Vandaag in deze serie: het verhaal van V.
Als het gaat om geldzaken, dan heb je meestal niet alleen met jezelf te maken. Jij kunt je wel strak aan een budget houden, maar wat als je een spendende partner hebt, of in een vriendengroep zit die graag elke week (met jou!) uit eten gaat? Hoe werkt dat bij jou? Deze week nemen we een kijkje in het leven van V. Hoewel ze te maken kreeg met onzeker ondernemerschap, de financiële crisis én ontslag, lukte het haar en haar man tóch om in drie jaar tijd maar liefst 120.000 euro af te lossen.
In dit artikel:
Wie ben je?
Hoi! Ik ben V, 33 jaar, getrouwd met M, 34 jaar. Samen hebben we drie kinderen (zes, vijf en drie jaar). We wonen in de provincie Limburg. We werken allebei buitenshuis: ik parttime in een uitvoerende functie op WO-niveau, M fulltime als ondernemer in de bouw. Samen verdienen we gemiddeld 3500 euro netto per maand.
Welk idee van geld en relaties heb jij van huis uit mee gekregen?
Mijn ouders zijn babyboomers met een traditionele rolverdeling. Mijn moeder stopte met werken na het huwelijk en heeft altijd thuis voor de kinderen gezorgd. Mijn vader maakte carrière buitenshuis. Zij hadden één gezamenlijke bankrekening. Toen mijn ouders net hun eerste huis kochten, was het allemaal krap aan: slechts één salaris werd meegerekend en het was lastig een financiering te krijgen. Zij maakten financieel echter wel gouden tijden mee: hun huis verviervoudigde in waarde en het salaris van mijn vader groeide ook sterk.
Ik ben dus opgegroeid in een gezin waar voldoende koopkracht was en waar nooit financiële problemen waren. In die zin was ik zeker naïef toen ik het huis uit ging: ik was in de veronderstelling dat alles mogelijk is als je hard werkt, en dat het heel normaal is als één ouder thuis blijft om voor de kinderen te zorgen.
Vind je dat jij makkelijk kunt praten over financiële zaken, of dat nu met je partner, familie, vrienden of anderen is?
Ja hoor, ik heb geen geheimen en ik denk dat de wereld een stukje beter zou zijn als we niet zo spastisch zouden doen over financiële zaken.
Als je een relatie hebt (gehad): hoe pakken jullie de financiële zaken aan?
M en ik zijn al 17 jaar samen, ons halve leven dus. We zijn eigenlijk samen groot geworden en zitten (mede daardoor?) zeker op één lijn. M werkte al toen ik hem leerde kennen, ik zat nog op de middelbare school en ben daarna gaan studeren. We hadden beide niets toen we begonnen, dus hebben vanaf het begin alles samen gedeeld. Nog steeds gaan onze financiën op één grote hoop.
Het is echter wel wat minder transparant geworden sinds M niet meer in loondienst werkt, maar ondernemer is. Hij maakt maandelijks een vast voorschot over naar onze gezamenlijke rekening, waarvan we beide een pinpas hebben, maar wat precies zijn inkomsten zijn blijkt altijd pas achteraf. Dat vind ik wel eens lastig. We zijn allebei erg zuinig door de ervaringen die we hebben meegemaakt en hebben nooit ruzie over geld.
Hoe ga jij met geld om als het in relatie staat tot vrienden, collega’s of kennissen, bijvoorbeeld tijdens een uitje?
Going Dutch is niets voor mij. We splitten de rekening of betalen om en om. In de tijden dat ik zo krap zat dat ik het niet kon betalen, bleef ik sowieso liever thuis.
Is de manier waarop jij met geld en relaties omgaat ook veranderd door de jaren heen?
Toen ik klaar was met studeren wilden we graag een gezin stichten. We maakten nog geen kans op een huurwoning, dus we zochten een koopwoning. Voor ongeveer 200.000 euro kochten we een starterswoning in 2005: huizen waren duur op dat moment. Omdat ik pas net werkte en nog geen vast contract had, sloten we een generatiehypotheek af met aflossingsvrij deel.
Mijn ouders vonden het geen probleem om ons zo te helpen. De vaste lasten konden we altijd prima betalen van onze inkomsten, maar al snel brak de crisis uit en daalde ons huis maar liefst 25% in waarde. We waren ons hier wel van bewust, dus zodra het kon zetten we de hele hypotheek op onze eigen naam en zetten we het aflossingsvrije deel om in een spaardeel.
Op een gegeven moment was ons derde kind op komst, en groeiden we uit onze starterswoning. We wilden heel graag doorstromen naar een iets grotere woning, maar ons huis stond nog steeds fors onder water. We gebruikten daarom al ons spaargeld om de restschuld bij verkoop af te lossen, en kochten in 2013 een 2-onder-1-kapper voor 260.000 euro.
Vlak nadat de papieren waren getekend ging de werkgever van M failliet… en het was nog volop crisis in de bouwsector, dus er was voor hem geen andere baan te vinden. In overleg besloten we dat hij een eigen bedrijf zou beginnen. Een stille droom van hem, en nu waren andere opties niet voorhanden. Dat betekende echter ook dat ik opeens hoofdkostwinner werd, want de eerste jaren moesten alle inkomsten uit zijn bedrijf worden teruggeïnvesteerd.
“We konden maar nét rondkomen”
Ik had net ons derde kind gekregen, maar ging fulltime werken om alle lasten te kunnen betalen. Intussen werkte ook M meer dan fulltime om zijn bedrijf op te bouwen. Het waren financieel zeer krappe tijden, met alleen mijn inkomsten. Ondanks dat we allebei héél hard werkten, bleef er helemaal niets over. We konden nét rondkomen, maar daar was dan ook alles mee gezegd.
