Minimalisme is tegenwoordig helemaal hot. Bijna iedereen heeft wel eens van Marie Kondo (of ‘dat schattige Japanse vrouwtje dat haar spullen bedankt’) gehoord en ik kom steeds meer mensen tegen die bewuster kijken naar of ze spullen wel daadwerkelijk nodig hebben. Zelf ben ik hier nog een beetje zoekende in; ik merk dat ik minder spullen ontzéttend fijn vind, maar ik merk óók dat er soms ongemerkt toch weer een hoop naar binnen wordt gesleept. Ook door mij. Wat me in ieder geval blijft motiveren, is erover lezen en er op die manier mee bezig zijn. Zo las ik ook het boek van Dennis Storm, waarin hij kort ingaat op het verschil tussen ontspullen en minimalisme.
In dit artikel:
Verschil tussen ontspullen en minimalisme
Ik schaarde minimalisme en ontspullen min of meer onder dezelfde noemer. Ontspullen – zoveel mogelijk overbodige spullen de deur uitdoen – is immers een prima manier om jezelf een meer minimalistische lifestyle aan te meten.
Storm maakt echter onderscheid tussen de twee:
“Ontspullen is hetzelfde als in het nieuwe jaar een maandje op dieet gaan, minimalisme is je leven veranderen en jezelf met vallen en opstaan aanleveren de consumptiewereld waarin we leven en zijn opgegroeid langzaamaan niet meer serieus te nemen.”
Hij schrijft ook over blogs die het hebben over ‘minimalisme’, en hoe die volgens hem ‘niet vaak het niveau ontstijgen van ‘5 tips voor een minimalistisch interieur’ en ‘koop hier mijn stappenplan en maak een einde aan de rotzooi in huis”.
Dat zette me aan het denken. Ik ben het dan misschien wel niet helemaal eens met zijn visie op blogs (ik bedoel: zelfs oer-minimalist Joshua Becker van Becoming Minimalist begint zijn ‘reis’ met ontspullen; waarom dat dan niet zien als onderdeel van?), heeft hij wel een punt.
De spullen zijn het probleem niet
De spullen zijn namelijk het probleem niet. Die spullen zijn een symptoom van het probleem. Ontspullen is natuurlijk een belangrijke stap, maar het lost het probleem niet op. Het is puur symptoombestrijding.
Het onderliggende probleem zit ‘m in dat het voor ons steeds moeilijker is geworden om voor kwalititeit over kwantiteit te kiezen. Of om net zo gemakkelijk gewoon voor helemaal niets te kiezen. Want als ons ouders geen 5 paar nieuwe schoenen per jaar nodig hadden, waarom denken wij dat dan wel te hebben? En waarom moet je garderobe ten minste uit 30 setjes staan? Of waarom zou je interieur met enige regelmaat aangepast moeten worden met leuke accessoires?
Natuurlijk zijn er mensen die hier niet aan meedoen. Die één paar winterschoenen en één paar zomerschoenen hebben. Of misschien zelfs één paar voor het hele jaar.
Mensen die twee spijkerbroeken in de kast hebben liggen en dat combineren met twee zwarte en een wit shirt. Wiens inrichting – inclusief decoratie – in de afgelopen 30 jaar niet is veranderd.
Maar dat is inmiddels niet meer de meerderheid.
Dat komt volgens mij deels doordat we meer te kiezen hebben; er zijn gewoon veel meer spullen. Duizenden outfits en schoenen om uit te kiezen, wekelijks nieuwe woontrends en er komen bijna dagelijks nieuwe producten op de markt.
Veel dingen worden goedkoper. Je hebt tegenwoordig kleding voor 2 euro, schoenen voor een tientje en complete bankstellen voor 300 euro.
Tegelijkertijd is de kwaliteit van de producten niet meer altijd geweldig. Dus zelfs als je je schoenen drie jaar achter elkaar wilt dragen, dan kom je vaak bedrogen uit.
