Keeping up with the Joneses; dat doe je natuurlijk niet met je nieuwe keukenschaar of plakbandapparaat. Daarvoor moet je wel met wat beters aankomen. Een telefoon, een auto of misschien zelfs je huis. Dat zijn pas statussymbolen! Of toch niet…? Ook statussymbolen veranderen door de jaren heen. En terwijl jij nog krom ligt voor de afbetaling van je Vinex-villa in Almere, is het ineens ’tiny houses’ wat de klok slaat. Wat zijn eigenlijk de statussymbolen van deze tijd. Ik ging eens op onderzoek uit in de Tribe… En hoop dat je me wilt geloven als ik zeg dat jij dit totaal niet nodig hebt.
In dit artikel:
Huis
Om de pijn maar een klein beetje te verzachten: een groot huis is voor veel mensen nog één van de duidelijkste statussymbolen. Als je daar ook stiekem een klein beetje bij opkijkt, ben je dus niet de enige. De redenatie daarachter is vrij basaal:
Groot huis = duur = hoge hypotheek = hoge leencapaciteit = hoog inkomen
Zoals je ziet; het woordje ‘schuld’ komt in deze redenatie niet voor. Daar hoeven we ook helemaal niet aan te denken, want ‘schuld’ is toch een beetje ordinair.
Natuurlijk heeft niet iedereen met een groot huis ook automatisch een grote schuld. Sommige mensen hebben het gewoon heel slim aangepakt. Feit is echter wel dat het steeds normaler wordt om op jonge leeftijd een eigen huis te kopen en vervolgens snel door te stromen naar iets groters. Zonder dat echt nog gekeken wordt naar of je zo’n groter huis ook echt nodig hebt.
Voor mij bleek dat bijvoorbeeld niet het geval te zijn.
Dure telefoon
En dan het liefst een iPhone. Want hoewel we allemaal de mond vol hebben van die afgrijselijk hoge prijzen die Apple tegenwoordig rekent, kopen we de producten tóch. En hoewel een telefoon van een paar honderd euro tegenwoordig al helemaal gewoon is, kijken we écht nog wel even drie keer op als het gaat om een exemplaar van 1000 euro.
Het is trouwens het mooiste als je die dure telefoon dan ook kunt combineren met een smartwatch van hetzelfde merk. Zodat je kunt zien hoeveel stappen je gelopen hebt. Of kunt trainen voor de marathon. Natuurlijk wel die ene in New York, want die in Rotterdam wordt ook een beetje gewoontjes.
Ik zit trouwens te wachten op het moment dat de klassieke Nokia weer z’n opwachting maakt. Broeken met wijde pijpen zijn ook weer in, je baard scheer je tegenwoordig ook weer met zo’n ouderwets scheermes en volgens mij zag ik laatst zelfs iemand lopen met de zogenaamde ’tattoo choker ketting’. Jeweetwel, zo’n zwart plastic ding voor om je hals.
Vakanties
Dan hebben we natuurlijk de vakanties. En vooral de verre vakanties. Want tegenwoordig hoor je er écht niet meer bij als je niet ten minste in je studententijd op wereldreis bent geweest, je huwelijksreis op Bora Bora viert of een mooie cruise hebt maakt.
En als je toch op zo’n exotische vakantie bent, dan doe je natuurlijk óók iets bijzonders. Duiken met haaien, door de modder rollen met olifanten of vliegeren op een bergtop.
Uiteraard kun je zo’n verre reis beter niet maar één keer maken. Iedereen is dit hoogtepunt namelijk al binnen een maand vergeten en dan zit je nog 11 maanden ‘saai’ te zijn.
Ik geef toe: ik heb twee seconden gekeken of we niet op huwelijksreis naar Bora Bora konden. Maar dan moet ik écht nog wat meer planners en challenges gaan verkopen 😉
Dure babyspullen
Ja, ook deze kwam verschillende keren naar voren. En als ik om me heen kijk, dan denk ik dat daar wel een kern van waarheid in zit. Kinderwagens lijken standaard van Joolz of Bugaboo te zijn en dat is volgens mij niet omdat dat de enige exemplaren zijn die er bestaan. En als je daar dan zo’n wagen van hebt, dan moet je er natuurlijk ook een buggy, maxicosi* en de rest van hebben.
