Wat ik dit jaar doe om mijn doel wél te bereiken (en waarom ik anders jammerlijk faal)

Tony Robbins roept het tijdens vrijwel al zijn seminars: we overschatten wat we in een jaar kunnen doen, en onderschatten wat we in vijf jaar kunnen doen. En dat is niet alleen iets dat mooi op een tegeltje klinkt, het is écht waar. Maar hoe komt dat toch? Als ik terugkijk naar mijn historie met doelen en plannen, dan geloof ik dat ik wel een vermoeden heb… Daarom pak ik het dit jaar anders aan. Maar voor ik meer deel over hoe ik mijn doel nu wél ga bereiken, neem ik je eerst even mee in al die keren dat het niet lukte. 

Het begint met overschatten

Ken je dat gevoel van een doel hebben? Van alles op alles zetten om dat doel te bereiken? Ik ben altijd al dol geweest op doelen, maar ik geloof niet dat ik dat gevoel eerder zo sterk had gehad als in 2010, toen ik met LekkerLevenMetMinder.nl begon.

Ik had het eigenlijk prima voor elkaar: verhuisd naar een prachtig landelijk plekje met 3.925 vierkante meter eigen grond, zodat er niet steeds zo’n grote Heineken-werkbus van de buurman voor het raam stond. Niet dat het uitzicht toen per se de moeite waard was, maar ongetwijfeld beter dan die enorme bus.

Die verhuizing vond plaats tijdens de crisis, maar daar merkte ik toen nog niet veel van. Mijn oude huis werd razendsnel verkocht en een drie keer zo hoge hypotheek krijgen was geen enkel probleem. Over een doel bereiken gesproken.

In 2010 – ik zat toen net een jaar op mijn nieuwe plek – veranderde de dat. Mijn grootste klanten gingen failliet, waardoor er ineens een paar duizend euro in de maand aan ‘vaste’ omzet wegviel. Au.

Ik besloot mijn geldzaken flink onder de loep te nemen, te beginnen met de hypotheek. 412.188 euro tegen ongeveer 6 procent rente (ik zeg ‘ongeveer’, omdat het 3 stukken waren met verschillende tarieven). Hiervoor schreef de bank elke maand een kleine 2.500 euro af van de rekening.

Wat als ik die 412.188 euro nu naar beneden zou kunnen krijgen… dat zou 6 procent schelen.

Zelfs met de hogere spaarrentes van dat moment was het ontzettend aantrekkelijk om daar vol mee aan de slag te gaan. Zeg nu zelf: als iemand jou gegarandeerd 6 procent rendement kan opleveren, grijp je zo’n kans dan ook niet met beide handen aan?

Ik zou dat varkentje wel even wassen. Die hypotheek binnen no time wegwerken. Dat doel bereiken.

De komende jaren ging elke extra cent naar de hypotheek. Het leek heel lekker te gaan. Tot ik wat berekeningen ging maken. Hoe snel ik bijvoorbeeld op een ‘normaal’ maandbedrag van rond de 800-1.000 euro zou zijn. Of hoe snel ik hypotheekvrij kon zijn in mijn huidige aflostempo.

Ik kan je vertellen: de uitkomst van die sommetjes was ronduit deprimerend. Die 2.500 euro die ik in de maand betaalde, was namelijk nog niet eens voor een volledige aflossing na 30 jaar. Na 30 jaar zou ik nog steeds een schuld van 200.000 euro over hebben. En om alleen al die 200.000 euro óók in 30 jaar weg te werken, zou er al dik 500 euro per maand bij moeten.

Ondanks die deprimerende realisatie, besloot ik toch door te zetten. Veel keus had ik ook niet, want die 2.500 euro in de maand werd steeds lastiger op te hoesten. Als de situatie niet zo wanhopig was geweest, dan had ik het liefst opgegeven.

Wat leidt tot onderschatten…

Dat is denk ik een beetje mijn geluk geweest. Als ik me puur had laten leiden tot die rekensommetjes, dan had ik waarschijnlijk al snel de conclusie getrokken dat het geen enkele zin had. Dat ik mijn doel NOOIT ging bereiken.

Maar goed, dat kon ik me dus niet veroorloven. En de niet-altijd-realistische-optimist in mij had daar ook geen zin in. Elke druppel op de gloeiende plaat was er één. En uiteindelijk zouden al die druppels toch wel verschil moeten maken…

Het leuke is dat ik daardoor ineens kon zien dat die sommetjes ervoor zorgden dat ik het effect van al die kleine druppels ook wel een beetje aan het onderschatten was geweest.

