Gisteren schreef ik naar aanleiding van een stukje op Nu.nl over praten over salaris. Dat is iets wat Nederlanders blijkbaar liever niet doen. Maar uit de reacties bleek nog iets anders: praten over je inkomen is 1, maar praten over je spaargeld, dat is helemaal iets anders. Waarom? Omdat mensen als ze weten dat je spaargeld hebt, ineens jaloers kunnen reageren, of dingen van je gaan verwachten. Want jij hebt toch geld?
Wie mag wat verwachten van jouw spaargeld?
Ik vind spaargeld iets persoonlijks, dat staat buiten alle andere dingen. De spaarder heeft daar waarschijnlijk een plan mee en wat mij betreft is de spaarder ook de enige die – zonder daar verantwoording voor af te leggen – dat geld kan besteden. Of het op de spaarrekening laten staan.
Als ondernemer moet ik bijvoorbeeld zelf sparen voor mijn pensioen. Door de verbouwing en verhuizing is er in de eerste instantie een aantal jaar overheen gegaan voor ik dat ook daadwerkelijk ben gaan doen, maar nu probeer ik in ieder geval van mijn belastingteruggaves een substantieel deel apart te zetten. Op het moment is dat een leuk bedrag, maar nog zeker geen kapitaal of iets waar je een jaar van kunt leven. Toch voel ik me daar soms wel eens vervelend onder.
Zuinig aan doen mét een spaarpotje
Omdat ik geen flauw idee heb hoe het over een half jaar of een jaar met werk zit, moet ik zuinig aan doen. Maar aan de andere kant heb ik wél een spaarpot. Dat er staat. Voor een pensioen dat pas over een jaar of 40 langskomt.
Het makkelijkste voor mij is het gewoon niet noemen en doen of het er niet is, dan voel ik me ook niet verplicht of genoodzaakt het ergens bij te stoppen wat NIET mijn pensioen is. Maar lastig is het wel.
En ik betrap me er ook wel eens op dat ik zoiets over anderen denk. Ik ken bijvoorbeeld iemand die renteniert. Dan denk je automatisch: die is rijk genoeg, die kan dit of dat wel doen. Maar diegene leeft dus van de rente op het spaargeld. Wordt dat spaargeld minder, dan wordt die rente ook minder.
Als je dan nog pak ‘m beet 40 jaar moet, dan betekent dat ook gewoon dat je rustig aan moet doen. Want als ik het was: niets materieels is het mij waard dat ik op mijn 70e of 80e alsnog verplicht weer aan het werk moet. Gelukkig denk ik ver genoeg om me dat dan ook weer te beseffen, maar zo zie je maar hoe makkelijk het gaat.
Hoe reageer jij op spaargeld/buffers van anderen en merk je dat mensen iets van jouw verwachten op het moment dat ze weten dat je spaargeld hebt?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Als iemand een grote buffer of veel spaargeld heeft is mijn eerste reactie vaak: WOW! Dat zou ik ook wel willen.
Ik ben helemaal niet afgunstig daarover. De meeste mensen moeten namelijk ook gewoon hard werken voor hun spaargeld, net als ik.
Als iemand dan ook niet veel inkomen heeft, vind ik het vaak dubbel knap.
Maar ik snap dat je dat potje voor pensioen liever niet noemt en doet alsof het er niet is. Als je er zelf voor moet zorgen, zijn het namelijk geen grappige bedragen.
Nee, precies, en dan lijkt b.v. €3000 (ik noem maar een voorbeeld) een flinke dot geld, maar ik zou daar welgeteld een krappe maand de vaste lasten van kunnen betalen. Nu hoop ik natuurlijk dat tegen de tijd dat ik met pensioen ben ik geen hypotheek meer heb, maar je weet natuurlijk nooit welke kant 't leven je nog opslingert!
Ik zie trouwens wel dat mensen die zelf idd ook zuinig aan doen zich veel beter realiseren dat spaargeld of zo'n buffer niet vanzelf aan is komen waaien. Dus dat het ook echt niet zo is van 'o, die kan het wel betalen, want die heeft toch genoeg'. Het zijn vaak juist de mensen die zelf elke maand rood staan, terwijl ze een inkomen hebben waar je 'u' tegen zegt.