Daarnaast kun je een kind natuurlijk niet in een Zeeman-outfit in zo’n buggy leggen. Nee, dan kiezen we toch liever voor Z8 of iets met een andere korte, pittige naam. Niet te verwarren met het korte, pittige kapsel. Dat is dan weer géén statussymbool.
Dit alles gebeurt natuurlijk onder het mom: ‘ik wil het beste voor mijn kinderen’. Snap ik, zou ik ook willen. Maar iets is goed als het warm is, als het door de nodige veiligheidstests komt en als het geen voetjes in de groei vervormt. Het prijskaartje geeft daarover geen uitsluitsel.
* Ik weet dat dit een merk is, maar staat dat tegenwoordig niet synoniem aan zo’n ding? Of val ik nu heel erg door de mand?
Auto
Een auto is volgens mij een statussymbool van alle tijden. Het enige dat nu een klein beetje lijkt te veranderen is dat de dikke sportbakken of luxe wagens hun plekje moeten delen met bijvoorbeeld de Tesla. Andere elektrische auto’s, zoals de Prius, lijken nog niet dezelfde status verworven te hebben. Zonde natuurlijk, want die Tesla’s zijn ook niet voor iedereen weggelegd.
Als je trouwens die Tesla niet kunt betalen, dan kun je op z’n minst de autobiografie van Elon Musk gelezen hebben. Dan kun je in ieder geval een beetje meepraten.
Fiets
De auto kan een statussymbool zijn, maar ook fietsen worden meer ‘een dingetje’. De elektrische fiets is allang niet meer voor mensen die zonder die extra hulp niet meer kunnen fietsen, maar vooral voor mensen die het kunnen betalen.
En als we het dan hebben over de fiets als statussymbool, dan heb ik het dus niet over je oude Gazelle, maar over de mamafiets, de bakfiets, de Pedelec, de elektrische fiets of zelfs de vouwfiets.
Bepaalde tv-programma’s kijken
Als je geen geld hebt, kun je je natuurlijk een bepaalde status aanmeten door specifieke tv-programma’s te kijken. Het liefst programma’s die ervoor zorgen dat je een beetje intelligent overkomt, denk aan De Wereld Draait Door. Hoewel dat programma volgens mij inmiddels ook niet meer helemaal de status heeft die het ooit had…
En als je voor de tv liever niet nadenkt, kun je natuurlijk ook gewoon kiezen voor de programma’s waar ‘iedereen het de volgende dag over heeft’. Boer zoekt Vrouw, Expeditie Robinson, Wie is de Mol.
Overigens vind ik persoonlijk niets mis met die programma’s: ik kijk ze ook graag en neem het ook op als ik niet kan kijken. Helaas sta ik de volgende dag dan wel weer alleen bij de waterkoker, dus mijn status heeft er voorlopig nog geen baat bij.
Eten
De komkommers van de teler en de eieren van de kippenboer op de hoek zijn weer erg populair. Je koopt deze biologische producten dan het liefst NIET bij die teler of kippenboer, maar bij een hippe biowinkel. Of je bestelt – vaak wat minder bio – zo’n maaltijdpakket. Dan weet je zeker dat al je maaltijden er ook helemaal Instagram-proof uitzien. Bovendien laat je dan subtiel zien dat je je maaltijden van dik een tientje per persoon kunt veroorloven.
Dat je al die producten voor veel minder ook gewoon bij de Lidl – of dus écht bij die teler – kunt kopen, hebben we het liever niet over. Zo’n groentejuwelier klinkt toch beter dan Laidel-Liedel.
Veel werken en druk zijn
Een van de meest zorgelijke statussymbolen van de afgelopen jaren is het ‘altijd druk moeten hebben’. Je moet natuurlijk keihard aan het werk zijn. In vacatures wordt vaak neerbuigend gesproken over de ‘9-tot-5-mentaliteit’, die je als sollicitant vooral maar niet moet hebben.
Dat werken en druk zijn kan het beste overal. Niet saai op kantoor, maar juist terwijl je op een strand op Bali of op de Tafelberg zit. Bovendien beperkt het zich niet tot je werk; ook je sociale leven mag vooral heel druk zijn. Want wat zet je anders op sociale media? Hoe verzamel je anders waardering en respect van al je 538 semi-kennissen/vrienden?
