Soms kun je denken dat je zó lekker bezig bent, dat je wel een beloning verdient. Maar juist dan ligt een vrekkenvalkuil op de loer. Dat overkwam mij bijvoorbeeld. Ik was ontzettend lekker bezig met het afstrepen van mijn doelen en besloot dat ik wel een beloning verdiende. Een hele verantwoorde labelwriter bijvoorbeeld, zodat ik mooi al mijn overbodige troep spullen kan organiseren. Verstandig, toch? Ware het niet dat ik ónder al die overbodige troep spullen gewoon al een labelwriter heb. Eentje waarvan ik te lui ben geweest om er nieuwe batterijen en tape in te doen, waardoor hij op zolder beland is.
In dit artikel:
Wat is een vrekkenvalkuil?
Een vrekkenvalkuil is iets waarbij je slim en zuinig denkt te zijn, maar waarbij je uiteindelijk waarschijnlijk meer geld kwijt ben dan nodig is. Ik denk slim te zijn door veel spullen te bewaren voor ‘wat als’ én mezelf op ‘verantwoorde wijze’ te belonen. Maar ondertussen zorgen al die spullen ervoor dat ik eigenlijk niet meer goed weet wat ik heb, waardoor ik iets zou kopen dat ik eigenlijk al had.
De labelwriter heb ik van zolder gehaald, ik heb er eindelijk batterijen (6!!) in geplaatst en goedkope tape via internet besteld. Dan kan ik straks aan de slag. En eigenlijk stink ik er dan zelfs nog een beetje in, realiseer ik me nu. Ik had ook gewoon wat schilderstape en een stift kunnen pakken. Of opruimen, zodat ik niet eens spullen heb om te organiseren…
Er zijn er meer…
Vrekkenvalkuilen zijn er in allerlei soorten en maten. In haar boek Vrolijk Besparen noemt Marieke Henselmans er eentje die me óók heel bekend voorkomt. Zij zegt:
“Een goed gevulde voorraadkast helpt met besparen, meer heeft ook een risico. Wie de kast te vol propt en meer naar het hol sleept dan er gegeten kan worden, kan in de ‘vrekkenvalkuil’ terechtkomen.”
Je weet wel, dat je 20 potten pastasaus inkoopt, omdat ze zo goedkoop zijn en lang meegaan. Maar je ze vervolgens niet opeet en ze misschien wel meetellen voor dat lijstje met 140 euro aan voedsel die iedereen (gemiddeld) jaarlijks weggooit.
Of wat denk je van kantoorartikelen? Natuurlijk is het hartstikke leuk om bijvoorbeeld wat notitieboekjes of pennen te kopen. Maar hoe nodig is dat? Veel mensen krijgen dat soort spullen gratis. Is het niet in de supermarkt, dan is het wel tijdens een beurs van het werk of op een andere manier. Als je al die gratis spullen eerst eens opmaakt, dan hoef je waarschijnlijk helemaal geen cent aan iets nieuws uit te geven.
Of al die dingen die je koopt omdat ze in de aanbieding zijn? Dat iets goedkoop is, wil niet zeggen dat je het ook nodig hebt. Natuurlijk is het dan verleidelijk, maar iets niet kopen is nog altijd goedkoper dan een aanbieding.
Hoe mijd je zo’n vrekkenvalkuil?
Zoals je kunt lezen, is het vermijden van een vrekkenvalkuil voor mij ook een proces. Maar: ik heb inmiddels wel wat manieren verzameld om er zo ver mogelijk uit de buurt te blijven, die ik graag met je deel.
Wat mij helpt:
Met de spullen die je hebt bezig zijn. Ze organiseren, sorteren, wegdoen als je ze niet meer nodig hebt, opruimen, onderhouden, enzovoorts. Als je weet wat je hebt, koop je niet snel iets dubbel. Bovendien merk ik dan heel snel dat ik eigenlijk héél véél spullen heb, waardoor ik minder geneigd ben er iets aan toe te voegen.
Maaltijdplanningen maken. Dan kijk ik even in de voorraadkast naar spullen die écht op moeten en maak ik daaromheen de maaltijden voor die week. Dat is win-win: het voorkomt dat ik goed eten moet weggooien én het bespaart die week op het boodschappenbudget.
Me afvragen of ik ‘dit’ echt nodig heb. Iets willen hebben en iets nodig hebben zijn twee hele verschillende dingen. Als ik het niet nodig heb, dan staat het alleen maar in de weg van mijn andere prioriteiten, zoals persoonlijke en professionele ontwikkeling, het aflossen van de hypotheek of FIRE worden.
Kijken wat het me echt kost. Zo’n labelprinter klinkt hartstikke leuk. En hij is maar 15 euro, terwijl je er normaal 40 voor betaalt. Maar hoe lang sta ik te werken voor die printer? En wat heb ik er nu écht aan? Vind ik zo’n labelprinter het waard om bijvoorbeeld een uur van mijn leven voor in te ruilen? Eigenlijk niet. Vooral niet omdat ik ergens wel weet dat ik ‘m uiteindelijk tóch niet heel veel ga gebruiken…
Herken jij dit? En wat is jouw grootste vrekkenvalkuil?
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Het is ook een vrekkenvalkuil als je andere mensen de dupe laat worden van jouw zuinigheid.
Ik heb meegemaakt dat anderen dat deden, en dat is echt héél vervelend.
Bijvoorbeeld: ervan uitgaan dat anderen dingen voor je betalen, heel veel over geld praten/klagen in bijzijn van anderen, cadeautjes geven die duidelijk heel erg goedkoop zijn en ook niet leuk, voorgestelde activiteiten afslaan omdat ze te duur zijn en vervolgens niet met een alternatief komen, mensen onder druk zetten om jou overal naartoe te rijden of gratis jouw tuin te komen opknappen, of andere klussen te doen die verder gaan dan gewone burenhulp zonder er iets voor terug te doen etc. etc.
Het is volgens mij de kunst om te besparen wanneer dat leuk en handig is, maar ook op de juiste momenten royaal te zijn voor anderen en ook voor jezelf.
Ja, dat is ook een goede! Er zit een groot verschil tussen zuinig zijn en vrekkig zijn. Iedereen heeft daar waarschijnlijk een persoonlijke opvatting over, maar ik vind het – in ieder geval voor mezelf – niet oké als mijn zuinigheid ten koste gaat van anderen. Zij hoeven daar niet voor op te draaien. Dan is het ook niet echt zuinig, maar laat je in feite gewoon een ander voor je betalen.
Dure activiteiten afslaan kan ik me iets bij voorstellen, maar kom dan inderdaad wel met een alternatief. Als het goed is gaat het de ander óók om de gezelligheid, niet om het prijskaartje.