Leven met een beperking of ziekte is zwaar; niet alleen voor degene die het heeft. Ook mensen die ernaast staan – zoals partners – zien hun leven vaak drastisch veranderen op het moment dat de gezondheid van hun geliefde achteruit gaat. Financieel kan dit ook nog behoorlijke gevolgen hebben. Maar die zijn in sommige gevallen te beperken. Als die partner bijvoorbeeld zorg verleent en daarvoor betaald wordt uit het PGB (persoonsgebonden budget) van de budgethouder. Zoals bij N. het geval is.
In dit artikel:
Drie inkomens
“Ik ben een vrouw van 45 jaar en woon samen met mijn man. Ik lijd aan een ernstige ziekte en ben sinds kort volledig afgekeurd.
Doordat ik inmiddels helemaal geïnvalideerd ben, heb ik veel zorg nodig. En die zorg krijg ik van een vast team aan zorgverleners. Hen betaal ik hiervoor vanuit mijn PGB.
Voordat ik arbeidsongeschikt raakte, had ik een goede baan. Daardoor krijg ik een relatief hoge uitkering. Mijn partner werkt 30 uur in de week.
Hij krijgt naast zijn salaris óók betaald uit mijn persoonsgebonden budget. Hierdoor hebben we eigenlijk drie inkomens. Hij krijgt in totaal 20 procent van mijn PGB.
Het is overigens niet zo dat hij hier niets voor doet. Overdag ben ik voornamelijk afhankelijk van mijn zorgverleners, maar gedurende nachten en weekenden heb ik hem hard nodig.”
Privacy
“Omdat het mijn partner is, denken veel mensen dat hij deze zorg zonder betaling verleent. En daar hebben we ook echt wel over nagedacht.
Maar: ik heb best een groot budget en ik heb écht veel zorg nodig. Dat betekent dus ook dat we héél veel zorgverleners over de vloer krijgen. En dat ging ten koste van onze privacy.
Mijn partner heeft de energie voor mijn verzorging en doet het met gemak. Deze oplossing geeft ons nog een beetje extra privacy.
Veel mensen vinden dat dit binnen een relatie ‘hoort’, maar de zorg die mijn partner mij moet verlenen, overstijgt de gewone zorg die je voor elkaar zou moeten hebben. En gelukkig is de wet dat met me eens; deze constructie is volledig legaal.
Het geld dat mijn partner uit het budget krijgt, wordt gebruikt om problemen op te lossen waar we tegenaan lopen. Zo is ons huis op een mooie manier aangepast, is er een rolstoelbus en kunnen we bijvoorbeeld tijdens de vakantie een extra huisje huren voor een zorgverlener.”
Schuldig
“Soms voel ik me hier wel eens schuldig over. Laat ik voorop stellen dat het PGB hier óók gewoon voor bedoeld is. Maar wij hebben ook zonder dit PGB al een goed inkomen en dat maakt het soms wel eens lastig.
Dat is ook een van de redenen dat ik er met niemand over praat. Het PGB ligt sowieso al onder vuur. Iedereen heeft er een mening over. En waarom zou je betaald krijgen om voor je partner te zorgen?
Ik denk alleen dat mensen niet beseffen hoe zwaar het daadwerkelijk is om je partner te verzorgen óf hoe zwaar het is om altijd maar mensen om je heen te hebben.
Als mensen dit zouden weten, zouden ze ons misschien wel inhalig vinden. Toch zou ik dezelfde keuze weer opnieuw maken.”
Heikel punt
“Ik begrijp dat familie uitbetalen via een PGB een heikel punt is. Maar dit gaat puur om fysieke vorm; alleen kom ik niet eens uit bed. Ik heb persoonlijk wel weer moeite met bijvoorbeeld kinderen met een gedragsstoornis, waarbij de ouders het bedrag ontvangen, maar het kind niet de professionele begeleiding krijgt die het nodig heeft.
Wat mij betreft zou het ook prima zijn als maximaal de helft van het budget aan familie uitbetaald zou kunnen worden. Zo blijft er altijd een bepaalde balans in het zorgteam. Als mijn man bijvoorbeeld een week wil gaan skiën met vrienden, dan moet dat ook kunnen. Met een zorgteam wordt daarvoor gezorgd.”
Bedankt voor het delen van je verhaal!