Het gevolg hiervan is een nieuwe trend: de burn-out. Dat is inmiddels al uitgegroeid tot beroepsziekte nummer één. Onder jongeren is het zelfs al de meest voorkomende ziekte.
En er is meer…
Dit waren nog lang niet alle voorbeelden die in de Tribe langskwamen. Ook cosmetisch chirurgische ingrepen, de combinatie van een smartphone met een smartwatch, naast het sportschoolabonnement en collectie gelikte outfits het liefst ook wat 1-op-1 aandacht van een personal trainer.
Lange vakanties waarin je op zoek gaat naar jezelf, Fjällräven-schooltassen voor de tieners (die is voor mij trouwens ook nieuw; in mijn tijd stond dat op hetzelfde niveau als belegen sandalen en nee – dat was geen statussymbool) en scholen. Die eigenlijk alleen nog maar ‘goed’ zijn als er ook een aantal exotische vakken gegeven worden.
Waarom we zo dol zijn op statussymbolen
Statussymbolen zijn er dus in alle soorten en maten. Maar waarom hangen we daar zo aan? Waarom willen we graag spullen gebruiken om ergens bij te horen of misschien wel extra op te vallen?
Mensen zijn sociale wezens. Over het algemeen maken ze graag deel uit van een groep. Daarnaast is er zoiets als overlevingsdrang. Als iedereen iets doet, dan kun je dat maar beter óók doen, anders loop je het risico om niet meer bij de groep (of de kudde) te horen.
Dat kan op zich heel positief zijn; het zorgt er bijvoorbeeld voor dat we ons gedragen in het verkeer en de ander helpen als dat nodig is. Of dat we op cruciale momenten de handen ineen kunnen slaan voor een goed doel.
Maar vaak pakt het juist minder goed uit. Vaak zorgt het ervoor dat we niet meer nadenken over wat we zélf graag willen. En dan maak je soms ook beslissingen die niet in lijn zijn met jouw eigen visie.
Dat heeft twee belangrijke gevolgen: je bent niet meer authentiek en daardoor voel je je rot. En er zijn geen statussymbolen die dat gevoel kunnen wegnemen. Een goed gevoel over jezelf komt uit jezelf, niet uit je portemonnee.
En waarom jij geen statussymbool nodig hebt
Misschien vind jij het ook wel belangrijk om bepaalde dingen te hebben. Misschien zorgen die dingen ervoor dat je je beter of zekerder over jezelf voelt. Maar statussymbolen zijn vluchtig. Dan is bijvoorbeeld die luxe auto hét summum, komt er ineens weer een tegenbeweging van hippe-papa’s-op-de-fiets.
Ben je blij dat je met je eerste salaris éindelijk die dure merkkleding kunt aanschaffen, is ‘vintage’ weer helemaal in. En kun je eigenlijk net zo goed bij de plaatselijke kringloopwinkel shoppen.
Je ziet het wel met het ‘druk zijn’: jarenlang is dat dé graadmeter van je ‘maatschappelijke waarde’ geweest. Druk is stoer. En nu zie je steeds meer FIRE-mensen opstaan, die juist weer héél hard roepen dat ze niet wachten tot het moment dat ze – het liefst zo rond hun 30e – met pensioen kunnen.
En natuurlijk kan het zijn dat jij je in bepaalde kringen begeeft, waarbij het lijkt of dit wél belangrijk is. Waarin je wél in die ene auto ‘moet’ rijden. Of met de bakfiets naar school moet.
Jezelf zijn is makkelijker dan ooit
Maar ook de mensen in die groepen smachten naar verandering. Naar iemand die ruimte maakt om gewoon te doen. Waarom zou jij die rol dan niet op je nemen? Waarom zou jij niet gewoon lekker jezelf zijn? Waarbij je gewoon alles hebt wat je hebt, omdat jij het belangrijk genoeg vindt om je geld eraan uit te geven. En je tijd natuurlijk, want tijd is geld en geld is tijd.
