Wat van mij is, is van jou?

Als je kijkt naar de maatschappij van nu en die van pak ‘m beet 40 jaar geleden, dan zijn er behoorlijk wat veranderingen geweest. Zeker als je kijkt naar vrijheden/mogelijkheden/zelfstandigheid van vrouwen.

Toen mijn ouders jong waren, was het makkelijk: ze ontmoetten elkaar op hun 16e, trouwden een paar jaar later met praktisch niets. En toen begonnen ze aan een gezin. En daarmee bedoel ik dan niet alleen ‘kinderen’, maar ook een ‘echte’ baan voor allebei. En bij het derde kind was er de mogelijkheid voor moeders om thuis te blijven.

Tegenwoordig is dat wel anders. Veel mensen hebben er nu al eerst een half leven opzitten, voor ze gaan trouwen. En dat betekent ook vaak dat ze op een bepaalde manier al vermogen hebben opgebouwd. Wat doe je daar dan mee, als je samen bent?

Wat van mij is, is van jou?

Ik heb dat principe wel tot op zekere hoogte gehandhaafd, maar wel altijd in combinatie met eigen rekeningen. Als ondernemer is dat wel handig – je wilt er immers wel voor zorgen dat je daarin financieel alles goed geregeld hebt, zodat je wederhelft niet voor onverwachte problemen komt te staan – maar ik heb ook nooit speciaal een punt gehad waarop het nodig was om mijn eigen rekeningen op te zeggen.

En wat van jou is, is van mij?

Dat heeft volgens mij nog niet eens zoveel te maken met dat ik niet wil delen – anders had ik toch wel heel veel dingen anders aangepakt – maar met dat ik het niet zo goed om kan draaien. Delen of geven = prima. Iets krijgen (lees: afhankelijk zijn) = iets minder. Als ik mijn eigen geld heb, heb ik geen moeite met af en toe geld uitgeven aan iets dat ik echt super vind. En dat vaak duur is, ik heb nu eenmaal een hopeloze smaak. Per saldo geef ik dan misschien niet eens zoveel meer uit als iemand die elke dag frutsels voor in huis koopt, maar het komt toch anders over.

Mijn ouders zijn het gewend om alles op één hoop te gooien. Zij kozen daar ook in hun tweee huwelijk (helaas niet met elkaar, maar dat terzijde) voor, ondanks dat de ‘verdeling’ op dat moment niet helemaal gelijk was.

Waarom heb ik daar dan – en met mij volgens mij best veel mensen van mijn generatie – moeite mee? Waarom heb ik liever een gezamenlijke rekening waarvan betaald en waarop gespaard wordt, náást eigen rekeningen? Heeft dat ermee te maken dat ik dat geld dan makkelijker uitgeef? Een stukje vrijheid? Of omdat mijn spaar-hobby dan alle ruimte krijgt? En andersom natuurlijk; het maakt me dan helemaal niet uit wat een ander uitgeeft, wat misschien anders zou zijn als jij net met 3 Scoupy-acties 10 euro bij elkaar hebt geschraapt en dat gaat er in 3 minuten kroeg doorheen, om maar even iets te roepen.

Of is dit allemaal vanuit het ‘spaardersperspectief’ bekeken? Ik heb namelijk ook wel vriendinnen die een stuk minder verdienen dan hun man of vriend en die vinden alles op één hoop wel prima. En die hebben er ook geen moeite mee om bijvoorbeeld hun vriend een andere auto uit het hoofd te praten, omdat ze zelf nog wensen hebben. Of andersom, waarbij die vriend of man dan ‘bepaalt’ over grote uitgaven.

Aan de ene kant lijkt het me echt superhandig om gewoon alles op één hoop te gooien. Aan de andere kant moet je dan wel écht helemaal dezelfde toekomstplannen en financiële ideeën hebben. Anders wordt het volgens mij vrij snel een issue. Iets wat natuurlijk zonde is, want als er iets is dat het niet waard is om ruzie over te maken, dan is het wat mij betreft wel geld.

