veel meer was. Maar als je het ermee redt, vind ik dat je prima mag zeggen wat je verdient. Hoeveel het ook is.
Ik heb er ook niet zo veel moeite mee. Nou weten mensen in mijn omgeving toch wel dat ik als fulltime student niet veel binnen krijg. Ik weet dat ik het in de toekomst nog moeilijk zal krijgen (langstudeerdersboete, omdat ik twee opleidingen niet af heb kunnen maken) en als ik er nu niet eerlijk over ben dat ik weinig heb, is het tegen die tijd alleen maar moeilijker om hulp te vragen als dat echt nodig is.
Veel mensen denken dat wij arm zijn, ik laat ze graag in die waan. Krijg je nog eens wat 😉
Bedankt voor de tip!
Soms praat ik liever niet over ons inkomen. En zeker niet over onze buffer. Dan komen er misschien jaloerse reakties.Groeten Izerina
Onze inkomsten zijn geen geheim. Wat er op onze spaarrekening staat houd ik wel voor mezelf.
Ik heb gemerkt dat mensen daar een waardeoordeel aan koppelen en dat vind ik niet prettig.
(zo dan dat je dan bepaalde dingen niet of juist wel kan – en dus "moet"- doen, want je hebt het geld er wel / niet voor).
Ja ik moet mijn mond houden of ik iets wel of niet doe. Leren om een andere reden te geven dat wel wordt geaccepteerd.
Ik vind het niet zo interessant wat iemands inkomen is maar meer wat het vrij besteedbare budget is. Als ik 150,- reken voor benzine en 300,- voor boodschappen dan houden wij E 300,= over om "vrij" te besteden per maand. Ook alle onverwachte/onregelmatige uitgaven moeten hier nog af. Bijv. motorrijtuigenbelasting en sparen, kleding, uitstapjes, vakantie. Niet echt veel denk ik maar genoeg.
Ook ik ben niet geheimzinnig over mijn inkomen. Ook niet over de schulden die zijn ontstaan en de reden daartoe. Ik merk echter wel dat mensen schrikken. Wanneer er aan mij gevraagd wordt wanneer ik (…what ever….) ga doen of aanschaffen en ik vertel eerlijk dat vanwege een hoge hypotheekschuld, die is overgebleven na verkoop, ik dat uitgesteld heb of zelf afgestelt dan weten mensen vaak niet meer te reageren en valt het gesprek dood.
Dit maakt dat ook ik wat voorzichtiger ben geworden in het geven van de informatie.
Geld, of gebrek eraan, is nog steeds taboe is mijn ervaring.
Tsja ik heb er ook geen moeite mee. Om te vertellen wat we verdienen. Trouwens LLMM mag ik jou een vraag stellen over een woekerpolis? Ik sta op het punt om hem af te kopen en bedacht me net dat jij dat al een keer aan de hand had gehad.
Ik heb hem inderdaad afgekocht (en daarna ook gebruik gemaakt van de compensatieregeling), dus als ik je ergens mee kan helpen, dan moet je het maar even laten weten!
Inkomen e.d. houden wij hier maar voor ons zelf. Wij leven redelijk sober met een redelijk inkomen. Met als doel eens onze droom te verwezelijken om een klein vrijstaand huisje te kopen in een rustig gebied. Maar ook omdat we niet mee willen doen aan de consumeermaatschappij. Veel mensen in onze omgeving begrijpen dit niet. Geld moet toch rollen is hun uitgangspunt. Daarnaast zou ook financiele hulp verwacht worden, terwijl wij vinden dat die personen maar eens goed naar hun eigen uitgavenpatroon moeten kijken en daar de luxe keuzes uit moeten halen.
Ik was eerlijk gezegd de neiging om dat zo te vertellen, maar dat is inderdaad 'not done'. Sindsdien ben ik ook voorzichtiger geworden.
Maar het schijnt typisch Nederlands te zijn om geheimzinnig te doen over je inkomen. Ik geloof dat in bijvoorbeeld Noorwegen je zo op kunt zoeken hoeveel iemand verdient!
1300 in de zorg, netto voor een fulltime baan en onregelmatigheidstoeslag? Wow, moet ik og eens uitzoeken wat het wetelijk minimum loon is.
Het minimumloon is dit jaar €1446,60 per maand, dat gaat elk jaar een tientje ofzo omhoog, dus misschien dat ze nu netto op iets meer uitkomt, maar het zal niet ineens €1800 zijn ofzo, terwijl ze dat wel zou verdienen!
Op mijn werk praat ik er niet over. Er is daar nog al wat haat en nijd over verschillen in inkomen en ik wil niet scheef aan worden gekeken omdat ik volgens mij wel aardig verdien voor 24 uurtjes werk. Verder doe ik er niet zo moeilijk over, maar het komt ook nooit echt ter sprake eigenlijk.