Het is tegenwoordig makkelijker dan ooit om te zeggen dat je koopjes hebt gescoord, dat je je hypotheek aflost, dat je de verwarming alleen ’s avonds een paar uurtjes aanzet en dat je bij de Lidl je boodschappen doet. En tegelijkertijd zijn we met z’n allen zó verwend, dat veel mensen niet eens meer opkijken van de dure gadgets, kleding en vakanties. Waarom zou je dan de moeite doen?
Als je het zélf graag wilt: prima. Soms spreekt iets je gewoon aan. Misschien vind je die merkjas heel mooi, of heb je hele goede ervaringen met een bepaald automerk. Dat is helemaal goed. Je hoeft ook niet overal tegenaan te schoppen, alleen omdat andere mensen iets misschien als statussymbool zien. Dan ben je alsnog met die groep bezig, in plaats van met je eigen keuzes maken.
Maar als je iets wilt of doet om bij een groep te horen: doe geen moeite. De ‘regels’ van zo’n groep kunnen elk moment weer veranderen. En dan zit jij nog met een hoge creditcardrekening, een duur leasecontract, een torenhoge hypotheek of die supertrendy kinderwagen die evenveel kost als een tweedehands auto.
Hoe dan?
Hoe je het verlangen naar statussymbolen loslaat? ‘Gewoon’ bij jezelf blijven. Bedenk heel goed: jij kunt elke minuut van je leven maar één keer besteden. Elke euro die je verdient, kun je ook maar één keer uitgeven. En je aandacht kun je ook niet eindeloos versnipperen.
Ik zal echt niet zeggen dat dit makkelijk is. Ik heb er zelf ook wel moeite mee. Want ja: tegenwoordig kan bijna alles. En het is stiekem ook best een beetje leuk als je complimenten krijgt over die nieuwe kleding, of als mensen zich vergapen aan je mooie huis.
Soms is de lijn tussen iets zelf heel mooi vinden óf het mooi vinden dat anderen het mooi vinden heel dun. En voor je het weet zit je ineens vast in een plaatje dat helemaal niet jouw ideale plaatje is, maar een plaatje vol statussymbolen van een ander.
Zorg er dus voor dat je de middelen die je hebt – tijd, geld, aandacht – besteedt aan de dingen die voor jou het allerbelangrijkst zijn. En laat je daar niets over aanpraten. Er is geen ‘zoals het hoort‘. En de uitkomst van jouw leven is uiteindelijk een optelsom van jouw keuzes. Laat die dan vooral ook gebaseerd zijn op jouw mening, beleving en visie. Dat levert je pas status op!
Wat vind jij de meest opvallende statussymbolen van deze tijd? En betrap je jezelf ook wel eens op het verlangen naar zoiets?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Wat een grappige opsomming aan het begin van je artikel! En wat leuk dat je dat zelf onderzocht hebt in je facebookgroep!
Dank je! Daar kwamen inderdaad wel verrassende dingen uit, die ik zelf niet eens had kunnen bedenken. Leuk is dat, want dan zie je ook echt dat het per omgeving kan verschillen!
Ja dat van die bugaboo is niet voor iedereen relevant, inderdaad…
Overigens kan natuurlijk ook een levensstijl een soort statussymbool zijn he? Ik denk ineens aan de borstvoedingspolitie, en dan specifiek aan de groep langvoedsters…..
Die hebben geen bugaboo maar wél vijf ergonomische hippe draagdoeken natuurlijk……
Ja, inderdaad!! Als je er goed naar kijkt, lijkt het wel of er in elk groepje – hoe klein of groot ook – tóch weer een poging wordt gedaan om een soort ‘rangorde’ neer te zetten. Zo van ‘je geeft dan wel borstvoeding, maar als je dat niet minimaal doet tot Henkie 5 is, ben je toch nét even wat minder’
Heel leuk artikel. Lekker mezelf zijn dat kan nog. Wij hebben vooral elkaar nog en dat zal misschien in de toekomst het statussymbool bij uitstek zijn ?..
Daar zou je zomaar eens gelijk in kunnen krijgen!