Hoe denken jullie hierover? Hoe hebben jullie dit gedaan? En waar ik ook heel benieuwd naar ben: heb je hierin ook wel eens een andere keuze gemaakt naar aanleiding van een eerdere relatie? Dus eerst alles op de grote hoop en daarna niet meer, of juist andersom?

Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Facebook en Google+!

Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!

Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!

Ontdek waar jij geld laat liggen


Adine @ LekkerLevenMetMinder

Nadat ik in 2010 'wakker' werd met een hypotheek van ruim 400.000 euro, tegen 6% rente, gooide ik het roer om. Ik loste in razend tempo zo'n 70.000 euro af, minimaliseerde stevig én ging bewust kleiner wonen. Op Lekker Leven Met Minder deel ik mijn verhaal en schrijf ik over consuminderen, hypotheken, aflossen, sparen, besparen en zuinig leven, maar ook over financiële vrijheid, rust en mijn zoektocht naar een rijk en tevreden leven.

56 Comments
  1. Interessant punt! Ik heb – jaren terug- samengewoond en wij hadden een gezamenlijke rekening waar we allebei wat geld voor onze gezamenlijke lasten gingen storten, en een eigen rekening. Werkte prima. Verder waren wij niet zo 50/50. We gaven elkaar gewoon wanneer we er zin in hadden iets. Moet wel spontaan blijven, althans in mijn ogen, heb een hekel aan discussies om geld.

  2. Hier gaat alles op een grote hoop. Toen we gingen samenwonen hadden wij ongeveer zelfde inkomsten. Qua uitgaven had geen van beiden een dure geld verslindende hobby of zo. Dus ging alles op een hoop, ook toen ik veel minder inkomen kreeg door ziekte.
    Wel hebben we sinds een paar jaar zakgeld, gewoon omdat het fijn is ook wat eigen geld te hebben.
    We hebben nog nooit ruzie gemaakt om geld. Hele grote uitgaven worden wel besproken maar toestemming vragen aan elkaar doen we eigenlijk nooit. Veel is een kwestie van gunnen. En wat er niet is, is er niet en kan niet worden uitgegeven

  3. Hier gaat alles op een grote hoop. Toen we gingen samenwonen hadden wij ongeveer zelfde inkomsten. Qua uitgaven had geen van beiden een dure geld verslindende hobby of zo. Dus ging alles op een hoop, ook toen ik veel minder inkomen kreeg door ziekte.
    Wel hebben we sinds een paar jaar zakgeld, gewoon omdat het fijn is ook wat eigen geld te hebben.
    We hebben nog nooit ruzie gemaakt om geld. Hele grote uitgaven worden wel besproken maar toestemming vragen aan elkaar doen we eigenlijk nooit. Veel is een kwestie van gunnen. En wat er niet is, is er niet en kan niet worden uitgegeven

  4. Hier gaat alles op een grote hoop. Toen we gingen samenwonen hadden wij ongeveer zelfde inkomsten. Qua uitgaven had geen van beiden een dure geld verslindende hobby of zo. Dus ging alles op een hoop, ook toen ik veel minder inkomen kreeg door ziekte.
    Wel hebben we sinds een paar jaar zakgeld, gewoon omdat het fijn is ook wat eigen geld te hebben.
    We hebben nog nooit ruzie gemaakt om geld. Hele grote uitgaven worden wel besproken maar toestemming vragen aan elkaar doen we eigenlijk nooit. Veel is een kwestie van gunnen. En wat er niet is, is er niet en kan niet worden uitgegeven

  5. Hier hebben we alles op een grote hoop, we zijn inmiddels ook getrouwd in gemeenschap van goederen. Er zijn tijden geweest dat ik meer verdiende en op dit moment is mijn man weer kostwinner. Eigenlijk gaat het altijd goed, grote uitgaven overleggen we en kleine uitgaven niet. Het bevalt prima op deze manier, maar ik kan me voorstellen dat, als je elkaar later ontmoet en allebei al jaren hebt gewerkt en andere relaties hebt gehad oid, dat je het dan anders doet.