Persoonsgebonden budget (PGB)
Als jij (of je kind) langdurige intensieve zorg nodig hebt, dan kun je daarvoor een Wlz-indicatie aanvragen. Als die indicatie wordt toegekend, kun je zorg in een zorginstelling of thuis krijgen. Die zorg thuis krijg je alleen als dit verantwoord en doelmatig is.
Zorg die je thuis krijgt, kan vervolgens via een persoonsgebonden budget of via zorg in natura worden verstrekt. Met een PGB krijg je de mogelijkheid om zelf je zorgverleners te kiezen en zelf je zorg in te kopen.
Dit laatste is niet helemaal zonder regels; je moet hiervoor wel een budgetplan indienen. Dit wordt met jouw zorgkantoor besproken.
PGB en familie of partner
Als je wilt dat familieleden (in de eerste of tweede graad) of je partner een bepaalde mate van zorg op zich nemen, dan moet je daarmee een zorgovereenkomst afsluiten. Zonder die zorgovereenkomst worden geen uitbetalingen gedaan.
Zo’n zorgovereenkomst kun je via de Sociale Verzekeringsbank opstellen en downloaden.
Voor de Sociale Verzekeringsbank maakt het eigenlijk niet uit of de zorg die jij nodig hebt verleend wordt door een familielid, een partner of een ‘echte’ zorgverlener. Op basis van je behoefte wordt een budget vastgesteld en daar moet je het mee doen.
Als je dat geld dan niet besteed aan zorg, maar het bijvoorbeeld gewoon aan je partner geeft, dan krijg je dus niet de zorg die je nodig hebt. Daar heb je dan alleen jezelf maar mee.
Zelf kiezen
Of je ervoor kiest om je PGB deels te besteden aan zorg door een partner of familielid, is helemaal aan jou. N. merkt dat dit hen wat meer privacy geeft. Bovendien vindt haar partner het geen probleem. Het PGB geeft hen juist wat extra mogelijkheden, zoals die aanpassingen in het huis.
Iemand anders zal misschien weer andere afwegingen maken. Misschien heb je niemand in je omgeving die deze zorg op zich kan nemen. Of misschien wil je wel helemaal niet verzorgd worden door een bekende of je partner. Dan is het weer fijn dat je het geld ook op een andere manier kunt gebruiken. Het is persoonsgebonden, maar zo ook wel persoonlijk.
Terecht?
Ik kan me best voorstellen dat mensen er moeite mee hebben als ze horen dat een partner betaald krijgt voor het verlenen van zorg. Maar ik denk ook dat je niet uit het oog moet verliezen dat die partner dan taken op zich neemt die veel verder gaan dan ‘gewone’ zorgtaken.
Bovendien is dat budget beschikbaar gesteld op basis van de zorgbehoefte, niet op basis van wie de zorg verleent. En als je dan denkt betere zorg te krijgen van een naaste, dan zou dat wat mij betreft geen probleem moeten zijn.
Wat ik wel begrijp is de moeite die N. zelf heeft met geld dat wel geïncasseerd wordt, maar zorg die niet verleend wordt. Helaas wordt er nog steeds op grote schaal fraude gepleegd met persoonsgebonden budgetten. Het geld wordt dan wel uitgekeerd, maar de zorg wordt niet verleend.
Dat is niet alleen verschrikkelijk vervelend voor de mensen die zo zorg mislopen, maar ook voor de samenleving. Want die kan vroeg of laat alsnog de rekening gepresenteerd krijgen.
Wat vind jij ervan dat het persoonsgebonden budget ook kan worden ingezet om partner of familieleden te betalen voor de te verlenen zorg?
(P.S. Ik zit te springen om nieuwe verhalen! Wil jij je Geldgeheim delen, zodat andere lezers hier ook lering uit kunnen trekken? Vul dan dit formulier in. Dat kan uiteraard helemaal anoniem. Alvast hartelijk bedankt!!)
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Ik vind dit verhaal helemaal oké en helemaal geen geheim, hoor. Er zijn meer mensen die in deze situatie zitten. Als jouw partner zijn zorgtaken niet voor jou zou kunnen doen, dan moet er vervanging komen om jou alsnog uit bed te halen of te douchen. Dus….. helemaal geen problemen mee. Zelf heb ik vroeger ook zorg afgenomen via PGB en weet dat de eigen bijdrage torenhoog is die je uit eigen zak moet betalen (bij een goede uitkering). Dus die ligt bij jou ook vast heel hoog.