En dan heb je nog het verschrikkelijke vergelijken. Dat we steeds meer het gevoel lijken te hebben dat we niet mogen onderdoen voor een ander. Dus dat we óók regelmatig een nieuwe outfit moeten hebben, of nieuwe kussentjes voor op de bank moeten kopen.
Ontspullen is wél een eerste stap
Als je al je ’troep’ de deur uitdoet, maak je ruimte. In je huis, in je hoofd. Maar het verandert nog niet automatisch je denkwijze.
Natuurlijk: minder troep doet wat met je. Je merkt dat het makkelijker is om je huis schoon te houden, dat het minder snel rommelig lijkt. En waarschijnlijk houd je ook nog wat geld in je zak.
Maar het is geen bewust besluit om bijvoorbeeld beter voor de wereld te doen. Om je materiële bezittingen echt tot het minimum te beperken, zodat je tijd en energie overhoudt voor de dingen die je écht belangrijk vindt.
Het is een eerste stap. En wat mij betreft ook een hele belangrijke. We zijn met z’n allen geprogrammeerd om steeds maar meer te willen en die gedachte wordt dagelijks verder ingeprent via marketing.
Bovendien hebben we graag goedkoop. Alles wordt immers duurder, dus als je iets voor een leuke prijs kunt krijgen, dan heeft dat toch écht de voorkeur.
Ontspullen is een mooie manier om te merken dat minimalisme jou ook iets kan opleveren. Dat het niet gaat om inleveren of ‘onderdoen voor een ander’. Dat het juist een hele prettige, andere inrichting van je leven kan zijn.
Lees ook: 10 + 1 redenen waarom het hebben van minder spullen zo fijn is
Van ontspullen naar minimalisme
Maar hoe zet je de stap van ontspullen – dat tijdelijke dieet in januari – naar minimalisme – die andere levensstijl? En wil je dat überhaupt wel?
Met ontspullen creëer je bewustzijn. Je merkt dat er een andere wereld is én je ziet ineens veel beter wat je – al dan niet onbewust – allemaal aan ballast je leven insleept. Spullen die je leven misschien even iets mooier maken, maar al snel hun glans verliezen.
Doordat je minder spullen hebt, heb je meer ruimte voor focus. Je wordt minder afgeleid door dingen die er niet toe doen.
Dat bewustzijn en die focus heb je nodig om het kwartje te doen laten vallen: je hebt al die spullen niet nodig. Al die spullen maken je op de lange termijn niet gelukkig.
Wat je op de lange termijn wél gelukkig maakt? Dat verschilt ongetwijfeld per persoon. Maar misschien kun je hierover wél iets afleiden uit de ‘Regrets of the Dying’ die Bronnie Ware vastlegde. Deze verpleegkundige stond mensen bij in hun laatste levensfase en vroeg hen waar ze in hun leven het meest spijt van hadden.
De top 5:
- Ik zou willen dat ik mijn eigen leven had geleid en niet het leven volgens de verwachting van anderen
- Had ik maar niet zoveel gewerkt (maar meer tijd had doorgebracht met mijn partner/kinderen)
- Ik zou willen dat ik de moed had gehad om mijn gevoelens te uiten
- Had ik maar contact gehouden met mijn vrienden
- Ik zou willen dat ik mezelf had toegestaan gelukkiger te zijn
Hierin zie ik niets over spullen. Sterker nog; uit nummer twee blijkt eigenlijk dat keihard werken voor een bepaalde levensstijl juist één van die dingen is waar mensen spijt van hebben.
Wat ik wel zie: terug naar jezelf. Jezelf serieus nemen. Jezelf gelukkig laten zijn. Anderen laten zien wie je bent. Echt verbinding zoeken met anderen.
En misschien is dat wel de kern. Misschien moet je eerst wel gewoon heel veel spullen aan de kant zetten, zodat je daarna kunt zien wie daarachter zit. Wie jij bent. En wie je eigenlijk het liefst zou willen zijn, op jezelf én met de mensen om je heen.