  6. Wij hebben een gemeenschappelijke en ieders een eigen rekening. Altijd al bijbaantjes gehad en veel gewerkt dus ik zou 'mijn' spaarpotje niet zomaar opgeven. Ook hebben wij een gemeenschappelijke spaarrekening waar ik veel op spaar. heb mijn ouders uit elkaar zien gaan waarbij moeder met 'lege' handen achterbleef… Zal mij niet overkomen… En ik hoop gelukkig en samen oud te worden maar zeg nooit nooit…maar voel me geruster als ik niet alles op 1 hoop gooi.

    1. Dat gebeurt tegenwoordig wel steeds vaker ja. Mijn ouders hebben destijds alles gedeeld, maar je ziet het vaak ook anders. En idd, je gaat er niet voor en je hoopt er niet op, maar je wilt ms ook niet op latere leeftijd terugkijken en denken: had ik maar… En als vrouw ben je dan vaak toch iets kwetsbaarder.

  7. Wij hebben alles samen, gewoon één betaalrekening, en drie spaarrekeningen. Ik werk nu 4 dagen per week, en verdien nog steeds de helft meer dan manlief; maar híj heeft dan weer de auto van de zaak. Alle grote uitgaven (boven zo'n €100) worden overlegd. Wij hebben vaak projecten waar we samen aan werken en de hele geldstroom naar toe sturen; we kunnen allebei zuinig leven, en de kinderen worden ook zo opgevoed.

    Siebrie

  8. Toen ik ging trouwen was het in gemeenschap van goederen. In die tijd werd er alleen anders getrouwd als de man een bedrijf had.
    Drie weken voor het huwelijk koos hij voor een ander.

    Ik heb daarna nooit meer vertrouwen genoeg gehad. Wel een kinderwens met samenwonende partner. Dat lukte ook niet.

    Ik zou alleen voor een gezamenlijk inkomen huwelijk kiezen als al jarenlang gebleken is dat het een langdurige relatie betrof.
    Kinderwens is een binder.

    Mijn advies regel de zaken goed. Regel de kosten en inkomen verdeling van arbeid Rn studie rondom kinderwens vooraf op papier voor de notaris.

    Pas als een van de twee ziek is dan verandert er veel

    1. Zo! Ik kan me voorstellen dat dat een flinke klap gegeven heeft 🙁 Dan heb je behoorlijk wat voor je kiezen gehad. Ik zou ook zeker niet alles zomaar alles op één hoop gooien. Daarvoor heb ik denk te lang m'n eigen ding gehad.

    2. Precies. Jij hebt een bedrijf en jouw familie heeft je een lening gegeven. Jij neemt geld mee. Ga vooral trouwen onder huwelijkse voorwaarden. Blijf financieel zelfstandig. Jij hebt ook veel geleerd van je vorige relatie. Bij twijfel, niets doen.

  9. Wij zijn in gemeenschap van goederen getrouwd en om die reden zijn alle bezittingen en schulden gemeenschappelijk. Gevoelsmatig is ook alles van ons samen, hoewel dat bij mij wel een paar jaar geduurd heeft voor ik het zo voelde… In het begin was ik huiverig voor 'alles samen', ook gezien mijn eerst huwelijk waar 'eerlijk delen' niet aan de orde was… Dan heb je even tijd nodig, zeg maar…

  10. Wij hebben hier geen gezamenlijke rekening maar dat is niet omdat we daar over nagedacht hebben ofzo.
    We hadden gewoon allebei onze eigen rekening en omdat alles aan salaris en automatische incasso al geregeld was, was het gewoon makkelijk dat zo te houden.
    Maar ik beheer de financiën alsof het op 1 grote hoop ligt, we zijn ook getrouwd in gemeenschap van goederen.
    Alleen de spaarrekening staat op onze beide namen.

    1. Ja, die neiging heb ik inderdaad wel ja, maar omdat wij ook een aantal jaar financiële problemen hebben gehad was het ook wel weer handig dat als de één te ver in het rood stond, de ander nog wel kon pinnen voor de boodschappen. De problemen zijn nu opgelost maar toch laten we het maar zo, vanwege 'je weet maar nooit'

  11. Hier zijn de financiën ook ongeveer gescheiden: een gezamenlijke rekening voor gezamenlijke vaste lasten en sparen waarop we allebei inleggen, de rest van ons geld houden we apart.

