Als
het gaat om geldzaken, dan heb je meestal niet alleen met jezelf te
maken. Jij kunt je wel strak aan een budget houden, maar wat als je een
spendende partner hebt, of in een vriendengroep zit die graag elke week
(met jou!) uit eten gaat? Of misschien vind jij wel dat geld moet
rollen, terwijl je partner zorgt voor een strak budget. Geld en relaties
kunnen best ingewikkeld zijn en vragen om compromissen. In deze serie
Geld & Relaties lees je hoe lezers van LekkerLevenMetMinder dit
aanpakken. Heb jij goede tips voor ze? Deel ze gerust onder dit bericht.
En wil je zelf ook een keer (anoniem) meedoen? Laat dan ook een
berichtje achter of mail naar lekkerlevenmetminder [at] gmail.com.
Vandaag in deze serie: het verhaal van Frederique.
Wie ben je?
Ik ben Frederique, 62 jaar en 41 jaar getrouwd. Ik ben Blogger. Mijn man is 64 jaar. Wij hebben drie zoons die allemaal het huis hebben verlaten.
Daarbij nog drie schoondochters en vier kleinkinderen in de leeftijd van 10 maanden tot 5 jaar.
Ik heb vroeger bij de overheid gewerkt. Toen de kinderen kwamen ben ik daar gestopt. Mijn man heeft bij datzelfde bedrijf 30 jaar gewerkt en in 2003 is hij overgestapt naar de gemeente.
Op 1 januari 2013 is hij met vervroegd pensioen gegaan, nog net 59 jaar. Het was een keuzepensioen. Hij eet eigenlijk zijn pensioen eerder op.
Welk idee van geld en relaties heb jij van huis uit mee gekregen?
Mijn vader was beroepsmilitair, mijn moeder huisvrouw. Zij heeft nooit gewerkt. Financieel hadden wij het niet breed, maar mijn moeder kon goed met geld omgaan.
De verjaardagen en Sinterklaas waren altijd een feest. Zij begon al vroeg in het jaar met het verzamelen van cadeaus. Mijn vader maakte veel zelf. Ook gingen wij elk jaar kamperen.
Er kwam één inkomen binnen die mijn moeder beheerde. Mijn vader schreef wel de rekeningen uit, maar bemoeide zich er verder niet mee.
Ik heb wel een goede financiële opvoeding gehad, zeker toen ik ging werken. Maar ik was een complete ramp. Binnen drie dagen zat ik zonder geld. Na een paar maanden greep mijn moeder in.
Zij beheerde mijn geld en ik kreeg zakgeld. Ze heeft het nog een keer aan mij overgelaten, maar dat ging nog steeds niet goed. Ik kon op geen enkele manier met geld omgaan.
Geld moest rollen in mijn ogen en sparen was onzin. Dat geld was ik kwijt. Mijn moeder was een spaarder, ik niet.
Vind je dat jij makkelijk kunt praten over financiële zaken, of dat nu met je partner, familie, vrienden of anderen is?
Ik praat makkelijk over geld, zeker met mijn kinderen. Wij hebben ze een goede financiële opvoeding gegeven. In laten zien dat sparen erg belangrijk is en geen geld uitgeven wat je niet hebt. Ons eigen verhaal hebben wij altijd als voorbeeld gesteld. Met familie praat ik er minder over. Omdat er toch een zekere jaloezie was. Wij gaven het met bakken uit en iedereen dacht dat wij een prijs hadden gewonnen en niets wilden vertellen. De nieuwste snufjes op elektronicagebied, op vakantie, alles kon. Dat het geleend geld was vertelden wij niet.
Als je een relatie hebt (gehad): hoe pakken jullie de financiële zaken aan?
Ik regel de financiën. Omdat mijn man altijd de financiën van cliënten heeft behandeld, had hij er thuis geen zin. En dat gaat prima. Alles wordt automatisch afgeschreven en ik kijk elke dag op de rekening. Ik weet precies wanneer en wat er afgaat uit mijn hoofd.
Mijn man kijkt nooit op de rekening. Hij laat alles aan mijn over. Een kwestie van vertrouwen en dat zal ik nooit beschamen. Hij is overal van op de hoogte. Wat er binnenkomt, uit gaat en ons spaarbedrag.
Wij werken met zakgeld. Ieder 50 euro in de maand. Eerst was dat meer, maar sinds hij met pensioen is en het inkomen drastisch is gedaald, is dat bedrag ook naar beneden bijgesteld.
Ik kan beter met geld omgaan dan mijn man. Hij voelt zich snel rijk en geeft het veel makkelijker uit. Ik ben een spaarder. Hij niet. En dat heeft in het verleden voor menige ruzie gezorgd.