Mensen zijn soms bij mij ook verbaasd dat ik een koopwoning heb en een auto rijdt. En dat allemaal terwijl ik in de WIA zit. Mijn laatste baan was ook een goedbetaalde en drukke baan in de directie dus mijn WIA is ook een bedrag waarmee ik gelukkig in mijn koopwoning kon blijven wonen. Het helpt ook dat mijn laatste werkgever een verzekering heeft voor mensen die arbeidsongeschikt zijn. Die verzekering betaalt elke maand een klein bedrag uit wat net even die extra ruimte geeft.
Ziek worden is geen keuze, het overkomt je.
Het is niet meer dan redelijk dat de echtgenoot betaald krijgt. Hij werkt 30 uren in de week. De overige uren zal hij heus niet stilzitten. Dat je het geheim houdt, kan ik me voorstellen. Er zijn nu eenmaal mensen, die jaloers kunnen zijn, omdat je misschien veel tevbesteden hebt.
Het is inderdaad zo dat we een eigen bijdrage in de WLZ betalen van bijna € 600 per maand, een deel daarvan komt door inkomen uit PGB maar het grootste deel door onze reguliere inkomens. Als je nu leest dat mensen in de WMO ongeacht het inkomen een vast tarief van € 17,50 per maand gaan betalen dan vind ik wel dat er iets scheef gaat lopen in Nederland, de druk bij gemeenten loopt hierdoor ook meer op, er is geen belemmering meer om van de WMO gebruik te maken. Mensen die bijvoorbeeld nu zelf een huishoudelijke hulp betalen en dit ook makkelijk kunnen gaan over op hulp via de WMO. Cindy ik was gelukkig ook verzekerd, we hebben een prima inkomen en kunnen gelukkig hier gelukkig blijven wonen en we leven er ruim van. Wat mensen niet zien is die maandelijkse eigen bijdrage en de € 55.000 aan aanpassingen aan huis en auto, alle voedingssupplementen. Chronische fysiotherapie wordt in mijn geval niet vergoed omdat er oefengroepen bestaan, het feit dat ik daar niet aan mee kan doen heeft de verzekeraar geen boodschap aan dus 40x voor eigen rekening (2x per week). Soms denk ik wel dat je alleen goed voor jezelf kunt zorgen als je ziek bent met een goed inkomen. Opgeteld komen we aan € 12.000 zorgkosten per jaar. Lifestyle coaches in de zorgverzekering? Ergens klopt er iets niet…
Ik vind dat ze dit slim heeft aangepakt! Ze heeft ten slotte recht op dat geld, dat staat vast. En wat mij betreft is privacy heilig, dus ik begrijp heel goed dat deze keuze gemaakt is. Ik zou zelf echt compleet gestoord worden als ik de hele dag mensen om me heen zou moeten hebben. Dan ben je blij als ze in de avond/ nacht even weg zijn!
Jarenlang bij het Zorgkantoor gewerkt en allerlei ‘bijzondere’ constructies gezien om het budget helemaal op te maken, want ‘ik heb er toch recht op’. Zoals N. het inzet, is het helemaal perfect en bedoeld. Waar ik persoonlijk veel moeite mee had, was als het hele budget gebruikt werd voor de betaling van één zorgverlener. Het PGB biedt juist de mogelijkheid om de zorg te verdelen en familie te ontlasten. Maak er dan ook gebruik van. Wordt 24-uurs zorg in je eentje echt minder zwaar, wanneer je er voor betaald krijgt? Het voorstel om max. de helft van het budget voor familie te gebruiken vind ik echt een hele goede.
Oh ja, nog een aanvulling. Mensen hebben geen recht op al dat geld, maar op zorg. En daarvoor wordt een mooi budget beschikbaar gesteld. Als je het niet allemaal nodig hebt, moet je dus ook geen frauduleuze praktijken gaan uithalen om het op maken.
Wat fijn dat je man die zorg op zich neemt. En volkomen terecht dat daar een deel van de PGB voor wordt ingezet. En waarschijnlijk ook nog goedkoper voor de staat als iemand anders de nachten aanwezig moet zijn is dat veel duurder.