Wij hebben best een grote buffer, maar ik heb het daar niet over met anderen in mijn omgeving. Mijn ouders en onze zoons weten het wel. Verder vertel ik alleen als het ter sprake komt dat we gespaard hebben.
Het bedrag is in de loop van de jaren gegroeid. Wij zijn destijds begonnen met de zilvervlootrekening.
We hebben oa gespaard voor een vrijstaand huisje. Iets dat we allebei graag willen. Nu manlief zijn baan op de tocht staat, is het fijn om een buffer te hebben. Het is jammer van het spaargeld, maar het geeft wel rust dat je niet binnen een halfjaar in de problemen komt omdat bv.de hypotheek niet meer te betalen is.
Groetjes, VeggieMo
Fijn om zo'n buffer te hebben, de studie van je kinderen te kunnen betalen en tegenslagen te kunnen opvangen! Dit geeft een enorme rust.
Wij hebben spaargeld, verdeeld over 3 potjes: studie kinderen, vervanging auto, verbouwing en buffer. Op papier hebben we veel geld, maar niet genoeg: er moet meer gespaard worden voor de verbouwing, er moet meer gespaard worden voor de studie van de kinderen nu de master wordt afgeschaft, en als ze gaan tornen aan de hypotheekrenteaftrek of de woz waarde wordt lager dan onze hypotheek dan worden er weer andere prioriteiten gesteld, hypotheek aflossen! Op papier hebben we echt enorm veel spaargeld maar dit is niet genoeg en al greserveerd. Dus we hebben in principe geen geld over. En hebben we geld over als we onze drie doelen bereikt hebben, dan gaan we de hypotheek aflossen! Ik praat nooit met anderen over ons spaargeld, ik vertel wel dat we zuinig leven om straks de studie van de kinderen te kunnen bekostigen. Ook heb ik het gevoel dat anderen in mijn omgeving hier absoluut niet mee bezig zijn. Dat zien ze dan wel weer, of ze hebben er geen weet van wat een studie straks kost. Daarom motiveert het me ook enorm om consuminderblogs te lezen en gefocust te blijven op mijn doelen. Wij trekken ons eigen plan!
Als je in loondienst werkt, tel je het er ook niet bij toch? Verschil met jou is dat mensen denken: ik krijg pensioen dus ik lig straks op een tropisch eiland in een hangmat kokosnoten leeg te drinken wat 180 graden de werkelijkheid is en jij weet precies wat je hebt. Maar daar ging het niet over.
De gemiddelde Nederlander schijnt 40.000 euro aan spaargeld te hebben. Snap dat niet en ik kan het ook niet rijmen met berichten over chronisch roodstaan, schulden en de bestedingspatronen van veel mensen.
Zoals je zegt gemiddeld. Er zullen mensen zijn die veel meer en veel minder hebben! De media belicht ook vaak de doelgroep met een hoog ach en wee gehalte. Zodat wij met z'n allen toch het gevoel hebben , we hebben het nog niet zo slecht. Over de mensen met veel spaargeld hoor je weinig. Al denk ik wel dat de groep met weinig tot geen spaargeld steeds groter wordt. Zo ben ik er ook een voorstander van dat mensen met schulden/laag inkomen niet klakkeloos eten krijgen van een voedselbank, of gratis spullen etc. maar hier ook een tegenprestatie voor leveren. Door een tegenprestatie te leveren in de vorm van vrijwilligerswerk, het volgen van een cursus budgeteren, puur koken etc. stijgt het gevoel van eigenwaarde. (zie visie consuminderhuis ons genoeg – Annemiek van Deursen)
Niet de gemiddelde nederlander maar gemiddeld per gezin is er 40000 gespaard, geen raar bedrag overigens want tot 20000 per persoon betaal je geen vermogensbelasting (pensieonregelingen ed vallen daar soms buiten dat weet ik niet precies). Groet, L.