Maar toen hij zag wat de mogelijkheden waren op een gegeven moment, draaide hij bij. Wat dat betreft zitten wij nu meer op één lijn.
Hoe ga jij met geld om als het in relatie staat tot vrienden, collega’s of kennissen, bijvoorbeeld tijdens een uitje?
Wij gaan weinig uit eten. Wij zijn erg op onszelf en als wij dingen ondernemen is het met de kinderen. Uit eten, dagjes uit, koffie drinken, dan betalen wij alles. Dat is onze keuze en dat vinden wij leuk.
Het gaat ook van ons uit en de kinderen maken er zeker geen misbruik van.
Pas geleden met mijn broers en aanhang een dag uit geweest. Dan wordt de rekening door vieren gedeeld.
De kinderen willen ons ook wel eens trakteren en dat vind ik moeilijk. Omdat zij nog aan het opbouwen zijn. Maar dat is iets wat ik gewoon leuk moet vinden. Aard van het beestje, hè?
Is de manier waarop jij met geld en relaties omgaat ook veranderd door de jaren heen?
Onze manier van geld uitgeven is enorm veranderd met vroeger.
Ik kon niet met geld omgaan en ik kreeg een partner die dat ook niet kon. Hij had geen financiële opvoeding gehad. Wij leefden er een beetje op los. Lang leve de lol. Ook toen de kinderen kwamen hebben wij niet op ons geld gelet. Vroeger had je girobetaalkaarten. 20 stuks, 300 gulden per kaart. En daar leefden wij van. Zodra er weer een setje op de mat viel, was het feest. De waarde was immers 6000 gulden. Dat het geld ook van je rekening werd afgeschreven schoven wij voor ons uit. Wij stonden altijd rood en behoorlijk ook. Wij zorgden dat wij één keer in de drie maanden één dag niet in het rood stonden en een nieuw setje viel op de mat. De rekeningen konden niet afgeschreven worden en die betaalde ik op het postkantoor met stortingskosten. Wij hadden ook nog twee creditcards.
Een stel leningen en ons financiële drama was compleet. Al zagen wij dat niet op die manier.
Het moest een keer fout lopen. En dat deed het ook. Inmiddels nam ik de telefoon niet meer op, deed de post en de deur niet meer open en zochten wij steeds naar manieren om het ene gat met het andere te dichten.
Totdat een week voor kerst ons setje girobetaalkaarten werd gestolen. Verdwenen tussen het versturen en het bezorgen en drie dagen later werd er bijna 6000 gulden afgeschreven.
Geen geld, geen buffer, een behoorlijke roodstand op de rekening en toen moesten wij bewijzen dat wij het niet zelf hadden gedaan. Wij hadden al aangifte bij de politie gedaan die er weinig mee deed. Er was een bende actief en wij waren toch verzekerd? Wij kregen dat geld toch terug? Het was een nare tijd, maar wel leerzaam. Wij werden met onze neus op de feiten gedrukt.
Uiteindelijk na acht maanden kregen wij het geld terug. Het was een eyeopener. Het kwartje viel, de knop ging om. Eerst een andere rekening geregeld wat moeizaam ging. Toen gingen wij om de tafel zitten om onze financiën in kaart te brengen. En dat was schrikken. Zoveel achterstand en de rente van die leningen! Wij zijn de bedrijven gaan benaderen, hebben alles uitgelegd en om een regeling gevraagd.
Dat hebben wij ook wel geleerd. Dat je best wat kunt regelen, als je iemand maar benadert.
Het was de ommekeer in ons leven. De knop ging om. Alles werd op papier gezet en elke cent die er uit ging werd opgeschreven. Op was op. Het was een lange weg van heel weinig geld om rond te komen. Ik ben een echte consuminderaar geworden.
Hoe belangrijk vind je het om binnen relaties – met wie dan ook – te communiceren over geld?
Met mijn man praat ik er wel over, maar vaak wuift hij het weg. Hij vindt dat ik het goed doe en ik houd hem op de hoogte van de rekening. Hij wil vaak meer uitgeven dan ik. Daar probeer ik wel over te praten. Hij kan ’s morgens onder de koffie ineens besluiten om een grote aankoop te doen. Daar praten wij dan over. De afspraak is om het een week te laten rusten en dan kijken of je het nog steeds wilt. Meestal is het voor die tijd dan van de baan.
Vrijgezellenfeesten hebben wij genoeg gehad en wij betalen dan ons deel.
Heb je wel eens ruzie (gehad) over geld? Heb je daar iets van geleerd?