Helemaal prima hoor. Maar wat ik echt niet begrijp is het veroordelende naar ouders van kinderen met gedragsproblemen. Ik ben zelf namelijk pedagoog, maar ben minder gaan werken om de zorg voor mijn kind met gedragsproblemen te gaan doen. Ik zou niet weten waarom jouw partner zonder diploma’s jou professionelere zorg levert dan ik mijn kinf? Ik krijg betaald voor iets waar ik voor gestudeerd heb.
Waar het om gaat is dag het geld gebruikt moet worden voor de best mogelijke en passende zorg. Wie dat is (familie of onbekenden) doet er niet toe.
Deze laatste reactie is precies wat ik wil zeggen. Ik ga minder werken en heb PGB aangevraagd voor mijn 3 kids met gediagnostiseerde gedragsproblemen.
Hierdoor kan ik mijn kinderen thuis beter de zorg geven die ze nodig hebben. Dat is lastiger wanneer ik dan zelf aan het werk ben om andere mensen met gedragsproblemen te begeleiden.
Ik zie nog twee late reacties op mijn bijdrage en het feit dat ik mensen veroordeel die hun eigen kind begeleiden, de mensen die hierop reageren zijn mensen die zo te lezen juist wel in staat zijn om hun kinderen met problemen te begeleiden. Ik schreef over mensen die niet in staat zijn om dit te doen en daarmee hun kinderen goede zorg onthouden. Als pedagoog acht ik je daar prima toe in staat, het komt echter ook vaak voor dat mensen zelf niet de capaciteit hebben om hun kind de hulp te bieden die het nodig heeft en waar het wel goed zou zijn als iemand met professionele kennis zo’n kind gaat begeleiden. Dan is er toch echt niveau verschil tussen iemand wassen, aankleden en verzorgen of zorgen dat een kind de juiste begeleiding krijgt om moeilijkheden het hoofd te bieden. Het verbaast mij wel dat juist de laatste twee mensen die reageren dit niet inzien gezien de genoemde professies.
Je hoeft je helemaal nergens schuldig over te voelen. Weet je wie zich schuldig moeten voelen? Mensen die dit aanvragen en het niet delen met anderen?
Heeeel veel mensen hebben hier recht op maar als je het wilt aanvragen raden ze je het af om te doen, omdat het teveel werk zou zijn en omdat je het toch niet zal krijgen. Misdadig deze antwoorden.
Geef gewoon aan iedereen die daar recht op heeft en maak daar nu is reklame over. En geef zeker niet teveel, maar een vast bedrag voor iedereen.
Voor mijn werk bezoek ik mensen die een PGB vanuit de Wet Langdurige zorg krijgen. Ook kom ik bij mensen die een PGB vanuit de Zorgverzekeringswet krijgen. Dat laatste is stukken ingewikkelder en veel strenger. Deze gesprekken zijn voor mij dan ook een stuk minder fijn.
Graag wil ik vanuit mijn ervaring wat dingen duiden en tevens aangeven waar ikzelf morele bezwaren tegen heb.
Ik ontmoet ouders en partners die met alle liefde zorg dragen voor hun kind of partner.
Het is mooi dat deze mensen, die vaak zijn moeten stoppen of minderen met hun betaalde baan, een tegemoetkoming in de vorm van een PGB kunnen krijgen.
Echter daar zitten ook wel haken en ogen aan.
Als je geld krijgt vanuit een PGB dien je je te houden aan de arbeidstijdenwet. Dat wil zeggen dat je maximaal 40 uur in de week mag declareren waar je er in werkelijkheid veel meer ‘draait’.
Mocht je kind / partner, en zakelijk gezien dus ‘jouw bron van inkomsten’ onverhoopt komen te overlijden, dan ziet men je werkzaamheden ineens niet meer als een baan!
Dan valt je inkomen weg en heb je dus ook niet zoals bij een echt arbeidsverband recht op WW maar kom je in de bijstand!
Een ander nadeel van het niet al te hoge uurtarief voor informele zorgverleners is dat je voor de werkzaamheden die je uitvoert geen pensioen opbouwt.
Je bespaart de staat weliswaar kosten door de budgethouder niet in een veel duurdere instelling te laten verzorgen maar over de uren die jij via een PGB uitbetaald krijgt en die je dus niet voor een officiële werkgever kunt werken wordt geen pensioen opgebouwd.