Zo, ik mocht willen dat ik aan de €40.000 kwam! Helaas, misschien later 😉
Ook stom wat ik deed nog even feiten checken, schrijf ik toch 'persoon'. Ik was al niet capabel meer voor werk, straks ook niet meer voor reageren op blogjes. Goed, het blijft een boel geld 😉
Telt dan alleen het geld op spaarrekeningen mee of ook in levensverzekeringen e.d.?
Ja! Ik heb mijn dochter dit jaar uit nood naar het particulier onderwijs gestuurd, omdat het op de school waar ze zat een steeds grotere janboel werd, en zij daar de dupe van dreigde te worden (nee, geen school in de hoofdstad, maar in een keurig Goois stadje). Naar een andere publieke school switchen was geen optie, want in het examenjaar willen scholen liever geen nieuwe leerlingen aannemen. De mensen die het weten vragen zich af waar ik het van gefinancierd heb. Van spaargeld. Had je dan zoveel spaargeld? Ja.
En veel mensen vertel ik niks, omdat ik de vooroordelen al van afstand ruik. Ik zie het zo: sommige mensen geven geld uit aan een nieuwe auto of een verre vakantie, ik geef (veel) geld uit aan goed onderwijs voor mijn kind. Groet, Hsm.
Het is inderdaad een kwestie van keuzes maken. Ik vind de toekomst/ het geluk van mijn kinderen belangrijker dan een dure auto, vakantie(s) etc. Ik zou precies dezelfde keuze gemaakt hebben. Doordat wij sparen voor de studie van de kinderen hebben wij voor het eerst een goedkopere tweedehands auto gekocht, uiteraard betaald van greserveerd geld hiervoor.
Als de kinderen straks klaar zijn met hun studie krijg je het weer ruimer en kan je weer lekker sparen. Het zijn ook periodes die te overzien zijn!
Ik vind het verstandig als mensen een (flinke) buffer hebben om bv. onvoorziene omstandigheden op te kunnen vangen. Er kunnen zoveel dingen gebeuren waar je dat geld voor nodig kunt hebben. Je baan verliezen, ziek worden, grote reparaties aan je huis, enz. enz.
Niemand vertel ik het bedrag aan spaargeld. Ons geeft het een gevoel van vrijheid. Dat we dat potje achter de hand hebben om te reageren op noodsituaties.
Nog iemand een tip voor goede deposito's? De AKbank gaat komende dagen de nederlandse klanten vaarwel zeggen. Zodoende komt de deposito vervroegd vrij.
Dat vind ik trouwens weleens de mindere kant van spaargeld: hoe zet je het het meest gunstig weg terwijl je er ook nog aan kunt komen op het moment dat er iets wijzigt in je omstandigheden. Het is een luxe probleem waar je een poos mee zoet kunt zijn.
Op sparen.pagina van Hanneke van Veen kun je veel info vinden.
VeggieMo
Bedankt! Heb vandaag gelijk maar gehandeld. Ook kleine letters in voorwaarden gelezen en toen gelijk de knoop maar doorgehakt aangezien de rente aan het dalen is.
Wij hebben ook best veel spaargeld verdeeld over verschillende potjes. Aan één potje mogen wij aankomen voor auto, vakantie, huis, extra aflossing e.d. Dit potje wordt per maand ook het meeste gevoed. De buffer die er altijd op (hoort) te staan is 10.000. Daarboven geeft mij de vrijheid om bv. het huis te schilderen of idd op vakantie te gaan. Ongemerkt loopt dit potje toch op. Dat blijft dan staan. De andere potjes zijn voor de kids (2), aflossing hypotheek, en een flinke spaarpot die nog geen besteding heeft. Misschien krijgen de kinderen iets mee als ze de deur uit gaan. Misschien gaan wij 6 weken naar Italië. Dat zien wij dan wel. En ons pensioen is ook al geregeld. Wij kunnen dezelfde levensstandaard aanhouden dan nu en ook nog geen woonlasten meer. Voor mijn gevoel hebben wij het wel goed geregeld.
Mijn ouders weten wat wij gespaard hebben en verder niemand.
Veel mensen om ons heen hebben namelijk een andere manier met geld omgaan dan wij. "Dat komt wel als het nodig is". Al dan niet uit iemand anders zijn portemonnee.