Als je op je sterfbed ligt, maakt het niet meer zoveel uit wat anderen van je denken. Dan ben je echt niet meer bezig met die nieuwe Nikes. En het is verrot zonde om dat besef pas op dat moment in te laten dalen. Want het maakt nu ook al geen bal uit wat een ander van je denkt. Het maakt vooral uit wat jij van jezelf denkt.
En als je bezig bent met dat te ontdekken, door die eerste stap van ontspullen te zetten, pak dan ook door op het moment dat het niet meer om spullen gaat, maar om keuzes voor de lange termijn. Keuzes die er misschien voor zorgen dat je nét je kop boven ’t maaiveld uitsteekt. Dat doen staat namelijk niet in het grote spijtlijstje…
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Ik ben zeker niet van het minimalisme, maar ben zeker wel iemand die voor kwaliteit boven kwantiteit gaat. Liever een goede leren tas of schoenen die jaren mee gaan dan een prul van nepleer dat na een half jaar uit elkaar begint te vallen. Datzelfde merk ik ook met bepaalde kleding: ik had een duur jasje van scheerwol en en goedkoop jasje van de h&m. Die 2e vertoonde na 2x dragen al pluizen, die eerste heb ik jaren en jaren mee gedaan, totdat hij echt uit elkaar viel. Achteraf blijkt dat duurdere jasje dus toch goedkoper.
Dat is inderdaad ook mijn ervaring, hoewel ik wel merk dat het steeds lastiger wordt om te zien wat dan ook echt kwaliteit is. Want alleen de prijs zegt vaak niets meer. Dan moet je je echt wel een beetje verdiepen in de materialen, zodat je op een gegeven moment herkent wat echt robuust/duurzaam/stevig is. Ook leuk natuurlijk, want als je ergens blij mee bent, is het fijn als het héél lang meegaat!
Ik vind dit een heel interessant onderwerp en ik denk er de laatste tijd veel over na. Ik heb best wel wat spullen verzameld en vind het vooral moeilijk om afscheid te nemen van herinneringen. Wel ben ik de laatste tijd veel bewuster bezig met de nieuwe dingen die ik koop. Dat werkt voor mij op dit moment.
Ik ga binnenkort de blogpost die ik hierover in mijn hoofd heb maar eens schrijven, want ik heb hier echt heel veel gedachten over 🙂
Ik ben benieuwd, laat je het hier nog even weten als je post online is?
Ik denk ook dat ontspullen een mooie eerste stap is op weg naar een minimalistische leeftstijl. Je moet ergens beginnen tenslotte, en dat is een vrij praktische stap.
Ja, het is inderdaad heel praktisch, je hoeft er niet eens over na te denken om ermee te beginnen. En de voordelen komen dan vanzelf wel bovendrijven, als het goed is.
Ik ben de laatste 2 jaar (sinds mijn scheiding) bewuster van wat ik koop en hoeveel ik koop. Ik ben geen minimalist, maar ik ben me wel bewust v hoeveel invloed bepaalde keuzes hebben op je leven. Ik wil geen leven meer waarbij ik fulltime moet werken om maar aan verwachtingen vd maatschappij te voldoen. Ik wil tijd met mijn kinderen, familie en vrienden. En hopelijk ook een nieuwe relatie. Daarom werk ik bewust parttime en kijk ik (vaak) bewust naar wat ik koop aan spullen. Het moeten nu dingen zijn die mij wat positiefs opleveren ipv lukraak kopen en op de grote hoop belanden. Ja ik moet het misschien met wat minder geld doen (hoewel ik het niet slecht heb door toeslagen), maar ik zie wel mijn kinderen opgroeien en geniet vh leven. Ik werk om te leven en leef niet om te werken.
Mooi dat je hier al zo bewust mee bezig bent!!