Als je dus je hele leven niet hebt gewerkt doordat je de overheid en belastingbetaler een gunst hebt bewezen en voor je kind of partner hebt gezorgd kom je aan het einde van de rit bedrogen uit omdat er geen pensioen voor je is opgebouwd.
De meeste informele zorgverleners hebben het helaas zo druk met de zorg die ze leveren dat het lastig is om zich te verenigen om dit probleem bij ‘de politiek’ voor te leggen.
Ikzelf vind het schandalig dat we deze mensen niet beter faciliteren.
De ‘andere kant van de medaille’ kom ik echter ook tegen.
Oudere echtparen/stellen die gepensioneerd zijn en die voor elkaar zorgen.
Dat lijkt normaal en redelijk vanzelfsprekend… zolang je het kan.
Echter veel van deze mensen krijgen hun AOW en daarnaast 1 of 2 pensioenen.
Ik bezoek dan ook regelmatig pensionado’s waarvan het niet moeilijk is om te zien dat er voldoende financiële middelen aanwezig zijn.
En toch laten deze mensen zich naast hun pensioen(-en), hun AOW’s ook nog uitbetalen via een PGB omdat ze voor hun partner zorgen!
Maar wel brommen en roepen dat we teveel belasting betalen!
Uiteraard is het niet leuk als je partner zorg nodig heeft en je niet een ‘onbezorgde oude dag’ kunt hebben.
Echter voor mij is het vanzelfsprekend dat je, zolang je het kunt, liefdevol voor je partner zorgt.
Ik heb dan ook bij mensen die maandelijks wel meer dan 3000 euro (Bruto) aan PGB opstrijken gevraagd of deze financiële compensatie hun situatie nou draaglijker maakte? Daarop antwoordde nooit iemand bevestigend.
Als ik vroeg waarom men zich dan toch liet uitbetalen gaf men aan: ‘Omdat het kan, omdat ik er recht op heb’.
Zelf vraag ik me dan weleens af of iedereen die loopt te mopperen over tekorten in de zorg wel weet waar het zorggeld vandaan komt en welke rol wij daar zelf in spelen?!
Als je over voldoende financiële middelen beschikt om het samen goed te hebben HOEF je geen budget betaald uit belastinggeld te vragen omdat het kan!
Je HOEFT ook niet je hele budget op te maken!
Gebruik wat nodig is om de goede noodzakelijke zorg te krijgen. Dan blijft er ook meer over om anderen zorg te bieden!
En misschien…. heel misschien… hoeven we dan ooit op een dag niet meer over de te hoge belastingen te mopperen!
Zo zie je maar dat PGB aan een kant iets heel moois mogelijk maakt maar dat er ook mensen zijn die er, naar mijn mening 😉 niet altijd op een mooie manier mee omgaan!
Heel graag kom ik in contact met de mevrouw, die deze blog heeft aangeleverd (hier mevr. N genoemd)
Wij maken 6 kleine mini docu’s over personen met een PGB. Ook deze manier (de goede manier, zoals iemand hier omschrijft) mag gehoord worden. En is voor velen belangrijk om te weten dat het er is.
Het contact is altijd vrijblijvend. U kunt mij mailen op jw@ideeaanzee.tv
Ik ga duimen!
groet,
Jan-Willem
Ik ben zo iemand, die als enige zorgverlener uit het pgb van (inmiddels) mijn partner wordt betaald. Toch vind ik niet dat wij iets verkeerd doen. 14 jaar geleden is hij door een geweldsdelict blind geworden., ik kende hem toen nauwelijks, maar er was toen geen directe zorg beschikbaar, daarom ben ik toen ’tijdelijk’ ingesprongen, zodat hij thuis kon blijven wonen. Toen er wel thuiszorg kwam werd duidelijk dat voor een blinde de variabele medewerkers niet werkten in combinatie met een ontwikkeld Post Traumatisch Stress Syndroom. Dus bleef ik als enige over. Ik had wel de kwalificaties om die werkzaamheden te doen.
Naarmate zin gezondheid ook op andere gebieden steeds verder achteruit ging, werd de zorg steeds intensiever en belastende. En toen hij 24 uurs zorg nodig had ben ik bij hem ingetrokken om die te kunnen geven. Als je zo 14 jaar samen bent kun je dat wel een relatie noemen, je zou het zonder gevoelens ook niet volhouden. Maar ik moet 24/7 klaarstaan, heb nooit vakantie, en moet veel andere zaken opgeven. Hij heeft een behoorlijk hoog Pgb, maar je mag officieel toch maar 36 uur per week declareren, ook al werk je meer dan het dubbele. Bovendien heb je te maken met een maximum uurloon. Je kunt het budget dus helemaal niet opmaken in je eentje. En het werk is zoveel zwaarder dan een reguliere baan… Dan trek je om 17:00 de deur achter je dicht en klaar…
Ik begrijp heel goed dat je dit geheim houd!