Vroeger hebben wij vaak ruzie over geld gehad. Mijn bestedingspatroon werd anders dan die van mijn man na de grote ommezwaai. Ik wilde nooit meer in zo’n situatie terecht komen en begon met sparen. Wat eenmaal op de spaarrekening stond wilde ik er ook niet meer vanaf halen. Tot ongenoegen van mijn man. “Sparen voor later”, zei ik steeds. Maar hij zag de noodzaak er niet van in. Je leeft toch nu? Maar ik heb doorgezet. Ik regelde immers de financiën? Zoveel mogelijk ging naar de spaarrekening toen wij eenmaal schuldenvrij waren.
Omdat wij gewend waren om van weinig geld rond te komen spaarde ik het geld van de aflossingen. Dat ging nu naar onze eigen rekening! Trots, zo trots met de eerste 150 gulden. Later werd ik daar wat soepeler in. Die ruzies kwamen regelmatig voor. Totdat mijn man vervroegd met pensioen wilde. Alle regelingen waren niet meer op hem van toepassing.
Toen zijn wij om de tafel gaan zitten. Dingen werden geschrapt, aangepast en er werd een budget opgesteld. Na veel rekenen, slapeloze nachten hakte hij de knoop door. Hij nam ontslag na 41 jaar dienstverband. Ik moest wel even slikken. Wij gingen er drastisch op achteruit, wat niemand begreep. Maar het was onze beslissing. Wij sparen nog steeds, al is het een klein bedrag. Het zit toch een beetje in mijn bloed.
Wat is wat jou betreft de gouden regel als het gaat om geld en relaties?
Laat één persoon alles regelen, maar ga regelmatig om de tafel zitten. Vertrouw elkaar en zorg dat je dat vertrouwen niet beschaamd.
Het is geven en nemen, ook wat geldzaken betreft. Ik ben een spaarder, mijn man vindt dat uitgeven best mag. Dus springen wij twee keer per jaar uit de band. Nemen een bedrag voor onszelf voor leuke dingen.
Het houdt voor ons alles in evenwicht.
We hebben het tot nu toe vooral gehad over hoe je het op dit moment doet of gedaan hebt. Hoe zit dat eigenlijk met ‘straks’?
Ik hoop dat wij bij elkaar blijven en samen oud worden. Als dat niet het geval is en ik zou iemand leren kennen gaat het geld niet meer op één hoop. Dan hou ik aparte rekeningen.
Niet dat het mij nu niet bevalt, maar wat mijn man en ik opgebouwd hebben is later voor de kinderen en niet voor een eventuele nieuwe partner. Als wij nog wat ouder zijn dan lichten wij de kinderen in waar alles ligt. Zodat het straks geen zoektocht wordt. Voor nu vind ik dat nog te vroeg. Wij hebben geen testament, maar denken er wel over na.
Is er verder nog iets dat je wilt delen?
Ik heb geleerd dat je alles kunt bereiken als je maar je schouders eronder zet. En praten. Veel praten. Met elkaar maar ook met instanties. Uitleggen en eerlijk zijn over je situatie. Dan zijn ze best schappelijk.
Niet je kop in het zand steken wat wij deden. En als je de mogelijk hebt een buffer opbouwen. Die hoeft niet groot te zijn. Het geeft je een zorgeloos gevoel. Maar ik ben vooral erg trots hoe wij hier samen uit zijn gekomen. Zelf veroorzaakt, helemaal zelf opgelost.
Met als eindresultaat een fijn zorgeloos leven.
Lees meer uit deze serie
Meer lezen? Hier vind je de andere delen uit deze serie!
- Het verhaal van Tanja
- Het verhaal van Y.
- Het verhaal van Martine
- Het verhaal van Annelies
- Het verhaal van Sanne
- Het verhaal van Linda
Meedoen kan natuurlijk ook. Speciaal hiervoor heb ik een Google-formulier aangemaakt. Je kunt dan alle vragen beantwoorden wanneer het jou uitkomt. En: als je wilt helemaal anoniem. Je vindt het formulier hier: Vragenlijst Geld en Relaties
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!
Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Zo knap hoe jullie alles zelf hebben opgelost en inderdaad op tijd aan de bel trekken bij instanties scheelt heel erg veel ellende. Zij zijn ook gebaat bij een klant die terugbetaald.
Heel stoer hoe jullie je financiële situatie hebben aangepakt. Leuk blog ook !
Dankjewel!
Liefs Frederique
Zo, kan me voorstellen dat jullie de nodige slapeloze nachten gehad hebben door de financiele achtbaan. Knap dat jullie er toch nog goed afgekomen zijn!
Met plezier gelezen, dit interview! Bedankt voor je openhartigheid. Mooi ook hoe je nu kunt terugblikken op een moeilijke periode.