    Ik denk dat veel jonge mensen de financiën scheiden, omdat ze dat bij hun ouders fout hebben zien gaan. In de tijd dat onze ouders trouwden, in de jaren 70, was 'alles op een hoop' nog gebruikelijk, stopten vrouwen met werken als er kinderen kwamen. Tegelijkertijd ging deze generatie op grote schaal scheiden en bleven veel moeders berooid achter. Alles op een hoop en de verhouding kostwinner/huisvrouw werkte prima in de generatie van mijn oma, waarin echtscheiding bijna niet voorkwam. Maar ik ken zelf meer mensen met gescheiden ouders dan met ouders die nog getrouwd zijn.

    Ik vind het geen probleem om nu mijn geld te delen met mijn partner (we doen niet moeilijk, betalen voor etentjes, vakanties en dergelijke doen we ongeveer om de beurt, degene die het op dat moment wat breder heeft wat vaker dan de ander) maar mocht onze relatie voorbij gaan dan is dat delen voorbij. Mijn spaarrekening is dan voor mij, zijn spaarrekening voor hem. Ik zie het nu niet gebeuren dat we uit elkaar gaan, maar statistisch gezien is de kans niet onaanzienlijk dat het tóch gebeurt.

    1. Dat zou best wel invloed kunnen hebben. Vaak was het met die huwelijken ook zo dat de vrouw vrij snel thuis bleef voor kinderen en zo eigenlijk niets opbouwde, niet aan geld en niet aan carrière. En dan sta je lekker, als het dan ineens niet tot de dood ons scheidt is. Wat jij in die laatste alinea zegt, zo zie ik het ook wel. Ik vind het dan ook niet echt 'mijn' en 'dein', maar op papier is het dat dan wel natuurlijk.

  12. Wij hebben er destijds niet echt over nagedacht. Manlief was 19 en ik 16 en we waren best snel serieus. We woonden nog bij onze ouders maar gingen al vrij snel sparen en ik vroeg uitzetspullen voor mijn verjaardag. Dat had wel wat, iedere keer was je weer heel blij met iets.
    Toen ik 20 was en manlief 23 kochten we een huis en trouwden we. En toen ging ook meteen alle geld samen. We hebben dezelfde manier van met geld omgaan. Als een van de twee een gat in de hand had gehad dan hadden we daar waarschijnlijk wel afspraken over gemaakt.

    1. Met zo'n leeftijd stap je er denk ook heel anders in. Dan begin je ook een beetje gelijk. Als dan je uitgavenpatroon ook wat gelijk blijft, of in ieder geval dat je er beiden geen problemen mee hebt, dan zit je denk wel goed. Zolang het dan idd ook in gemeenschap van goederen is, zodat het – mocht er toch iets gebeuren – delen is.

  13. Ik was op huwelijkse voorwaarden getrouwd gelukkig anders had ik nu nog een schuld die ex-man maakte op mijn nek.
    Onze beide vaders waren zelfstandigen en voor mij was het dus heel gewoon op voorwaarden getrouwd te zijn.
    Verder gingen inkomsten en uitgaven van 1 rekening, maar ik hield alles wel zorgvuldig bij met 1x per jaar een soort afrekening anders kan je een probleem hebben als er gescheiden gaat worden.

    1. Slim! Dat zou voor mij ook een reden zijn ja, dat mijn zakelijke dingen geen invloed kunnen hebben op een ander z'n privéverhaal. Mijn ouders hebben het later ook op die manier omgezet. Wel op een manier dat het alsnog delen werd, maar dat b.v. een faillissement niet betekende dat het huis verkocht moest worden ofzo.