En veel mensen om ons heen geven geld toch wat makkelijker uit.
En om de vraag om een lening te vermijden (waar ik overigens nee op zou zeggen, zolang het niet om wezenlijk belangrijke dingen zou gaan)/ te onbegrip te krijgen mbt dat wij zuinig zijn zeg ik dus niet wat wij hebben gespaard.
Vooral wat je hier zegt: 'Al dan niet uit iemand anders zijn portemonnee' is iets dat mij ook wel steekt. Dat is het vaak namelijk wel; ze leven bij de dag, want het komt allemaal wel, maar als zich dan een 'noodsituatie' voordoet, dan moet een ander in de bres springen. Dat weigeren wordt niet gezien als gezond verstand, maar als egoïstisch oid. Dan kun je maar beter doen alsof je ook niets hebt.
Mensen geven ook makkelijk geld uit omdat b.v. ouders bijdragen aan studie van de kleinkinderen, het rijbewijs betalen, fietsen kopen etc. Sommige mensen hebben het gewoon makkelijker, krijgen een nieuwe keuken van ouders, of ouders betalen mee aan een huis onder het motto: wij geven liever met een warme hand dan met een koude hand. Onze ouders kunnen/willen dit niet dus sparen wij. Wij betalen het rijbewijs voor de kinderen, de studie en ze krijgen een bedrag voor het kopen van een huis. Wij betalen niet mee aan huwelijksfeesten e.d. Het is inderdaad ook een kwestie van keuzes maken.
ik heb ook best een grote buffer voor iemand met mijn inkomen, maar daar doe ik dan ook giga mijn best voor, zodat ik na mijn pensioen ook nog een beetje kan genieten, maar niemand behalve de bank en de belasting weet hoeveel dat is ,want anders krijg je inderdaad veel gezeur van mensen die niet snappen hoe je dat doet van jouw inkomen en waarom.
Mensen die me dicht bij staan weten dat we sparen, vaak wordt er dan oko altijd afgunstig gereageerd. Jullie hebben geld zat. Nou valt het reuze mee met wat er op staat. Maar die mensen zelf hebben echt al een probleem als de tv stuk gaat, maar ondertussen wel veel geld uitgeven aan uitgaan, want je leeft maar één keer. Ze staan al rood, ja ik ken drie mensen die deze maand zijn overleden op jonge leefttijd en een vierde gaat het niet goed mee, ik kan het niet meenemen. En hup daar gaan ze weer.
Dit is de reden dat ik niet zoveel meer vertel maar mijn eigen plan lekker volg. Als er weer geklaagd wordt geef ik als antwoord, ja je leeft maar één keer. Heb er wel moeite mee dat er nog steeds mensen intrappen en hen het geld dan wel voorschieten of zelfs geven. Ik merk dat er van alle kanten geholpen wordt.Vind dat persoonlijk jammer, want er varanderd niets door en dit kan niet altijd doorgaan
Als ik van een ander hoor dat hij/zij veel spaargeld heeft, denk ik: lekker! Dat wil ik ook wel.
Zlef heb ik ook wel redelijk wat spaargeld, maar daar praat ik ook niet over. Ik denk dat de meeste mensen denken dat ik niet zo veel geld heb, maar dat geeft niet. Laat ze dat maar denken. 😉
Ik heb net de hele spaarrekening geplunderd om zo snel mogelijk te verbouwing af te ronden en het huis te verkopen. Ik voel nooit afgunst ten opzichte van andermans loon en spaarrekening. Daar heeft die persoon dan vast hard voor gewerkt en dat vind ik knap. Wil ik ook en gaat er vast komen!
Ben het helemaal eens met wat je zegt over het consuminderhuis. Eten en spullen geven is curratief, ik geloof ook in preventief helpen (leren met geld omgaan, besparen, budgetteren, etc.)
Een spaarsaldo hoeft niet alles te zeggen, het hangt er ook vanaf, waar het nog voor is en wat je voor de rest al hebt betaald of opgebouwd hebt.