1 van de genoemde statussymbolen heb ik toch echt wel nodig en dat is m’n bakfiets ? lopend redden we t echt niet plus gevaarlijk met alle debielen in t verkeer tegenwoordig. Ben gastouder dus vaak met meer dan alleen mn eigen 2 naar school. Geen 2e auto maar een bakfiets als praktisch vervoermiddel. Niet als statussymbool en ook lekker 2e hands. Heerlijk 😉 de rest geef ik niet om gelukkig. Wel een redelijk normaal huis ook ivm opvang. (maar voor 225.000 mag je niet klagen in de randstad!)
Oké, voor iemand die met een bakfiets vol ergens heen gaat, maken we een uitzondering op de statussymbolenlijst. Maar niet voor de überhippe-bakfietsmoeders-zonder-bakfietsinhoud 😉
Prima verhaal. Mensen maken elkaar gek met al deze dingen. De kunst is om jezelf te blijven. Scheelt ook nog eens een hoop geld.
Klopt! En dat is ook echt een kunst; soms heb je denk ik niet eens in de gaten dat je je misschien wat mee laat slepen door je omgeving.
Ik heb een elektrische fiets.. ik kocht mijn eerste elektrische fiets tweedehands met 800 km op de teller. Na 35.000 km ruilde ik hem in voor een nieuwe. Dit was 7 jaar later. Ik fiets dus gemiddeld 5000 km per jaar. Mijn hondje Bieke heeft bijna al die kilometers achterop gezeten trouwens. Die had soms last van een fiets burn-out. Toen ze ouder werd draaide ze zich soms om om naar binnen te vluchten als ik de fiets pakte.. daar ga ik weer dacht ze dan.. heb me net verheugd op een dagje bankhangen.
Ons nieuwe hondje Billy zit ook weer in de hondenmand achterop. Ik denk dit jaar meer te gaan fietsen omdat ik niet meer werk en meer tijd heb om erop uit te trekken. Koffie en een boek mee.
Wij houden van fietsvakanties in Nederland en ook dan gaat de hond mee.
Onze auto gebruiken we alleen in noodgevallen en om naar onze zoon te kunnen.
Ik krijg vaak complimenten over mijn kleren.. gekocht in mijn meest favoriete winkel zeg ik dan.. de Kringloop.. mijn zussen kunnen het nog steeds niet geloven.. misschien is dat wel mijn statussymbool .. er goed uitzien voor een prikje..
gisteren bij de dierenarts geweest.. ik sloeg weer stijl achterover van de rekening.. misschien is het hebben van een huisdier voor veel mensen straks echt onbetaalbaar.. en wordt het hebben van een hond/kat wel het statussymbool van de toekomst.. kijk ik kan nog een huisdier betalen..
Die kant zou het zo maar eens op kunnen gaan.. Je hoort mensen nu al wel eens over kinderen; als je er meer dan 2 of 3 hebt, zul je wel heel rijk of juist heel arm zijn. Wat fiets je trouwens veel, heerlijk!! Hoewel ik me die gedachte van je ene hondje wel een klein beetje kan voorstellen; af en toe gewoon lekker op de bank hangen is natuurlijk óók fijn!
Wat een leuk artikel!
Een gebied waarop ik in elk geval heel erg anti-statussymbool ben, is toch wel die telefoon. Ik heb al jaren alleen simlockvrije smartphones, wat oudere modellen die ik dan voor 100-200 euro koop en waar ik nog gewoon mijn prepaid simkaartje in heb zitten. Ik gooi er misschien eens per jaar wat nieuw beltegoed op, en ik ben good to go 😉 Sommige mensen vinden het raar, maar ik heb echt niet continu mobiel internet nodig!
Zo kan het ook! Ik houd mezelf voor dat ik voor werk niet zonder internet kan, maar dat zou eigenlijk best eens een experiment waard zijn… 😉 Maar dan zit jij waarschijnlijk ook niet in tal van app-groepen? Of doe je dat gewoon op de wifi?
In oktober een bouwval van 90 m3 gekocht, verbouwing liep natuurlijk uit de hand, dus was er geen budget voor de keuken. Iedereen in mijn omgeving vraagt waarom ik geen geld daarvoor ga lenen. Ik draai het nu maar om, ik heb een originele vintage keuken uit 1978 yeah. Waarom zou ik geld lenen omdat mijn keuken netjes maar verouderd is? Ik woon hier en alle keuzes die ik heb gemaakt daar ben alleen ik verantwoordelijk voor. Kortom, een hippe keuken is dus bij de meesten ook een statussymbool. Oja, zeggen ze dan, jij kookt toch zo graag? Uh, ja nog steeds hoor?