  14. Alles op 1 hoop. Gehuwd in gemeenschap van goederen. Geven niet heel veel uit aan dure buitensporige dingen. Overleggen ook alle uitgaven buiten de boodschappen om, waarbij ik eigenlijk alle rekeningen beheer. Ik zou het niet fijn vinden als ik in mijn achterhoofd steeds zou moeten hebben dat het ooit misschien mis kan gaan en ik dan wat achterhand moet hebben. Toch ben ik ook niet ongevoelig voor de huidige tijd waarin veel huwelijken kapot gaan. Ik heb naast mijn baan nog een webshop zodat ik niet op 1 paard Hoef te wedden en ik op verschillende manieren geld verdien. Wij zijn van plan om samen oud te worden en dat gaat lukken ook maar ik begrijp ook goed dat vrouwen niet financieel afhankelijk willen zijn van hun man.

  15. Wij zijn al 37 jaar getrouwd in gemeenschap van goederen. Heel ouderwets, ik weet het maar tot nu toe geen problemen. Man is altijd kostwinner geweest en ik heb op verschillende manieren bijverdiend. Verder de boel thuis gerund en geloof me, dat was in de puberteit van de kinderen een dagtaak. Allerlei vrienden bleven eten en logeren, ik werkte daarnaast nog 3 dagdelen en had nog wat zorg aan mijn moeder.
    Ik heb dan ook nooit het gevoel gehad op de portemonnee van mijn man geteerd te hebben.
    Nu zijn de kinderen zelfstandig en werk ik nog 1 dagdeel. Mijn man hoeft thuis niets te doen wat hij heerlijk vindt. We hebben het huwelijk en gezin altijd als een goed lopend bedrijfje gezien. Ieder draagt zijn steentje bij.
    Ik heb mijn kinderen (meisjes) opgevoed tot financieel onafhankelijke mensen, omdat ik heel goed weet dat een huwelijk fout kan gaan en je dan met lege handen staat als je geen werk hebt.
    Gelukkig is dat mij niet overkomen.

    1. Klinkt mooi! Zo breng je volgens mij allebei evenveel in. Het komt alleen idd helaas veel te vaak voor dat de inbreng van de vrouw bij een scheiding niet op dezelfde waarde wordt geschat. En dan sta je mooi 😐 Ik ben blij dat dat jou idd niet overkomen is!

  16. Hier al vanaf het begin op 1 hoop, en dat gaat na 25 jaar samen wonen nog steeds zo.Hij verdient het meest, ik werk ook maar 2 dagen, maar alles is van ons samen.Nog nooit anders gedaan, wat ik wil kopen koop ik, en hij net zo…

  17. Ik snap het eerlijk gezegd wel van je. Ik ben zelf getrouwd in gemeenschap van goederen. Maar ik zie het dilemma bij heel veel vrienden en vriendinnen van me. Het heeft denk ik te maken met hoe onze generatie in het leven staat. Gewoon doen wat goed voelt. De moeite is de wetenschap dat het ook anders kan gaan lopen.

    1. De tijd is wat dat betreft toch wat veranderd. Op zich vind ik gescheiden prima (met een gezamenlijk deel natuurlijk), maar het lijkt me ook wel mooi als je gewoon alles deelt en daar dan helemaal geen nadelen van ervaart. Dus niet dat je het niet eens bent met 'zijn' uitgaven of dat je zelf je aankopen aanpast omdat het van 'samen' is, ipv van jezelf.

  18. bij ons is alles op 1 hoop. ik verdien minder dan mijn man en we hadden vooral geen zin om constant een verdeling te gaan bedenken hoe we dan moeten verdelen met een gezamelijke en beide een eigen rekening.. we hebben geen dure hobbys, beide geen dure kledingsmaak en shoppen niet veel.. grootste uitgaven zijn de kinderen (en die zijn ook van ons samen :p ) vakanties doen we ook samen.. dus eigen rekeningen zijn in ons geval totaal overbodig.. maar ik snap wel als anderen daarin anders beslissen 😉

  19. Als ik een vriend zou hebben ga ik latten, ik wil niet samenwonen ben veel te veel gehecht aan mijn vrijheid.
    Daarnaast heb ik geen zin in wat van mij is is van jou, dat is niets voor mij. Ik vond het voorbeeld wel pakkend over die biertjes in de kroeg, ik moet er niet aan denken dat dit van een gezamenlijke rekening af zou gaat. Nee daar komt echt een discussie over als hij dan thuis zou komen, dus dat kan ik maar beter voorkomen door niet te gaan samenwonen of nog erger te gaan trouwen.