Amen to all above. Heerlijk om te lezen. Inderdaad ontspullen als het eerste besef, als een eerste stap naar zoveel minder om er uiteindelijk meer uit te halen. We kunnen niks meenemen in onze kist, uiteindelijk zijn het de ervaringen en herinneringen die je met je loved ones hebt gemaakt die tellen. Wij leven al 80% zo, we trekken ons niks aan van wat de rest denkt, we designen ons eigen Dank weer voor de inspiratie!
Graag gedaan 😀
Je schrijft: Het onderliggende probleem zit ‘m in dat het voor ons steeds moeilijker is geworden om voor kwantiteit over kwaliteit te kiezen.
Je bedoelde andersom denk ik?
Ja! Fijn dat je ’t even hebt gemeld, heb het direct aangepast!
Ik ben enorm van het minimalisme, maar ontspullen lukt maar moeilijk met 3 kinderen in huis. 3x per jaar een verjaardag, sinterklaas, kerst… er zijn te veel momenten dat er zooi bij komt en opa’s en oma’s willen gewoon graag cadeaus geven (ze geven wel echt kwaliteitspul, maar ook daar raakt je huis vol van). Mijn oudste dochter wist niet wat ze van ons wilde toen ze 9 werd, ze had alles al. We zijn toen met elkaar uit eten geweest, vond ze een perfect cadeau <3
In mijn eigen spullen ben ik wel aan het ontspullen, we hebben maar een klein huis en zullen dus wel moeten. Man heeft een grote garage, waar hij heel veel spullen heeft.. gelukkig is hij wel van het hergebruiken, wat ook een vorm van minimalisme is.
Dat van die garage herken ik ook. Daar kom ik gewoon weinig, omdat daar veel spullen (gereedschap, schroefjes, onderdelen etc.) liggen die misschien ooit nog wel een keer gebruikt (kunnen) worden. Je hoeft daarom dus ook lang niet altijd wat nieuws te kopen als iets stuk gaat.
Mooi artikel, en eens met het punt dat ontspullen een mooi begin kan zijn. Voor mij is het ook een manier om te onderzoeken waar ik zelf heen wil. Ik heb de afgelopen jaren van alles uitgeprobeerd op het gebied van verpakkingsvrij winkelen, zo min mogelijk afval maken, ontspullen, fairtrade kleding kopen, 2e hands kopen, lezen over de footprint en indirecte footprint. Dat gaat bij mij altijd in fases, en dat vind ik helemaal prima. Leuk om te lezen hoe jij er over denkt.
2 opmerkingen; in het stukje over de top 5 staat een zin die niet goed loopt, bij punt 4. En je schrijft over een verpleegster, ik zou eerder voor verpleegkundige kiezen, dat is een meer professioneel woord.
Groetjes,
een verpleegkundige:-)
Dank je, ik ga er even naar kijken! En leuk om te lezen dat jij dingen in fases uitprobeert. Zijn er ook dingen die toch niet blijven hangen? Of die je juist uitzonderlijk goed bevallen? Ben heel benieuwd naar andere ervaringen!
Grappig, zo veel reacties als het over minimalisme gaat. Het leeft behoorlijk en ook bij mij in huis.
Ik wil nog een tip geven: plak een gratis ja/nee sticker of nee/nee sticker op je brievenbus (af te halen bij gemeentehuis). Als je geen reclamefolders meer krijgt, wordt je ook niet meer geprikkeld om dingen aan te schaffen. Nu koop ik alleen spullen omdat ze stuk of op gaan en vervangen moeten worden. Maar de beslissing tot aanschaf komt nu vanuit mijzelf, en niet meer vanuit een reclamefolder. Online gebruik ik de website Folderz voor de supermarktaanbiedingen. Mocht mijn shampoo op zijn dan kijk ik daar online bij de drogist folders en binnen meestal 2 weken zie ik mijn favoriete merk wel in de aanbieding.