Het is een kwestie van tijd voor dat ook weer geld waard wordt 😉 Trouwens, volgens mij zag ik laatst al zo’n originele vintage keuken in een woonprogramma voorbij komen! Knap dat je deze keuze maakt; als je dan zo bezig bent met verbouwen, kan het heel makkelijk zijn om tóch in de verleiding te komen ervoor te lenen. Terwijl je natuurlijk ook prima kunt koken in een keuken van 1978…
Een elektrische fiets vind ik toch echt niet een statussymbool!
Ik heb hem juist gekocht zodat ik de auto minder gebruik, ik fiets nu dus meer kilometers per jaar dan dat ik met de auto rij, die overigens tweedehands en klein is.
Ook mijn iPhone is geen statussymbool, maar een telefoon die betrouwbaar is en wel bijna 10 jaar meegaat.
Een Samsung bijvoorbeeld krijgt na een jaar al geen updates meer en als je dan iedere paar jaar weer een nieuwe moet hebben ben je nog duurde uit!
Grappig, veel herkenbare statussymbolen.
De Bugaboo/Joolz en kleertjes van hippe merken zie ik nu inderdaad heel erg bij de babyboom die gaande is in mijn omgeving. Hier en daar wel echt met verbijstering staan kijken wat er voor zo’n kleine allemaal wordt gekocht. Ik snap het wel, want het is ook superschattig allemaal, maar ik zou het er echt niet voor over hebben.
Ik merkte zelf dat ik heel gevoelig ben voor een mooi huis. Een jaar geleden kochten wij een oud huis, dat volledig gestript moest worden. We hebben heel veel zelf gedaan, maar ik liep daar wel echt tegen het stukje status op. Ik hou van mooie spullen, en dat zijn automatisch ook dure spullen. Echt wel veel in tweestrijd gestaan, of een vloer van 3k wel echt nodig was, of dat dat ook wel wat minder kon. Want, doe ik dat voor mijzelf, of voor het Pinterest-perfect-plaatje?
Verder ook een aantal dingen overduidelijk niet. Auto’s vind ik prachtig, maar het geld hebben we er niet voor over en dus rijden we nog in ons koekblikje uit 2005, met een grote deuk in de achterklep. Net zolang hij niet meer wil en dan kopen we een nieuw tweedehandsje. En ik heb wel een e-bike, maar heb deze, zodat ik geen auto nodig heb (woon-werk is 20 km. enkele reis, teveel voor mij met een gewone fiets). De e-bike heb ik met 2,5 jaar fietsen eruit. Over een jaar zit ik daar ongeveer op. Dus ja, voor sommige misschien hip en status. Voor mij hele overwogen keuze, die onder de streep de goedkoopste optie is.
Leuk artikel dus, om eens stil te staan bij mijn eigen statussymbolen. Ik weet dat ik er gevoelig voor ben, en de MMM/FIRE-beweging heeft mij wel wat waardevolle inzichten verschaft op dit gebied. Anders weet ik zéker dat ik o.a. die complete babyset gekocht had met nieuwe hippe kleertjes, wij óók op wintersport én minstens één verre reis per jaar zouden gaan. En zo nog veel meer.
Ik ben het met Tom eens. Wij hebben een E-bike gekocht zodat er geen tweede auto hoefde te komen. Ja klopt. Zo’n fiets is erg duur, maar op termijn goedkoper dan een goedkoop klein autootje.
Daarnaast heb ook ik een iPhone. Een iPhone 6 wel te verstaan 🙂 Geen tweedehands, dat niet. Gewoon zelf nieuw gekocht. Of ik al een nieuwe wil? Nee, nog niet eigenlijk. Mijn vriendin heeft trouwens tot op heden ook de iPhone 6. Zij wilde dus wel een nieuwe, maar geen iPhone want inderdaad erg duur.
Zelf weet ik eigenlijk nog niet of ik hierna weer een iPhone wil. Ik wil het wel, maar wil ik het ook betalen, dat wordt de vraag.