Drie jaar na die eerste aflossing, in 2013, liep mijn toenmalige relatie op de klippen. Ik wilde het huis graag houden, maar de bank voelde er niet zoveel voor om daaraan mee te werken. Voor hen maakte het niet uit dat ik de financiële lasten al jarenlang grotendeels alleen droeg; op papier kon ik het volgens hen niet betalen.

Maar voor mij en mijn situatie maakte al die kleine druppeltjes wél uit. Ik had al goed geleerd om met weinig rond te komen, had aflossen inmiddels al jarenlang als mijn eerste prioriteit en ik wist dat ik het prima zou kunnen redden. Als ik het geld maar had om de hypotheek over te nemen.

Dat lukte gelukkig via een familiebankconstructie.

Toen bleken al die druppels op de gloeiende plaat zich te hebben vertaald in:

• een hypotheeksom die 70.000 euro lager lag dan drie jaar daarvoor
• vaste lasten die van 2.500 euro naar 1.700 euro gingen, maar dan mét volledige aflossing aan het einde van de rit
• dat laatste deels dankzij een lagere rente, omdat de bank nu nog maar voor de helft mee wilde doen en daardoor óók geen aanspraak meer kon maken op risico-opslag

Nog eens drie jaar later plukte ik daar wederom de vruchten van. Toen kon ik een verlies van 200.000 euro incasseren, zonder met een restschuld achter te blijven.

Simpelweg omdat ik die kleine stapjes ben blijven zetten. En niet eens omdat ik zo fantastisch volhardend ben, maar meer omdat ik op dat moment geen andere optie zag. Ik begon met overschatten, maar toen daar een stukje naïviteit de kop in was gedrukt, bleek ik voor de langere termijn vooral aan het onderschatten te zijn geweest.

En ik blijf onder- en overschatten om mijn doel te bereiken

Nu zou je misschien denken: dat leert je meteen een les voor het leven. Dat valt tegen. Of ik ben gewoon heel hardnekkig in het leren van lessen.

Zo heb ik al jarenlang hele ambitieuze omzetdoelen, die ik keer op keer niet haal. Waarom niet? Omdat ik de doelen wel stel, maar vervolgens veel te weinig concreet maak waar ik die omzet vandaan wil halen.

En zo gaat het niet alleen met mijn omzetdoelen, maar ook met ideeën over terugkomen op mijn oude gewicht, de marathon lopen, de zolder opruimen en vast nog heel veel meer.

Een kwestie van overschatten wat er in een jaar kan, als je onderschat wat daarvoor gedaan moet worden.

Aan de andere kant zijn er ook nog steeds kleine concrete stapjes die ik wél zet. Het verschil van dag tot dag is daarin niet direct zichtbaar, maar als ik nu terugkijk over de afgelopen drie jaar, dan is daar wel degelijk een flinke vooruitgang in te zien:

• Inmiddels is mijn bedrijf helemaal online gegaan en ben ik gegaan van werken voor klanten naar helemaal mijn eigen ding. Dat levert veel meer rust op, omdat mijn agenda niet meer wordt bepaald door de deadlines van mijn klanten. Daarnaast leverde het een stijgende lijn op in mijn omzet en overtreft die inmiddels de omzet van mijn uurtje-factuurtje-periode.
• Hoewel we door ons samenwonen in 2016 flink in vaste lasten naar beneden gingen, zijn we toch 10 procent per jaar blijven aflossen op de hypotheek. Hierdoor geven we inmiddels per maand meer uit aan boodschappen dan aan de hypotheek. En nee, niet omdat we zoveel eten.
• Ik heb eindelijk door de zure appel heen gebeten en ben begonnen met beleggen, waardoor ik – met kleine stapjes – inmiddels richting de 50.000 euro aan belegd vermogen ga én me er ook comfortabel bij voel.
• En als we het dan toch hebben over uit de comfortzone gaan; bijna vier jaar geleden trad ik met LLMM uit de anonimiteit, wat heeft geleid tot een flinke toename in bezoekers van de site, maar ook tot talloze interviews in nationale dag-, week- en maandbladen en zelfs een televisie-optreden. Hoe gaaf is dat?

Zelfs mét overschatting, zijn er in de afgelopen jaren wel degelijk stappen gezet in een doel bereiken, waardoor we bijvoorbeeld veel vrijheid hebben om er ook allebei voor onze dochter te zijn.