Je man hoeft niet betaald te worden voor de zorg, jullie hebben al een aardig inkomen.
Maar ook ik heb moeite met het vooroordeel ten opzichte van ouders.
Ik ben namelijk zo’n ouder,die net als jou man,geen professionele hulpverlener is.
Mijn ernstig verstandelijk beperkte kind ( down syndroom & klassiek Autistme)kan geen veranderingen en prikkels aan.
2x per week enkele uren dagbesteding is alles wat hij aankan.
Wij hebben professionele hulpverlening thuis gehad…..
Deze wisselde gemiddeld 4 to 6 x per jaar met alle ernstige gedragsproblemen ten gevolg.
Sinds er geen vreemde meer komen en gaan( met alle boekjeswijsheid bij zich) is mijn kond rustiger en slikt geen medicatie meer.
Omdat ik beter kan “lezen” wat mijn kind ziet,voelt en vooral nodig heeft.
Hopelijk jou man ook? Of zeggen jullie echt alles tegen elkaar?
Ik heb een strak dagprogramma met hem van 9 uren en word daarvoor betaald, na 15 jaar onbetaald zoeken naar goede zorgverleners.
Zodra mijn patner binnenkomt zijn we ouders.
Persoonlijk vind ik jou verhaal misbruik maken van de situatie.
Kortom, volgens mij is je vooroordeel zeer onjuist.
En waarschijnlijk vind jij dat over mijn vooroordeel.
Ik had mijn kwetsende vooroordeel weggelaten in jouw geval.
ik heb in 2015 een hersenbloeding gehad.daardoor ben ik volledig afgekeurd.mijn salaris is ingezakt en kon met de famillie niet rod komen.mijn vrouw ging schoonmaak werk doen bij gom S’morgens 3 uur en S’middags 2 uur.we hebben 3 jongen kinderen en het is voor mij te druk en kan niet met mijn cva regelen of kinderen verzorgen want mijn vrouw moet werken.komen wij voor pgb in aanmerking zodat ze thuis voor ons zorgt.
Lijkt mij prima om dit uit het pgb te betalen , het is ook zo bedoeld
En waarschijnlijk had je man meer uren gewerkt als hij niet de zorg op zich had genomen dan kreeg hij dus een hoger salaris
Bovendien komt het geld aan 2 kanten ten goede daar jullie het weer gebruiken innhet huis dat is toch perfect?
Goed geregeld!
Heb een collega met pgb en leeft als God in Frankrijk Vrouwtje zit lekker thuis kind heledag op zijn kamer dus geen omkijken naar en elke maand een achterlijk bedrag aan extra uitkering binnen harken Snap niet goed waarom ze niet hoeven te leven van zijn goed inkomen Snap nu waarom hij een dikke auto en motor rijd
Een grote boeven bende dat pgb gebeuren Gratis geld binnenharken
Dat er op grote schaal zou worden gefraudeerd is een wijdverbreid misverstand. Daar is onderzoek naar gedaan door zorgkantoren en ministerie.
Daaruit bleek, dat 2 a 4% vermoedelijk frauduleus is. Wegens capaciteitsproblemen bij justitie wordt hier niets mee gedaan;alleen om voorbeelden te stellen.
Een punt is, dat mensen menen, dat het betalen van familieleden voor geleverd zorgwerk niet zou moeten mogen en dat voor het gemak aanmerken als fraude . Fraude is betalen voor werk, dat niet geleverd is!
de zorgvraag word bepaald door de verpleegkundige. daar wordt niet gefraudeerd.
ik ben ook korter gaan werken om zorg te verlenen minder inkomen dus uitbesteden aan profs geeft veel beperkingen
altijd gebonden aan die vaste tijden. geen vrijheid.
als de zorg niet verleend word is geen fraude met betrekking tot de vergoeding
dit systeem is goedkoper voor de verzekeraar als prof hulp inhuren die er niet is.