Voor de rest. Toplijstje en sta ik helemaal achter je. Hoewel…. Wij hebben ook een Joolz. Heb je nu wat tegen mij?
Leuk artikel geworden! Uiteindelijk blijven min of meer de aloude statussymbolen over.
Ik zat er nog eens over na te denken, na je vraag in de tribe. Eerst kwam ik ook niet verder dan de geijkte, maar later bedacht ik me dat het écht nieuwe statussymbool is, is kunnen zeggen dat je niet zoveel hoeft te werken. En tóch een heel goed leven kunt hebben én ook nog sparen én aflossen op de hypotheek. Zeg, de types Gerhard Hormann. Tweedehands vind ik inmiddels ook het nieuwe statussymbool. Verzweeg je vroeger liever dat je in tweedehands liep, nu is het hip, want het betekent dat je bijdraagt aan het milieu.
Ja, ik geloof dat wij vallen onder de groep: duurzame keuzes zijn hip.. Bijv geen auto hebben, bio vlees eten, tweedehands autostoeltjes (maxicosi is autostoel groep 0) en wandelwagen (Idd geen joolz, maar easy walker), borstvoeding geven (want: goed voor kind en goed voor milieu, lokaal geproduceerd, weet je wel ;), bewust minder vliegen, zonnepanelen op het dak etc…
Dus binnen elke groep heb je wel statussymbolen… En in hoeverre is dat eigenlijk erg?
Ik vind reizen een enorm statussymbool geworden. Ik word er doodmoe. Al die mensen die ver weg reizen en daar uitgebreid verslag van doen alsof ze een reisgids zijn. Ik vind het zo langzamerhand veel bijzonderder als iemand thuis kan blijven.
Reizen is helemaal ons statussymbool. Ervaringen in plaats van spullen. Tenminste 1x per maand reizen we, soms om het andere weekend. Spullen? Geen elektrische fiets: gewoon trappen! De auto is 20 jaar oud, de keuken 30 jaar. Functioneert nog prima.
Ultieme gevoel van vrijheid en rijkdom is dat we net terug zijn van een 3,5 weekse reis en enkel handbagage hadden. Geen aanschaf van meer spullen die je mee moet sjouwen en voor moet betalen om ze in te checken
De iphones zijn inderdaad belachelijk duur, maar 1 iets staan er niet veel mensen bij stil. Dat zijn software/security updates, daar kan er geen android telefoon tegen op momenteel. Er is een android one programma dat 3 jaar updates geeft waar enkele merken in zitten met een tiental toestellen. Maar Apple geeft vijf jaar updates, privacy is ook veel beter geregeld bij Apple. Bij Google zijn je gegevens hun inkomsten, bij Apple de telefoon zelf. Een batterij kan in een iPhone vervangen worden, meeste android phones zit de batterij vastgelijmd . Dus als je een veiligere keuze en ecologische keuze wil maken, koop de iPhone xr, die kost nu rond de 770 euro maar dan ben je wel 5 jaar gerust. Veel mensen kopen om de 18/24maanden een nieuwe Android van 300 euro. Voor de planeet is de Apple ook wel de betere deal denk ik dan. Ik heb trouwens geen iPhone, binnen 2 jaar als mijn android versleten is en geen security updates krijgt zal ik toch deze dure uitgave maken.
Ach, een groot huis heb ik wel, maar in 1993 gekocht dus niet echt duur en dus ook geen hoge hypotheek. Die IPhone klopt wel, maar die heb ik noodgedwongen gekocht omdat Apple de enige is die direct via Bluetooth met mijn Resound gehoorapparaten kan communiceren. Eerst had ik Samsung en die kan het ook wel maar dan heb je een kastje om je nek nodig. Daar was ik nog niet aan toe. Onze auto wordt in oktober 9 jaar oud en hoewel ik dol ben op nieuwe, gaan we dat niet doen. Oprijden dat ding. Zeker ook omdat we allebei een elektrische fiets hebben die we intussen (bijna 6 jaar verder) al zo goed als terugverdiend hebben met het fietsen naar werk. We lossen straf af en hebben daardoor superlage vaste lasten, ook vanwege zonnepanelen op het dak. Ik bezuinig niet op leuke dingen met man en kinderen.