Dit is trouwens niet bedoeld om mezelf richting jou op de borst te kloppen, van ‘kijk mij even geweldig zijn’. Het is bedoeld om jou ook eens na te laten denken over wat jij de afgelopen jaren allemaal gedaan hebt. Te beginnen met 2020 overleefd hebben (al dan niet met kinderen en thuiswerken, een prestatie op zich!) 😉

Hiermee kom ik op een stukje toekomstmuziek: ik hoop de komende tijd nóg beter te leren hoe ik goed kan inschatten wat er in een jaar én in vijf jaar kan gebeuren. Zodat ik niet gedemotiveerd raak als ik merk dat mijn doelen wat te optimistisch waren voor twee werkdagen, maar het me juist motiveert om steeds scherper aan de focus te blijven werken.

Ik wil in ieder geval niet té optimistisch zijn in het denken dat ik dat allemaal alleen kan: ik heb iemand ingeschakeld die me coacht op het gebied van planning 😉

Dat is best heel confronterend en niet altijd leuk. Zo merk ik dat ik veel niet plan, waardoor ik overschat hoeveel tijd ik heb. Ik denk dat dat ‘vrijheid’ is, tot ik alsnog keihard moet rennen om mijn afspraken na te komen, of weer veel minder heb gedaan dan ik dacht dat mogelijk was.

Ik merk ook dat ik optimistisch plan. En vaak helemaal niet met oog op het grotere plaatje. Een to do-lijstje uitrollen; no problemo. Maar voor elk van die to do’s concreet aangeven wat ze bijdragen aan mijn thema of doel van het jaar? Dat is een heel ander verhaal.

Maar dit is dus écht zo’n klein stapje om in door te zetten. Om het niet te laten bij een eenmalige sessie, maar om daadwerkelijk te gaan voor die stok achter de deur. Er geld in te steken. Kijken waar de pijn ligt en er dwars doorheen gaan. Daar ligt de groei.

En door daar actief mee aan de slag te gaan, hoop ik straks op een resultaat te komen waarin ik prima kan plannen wat ik in een jaar doe. En in vijf jaar. Ongetwijfeld met verrassingen, maar hopelijk zonder al te veel teleurstellingen (in mezelf dan).

Voor TL;DR‘ers

Als je mijn ervaringsverhaal niet hoeft te lezen en vooral graag wilt weten wat jij hieraan hebt, dan nog even de korte samenvatting 😉

Wanneer je begint met doelen stellen, ben je vaak enorm gemotiveerd en optimistisch om je doel te bereiken. Je gaat nu écht aan de slag, échte resultaten neerzetten.

Die resultaten vragen echter vaak om consequent kleine stappen zetten. En laten we eerlijk zijn; dat kan al snel saai beginnen te worden. Of demotiverend. Als je dan ziet waar je een maand later staat, dan word je daar niet echt vrolijk van. Je laat de acties steeds vaker schieten en als je een jaar later je doelen weer onder ogen krijgt, voel je een steek van teleurstelling: zo veel plannen. Zo weinig gedaan.

Maar: je plant wel zaadjes. En je doet wel dingen. Er blijft altijd iets hangen. Misschien niet je dagelijkse wandeling van 5 kilometer, maar wél elke dag water drinken. En wellicht gaat je vakantiegeld allang niet meer standaard naar je hypotheekaflossing, maar zit die 100 euro die je maandelijks belegt wél in je systeem.

Kijk je dán over een paar jaar terug op dit moment, zie je dat je wel degelijk grote stappen hebt gemaakt. Als er iets blijft hangen hè. Als het alleen bij ideeën blijft en je doet niets, dan is er zo óók weer vijf jaar voorbij waarin je geen steek bent verder gekomen.

Wil je dus grootse veranderingen teweegbrengen in je leven, kies dan voor die superkleine stapjes die je consequent kunt blijven volhouden. En het liefst voor de stapjes die een positief effect hebben op meerdere delen van je leven. Iets waar ik je trouwens in mijn online training Master Your Money meer over leer.

En maak het jezelf zo gemakkelijk mogelijk. Zoek een buddy, een coach, automatiseer, combineer. Doe wat nodig is om die hele kleine afspraken met jezelf na te leven. Ze zullen meer impact hebben dan je vooraf ooit kunt dromen.

Op welke kleine verandering kijk jij nu terug met het idee: “Ja, dát heeft voor mij een wereld van verschil opgeleverd”?

Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!

Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!