    Groetjes Sas

    1. Haha nee ik denk niet dat het een optie is om samen te gaan wonen. Ik ben denk ik een beetje te "vrij gevochten" om samen te wonen.

      Maar dat is zo'n verhaal hoe dat gekomen is en een beetje te prive om te vertellen op jou blog 🙂

      Groetjes Sas

    2. Dat laatste snap ik ook wel weer 🙂 Ik vind het ook wel mooi dat je dat dan aangeeft. Niet op een 'trieste' manier, maar gewoon: dit werkt voor mij het beste en daar voel ik me het beste bij.

      Ik denk dat er genoeg mensen zijn die liever gaan voor iets dat wat meer algemeen geaccepteerd is. Veel mensen zien 'de standaard' toch vaak als iets dat iedereen wil realiseren, terwijl dat vaak helemaal niet zo is.

      Tenminste; ik was óók dolgelukkig als single in m'n eigen huis, terwijl je dan soms gewoon een beetje aangekeken wordt alsof je zielig bent of je groot probeert te houden ofzo.

    3. Daar heb je gelijk in, mijn buurvrouw vroeg laatst ook nog of ik nog steeds niet aan de man wilde. Het is zo'n lief oud vrouwtje van 70 en al jaren getrouwd met de zelfde man die 73 is. Ze gunde het me zo dat ik zou krijgen wat zij heeft. Ik heb haar maar voorzichtig verteld dat ik 1 niet op mannen val en 2 ik liever alleen blijf.
      Die had thuis natuurlijk wel wat te vertellen ik zag aan haar gezicht dat ze het maar niets vond haha.

      Groetjes Sas

  20. Wij zijn zo'n stel die vanaf ons 16 en 18 jaar bij elkaar zijn. 4 jaar later in gemeenschap van goederen getrouwd vanuit huis en een goede start kunnen maken.Vanaf dag 1 alles gezamenlijk op 1 hoop. Na ruim 34 jaar huwelijk altijd goed gegaan.

  21. Het hangt er ook maar van af wat je samen wilt. Wij delen alles, waardoor ik enkele jaren kon thuisblijven voor de kindjes. Als alles gescheiden blijft, heb je die mogelijkheid niet. Blijf je met 2 werken, maar wie doet de hele hoop extra geregel die bij kinderen komt kijken? Wie zorgt er voor volle voorraadkasten, voor een net huis en propere kleren? Dat hoort dan ook allemaal gedeeld te zijn. Nu werk ik halftijds. En met 3 kids is dit het maximum om enigszins ontspannen in het leven te kunnen staan, vinden wij. Niet dat ik de andere halftijdse uren in de zetel lig he, neen dan zorg ik net voor de rust van ons allen. Dit zou ik niet doen (of zelfs niet kunnen) als ik geen gedeelde rekening had. Dan kon de poetsvrouw, de kinderopvang en de vele afhaalmaaltijden, … Van de gezamenlijke rekening betaald worden. En hadden we dan zo veel meer over? En een beter leven met meer zekerheden? Wij vinden het leven op zich toch belangrijker dan de financiële regelingen. Scheiden is in elk geval lijden, of je dan getrouwd bent of niet, geld deelt of niet. En zeker als er kinderen zijn.
    Bij mijn ouders heb ik het net omgekeerd gezien. Mama was thuis voor ons, papa ging werken. Daardoor mag hij sinds hun scheiding elke maand 800 EUR ophoesten, voor de rest van zijn en haar dagen. Wie was er dan de slimste? En wie heeft er het meeste vrij te besteden geld?