Ik noem het altijd: Ik verdien meer dan ik krijg.
En ook wij worden in familiekring scheef aangekeken omdat mijn/ons inkomen hoger is dan het minimum waar een deel van de familie het mee moet doen. Overigens hun eigen keuze, hoor, maar ik was/ben de opmerkingen, over het wel of niet makkelijk op vakantie of uit eten te kunnen, best wel beu.
Hoe noem je zoiets? door scha en schande? 😉
groet
Ik hou liever het bedrag qua spaargeld voor mezelf. Uit ervaring weet ik inmiddels dat mensen je anders gaan behandelen als ze weten dat je een mooie buffer hebt…(jaloezie etc) Qua inkomen ben ik niet geheimzinnig, ik verdien natuurlijk ook geen * als student 😉
Ik verdiende ook best goed tegen collega's hield ik wel mijn mond maar nu vind ik het echt geen probleem. Krijg best vaak te horen hoe het nu kan dat ik thuis kan blijven en dat wil ik dan best even voorrekenen 😉
Grappig cultuurverschil. Met vriendinnen uit andere landen viel me op dat ze veel makkelijker over hun inkomsten praten. Ze pakken er zo hun afschriftenboekje van de bank bij. Ik merk dat ik het er dan ook makkelijker over heb.
Mensen die ons kennen weten dat manlief een goed inkomen heeft. Al zal dat niet veel meer zijn dan mensen in onze omgeving omdat die allemaal tweeverdieners zijn en hij is alleenverdiener.
We krijgen nog best vaak spullen, omdat ze weten dat we er blij mee zijn. Ik geef ook weer graag spullen door.
Tegenover onze kinderen zijn we altijd open geweest over ons inkomen en hoe we met geld omgaan. Vonden ze wel interessant en leerzaam. Van bepaalde kosten hadden ze echt niet verwacht dat die zo duur zouden zijn.
Groetjes, VeggieMo
Ik merk in mijn omgeving dat er rustig wordt verteld hoe hoog hun hypotheek is, maar niet wat andere financiën betreft. Vooral bij de mensen die best wel een goede baan hebben.
Ik heb er niet zo'n moeite mee, vooral niet nu ik weet hoe niet vanzelfsprekend inkomsten zijn. De afgelopen jaren is er aardig wat van mijn man's salaris afgegaan door de crisis ruim 2.000 (wel steeds in etappes), maar inmiddels houdt ik wel geld over en sta ik niet meer rood (en dat stond ik wel met die 2.000 erbij, hè).
En natuurlijk wil ik af en toe zo'n leuk winkelkarretje vullen op internet, maar ik doe het sinds eind november en ik me bewust werd van consuminderen helemaal niet meer. Ik voel me er kiplekker bij… dat had ik geloof ik twee, drie jaar geleden niet gezegd of geloofd.
Wij (man en ik) hebben samen 'n bedrijf. We verdienen (en krijgen) goed maar leven erg eenvoudig. Krijg, evenals Zena, ook vaak iets aangeboden maar geef dat altijd door aan mensen die het echt nodig hebben. Ons streven is: eenvoudig leven. En niet: zelf zo weinig mogelijk geld uit geven!! Tecla
Ik weet van geen van mijn vrienden of familie wat ze verdienen. Ik heb dus ook geen idee of wij in verhouding minder of meer verdienen. En of wij nou zo consuminderig zijn als ik geloof. Misschien blijken mijn vriendinnen wel veel zuiniger! Jammer hoor, dat daar geen openheid over is. Over hun sexleven hoef ik liever nl. niets te weten…
groetjes Jacq.
Ik doe het niet (meer). Ben er 1 keer mee op de koffie gekomen, uit onwetendheid, en het was eigenlijk nog appels met peren vergelijken ook.
Ik had 2 vrouwelijke (vriendinnen) collega's, en ik kwam er werken als uitzendkracht. Per saldo verdiende ik meer dan de ene, en zij is op hoge poten naar de chef gegaan. Nu bleek, dat zij als vaste kracht goede secundaire voorzieningen had, en ik als uitzendkracht had dat niet (of nauwelijks). Dus heel flauw, maar ik heb er wel van geleerd…van mij zul je niet te weten komen, wat ik verdien.
En over mijn sexleven wijd ik ook niet uit…en mijn pincode krijg je niet, voor de rest wil ik van alles vertellen 😉
Lieve groet, Inge
Ik spreek er niet graag over. Wij hebben een familielid met WA-jong uitkering en ik merk dat ik me ongemakkelijk voel over onze welvaart. Terwijl diegene door het anders rollen van de genetische dobbelsteen nooit financieel onafhankelijk zal worden. Ik betaal graag belasting zodat mensen met een uitkering op een menselijk niveau kunnen blijven leven!