Wij hebben nog niets extra aan de hypotheek afgelost, ik heb geen pensioen (kleine pensioentjes afgekocht, dat zit ook in dat spaargeld) en ik krijg een ooit eindigende WIA uitkering met weinig uitzicht op werken voorlopig. Wij kunnen over een tijd in de situatie terecht komen dat we ineens van 1 inkomen moeten leven, dan komen we tekort. Daarom leven wij nu al deels op een inkomen, dat spaart nu dus lekker en het scheelt straks de schrik vanwege de inkomensdaling maar het kan dus zijn dat we straks van dat spaargeld moeten leven tot betere tijden aanbreken.
Wie zo hier en daar al eens wat extra ingelost heeft, pensioen opgebouwd heeft, het huis klaar en een financieel zekerdere toekomst, kan in feite net zo veel bezitten als een ander, met een lager bedrag op de spaarbank.
P.S. en oh ja, ik spaar ook voor de studie van ons kind. Ik merk ook dat mensen daar zo laconiek over doen.
Ik stimuleer mijn kind om een prettig en gelukkig persoon te worden maar ik stimuleer haar ook om het beste uit zichzelf te halen. Dan heb je dat gedaan, heeft het kind een goed verstand of een mooie passie en moet je zeggen "sorry, maar dat kunnen we niet betalen". Waarom? Omdat we andere dingen die we niet nodig hadden belangrijker vonden vroeger.
En soms duurt dat studeren veel langer dan gedacht. Mijn zoons hadden een pittige tijd op de basisschool. De leermethodes pasten niet echt bij ze en ze zijn laatbloeiers. Dus eerst naar Theoretische leerweg, dan naar MBO-niveau 4 en daarna nog het HBO. En dat ze op kamers zijn gegaan voor hun studie dat hadden we al helemaal niet verwacht (of ingecalculeerd).
In mijn omgeving heb ik twee geweldige en intelligente jongens gezien die het alleen moesten rooien en geen financiële steun kregen. Andere dingen waren belangrijker.
Manlief en ik vonden dat echt heel erg. We hopen dat het ze alsnog lukt.
Groetjes, VeggieMo
Die jongens werden door hun ouders helaas ook niet of weinig gesteund/aangemoedigd in hun keuze om te studeren. Ze staan er echt alleen voor.
(even als aanvulling, er zijn genoeg situaties dat ouders het niet kunnen betalen, dat was hier wel)
Wij hadden nooit een inkomen waarvan veel gespaard kon worden, toen onze kinderen jonger waren. Maar ze hebben allebei 'n universitaire opleiding afgerond en hebben geen studieschuld.
Ook hebben ze muzieklessen gehad en ze zijn allebei altijd lid van 'n sportvereniging (judo, atletiek) geweest.
In de zomervakantie gingen we kamperen en ze gingen 1 keer per jaar alleen op stap (Vara-kamp, sportkamp, archeologisch-kamp en op Tienertour)
Omdat we een eigen bedrijfje hebben moesten (en moeten we nog) zelf voor ons pensioen zorgen, we werken met plezier en zullen dat (DV) zeker nog 10 jaar blijven doen en extra sparen voor ons pensioen.
Ja ik ken ook ouders die het wel kunnen betalen maar niet nodig vinden. Die vinden dat de kinderen zelf de lasten maar moeten dragen als ze uitgestudeerd zijn. Dat het onderdeel is van volwassen worden dat je eigen financiele boontjes dopt.
Ik deel die mening niet maar ik denk dat het geen kwaad kan als kinderen zelf bijdragen met bijv. een baantje. Ik zie het bij mijn neven voor wie de studie volledig wordt betaald. Ze gooien er regelmatig met de pet naar en dat geeft me toch een onrust in dat gezin. Hun pa de schurft in omdat hij de kosten draagt. Gelukkig heb je ook heel toegewijde studenten maar echt niet allemaal.
Saar
Onze zoons weten dat als ze niet hun best doen dat we het niet betalen. Hebben we van te voren met ze over gehad. Gelukkig speelt dat bij hen niet.
Dat zelf bijverdienen vind ik ook een goed idee. Hier verdienen ze er ook bij. Nog niet met een vast baantje. De ene werkt in opdracht, de ander gaat waarschijnlijk huiswerkbegeleiding geven.
VeggieMo