    Doe waar je je goed bij voelt! Het kan ook verkeren met de jaren ��

    Ramona

    1. Alles gescheiden houden lijkt me idd niet praktisch met een gezamenlijk huishouden. Maar er zit natuurlijk nog wel iets tussen ALLES op één hoop gooien, of gezamenlijk een betaal- en spaarrekening hebben. Waar je dus beide – naar mogelijkheid – aan bijdraagt.

      Ik vind dat met die partneralimentatie altijd een beetje dubbel. Als je moeder niet thuis was geweest, had je vader waarschijnlijk niet kunnen werken en zijn carrière op kunnen bouwen. Maar met zulke bedragen, heeft hij uiteindelijk ook niet echt meer veel mogelijkheden om wat aan z'n toekomst te doen. Tenminste, afhankelijk van zijn salaris natuurlijk. Maar de alimentatiebedragen die ik wel eens rond hoor vliegen, vind ik aanzienlijk.

    2. Het grote verschil met jou is dat je al wat alleen hebt opgebouwd. Dat zou je apart kunnen houden. Wij zijn jong gestart met bijna niks en hebben samen ons huis gekocht, kinderen gemaakt en beslissingen genomen over hoe wij op vandaag willen leven. We sparen ook samen. Mocht het ooit toch mislopen, is het de hele pot gedeeld door 2, want zoals je zegt, mijn man kan onmogelijk carrière maken als hij aan de schoolpoort moet staan en ik kan onmogelijk rustig leven als ik dat ook niet zou kunnen. Dat hoort voor ons bij kinderen krijgen. Als we met 2 carrière wilden maken, hadden we geen kinderen genomen. Dit is ook ooit onderwerp van gesprek geweest hier thuis ?

      Ramona

    3. Klopt, en voor vriend natuurlijk hetzelfde; die heeft ook een eigen huis. Daarnaast heb ik nog een bedrijf, wat de boel nog wat verder compliceert. Nog los van gevoel, is het denk hier ook gewoon praktisch om gezamenlijk te betalen en gezamenlijk te sparen, voor gezamenlijk. Maar ook eigen voor eigen. Om geen gezeur te krijgen over specifieke uitgaven (ik kan me zo een paar dingen voorstellen waarvan ik het niet vreemd zou vinden als vriend daar niet graag aan meebetaalt, en andersom) en om mijn zakelijke deel gescheiden te houden.

  22. Wat een leuk onderwerp. Interessant hoe het tussen de oren kan zitten. Ikzelf heb niet zoveel problemen met alles op 1 hoop. Maar ja, ik ben al vanaf mijn 19e met dezelfde vent. Als hij een keer op vakantie wil met zijn vrienden of een gitaar wil kopen. Ga je gang. Als hij er blij van wordt en het kan, fijn toch! Wel in overleg allemaal. Wat niet wegneemt dat je zaken goed moet regelen voor als dingen wel anders lopen. Helena

    1. Dat laatste is ook een goed punt. Dat je alles op één hoop hebt, wil natuurlijk niet zeggen dat je zaken niet goed moet regelen. En ook niet alleen voor een relatiebreuk, maar ook b.v. voor ziekte of onverwacht overlijden. Ik denk dat het deels verschil maakt of je idd al op jonge leeftijd samen bent gekomen. En misschien een beetje een soort generatiedingetje? Ik heb eigenlijk vrijwel geen vriendinnen (ook niet die met kinderen) die bv niet zelf ook nog werken. Maar hoe ze dat verder financieel doen weet ik natuurlijk ook niet allemaal.

  23. Wat leuk dat je hierover blogt. Dit zijn toch soort van taboe-onderwerpen of in ieder geval niets iets waar ik het snel met vrienden over heb, maar het is wel ontzettend belangrijk en interessant om te lezen hoe anderen dat regelen.

    Ik ben single, maar ik zou altijd aparte rekeningen aanhouden en daarnaast met een gezamenlijke betaal- en spaarrekening werken. Ik heb een relatie gehad waarin mijn geld iets te makkelijk uitgegeven werd, dus ik sta er misschien iets anders in. Maar waarom zou je bewust risico nemen?

Leave a Reply

Your email address will not be published.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.