Intussen was ook mijn eigen werkgever in zwaar weer terecht gekomen, en volkomen onverwacht verloor ook ik mijn baan tijdens een reorganisatie. Gelukkig vond ik heel snel weer een nieuwe baan, maar ik kan je wel vertellen dat ik in die periode echt niet lekker sliep! Al ons spaargeld was in de restschuld gaan zitten, M had een startende onderneming waar nog weinig te halen viel en nu raakte ik ook nog mijn baan kwijt, en dat met 3 hele kleine kinderen.
Op dat moment hebben we besloten er de schouders onder te zetten om te voorkomen dat we ooit nog in zo’n situatie terecht zouden komen. Het boek van Gerhard Hormann was een goede motivatie. We hadden uit noodzaak al bezuinigd op alles, en hebben die levensstandaard aangehouden óók toen onze inkomsten weer groeiden. Elk dubbeltje wat over was, losten we af. De afgelopen drie jaar hebben we ongeveer 120.000 euro afgelost. Onze maandlasten zijn daardoor flink gedaald. Nu sparen we verder, in de hoop aan passief inkomen te gaan werken.
Hoe belangrijk vind je het om binnen relaties – met wie dan ook – te communiceren over geld?
Lastig. Enerzijds vind ik het belangrijk om open te zijn, ook over geld. Maar anderzijds vind ik dat geld al een te grote rol heeft gespeeld in ons leven tot nu toe, en besteed ik er liever zo min mogelijk aandacht aan. Ik wil leven op een manier die zo zuinig mogelijk is, zodat ik zeker nooit meer te weinig geld zal hebben, maar verder wil ik me liever bezighouden met belangrijker zaken. Ik kan me goed vinden in de gedachte van de “gemene goed economie” (Christian Felber). De werkelijke waarde van iets is niet monetair, hoezeer dat ook strijdig is met de maatschappij waarin we leven.
Heb je wel eens ruzie (gehad) over geld?
Nee, ik heb nog nooit echt ruzie gehad over geld.
Wat is wat jou betreft de gouden regel als het gaat om geld en relaties?
Lees de boeken van Hormann en Felber en begin al op jonge leeftijd daarnaar te leven. Spullen zijn om te gebruiken en mensen zijn om van te houden, niet andersom.
We hebben het tot nu toe vooral gehad over hoe je het op dit moment doet of gedaan hebt. Hoe zit dat eigenlijk met ‘straks’?
Op de korte termijn hopen we dat de inkomsten uit het bedrijf van M nog wat zullen groeien, zodat ik weer wat minder kan gaan werken. Voor de wat langere termijn: wij hebben al relatief jong samen gekocht, dus zijn ook “vanzelf” al relatief jong hypotheekvrij. Als ik 50 ben is ons huis sowieso volledig afgelost, misschien nog eerder. We hopen te kunnen zorgen voor passief inkomen, zodat wij allebei nooit meer zoveel zullen hoeven werken.
En verder hoop ik mijn eigen kinderen zoveel mogelijk te kunnen ondersteunen in financieel opzicht. Bepaalde zaken vond ik vroeger vanzelfsprekend: de mogelijkheid om te studeren, of de mogelijkheid om zelf voor je kinderen te zorgen in plaats van ze fulltime naar de crèche te brengen. Dat zijn dingen die steeds meer alleen voor de rijken zijn weggelegd, terwijl dat in mijn ogen juist wél de dingen zijn die werkelijk waarde hebben (in tegenstelling tot een auto, een HD-televisie of een vakantie op een luxe resort). Ik hoop mijn kinderen daarin te kunnen begeleiden en te kunnen zorgen voor keuzevrijheid.
Bedankt, V.!
Lees meer uit deze serie
Meer lezen? Hier vind je de vorige delen uit deze serie!
- Het verhaal van Y.
- Het verhaal van Martine
- Het verhaal van Frederique
- Het verhaal van Tanja
- Het verhaal van Annelies
- Het verhaal van Sanne
- Het verhaal van Linda
- Het verhaal van Freek
- Het verhaal van Astrid
- Het verhaal van L.
- Het verhaal van Rosalie
- Het verhaal van Karin
- Het verhaal van Marjolein
- Het verhaal van Maria
- Het verhaal van E.
- Het verhaal van Jantine
- Het verhaal van W.
Meedoen kan natuurlijk ook. Speciaal hiervoor heb ik een Google-formulier aangemaakt. Je kunt dan alle vragen beantwoorden wanneer het jou uitkomt. En: als je wilt helemaal anoniem. Je vindt het formulier hier: Vragenlijst Geld en Relaties
Volg LekkerLevenMetMinder nu ook op Pinterest, Facebook en Instagram!Deze post kan affiliate-links bevatten. Dit betekent dat ik een commissie krijg als je iets via deze links koopt. Uiteraard kost dit jou niets extra's (soms is het zelfs voordeliger!) en kun je erop rekenen dat ik alleen links opneem van websites of producten waar ik zelf 100% achter sta. Gebruik je deze links voor je overstap, aanmelding of aankoop? Dank je! Je helpt mij dan weer om nóg meer mooie content te kunnen maken!
Wauw wat een verhaal!
Ben het met je eens dat het lezen van hormann zijn boek me veel inzicht gegeven heeft. Sindsdien is het ook niet erg moeilijk om te besparen omdat hij het allemaal zo logisch schrijft!
Ik herken ook veel uit je verhaal, wij hebben ook met drie kleine kinderen 4 jaar lang onder de armoede grens geleefd.
Gelukkig is dat ons gelukt.